Στις 11 Νοεμβρίου 2012 κ ώρα 13.00 στο Ρεα, γέννησα το αγγελουδι μου, τον γλυκο Γιωργάκη!
Μέχρι να φτάσουμε εκει δε θα έλεγα πως πέρασα κ "ζάχαρη"...
1/06/12 αυχενικη διαφανεια, όλα τέλεια αν κ ο κύριος έκοβε τούφες κ ήταν δύσκολες οι μετρήσεις! Το βράδυ όμως... Αποκόλληση. Εκτός ότι τα χρειαστηκα... Έφαγα 1μηνα φευγα στη απομόνωση ξαπλαααα!
Όλα καλα μετα... Κάνουμε κ την β επιπέδου, μια χαρα ήταν ο άντρας εκει μέσα!
Φτάνει το 3ο τριμηνο, κοντός ο τραχηλος στα καλα καθουμενα, αρχίζουν κ οι συσπασεις! Βιαστικός ο άντρας!
Πάλι ξεκούραση κ όχι πολλα πολλα! (μέχρι που γέννησα κράτησαν στη ουσία)
Στις 36+2 γέννησα τελικα!
Αλλα αυτόν τον τοκετο έχω να τον θυμάμαι! Όλα έγιναν όπως τα ήθελα (είχα κάνει κ πλάνο τοκετού το οποίο έδωσα στον γιατρο μου κ το τήρησε)
Παρασκευή 9/11 έχω την προκαθορισμένη επίσκεψη για υπερηχο να δούμε τι κάνει ο μικρός... Ο οποίος είχε κατέβει κ το καταλάβαινα γιατι μου είχαν φύγει οι καουρες :Ρ ...τραχηλος κάτω του εκατοστου! Κ ξεκίνησε κ η διαστολη. Το ξερά πια πως όση τοκολυση κ να έπαιρνα τις 37 εβδ. Δε θα τις φταναμε.
Σάββατο 10/11 NST, συσπασεις του 20'... Νταξει για τοκετο δε ήμουν ακόμη κ το ξέραμε... Πως αλλάζουν όμως τα πράγματα! Το απόγευμα κάτι ροζ απο τον τραχηλο εμφανίστηκαν. Πάνω απο 2 μέρες δε μου έδινα (κ πολύ μου έδωσα). Καθόμαστε για φαγητο με τους γονείς μου... Αρχίσαμεεεε.... Κάθε 5' κ συσπαση, πέρασε μια ώρα.... Περασαν δυο, τα ίδια! Αποφασίζω όμως να μη πάω νυχτιατικα στο μαιευτήριο αν δε γινόντουσαν πιο σύντομες μεταξυ τους ή αν δε σπαζανε νερά (που κ αυτο να γινόταν δε θα τρεχαμε κιόλας...)
Κυριακή 11/11 ξυπνάμε τον γιατρο στις 7 κ κάτι κ ραντεβου στο ρεα. Κατευθιαν εισαγωγή! 3εκατοστα διαστολη (καλα έκανα κ δε βιάστηκα)
Ήρθε κ η μαία μας μετα απο λίγο, μπήκε κ ο αντρά μου στην αίθουσα, κ μέχρι κ την ώρα των εξωθησεων ήμασταν σαν να μην τρέχει κ τίποτα, κουβεντούλα, γέλιο, πονος λίγο (στα 7 εκ αποφάσισα να υποκύψω στην επισκληριδιο)
Το δε Ρεα έχει υποδοχή για iPhone στην αίθουσα τοκετου κ συμπληρωματικά είχα και δικη μου μουσικουλα!
Για ποτε φτάσαμε στο "σπρώξιμο" ούτε που το κατάλαβα.
Εκει η αλήθεια να λέγεται έχει πόνο!
Αλλα με το που βγήκε ο μικρός ήταν σαν να μην είχα πονέσει καθόλου... Κ ένιωσα απλα υπέροχα. Κ ο άντρας που τελικα άντεξε μια χαρα το θέαμα...
Αν κ λιιιιιιγο προωράκι 3490γρ κ 54εκ. Αντρακλας!

Τα νερα μου τα έσπασαν στα 5εκ κ στα καπακια ο μικρός έπαθε λοξυγγα! Ακόμη κ σήμερα ο λοξυγγας είναι στανταρακι μετα απο σχεδόν κάθε γεύμα! Μη χάσουμε κ τη συνήθεια (3-4φορες/ημέρα απο την κοιλια) κ αυτο αφου ρωτήθηκα.
Τηρήθηκε πως δε ήθελα άσκοπες παρεμβάσεις, συχνο χερι κοκ. Που αυτο το χρωστάω στον γιατρο μου που φροντησε να γίνουν όλα όπως ήθελα. Είναι σημαντικό να έχεις να κανείς πάνω απ'ολα με άνθρωπο! Κ η δε μαία με τη οποία λειτουργούν σαν ομάδα αστέρι κ εκείνη! Χωρίς την συμβολή τους σίγουρα δε θα είχα τον τοκετο που είχα!