florentiab έγραψε:Ευάκι μου συμφωνώ μαζί σου. Όταν περίμενα να χαρούν μαζί μου και να είναι εκεί για το ζήσουμε μαζί δεν ήταν. Γι'αυτό απογοητεύτηκα. Ίσως να περίμενα περισσότερα από αυτά που είχαν να δώσουν. Αλλά έτσι είμαι εγώ. Περιμένω να χαρούν με τη χαρά μου όπως χάρηκα κι εγώ με τη δική τους.

Athin@ έγραψε:Βρε κορίτσια πόσο συμφωνώ και ειδικά με αυτά που λες Ευάκι.Όταν έμεινα έγκυος διαπίστωσα πόσο λίγους φίλους έχω(στα δάχτυλα του ΕΝΟΣ χεριού)ενώ μέχρι τότε με τις παρέες γεμίζαμε μαγαζιά.Απ'ότι καταλαβαίνω δεν είμαι η μόνη με αυτά τα συναισθήματα.Και τώρα επανέρχονται όσοι είναι κοντά στη σκέψη του να αποκτήσουν οικογένεια αλλά εγώ έχω ξενερώσει μαζί τους.
Άθη το ποιηματάκι σου έχει βάθος...

Ευάκι έγραψε:ποσο πονεσα απο φιλες δε λεγεται...απο φιλες που δε χαρηκαν οταν αριστευσα στις πανελλαδικες και προσπαθησαν να με πεισουν να μην τις "εγκαταλειψω" πηγαινοντας για σπουδες στην αθηνα,απο φιλες που με ειχαν απο κοντα για να εχουν καλη βιτρινα για τις μανες τους...ξερεις "μαμα θα βγω με την ευα,που ηταν το <φυτο> του σχολειου" και βγαιναν με τους γκομενους και με αφηναν μετα απο εναν καφε μισης ωρας να γυρισω σπιτι μου μονη...απο φιλες που με θυμοντουσαν οταν καποιος γνωστος τους παθαινε κατι να νοσηλευτει στο νοσοκομειο που δουλευω,να παρει ο αδερφος τους η ο γκομενος τους ψευτικη αναρρωτικη...τις πεταξα ολες απο τη ζωη μου...δεν τις αφησα να δηλητηριασουν την οικογενεια μου,να εκμεταλλευτουν τα παιδια μου...δυστυχως δε γνωρισα ατομα που να ταιριαζουμε.και πλεον ειμαι πολυ επιφυλακτικη.για μενα πανω απο ολα φιλη μου ειναι η μανα μου και η αδερφη μου...
και ολες εσεις που ξερετε να στεκεστε στα προβληματα μου και που δε ζηλευετε τις χαρες μου γιατι τις ζειτε καθε μερα στα σπιτια σας!!!
και σας ευχαριστω πολυ γι'αυτο...

athina24 έγραψε:ΕΓΩ ΤΙ ΝΑ ΠΩ?Η <<ΦΙΛΗ ΜΟΥ>>ΠΡΙΝ ΚΑΝ ΜΕΙΝΩ ΕΓΓΥΟΣ ΜΟΥ ΕΙΧΕ ΖΗΤΗΣΕΙ ΝΑ ΜΟΥ ΒΑΦΤΙΣΕΙ ΕΝΑ ΠΑΙΔΙ.....(ΑΥΤΗ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΛΛΑ ΤΟ ΠΑΛΕΥΕ)ΜΕΝΩ ΕΓΓΥΟΣ ,ΤΟ ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΚΟΥΩ ΑΠΟ ΤΟ ΤΗΛ ΝΑ ΚΛΑΕΙ (ΑΠΟ ΤΗ ΧΑΡΑ ΤΗΣ ΥΠΟΤΙΘΕΤΑΙ)ΟΛΑ ΚΑΛΑ,ΓΕΝΝΑΩ ΚΑΙ ΣΤΟ ΜΑΙΕΥΤΗΡΙΟ ΕΡΧΕΤΑΙ ΜΟΝΟ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ(ΑΥΤΗ ΕΙΧΕ ΔΟΥΛΕΙΕΣ) ΕΡΧΕΤΑΙ ΣΧΕΔΟΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 40 ΜΕΡΕΣ....ΜΕΤΑ ΞΑΝΑΗΡΘΕ ΚΑΝΑ 2 ΦΟΡΕΣ....ΟΤΑΝ ΕΙΠΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΠΑΛΙ ΕΓΓΥΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΤΗΚΕ....ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΚΑΙΡΟ ΚΑΙ ΑΦΟΥ ΔΕΝ ΤΗΝ ΕΝΟΧΛΗΣΑ ΠΟΤΕ...ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΜΕ ΕΘΑΒΕ ΠΑΝΤΟΥ ΜΑ ΠΑΝΤΟΥ.......ΕΓΩ ΟΜΩΣ ΚΥΡΙΑ ΔΕΝ ΑΣΧΟΛΗΘΗΚΑ ΞΑΝΑ ΜΑΖΙ ΤΗΣ.....ΘΑ ΑΣΧΟΛΗΘΩ ΜΟΝΟ ΟΤΑΝ ΤΗ ΔΩ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗ ΠΛΑΤΗ ΤΗΣ.....Α!ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΥΟΣ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΑΙ ΠΟΣΟ ΤΟ ΧΑΡΗΚΑ Η ΗΛΙΘΙΑ....!

