Πόση αυτοπεποίθηση έχει το παιδί σας;

Η αυτοπεποίθηση είναι το όπλο του παιδιού στις καθημερινές δυσκολίες της ζωής. Τα παιδιά που νιώθουν καλά για τον εαυτό τους αντιμετωπίζουν τα προβλήματα πιο εύκολα και αντέχουν την πίεση, ενώ τα παιδιά που δεν έχουν αυτοπεποίθηση συχνά πνίγονται σε μια κουταλιά νερό.

Τί ακριβώς είναι η αυτοπεποίθηση; Ποιός τη έχει και ποιός όχι; Και άν κάποιος δεν έχει, μπορεί να αποκτήσει;
Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτοπεποίθηση είναι το σύνολο των εντυπώσεων και των απόψεων που έχουμε για τον εαυτό μας, το πώς τον βλέπουμε και πώς πιστεύουμε ότι τον βλέπουν οι άλλοι. Ακόμα, η αυτοπεποίθηση είναι ο συνδυασμός αισθημάτων ικανότητας με αισθήματα αγάπης. Ένα παιδί, για να νιώθει καλά για τον εαυτό του, πρέπει να νιώθει ικανό, αλλά να νιώθει και ότι το αγαπούν.

Δείγματα αυτοπεποίθησης
Η αυτοπεποίθηση δεν είναι κάτι σταθερό. Μπορεί να αλλάξει όσο ένα παιδί μεγαλώνει, ανάλογα με τις εμπειρίες του και τις επιρροές που δέχεται. Καλό είναι, όμως, να έχουμε το νου μας για τυχόν δείγματα έλλειψης αυτοπεποίθησης. Παρατηρώντας το παιδί, ρωτώντας το ή μαθαίνοντας για τη συμπεριφορά του από άλλους (π.χ. τους δασκάλους), θα μάθουμε πώς νιώθει για τον εαυτό του και αν χρειάζεται τη βοήθειά μας.
Στις αλλαγές... Πώς συμπεριφέρεται το παιδί σας όταν πάτε ταξίδι; Κάνει καινούριους φίλους στην παραλία κάθε μέρα ή κάνει παρέα... μόνο μαζί σας; Εξερευνά την περιοχή ή μένει στο ξενοδοχείο; Τα παιδιά που δεν έχουν αυτοπεποίθηση δε δέχονται με ευχαρίστηση μια αλλαγή περιβάλλοντος και πάντα προτιμούν τις οικείες ασχολίες και τους χώρους. Ακόμα και η διαμονή στο σπίτι ενός φίλου για μια νύχτα, που για τα περισσότερα παιδιά είναι κάτι πολύ διασκεδαστικό, για ένα ανασφαλές παιδάκι μπορεί να είναι κάτι εντελώς ανεπιθύμητο και να το γεμίσει νοσταλγία για το σπίτι του.
Με τον ίδιο τρόπο, δεν του αρέσει να δοκιμάζει νέες δραστηριότητες, όπως ένα καινούριο άθλημα, γιατί φοβάται πως δεν θα τα καταφέρει, και προσπαθεί να διατηρεί μια αίσθηση μονιμότητας και ρουτίνας. Αντίθετα, για ένα παιδί με υγιή αυτοπεποίθηση μια νέα ασχολία μπορεί να αποτελέσει μια ευχάριστη πρόκληση.
Στα σπορ... Το μάθημα της γυμναστικής ήταν ανέκαθεν ο «εφιάλτης» των λιγότερο κοινωνικών παιδιών. Εκεί είναι δύσκολο να ζαρώσεις στη γωνιά σου και να χαθείς στο πλήθος, αφού η σειρά σου να παίξεις ποτέ δεν αργεί να έρθει. Ένα παιδί με χαμηλή αυτοπεποίθηση νιώθει άβολα σε κάθε ομαδική δραστηριότητα, πόσο μάλλον όταν αυτή είναι ανταγωνιστική, και κάποιος πρόκειται να βγει νικητής και κάποιος νικημένος. Η ήττα αυτή συνήθως στοιχίζει πολλά σε ένα ανασφαλές παιδάκι, ενώ κάποιο που είναι πιο σίγουρο για τον εαυτό του δε θα δώσει και τόση σημασία. Ούτως ή άλλως, στην παιδική ηλικία οι επιδόσεις στα σπορ έχουν ιδιαίτερα μεγάλη σημασία, με αποτέλεσμα η αθλητική ικανότητα να θεωρείται μεγάλο προσόν και να προσφέρει αυτοπεποίθηση στα παιδιά, ενώ μια σχετική δυσκολία να τα γεμίζει ανασφάλεια.
Στο σχολείο... Ένα παιδί με αυτοπεποίθηση συμμετέχει άφοβα στο μάθημα, σηκώνοντας το χέρι του και απαντώντας στις ερωτήσεις του δασκάλου. Αντίθετα, ένα παιδί με χαμηλή αυτοπεποίθηση, ακόμα και όταν γνωρίζει κάτι, δε μιλάει εύκολα μπροστά σε όλη την τάξη, αμφιβάλλοντας για τη σκέψη του, ή μιλάει χαμηλόφωνα και διστακτικά. Δείγμα έλλειψης αυτοπεποίθησης αποτελεί, επίσης, και η ευκολία με την οποία ένα παιδί απογοητεύεται και εγκαταλείπει την προσπάθεια (στην επίλυση μιας άσκησης για παράδειγμα), καθώς και το πόσο θα διαρκέσει αυτή η απογοήτευση. Ένα παιδί με αυτοπεποίθηση θα προσπαθήσει εκ νέου την επόμενη φορά, ενώ ένα ανασφαλές παιδί μπορεί να συμπεράνει ότι δεν είναι καλό στα μαθήματα και να πανικοβληθεί. Παρόλο που όλοι θέλουμε το παιδί μας να διαπρέπει στα μαθήματα, πρέπει να το παρατηρήσουμε καλύτερα. Μήπως διαβάζει πολύ για να ικανοποιήσει εμάς, τους μεγάλους, νομίζοντας πως αλλιώς δε θα το αγαπάμε; Μήπως έτσι απομακρύνεται από τους συνομήλικούς του; Αλλά και η αντίθετη περίπτωση, ενός παιδιού που αρνείται να έχει οποιαδήποτε σχέση με τα μαθήματα, μπορεί να δείχνει τη χαμηλή του αυτοπεποίθηση και το φόβο του μην αποτύχει.
... με φίλους Ένα παιδί με υψηλή αυτοπεποίθηση απολαμβάνει τη συντροφιά των άλλων, ακόμα και όταν αυτοί δεν είναι μέλη της οικογένειας ή του στενού του κύκλου. Του αρέσουν οι ομαδικές δραστηριότητες, τα παιχνίδια και τα πάρτι, χωρίς αυτό να σημαίνει αναγκαστικά ότι θα είναι η «ψυχή της παρέας». Αντίθετα, ένα παιδάκι που δεν έχει υγιή αυτοπεποίθηση κάνει αρκετή ώρα να εγκλιματιστεί σε ένα πάρτι ή μια συγκέντρωση και ανυπομονεί να βρεθεί και πάλι στην ασφάλεια του σπιτιού του. Στο σχολείο, ένα παιδί με χαμηλή αυτοπεποίθηση κάνει δύσκολα φιλίες και περιμένει να το φωνάξουν οι άλλοι για παιχνίδι, χωρίς το ίδιο να κάνει κάποια κίνηση. Συχνά προσκολλάται σε ένα συγκεκριμένο άλλο παιδάκι και το μιμείται ή είναι επιρρεπές στην πίεση κάποιων γκρουπ παιδιών.
Από την άλλη, ο «νταής» του σχολείου, το παιδί με την αυταρχική και επιθετική συμπεριφορά, μπορεί επίσης να πάσχει από έλλειψη αυτοπεποίθησης, νομίζοντας πως δεν υπάρχει άλλος τρόπος να το εκτιμήσουν οι συνομήλικοί του.

