Carrie έγραψε:Αχ πόσο σε νιώθω καλή μου..Και εγώ δεν έχω κανέναν εδώ για βοήθεια,όχι τόσο με το μωρό όσο να το αφήσω μισή-μία ώρα να βγω να ξεσκάσω έστω και μόνη μου από αυτούς τους 4 τοίχους που με έχουνε φάει!Φαντάζομαι εσύ που έχεις και δύο παιδάκια..Καλά δεν το συζητώ ότι ούτε καν θυμάμαι πότε έχουμε να βγούμε με τον άνδρα μου οι δυο μας.Ακόμη και όταν ήτανε εδώ τα πεθερικά μου δεν μπορούσα να τους αφήσω το μωρό γιατί περιμέναμε την κουνιάδα μου να γεννήσει, όταν πήγαμε 10 μέρες στους γονείς μου επίσης δεν βγήκαμε ούτε ένα βράδυ γιατί ΚΑΘΕ μέρα είχαμε κόσμο στο σπίτι για να δουν το μπέμπη και έτσι μετά ήμασταν κομμάτια..Δεν τρέφω ελπίδες ούτε για το Πάσχα γιατί θα επαναληφθεί η ίδια ιστορία αφού κανείς από το σόι του άνδρα μου δεν έχει δει το μωρό και όλοι περιμένουν να πάμε..Γενικότερα δεν βλέπω φως στο τούνελ..Οι δε φίλες μου δουλεύουν,ο μόνος τρόπος να βγω από το σπίτι με το μωρό είναι με τον μάρσιπο (το καρότσι δεν χωράει στο ασανσέρ συν του ότι έχουμε 10 σκαλιά στην είσοδο της πολυκατοικίας) και που να πάω με 8κιλά παιδί αγκαλιά?Οπότε με τρώνε οι τοίχοι..ακόμη και για να βγω να πάρω ψωμί πρέπει να τον πάρω μαζί μου σκέψού..Και δεν με ενοχλεί τόσο το μωρό όσο που δεν έχω κοντά κάποιον να βρισκόμαστε να λέμε μία κουβέντα..

pitsirika έγραψε:

Carrie έγραψε:Αχ πόσο σε νιώθω καλή μου..Και εγώ δεν έχω κανέναν εδώ για βοήθεια,όχι τόσο με το μωρό όσο να το αφήσω μισή-μία ώρα να βγω να ξεσκάσω έστω και μόνη μου από αυτούς τους 4 τοίχους που με έχουνε φάει!Φαντάζομαι εσύ που έχεις και δύο παιδάκια..Καλά δεν το συζητώ ότι ούτε καν θυμάμαι πότε έχουμε να βγούμε με τον άνδρα μου οι δυο μας.Ακόμη και όταν ήτανε εδώ τα πεθερικά μου δεν μπορούσα να τους αφήσω το μωρό γιατί περιμέναμε την κουνιάδα μου να γεννήσει, όταν πήγαμε 10 μέρες στους γονείς μου επίσης δεν βγήκαμε ούτε ένα βράδυ γιατί ΚΑΘΕ μέρα είχαμε κόσμο στο σπίτι για να δουν το μπέμπη και έτσι μετά ήμασταν κομμάτια..Δεν τρέφω ελπίδες ούτε για το Πάσχα γιατί θα επαναληφθεί η ίδια ιστορία αφού κανείς από το σόι του άνδρα μου δεν έχει δει το μωρό και όλοι περιμένουν να πάμε..Γενικότερα δεν βλέπω φως στο τούνελ..Οι δε φίλες μου δουλεύουν,ο μόνος τρόπος να βγω από το σπίτι με το μωρό είναι με τον μάρσιπο (το καρότσι δεν χωράει στο ασανσέρ συν του ότι έχουμε 10 σκαλιά στην είσοδο της πολυκατοικίας) και που να πάω με 8κιλά παιδί αγκαλιά?Οπότε με τρώνε οι τοίχοι..ακόμη και για να βγω να πάρω ψωμί πρέπει να τον πάρω μαζί μου σκέψού..Και δεν με ενοχλεί τόσο το μωρό όσο που δεν έχω κοντά κάποιον να βρισκόμαστε να λέμε μία κουβέντα..

Πόσο σε νιώθω... Εγώ πρόσφατα πήρα ένα ringsling και δεν ξερεις πόσο βολεύτηκα... Και 'νταξει τώρα μας έκανε και καλό καιρό! Φαντάσου να ξαναχαλάσει τώρα που συνήθισα να βγαίνω! Όσο για τη "μια κουβέντα" έχω όρεξη να μιλάω μόνο με τον Χάρη και τη μάνα μου (που δουλεύουν και οι 2!) και μάλιστα τηλεφωνικώς. Του πατέρα μου που δεν είναι και πολύ του τηλεφώνου δεν του τηλεφωνώ, αλλά πηγαίνω από εκεί για παρέα! Άμα θέλεις βρίσκεις λύσεις πιστεύω.

