1 Επιστροφή στην δουλειά Τετ Ιουλ 21, 2010 8:41 am
Bachiemama
Πανταχού παρούσα!
Λίγο καιρό αφότου έμαθα πως είμαι έγκυος αναγκάστηκα να μείνω μείνω σπίτι και με άδεις μειωμένα κλπ κλπ έφτασα να είναι η κόρη μου 14 μηνών και εγώ να επιστρέφω στη δουλειά. Επέστρεψα την Δευτέρα και δεν το έχω πάρει και πολύ καλά. Καταρχήν από την Παρασκευή το βράδυ άρχισα να έχω σφίξιμο στο στομάχι, εμετούς, πονοκεφάλους και όλο έκλαιγα. Αυτό χειροτέρεψε την Κυριακή και συνεχίστηκε και μέχρι και χθες το βράδυ. Σήμερα να πω την αλήθεια είμαι καλύτερα... μάλιστα έφαγα και φαγητο σήμερα γιατί μόνο ψωμί και σαλάτα έτρωγα όλη μέρα!
Αισθάνομαι απίστευτη μελαγχολία, νιώθω ένα μεγάλο κενό και όλους τους συναδέρφους στη δουλειά θέλω να τους βρίσω ακόμα και όταν μου λένε καλημέρα. Τηλεφωνώ σπίτι την ώρα που ξέρω ότι ξυπνάει.. φωνάζω "μωρό μουυυυ αγάπη μουυυυ η μαμάαα είμαιιιι μ'αγαπάς???? σου λείπω?????? πόσο σε λατρεύωωωωω" για να ακούσω ένα νταντα ή ένα γελάκι (το σκασμένο έλεγε μαμά σε όλες μας τις διακοπές και τώρα το έκοψε!!). Συνεχώς σκέφτομαι ότι μεγαλώνει χωρίς εμένα... Μαθαίνω τι κάνουν με τη μαμά μου όλη μέρα και αισθάνομαι χειρότερα. Πηγαίνουν βόλτες που θα πηγαίναμε μαζί, γελάει μαζί της όπως γελούσε μαζί μου...την αγκαλιάζει και την φιλάει όλη μέρα ενώ εγώ είμαι στην κωλοδουλεια
Το μεσημέρι που γυρνάμε σπίτι με τον άντρα μου η μικρή τσιρίζει από την χαρά της και τρέχει κατά πάνω μας γελώντας...λίγο αργότερα όμως επιστρέφει στην μαμά μου να συνεχίσει το παιχνίδι της... Θα με αγαπάει ή θα είναι μαμά της η μαμά μου??? της λείπω καθόλου??????? σνιφ σνιφ
Αισθάνομαι απίστευτη μελαγχολία, νιώθω ένα μεγάλο κενό και όλους τους συναδέρφους στη δουλειά θέλω να τους βρίσω ακόμα και όταν μου λένε καλημέρα. Τηλεφωνώ σπίτι την ώρα που ξέρω ότι ξυπνάει.. φωνάζω "μωρό μουυυυ αγάπη μουυυυ η μαμάαα είμαιιιι μ'αγαπάς???? σου λείπω?????? πόσο σε λατρεύωωωωω" για να ακούσω ένα νταντα ή ένα γελάκι (το σκασμένο έλεγε μαμά σε όλες μας τις διακοπές και τώρα το έκοψε!!). Συνεχώς σκέφτομαι ότι μεγαλώνει χωρίς εμένα... Μαθαίνω τι κάνουν με τη μαμά μου όλη μέρα και αισθάνομαι χειρότερα. Πηγαίνουν βόλτες που θα πηγαίναμε μαζί, γελάει μαζί της όπως γελούσε μαζί μου...την αγκαλιάζει και την φιλάει όλη μέρα ενώ εγώ είμαι στην κωλοδουλεια
Το μεσημέρι που γυρνάμε σπίτι με τον άντρα μου η μικρή τσιρίζει από την χαρά της και τρέχει κατά πάνω μας γελώντας...λίγο αργότερα όμως επιστρέφει στην μαμά μου να συνεχίσει το παιχνίδι της... Θα με αγαπάει ή θα είναι μαμά της η μαμά μου??? της λείπω καθόλου??????? σνιφ σνιφ