Να χάρηκες γιατί είσαι σωστός άνθρωπος αλλά μέχρι εκεί.

ΝΑΝΤΙΑ έγραψε:

Ευάκι έγραψε:ποσο πονεσα απο φιλες δε λεγεται...απο φιλες που δε χαρηκαν οταν αριστευσα στις πανελλαδικες και προσπαθησαν να με πεισουν να μην τις "εγκαταλειψω" πηγαινοντας για σπουδες στην αθηνα,απο φιλες που με ειχαν απο κοντα για να εχουν καλη βιτρινα για τις μανες τους...ξερεις "μαμα θα βγω με την ευα,που ηταν το <φυτο> του σχολειου" και βγαιναν με τους γκομενους και με αφηναν μετα απο εναν καφε μισης ωρας να γυρισω σπιτι μου μονη...απο φιλες που με θυμοντουσαν οταν καποιος γνωστος τους παθαινε κατι να νοσηλευτει στο νοσοκομειο που δουλευω,να παρει ο αδερφος τους η ο γκομενος τους ψευτικη αναρρωτικη...τις πεταξα ολες απο τη ζωη μου...δεν τις αφησα να δηλητηριασουν την οικογενεια μου,να εκμεταλλευτουν τα παιδια μου...δυστυχως δε γνωρισα ατομα που να ταιριαζουμε.και πλεον ειμαι πολυ επιφυλακτικη.για μενα πανω απο ολα φιλη μου ειναι η μανα μου και η αδερφη μου...
και ολες εσεις που ξερετε να στεκεστε στα προβληματα μου και που δε ζηλευετε τις χαρες μου γιατι τις ζειτε καθε μερα στα σπιτια σας!!!
και σας ευχαριστω πολυ γι'αυτο...

ΕΥΑΚΙ! ΠΟΣΟ ΔΙΚΙΟ ΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΠΟΣΟ ΣΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ! ΕΓΩ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΛΕΣ ΤΟ ΕΧΩ ΚΑΙ ΤΟ ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΟΥ ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ ΤΥΧΑΙΝΕΙ ΚΑΤΙ ΚΛΑΟ! ΑΡΧΙΚΑ ΤΟ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΟΤΑΝ ΠΕΡΑΣ ΣΤΙΣ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΕΣ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΚΑΙ ΜΑΛΙΣΤΑ ΑΠΟ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΚΑΙΑΠΟ ΦΙΛΟΥΣ! ΥΣΤΕΡΑ ΤΟ ΑΙΣΘΑΝΘΗΚΑ ΟΤΑΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΗΚΑ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΤΡΑ ΜΟΥ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΧΡΥΣΟ ΠΑΙΔΙ ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΕΜΑΘΑ ΟΤΙ ΕΙΜΑΙ ΕΓΚΥΟΣ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΗΝ ΓΛΩΣΣΟΦΑΓΙΑ ΤΟΥΣ ΟΤΑΝ ΤΟ ΜΑΘΟΥΝ! ΕΚΕΙΝΟΙ ΠΟΥ ΘΑ ΜΕ ΦΑΝΕ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΙ ΣΤΗ ΔΟΥΛΕΙΑ! ΑΝ ΓΙΝΟΤΑΝ ΔΕΝ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΥΣ ΤΟ ΠΩ! ΑΛΛΑ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΓΙΝΕΤΑΙ!

στη δουλεια το ειπα μετα το πρωτο τριμηνο και ας μπορουσα να "γλιτωσω" εφημεριες λογω εγκυμοσυνης.αφου και ο γιατρος μου μου το ειπε"μην το πεις ακομη,θα σε φανε!"δεν εννοουσε το <ματι> αλλα τις χαζες συμβουλες οσων δεν ειχαν παιδια(τις ξερει,στο ιδιο νοσοκομειο δουλευουμε) του στυλ "εισαι 22 χρονων ολη η ζωη ειναι μπροστα σου,μολις παντρευτηκες ζησε με τον ανθρωπο σου και αργοτερα ερχεται και το παιδι".δεν τα γλιτωσα ολα αυτα,τα ακουσα εννοειται αλλα τουλαχιστον τα ακουσα οταν μου ειχε φυγει το αγχος για την ομαλη εκβαση της εγκυμοσυνης.δε με νοιαζει τι λενε,ας λεει ο καθενας οτι θελει.εμαθα να χρησιμοποιω τον "βγαινακη" γιατι μεχρι πριν λιγο καιρο ειχα μονο τον "μπαινακη" και ολα αυτα που ακουγα τα κραταγα μεσα μου και με πνιγαν...διοτι οπως λεει και ενας συναδελφος παθολογος "ΓΙ'ΑΥΤΟ ΕΧΟΥΜΕ 2 ΑΥΤΙΑ!!!ΑΠΟ ΤΟ ΕΝΑ ΝΑ ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΝΑ ΒΓΑΙΝΟΥΝ!!!"

athi έγραψε:αυτό ου μου τη δίνει όταν σου κάνουν τις φίλες οταν σε βλέπουν στεναχωρημένη. έρχονται, σε χτυπάνε τρυφερά στην πλάτη και σου λένε εγώ είμαι εδώ!
αλλά όταν σε βλέπουν καλά, ούτε να σε φτύσουν!

ε όχι φίλες για να με λυπούνται δεν τις θέλω!