Εδώ και δύο χρόνια ο άντρας μου δουλεύει σε μία εταιρεία ως πωλητής,αλλά αναγκάζεται να λείπει σχεδόν συνέχεια από το σπίτι.Έρχονται στιγμές που μέσα σε έναν μήνα,τον βλέπουμε μόνο ένα Σαββατοκύριακο...
Ο μικρός μας Αναστάσης κοντεύει να κλείσει τα 3.Δεν μπορεί να καταλάβει ακόμα τον λόγο που λείπει από κοντά ο μπαμπάς του,αλλά διαπιστώνω οτι ο μικρός του κρατάει μούτρα καθ'όλη τη διάρκεια των ταξιδιών του.
Εγώ από την πλευρά μου,καλούμαι να γεφυρώνω αυτή τη σχέση γιού και πατέρα,αλλά μου είναι λίγο δύσκολο από την άποψη οτι και μέσα μου προσπαθώ να εξομαλύνω την έλλειψη του συντρόφου μου... Είναι δύσκολο και για τους τρεις μας!
Ο άντρας μου,όταν έρχεται στο σπίτι προσπαθεί να καλύψει όλο αυτό τον χαμένο χρόνο μαζί μας και τρέχει και δεν φτάνει...
Δεν ξέρω πως να είμαστε απέναντι στον μικρό μας και πάνω από όλα πως να του δώσουμε να καταλάβει,οτι όταν ο μπαμπάς λείπει για δουλειές τον αγαπάει εξίσου πάρα πολύ....

Ωχ, Παυλίνα μου, δύσκολες καταστάσεις... Είναι και η ηλικία του κούκλου σου τέτοια που τον κάνει ίσως παραπάνω ευαίσθητο... Ειλικρινά δεν ξέρω, πώς να σε βοηθήσω, μιας και δεν έχω πείρα από κάτι τέτοιο. Φαντάζομαι πως και για σένα είναι δύσκολο πολύ να λείπει ο σύζυγός σου τόσο συχνά...

Νομίζω πως είστε, πάντως, σε καλό δρόμο! Κάποια στιγμή θα το συνηθίσει και θα καταλάβει ότι έτσι λειτουργεί η δική σας οικογένεια!

πω πω πρεπει να ειναι πολυ δυσκολο αυτο!! για ολους σας! υπομονη πρεπει να κανετε ολοι σας... τι αλλο να πω..
ειναι πολυ μικρος ακομα να καταλαβει οτι αυτη ειναι η δυναμικη της δικης σας οικογενειας και οτι η καθε οικογενεια ειναι ξεχωριστη.
ουτε εγω ξερω τι να σου πω, δε μπορω να σου δωσω καποια συμβουλη.. κουραγιο και ολα θα πανε καλα

Παυλίνα, έχω να σου πώ από τη δίκή μου εμπειρία τα εξής: πέφτει μεγάλο βάρος σε εσένα να εξομαλύνεις τα πράγματα... νομίζω ότι το παιδί πιάνει στον αέρα τα αισθήματα της μάνας. Αν η μάνα είναι ταραγμένη που λείπει ο μπαμπάς, το παιδί το καταλαβαίνει και αντιδρά... πρέπει εσύ πρώτα από όλα να νιώσεις άνετα με την κατάσταση και να καθησυχάσεις και το παιδί. Τώρα αν εσύ δεν νιώθεις καλά, πρέπει να βρεις κάποια λύση... να το συζητήσεις με τον άντρα σου μήπως μπορεί να αλλάξει πρόγραμμα, να κάνει λιγότερα ταξίδια... μήπως μπορεί να σε βοηθήσει κάποιος, γυναίκα στο σπίτι, κάποιος συγγενής... Πάντως η απουσία δεν αναπληρώνεται εύκολα με την έννοια ότι ... ο πατέρας χάνει επεισόδια. Όταν επιστρέφει, το παιδί βλέπει έναν ξένο. Σε αυτές τις ηλικίες μια βδομάδα είναι τεράστιο διάστημα!...

γεια σας,κοριτσια! επεσε το ματι μου σ αυτο το αρθρο κι εγω καπως ετσι ειμαι κ θα ειμαι. μοιαζει δυσκολο,αλλα υπαρχουν σαφως κ δυσκολοτερα. θελει οργανωση κκαλαη διαθεσαη,νομιζω!

πρωτα απ'ολα να τον χαιρεσαι,ειναι ενας κούκλος ,το μονο που μπρω να σκφτώ ειναι να του μιλάς συνέχεια και να του εξηγείς και σαφώς να μιλανε κ αρκετα στο τηλ , ο δικος μας μπαμπας εφυγε με μεταθεση και θα αργησουμε λιγο να παμε κοντα του,εχει μια εβδομαδα που λειπει κ τον ζηταει συνεχεια ,ειναι μονο 17 μηνων ,εγω πώς να της εξηγήσω?καποια προταση?το μονο που σκεφτηκα ειναι να την απασχολω συνεχεια,μα βλεπει τις φωτο στο σαλονι κ μου λεει μπαμπά? που πήγε?

