Μπου έγραψε:τελοσπαντων προσωπικα καταλαβα παρα πολλα πραγματα απ αυτη την εμπειρια μου και εχω σκοπο να λαβω αρκετα μετρα εν καιρω!!!!

arkoudaki έγραψε:Εγώ γενικά είμαι της άποψης ότι στους φίλους μας λέμε τα πάντα.Γι' αυτό εγώ στη θέση σου θα τους έπαιρνα και θα τους έλεγα ακριβώς πως νιώθω και τι με έχει πειράξει. Αν από εκεί και πέρα έχουν την ίδια στάση, ε τότε δεν αξίζουν. Απλά θεωρώ ότι οι φίλοι είναι πολύ σημαντικοί στη ζωή μας και όλες οι σχέσεις θέλουν δουλειά.

maria2010 έγραψε:Σε εμένα δεν έτυχε κάτι τέτοιο. Οι φίλοι είναι κοντά και στα εύκολα και στα δύσκολα για πάνω από 20ετία. Και ανάμεσα τους υπάρχουν ελεύθεροι, παντρεμένοι, χωρισμένοι.. Διαβάζοντας τα σχόλια στο ποστ είδα ότι συμβαίνει σε πολλές αυτό που συμβαίνει και σε εσένα, αλλά είδα και κάτι άλλο. Εκφράσεις όπως "εσύ βιώνεις την απόλυτη ευτυχία ενώ οι φίλοι σου όχι", "πολλοί σε ζηλεύουν και θα ήθελαν να είναι στη θέση σου", "το μωρό σου θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος" νομίζω ότι φανερώνουν το λόγο για τον οποίο κάποιοι φίλοι απομακρύνθηκαν. Η ευτυχία βρίσκεται για τον καθένα σε διαφορετικά πράγματα, όχι απαραίτητα για όλους σε ένα μωρό, για να σε ζηλεύει κάποιος απλά και μόνο επειδή είσαι έγκυος θα πρέπει να προσπαθεί για πολλά χρόνια και να μην τα καταφέρνει, διαφορετικά ποιος ο λόγος να σε ζηλεύουν; Και το μωρό δεν θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος, δεν θα είναι καν φίλος σου, θα είναι το παιδί σου και θα είσαι η μαμά του, δεν θα κάνετε μαζί τίποτα από όσα θα κάνεις με μια φίλη σου. Η δική μου γνώμη είναι αν πιστεύεις ότι πράγματι αυτοί οι φίλοι που έχεις αξίζουν να κάτσεις να τους μιλήσεις για το πως νοιώθεις. Ίσως και εκείνοι να πιστεύουν ότι τώρα που είσαι έγκυος θέλεις περισσότερο την ησυχία σου. Εγώ όταν κάποια φίλη είναι έγκυος αποφεύγω πχ να την ξεσηκώνω για εξόδους ή βόλτες. Και πάω να την δω όταν μπορώ να αφήσω κάπου το γιο μου για να είμαστε πιο ήσυχα. Κάνε μια συζήτηση μαζί τους, δεν έχεις να χάσεις τίποτα.

eirinaki έγραψε:epishs disthxos polloi filoi mas vlepoune mono to simferon tous (prosopika milao gia mena) k otan den einai kala ta pragmata gia sena einai konta sou k apo mesa tous to xerontai...k otan arxisoun na sou erxontai ta kala xanontai..distixos...alla yparxoun k oi alles periptosois pou molis ginete ena euxaristo gegonos stin zoi sou fevgoune giati den antexoun tin zhlia..polu krima...o filos prepei na einai sto plai sou k autos alla k esu fusika..megala logia k stis praskeis tipota...aytoi xanoune ayto einai sigouro..ego kalutero filo,kollito anthropo pou tha xarei mazi mou,pou milame gia ta panta pou tha me simvoulepsei gia to kalytero mou k tou exo apoluth empistosunh se ola apo ton antra mou den exo...k tha sinexiso na exo mia zoi!!!

