Λοιπόν..να μαι κι εγώ που σας φέρνω την δική μας ιστορία γνωριμίας με το πιο όμορφο πλάσμα του κόσμου..την κόρη μας!Να σας πώ αρχικά οτι την έχω γράψει με στυλό στο χαρτί,δεν ξέρω πώς λειτουργείτε εσείς αλλα εμένα μου είναι δύσκολο να εκφράσω τα συναισθήματα μου απ'ευθείας στο πληκτρολόγιο.Πάμε λοιπόν..!Με τον άντρα μου ήμαστε μαζί 7 χρόνια, 7 όμορφα χρόνια.Γνωριστήκαμε,ερωτευτήκαμε και απο πολύ νωρίς ξέραμε πως θέλουμε να ζήσουμε μαζί.Δεν ξέραμε τι ακριβώς θα φέρει αυτό το ''μαζί'' αλλα αν τότε ήξερα οτι θα έφερνε αυτό που έχω σήμερα θα το έκανα ακόμα πιο νωρίς!Υστερα λοιπόν απο 6 χρόνια συμβίωσης αποφασίσαμε να παντρευτούμε και να ΄΄βάλουμε μπρός΄΄ για ένα παιδάκι.Το θέλαμε πολυ και οι 2.Δεν ήταν ποτέ αυτοσκοπός για μένα ένα παιδί.Θέλω να πώ πως δεν ήταν όνειρο αλλα σίγουρα ήταν εφιάλτης το να μην μπορέσω ποτέ να μεγαλώσω ένα παιδί.Δε με νοιαζε λοιπόν το πότε θα ρθεί αρκεί κάποια στιγμή να ρθεί.Με τον σωστό άνθρωπο,να μεγαλώσει σε μια όμορφη και χαρούμενη οικογένεια..αυτό ναι..το ονειρευόμουν.Ξεκινάμε λοιπόν τις ελευθερες επαφές και μετά ακριβώς απο έναν μήνα...κάτι δεν μου πάει καλά.Κάτι τα ρούχα μου με χαλάνε,κάτι δεν έχω διαθεση..κάτι,κάτι..Ο άντρας μου δεν μπορούσε να φανταστεί οτι θα ερχόταν τόσο εύκολα,να πώ την αλήθεια ούτε κι εγώ,οπότε με απέτρεπε απ το να πάρω τόσο σύντομα test.Ενα βράδυ λοιπόν στις 21 Ιουνίου αν θυμάμαι καλά μέσα μου πια είχα πειστεί!!Μου μίλησε το ένστικτό μου και το πήραμε!Να μην πολυλογώ,το επόμενο πρωί είχα ένα θετικό test στα χέρια μου,τα δάκρυα μου να τρέχουν,και έναν αντρούλη να με αγκαλιάζει με μάτια βουρκωμένα..δεν υπήρχε η χαρά αυτη!Το λέμε στους δικούς μας,έκπληκτοι,χαρούμενοι,συγκινημένοι.Κάνω την χοριακή μου..στα ύψη και παίρνω τον γιατρό μου ο οποίος μου έκλεισε ραντεβού για μια εβδομάδα μετά.Τα λέμε λίγο στο γραφελιο,υπολογίζουμε τις ημερομηνίες και πάμε στον υπέρηχο να ακούσουμε καρδούλα.ΤΙΠΟΤΑ.Υπάρχει σάκος αλλα..ΤΙΠΟΤΑ.ΚΕΝΟ.ΠΑΝΤΟΥ.Μας συμβουλεύει να μην αγχωνόμαστε αλλα μπορεί και κάτι να έχει πάει στραβά,μας κλείνει ραντεβού για 5 μέρες μετά.Αγχος,στεναχώρια.Ξαναπηγαίνουμε,ξαπλώνω,ο άντρας μου πάντα δίπλα μου και...να το αλογατάκι που καλπάζει..η καρδούλα του μωρού μας σε ένα τόσο δα πλασματάκι.Δάκρυα ποτάμι,και να σας πώ κάτι?Σχεδόν σε όλους τους υπερήχους κλαίγαμε,ήταν η συνάντηση με το μωρό μας,με το κορμάκι του..πόσο μαγικό!Κυλάει μια πολύ όμορφη εγκυμοσύνη μελίγους εμετούς στην αρχή αλλα όλα καλά!Μαθαίνουμε και το φύλο..κορίτσι!Ξεκινάμε μαθήματα τοκετού,φροντίδας νεογέννητου και θηλασμού και νιώθουμε έτοιμοι για την μεγάλη στιγμή.Είχα αποφασίσει να γεννήσω φυσιολογικά και φυσικά.Έμαθα τις ανάσες μου και προσπαθούσα να ελέγχω το άγχος μου.