Μπορω να σου πω την εμπειρι αμου σαν παιδι...το οποιου ο μπαμπας..αλλα και η μαμα λειπαν πολυ συχνα για δουλιες

Για ενα διαστημε περιπου 5 χρονων ο μπαμπας μου - ειναι οδηγος φορτηγου- εκανε παρα πολλα ταξιδια
Υπηρχαν ευδομαδες που δεν τον βλεπαμε καθολου γιατι ερχοταν για 5 ωρες σπιτι εκανε ενα μπανιο της προκοπης που λεμε, επαιρνε καινουριες αλαξιες σε ρουχα και πετσετες σεντονια..κοιμοταν ενα τριωρο και ξαναεφευγε..
Εμεις ειμασταν ειτε στο σχολειο..ειτε στα Αγγλικα..κοινως δεν τον βλεπαμε σχεδον εναν μηνα και παει λεγοντας.
Οταν ηταν σπιτι προσπαθουσε να αφιερωσει χρονο σε μας αλλα ηταν πολυ δυσκολο γιατι και εμεις σαν παιδια ειχαμε ηδη τις παρεες μας αλλα και γιατι ισως μεσα μας καταλαβαιναμε οτι ο μπαμπας πρεπει να ξεκουραστει..και να δει λιγο και την μαμα.

Θυμαμαι χαρακτηρηστικα αυτα τα χρονια χωρις μπαμπα..αλλα τα χρονια περασαν..ο μπαμπας αλλξε δουλεια..μπορω να σου πω πως μεγαλονωντας τον ειχα ολο και περισσοτερο αναγκη.
Παντα ομως ηξερα οτι μας αγαπουσε..φροντιζε η μαμα μου γι'αυτο, μας επαιρνε τηλεφωνο..μας ελειπε πολυ....ακομα και τωρα που ειμαι 30 χρονων γαηδουρα ο μπαμπας μου ειναι το ατομο με το οποιο εχω απιστευτη ηρεμια..ακομα και οταν ηταν να γεννησω ηθελα τον μπαμπα μου μαζι μου..οχι τον αντρα μου ουτε τη μαμα μου..Αν και απο αποψη πρακτικη αμα συνεβενε κατι ο μπαμπας θα τα ειχε χασει..
Θελλω να σου πως η συμπεριφορα τυ γιου σου..γιατι ειναι μικρος ακομα..ειναι δικαιολογιμενη.,.του λειπει πολυ ο μπαμπας και θελει να κανει πολα πραγματα μαζι του..θα δεις μεγαλονοντας οτι μπορει να δεθει περισσοτερο μαζι του και να μην τον νιωθει σαν ξενο.
Παρολο που οι ψυχολογοι μπορει να σου πουν κατι διαφορετικο
Το θεμα ειναι να εισαι και εσυ σαν μαμα αλλα και αυτος να του δειχνει ποσο μα ποσο πολυ του λειπει.
Πχ αν του φερνει μικροπραγματα απο καθε ταξειδη...ΠΧ εμεις ακομα θυμομαστε τα Τυροψωμα που μας εφερνε απο Βολο, κατι συμβολικο, καποιο αναμνηστικο απο υο μερο ςπου ταξιδεψε...δεν ειναι απαραιτητο να ειναι κατι αξιας...θα τα εχει και ο μικρος σαν αναμνηστικα

Κοριτσάκι μου να προσπαθείς να αναφέρεις συνέχεια τον μπαμπά στον μικρό.Να του μιλάς για αυτον και να προσπαθεις να μιλάνε εστω στο τηλεφωνο.Ειναι λογικο ο μικρος να κραταει μουτρα αλλα θα σου πω κατι που μου ειπε μια κυρια -καλη της ωρα- μια μερα που χτυπουσα την πεντακοσιοστη μου συνεχομενη υπερωρια και ενιωθα τυψεις που το μωρου μου εχει να δει την μαμα βδομαδες "αυτο που αντιλαμβανονται ξεκαθαρα τα παιδια ειναι ποιοι τα αγαπανε οσο χρονο και αν περνανε μαζι τους.Οταν μεγαλωσει θα ειναι ευγνωμων για οσα τις προσφερες και θα αντιληφθει τα παντα" αυτο μου ειπε.Για αυτο μην ανυσηχεις για τις σχσεις τους ειδικα απο την στιγμη που ο αντρας σου εστω και το λιγο που ειναι σπιτι κοιταει να σας αφιερωνει χρονο.Όσο για την έλλειψη συντροφου εμένα ο αντρας μου κάποια στιγμη εφυγε για σχεδον ενα χρονο στο καραβι.Οχι δεν τον εβλεπα μια φορα τον μηνα,ζητημα αν καταφερνα να του μιλησω για 5λεπτα και αυτο αν ειμασταν τυχεροι να εχει σημα.Ειναι δυσκολο και σε καταλαβαινω αλλα σκεψου οτι προσπαθει και δουλευει για την οικογενια σας και για να σας παρεχει οτι χρειαζεσται.Μην νομιζεις οτι δεν τον κυνηγανε οι ιδιες ανυσηχιες.