Carrie έγραψε:

pitsirika έγραψε:

Carrie έγραψε:Αχ πόσο σε νιώθω καλή μου..Και εγώ δεν έχω κανέναν εδώ για βοήθεια,όχι τόσο με το μωρό όσο να το αφήσω μισή-μία ώρα να βγω να ξεσκάσω έστω και μόνη μου από αυτούς τους 4 τοίχους που με έχουνε φάει!Φαντάζομαι εσύ που έχεις και δύο παιδάκια..Καλά δεν το συζητώ ότι ούτε καν θυμάμαι πότε έχουμε να βγούμε με τον άνδρα μου οι δυο μας.Ακόμη και όταν ήτανε εδώ τα πεθερικά μου δεν μπορούσα να τους αφήσω το μωρό γιατί περιμέναμε την κουνιάδα μου να γεννήσει, όταν πήγαμε 10 μέρες στους γονείς μου επίσης δεν βγήκαμε ούτε ένα βράδυ γιατί ΚΑΘΕ μέρα είχαμε κόσμο στο σπίτι για να δουν το μπέμπη και έτσι μετά ήμασταν κομμάτια..Δεν τρέφω ελπίδες ούτε για το Πάσχα γιατί θα επαναληφθεί η ίδια ιστορία αφού κανείς από το σόι του άνδρα μου δεν έχει δει το μωρό και όλοι περιμένουν να πάμε..Γενικότερα δεν βλέπω φως στο τούνελ..Οι δε φίλες μου δουλεύουν,ο μόνος τρόπος να βγω από το σπίτι με το μωρό είναι με τον μάρσιπο (το καρότσι δεν χωράει στο ασανσέρ συν του ότι έχουμε 10 σκαλιά στην είσοδο της πολυκατοικίας) και που να πάω με 8κιλά παιδί αγκαλιά?Οπότε με τρώνε οι τοίχοι..ακόμη και για να βγω να πάρω ψωμί πρέπει να τον πάρω μαζί μου σκέψού..Και δεν με ενοχλεί τόσο το μωρό όσο που δεν έχω κοντά κάποιον να βρισκόμαστε να λέμε μία κουβέντα..

Πόσο σε νιώθω... Εγώ πρόσφατα πήρα ένα ringsling και δεν ξερεις πόσο βολεύτηκα... Και 'νταξει τώρα μας έκανε και καλό καιρό! Φαντάσου να ξαναχαλάσει τώρα που συνήθισα να βγαίνω! Όσο για τη "μια κουβέντα" έχω όρεξη να μιλάω μόνο με τον Χάρη και τη μάνα μου (που δουλεύουν και οι 2!) και μάλιστα τηλεφωνικώς. Του πατέρα μου που δεν είναι και πολύ του τηλεφώνου δεν του τηλεφωνώ, αλλά πηγαίνω από εκεί για παρέα! Άμα θέλεις βρίσκεις λύσεις πιστεύω.

Έχω και εγώ σλίνγκ αλλά δεν με βολεύει και έξω ιδιαίτερα. Οι δικοί μου είναι εκτός Αθηνών και μιλάμε καθημερινά στο skype για να βλέπουν το μωρό, όπως και ο αδερφός μου. Εδώ είναι μόνο η κουνιάδα μου με τον άνδρα της και το μωρό ,εντάξει βρισκόμαστε κάποιες φορές αλλά δεν είναι το ίδιο..

moroulou έγραψε:Μοναχικες μανουλες,ειμαστε πολλες τελικα.δεν θελετε να κανουμε παρεα μεταξυ μας?οντως οι παλιες μας φιλες,τις περισσοτερες φορες εξαφανιζονται...εμεις καταλαβαινομαστε.ας κανονιζουμε οσες ειμαστε κοντα,να βγαινουμε λιγο απτο σπιτι,να ανταλαζουμε μια κουβεντα..πειτε περιοχες που βολευουν...αντε τωρα που ειναι ζεστο το θεμα

pitsirika έγραψε:ΑΥτό με τις φίλες ρε παιδιά, τι πράγμα είναι; Μόλις μυριστούν λίγη ευτυχία στη ζωή σου, εξαφανίζονται ως δια μαγείας!!! Έχει συμβεί σε καμιά σας;;; Εγώ όσο ήμουν single και είχα και προβλήματα, έβγαινα κάθε μέρα και με άλλη φίλη! Μολις έφτιαξε η ζωή και βρήκα τον άνθρωπό μου χάθηκαν. Και δεν χάθηκα εγώ. Οι μόνες φίλες μου τώρα είναι μαμάδες με παιδάκια που τις αγαπώ πολύ, αλλά έχουμε όλες υποχρεώσεις και δεν βλεπόμαστε συχνά!

pitsirika έγραψε:ΑΥτό με τις φίλες ρε παιδιά, τι πράγμα είναι; Μόλις μυριστούν λίγη ευτυχία στη ζωή σου, εξαφανίζονται ως δια μαγείας!!! Έχει συμβεί σε καμιά σας;;; Εγώ όσο ήμουν single και είχα και προβλήματα, έβγαινα κάθε μέρα και με άλλη φίλη! Μολις έφτιαξε η ζωή και βρήκα τον άνθρωπό μου χάθηκαν. Και δεν χάθηκα εγώ. Οι μόνες φίλες μου τώρα είναι μαμάδες με παιδάκια που τις αγαπώ πολύ, αλλά έχουμε όλες υποχρεώσεις και δεν βλεπόμαστε συχνά!