maria2010 έγραψε:Σε εμένα δεν έτυχε κάτι τέτοιο. Οι φίλοι είναι κοντά και στα εύκολα και στα δύσκολα για πάνω από 20ετία. Και ανάμεσα τους υπάρχουν ελεύθεροι, παντρεμένοι, χωρισμένοι.. Διαβάζοντας τα σχόλια στο ποστ είδα ότι συμβαίνει σε πολλές αυτό που συμβαίνει και σε εσένα, αλλά είδα και κάτι άλλο. Εκφράσεις όπως "εσύ βιώνεις την απόλυτη ευτυχία ενώ οι φίλοι σου όχι", "πολλοί σε ζηλεύουν και θα ήθελαν να είναι στη θέση σου", "το μωρό σου θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος" νομίζω ότι φανερώνουν το λόγο για τον οποίο κάποιοι φίλοι απομακρύνθηκαν. Η ευτυχία βρίσκεται για τον καθένα σε διαφορετικά πράγματα, όχι απαραίτητα για όλους σε ένα μωρό, για να σε ζηλεύει κάποιος απλά και μόνο επειδή είσαι έγκυος θα πρέπει να προσπαθεί για πολλά χρόνια και να μην τα καταφέρνει, διαφορετικά ποιος ο λόγος να σε ζηλεύουν; Και το μωρό δεν θα γίνει ο καλύτερος σου φίλος, δεν θα είναι καν φίλος σου, θα είναι το παιδί σου και θα είσαι η μαμά του, δεν θα κάνετε μαζί τίποτα από όσα θα κάνεις με μια φίλη σου. Η δική μου γνώμη είναι αν πιστεύεις ότι πράγματι αυτοί οι φίλοι που έχεις αξίζουν να κάτσεις να τους μιλήσεις για το πως νοιώθεις. Ίσως και εκείνοι να πιστεύουν ότι τώρα που είσαι έγκυος θέλεις περισσότερο την ησυχία σου. Εγώ όταν κάποια φίλη είναι έγκυος αποφεύγω πχ να την ξεσηκώνω για εξόδους ή βόλτες. Και πάω να την δω όταν μπορώ να αφήσω κάπου το γιο μου για να είμαστε πιο ήσυχα. Κάνε μια συζήτηση μαζί τους, δεν έχεις να χάσεις τίποτα.

melissoula84 έγραψε:κι εγω ενιωσα το ιδιο, ειδικα οταν εμεινα εγκυος στον 1ο μου, Βεβαια, η μοναξια ηρθε και ως συνεπεια της αλλαγης πολης μετα το γαμο.
καμια φορα σκεφτομαι οτι και τα φιλικα ζευγαρια ειχαν απομακρυνθει. Ομως μπορει να το κανουν απο διακριση. Πως ειναι δυνατον οταν ακους για κακη εγκυμοσυνη να μην προσπαθεις να εισαι διακριτικος ωστε να μην ενοχλησεις.Μπορει ετσι να σκεφτηκαν τα παιδια και στη δικη σας περιπτωση.
Υστερα, ο καθενας εχει τη ζωη του, τα αγχη του και τις εγνοιες του. Οσο μεγαλωνουμε τοσο αυξανονται και οι υποχρεωσεις. Δεν ειμαστε σε θεση να ειμαστε οπως παλια, οταν ημασταν μαθητες η φοιτητες, που ασχολουμασταν με πιο απλα πραγματα, με ερωτες και μαθηματα.

Εγω πιστευω οτι καλο ειναι κι εμεις να κανουμε κινηση να φευγουμε απο τη μοναξια μας, χωρις να κραταμε κακιες. Ας καλεσουμε ενα βραδυ τους φιλους που μας λειπουν και ας βαλουμε στην ακρη σκεψεις οπως "εξαφανιστηκε", η"με αγνοει", η οτι "μολις εμαθε για το παιδι λακησε" κλπ. προσπαθησαμε καθολου να μπουμε στη δικη τους θεση και να συμμεριστουμε τα δικα τους προβληματα. Ειμαι σιγουρη οτι αν το καναμε θα ειχαμε αλλη γνωμη.

για να κρατησεις μια φιλια πρεπει να το παλεψεις και να κανεις κι εσυ θυσιες.

εγω πιστευω τελικα οτι αναγκαστικά λογω καταστασεων περναμε φασεις μοναξιας, ειτε λογω εγκυμοσυνης, ειτε επειδη μπορει να εχουμε μικρο μωρο και ειναι δυσκολες οι εξοδοι, και πολλα αλλα.
Δε χρειαζεται να κατηγορουμε τους αλλους παντα.