Το κακό ήταν πως δεν προετοιμάστηκα για την ανατροπή.Διανύω τον ένατο και το μωρό δεν παίρνει θέση..είναι ψηλά!Περπατάω,περπατάω(είχε και χιόνια και με δυσκόλευαν στις μετακινήσεις μου).Πηγαίνουμε λοιπόν στον γιατρό στις 15/2.ΠΗΤ είχα στις 18/2.Με ελέγχει(γρρρ)και μου λέει να περπατήσω.Ύστερα απο πολύ περπάτημα καταλήγω στο σπίτι ώπου άρχισαν κάτι μικρά πονάκια,τα ελέγχω!Στις 3 το μεσημέρι γίνονται πιο έντονα και κάλω τον άντρα μου και την μαμά μου να ρθουν σπίτι.Παίρνουμε τον γιατρό...είναι νωρίς ακόμα!Οι πόνοι δυναμώνουν και στις 4:30 πηγαίνουμε στο νοσοκομείο.Με ελέγχει(ξαναγρρρ)ΤΙΠΟΤΑ.Συσπάσεις αρκετές αλλα διαστολή 0.Φεύγουμε σπίτι.Στις 6:30 οι πόνοι δυνατοί,τους ελέγχω ακόμα αλλα πονάω πολύ και έχω αίμα.Φεύγουμε για νοσοκομείο.Το ίδιο,πολλές συσπάσεις αλλα διαστολή τιποτά.Μου μιλάει για καισαρική,υπήρχε φόβος για ρήξη μήτρας.Δεν θέλω να τ'ακούσω,χάνω τον έλεγχο.Φοβάμαι πολύ,δεν το είχα φανταστεί.Δεν ήθελα να φέρω έτσι στον κόσμο το παιδί μου,δεν ήθελα να το ταράξω!Ήθελα να τα δώ και να τα νιώσω όλα.Κι αν πάθαινε κάτι το παιδί ή εγώ κατα τη διάρκεια του χειρουργείου?Πολλές μπερδεμένες σκέψεις μέσα σε πόνους..δύσκολο!Κλαίω,ξεχνάω τις ανάσες μου..το παλεύω λίγο ακόμα...Στις 8:30 παίρνω την απόφαση,με ετοιμάζουν και μπαίνω στο χειρουργείο..στις 10:45 ακούω το κλάμα της..΄΄ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΟΥ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ?΄΄ ΄΄ΝΑΙ΄΄ μου λέει η αναισθησιολόγος...΄΄ΚΑΙ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΚΟΥΚΛΑ΄΄.Την βλέπω...τι όμορφη..τα ματάκια της...!Θέλω απλά να πώ σε όλες τις μέλλουσες μανούλες να είναι προετοιμασμένες για τα πάντα,δεν ήμουν και την πάτησα ψυχολογικά στον τοκετό.Σπίτι γυρίσαμε οικογένεια πια..ανάρρωνα αρκετά καλά και ευτυχώς είχα βοήθεια γιατί θήλαζα όλη μέρα και νύχτα!Η κόρη μου σε λίγες μέρες κλέινει τον πρώτο χρόνο της ζωής της.Εναν χρόνο με πολλές συγκινήσεις,γέλια,άγχη.Της έχω πεί-και συνεχίζω να της λέω-όσα σ'αγαπώ δεν έχω πει μαζεμένα σε όλη τη ζωή μου.Κάθε μέρα,κάθε λίγο και λιγάκι,της φιλάω το κεφαλάκι''σ'αγαπώ'',της φιλάω το πατούσακι''σ'άγαπώ'',κοιμάται''σ'αγαπώ''!Και να σας πώ και κάτι?Νομίζω πως κι εκείνη μ'αγαπάει και που θα πάει κάποια στιγμή θα καταφέρει να μου το πεί!Αναθεώρησα πολλά πράγματα με τον ερχομό της!Εγινα μια...κλασσική μαμά...και γουστάρω...γουστάρω τρελά!!!Της αφιερώνω αυτό το κείμενο για το πώς ήρθε στον κόσμο μας μιας και στις 15/2 έχει τα γενέθλια της..Χριστέ μου πόσο σημαντικό γεγονός για εμάς...Πόση χαρά και πάλι...Μικρούλα μου,Βασιλικούλα μου να γίνεις ένα μεγααααάλο κορίτσι και να σε δούμε όπως επιθυμείς!!Θα σ'αγαπάμε πάντα.Ο Μπαμπάς και η Μαμά!!!