Είμαι παιδί ναυτικού παλαιάς κιόλας εποχής που τα ταξίδια ήταν 14 μήνες και κινητά δεν υπήρχαν παρά μόνο ασύρματος.

Τον μπαμπά μου τον έβλεπα 3 μήνες κάθε ενάμιση χρόνο αλλά παρόλαυτά δεν έλλειψε ούτε μία φορά μέσα από το σπίτι και αυτό χάρη στη μαμά μου. Θυμάμαι πάντα να μου λέει όταν της ζητούσα κάτι : "Δεν με πειράζει να το κάνεις αυτό και ο μπαμπάς θα συμφωνούσε σίγουρα". Ή "ξέχασέ το, ούτε εγώ συμφωνώ ούτε και ο πατέρας σου θα συμφωνίσει σε κάτι τέτοιο". ή "Εμένα δεν με πειράζει αλλά ο πατέρας σου δεν συμφωνεί και επειδή ο μπαμπάς είναι ο αρχηγός της οικογένειας εκείνος αποφασίζει"

Περιμέναμε 1 φορά την εβδομάδα τα βράδυα με αγωνία να μας πάρει τηλέφωνο και ξόδευε πολλά χρήματα για να μας μιλάει το περισσότερο δυνατόν. Η μαμά μου πάντα εκθίαζε τον μπαμπά που μας στερείτε και τον στερούμαστε προκειμένου να μην μας λείψει τίποτα.

Δεν έχω ξεχάσει ποτέ ούτε μία από τις επιστροφές του. Τον σχεδιασμό της υποδοχής του, την αναμονή στο αεροδρόμια και τις πρώτες αγκαλιές και φιλιά.

Δεν ξέχασα επίσης και τις αναχωρήσεις του, τα κλάματα και το βάρος ότι θα αργήσει να γυρίσει που σου σφίγγει το στομάχι για μερικές μέρες.

Παρόλο που έχω περάσει όλα αυτά με τον μπαμπάκα μου και είχα πει ότι δεν θα παντρευτώ ποτέ ναυτικό΄παντρεύτηκα κάποιον που η δουλειά του απαιτεί πολλά ταξίδια και μέρες απουσίας.

Κρατάω την στάση της μαμάς μου. Δεν άφησα ποτέ να λείψει μέσα από το σπίτι. Τώρα είναι πιο εύκολα τα πράγματα γιατί υπάρχουν και τα κινητά και οι βίντεο κλήσεις. Θυμάμαι τα παιδάκια μου μικρούλικα που ίσα που μιλούσαν και όταν τους ρωτούσαν που είναι ο μπαμπάς έλεγαν : Μπαμπά γιουγιά (δουλειά ).

Και όταν γυρνάει ο μπαμπάς τους ο χρόνος που περνάει μαζί τους είναι ποιοτικός και πολύ σημαντικός.

Όλα τα πράγματα θέλουν προσαρμογή και κάθε οικογένεια ανάλογα με την δομή της έχει διαφορετικό τρόπο που λειτουργεί. Το μόνο που χρειάζετε είναι συνεργασία ανάμεσα στο ζευγάρι και ένας σταθερός τρόπος αντιμετώπισης των καταστάσεων.

Όλα καλά θα πάνε

Συγνώμη για το μεγάλο ποστ.

Είναι όλα αυτά που λέει η Δέσποινα παραπάνω. Δεν θα μπορούσα να τα περιγράψω καλύτερα!
Παρόλο που ο πατέρας μου ήταν κοντά μας και λίγες φορές έλειπε!
Ο άντρας μου τώρα είναι πολύ κοντά στις κορες του. Εκείνος κάθεται μαζί τους τα πρωινά όταν εγώ είμαι στη δουλειά και λείπει τα βράδια.
Και όμως εκείνες νιώθουν ότι λείπει όλη μέρα! Καμιά φορά με ρωτάνε που είναι ο πατέρας τους παρόλο που ξέρουν ότι δουλεύει γιατί τις χαιρέτησε φεύγοντας!
Σε όλα τα παιδιά λείπουν οι γονείς τους όταν δεν τους βλέπουν είτε είναι για λίγες ώρες είτε για μέρες, μήνες.