με συγκινησες πολυ ανυπομονω και εγω να νιωσω το ιδιο συναισθημα με σενα προς το παρον αρκουμαι στις κλωτσιτσες που μου δινει ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ Η ΚΟΥΚΛΙΤΣΑ ΣΟΥ

κορίτσι μου πολύ όμορφη η ιστορία σας, να την δείτε όπως επιθυμείτε την κοράκλα σας, να είναι γερή και δυνατή και να είσαι σίγουρη ότι για όλα αυτά τα σ αγαπώ που της λες πολύ γρήγορα θα αποζημιωθείς. Είναι ό,τι πιο όμορφο να το ακούς, νομίζω ότι όταν σε αγκαλιάζουν και σου λένε σ αγαπώ δεν υπάρχει τίποτα στον κόσμο που να μπορεί να συγκριθεί.

Nα την χαιρεσαι την πριγκιπισσα σου!
Σε καταλαβαινω απολυτα για το πωs αισθανθηκεs οταν επρεπε να κανειs καισαρικη.Ακριβωs το ιδιο αντιμετωπισα και εγω.
Αλλα δεν πειραζει.Σημασια εχει να ειναι καλα οι κορουλεs μαs και ολα τα παιδακια του κοσμου!

τι γλυκο και συγκινητικο!να σου ζησει!και γω ετσι δεν ειχα διαστολη και μετα απο 18 ωρες αναμονης και πονων εκανα καισαρικη αλα μολις ειδα το μωρακι μου να με περιμενει εκλαιγα εκλαιγα..σημασια εχει η υγεια να ειναι καλα το μωρακι και η μαμα!φιλακια!

Πολύ όμορφη και συγκινητική ιστορία...
Να την χαίρεστε την κορούλα σας, να τα χιλιάσει και να την καμαρώσετε όπως επιθυμείτε!!!

πολυ ομορφη κ συγκηνητικη ιστορια!!!!!!

να ειστε παντα ευτυχισμενοι κ αγαπημενοι!!!!!

να σας ζησει το κοριτσι σας κ να την καμαρωσετε οοοοπως επιθυμειτε!!!!!


να ειναι υγιεις και καλοτυχη......!!!!!!!!!!!

Υπέροχο... Και τόσο οικείο καθώς και εγώ πήγαινα για full φυσιολογικό τοκετό (ούτε επισκληρίδιο δεν ήθελα) αλλά εξαιτίας ενός προβλήματος έφαγα την ΚΤ με συνοπτικές διαδικασίες. Να χαίρεσαι την οικογένειά σου και η κουκλίτσα σου να είναι πάντα γερή και τυχερή στη ζωλη της!!!