Τονώστε την αυτοπεποίθηση του παιδιού σας
1. Επαινέστε το Πείτε του μπράβο για τα πράγματα που κάνει καλά και για τις φιλότιμες προσπάθειές του.Όταν ανυπομονεί να σας δείξει κάτι που έφτιαξε, δείξτε κι εσείς τον ανάλογο ενθουσιασμό. Επισημάνετε ένα συγκεκριμένο σημείο στο οποίο τα κατάφερε καλά, για να δει πως όντως προσέχατε τι έκανε.
2. Κρατήστε τις προσδοκίες σας ρεαλιστικές Όσο καλό στο σχολείο, στα σπορ ή σε κάτι άλλο και αν είναι, το παιδάκι σας θα αγχωθεί αν δει ότι περιμένετε από αυτό υπερβολικά πολλά για την ηλικία του. Αν δεν μπορέσει να αντεπεξέλθει στις προσδοκίες σας αυτές η απογοήτευσή του θα είναι μεγάλη και η πίστη στον εαυτό του θα κλονιστεί.
3. Προσφέρετέ του ασφάλεια Διατηρήστε ένα σταθερό και ασφαλές περιβάλλον στο σπίτι και μια «προβλεψιμότητα» στη συμπεριφορά σας. Τα παιδιά όλων των ηλικιών έχουν ανάγκη να βασίζονται στους γονείς τους. Όταν θέτετε κανόνες, μην τους αγνοείτε μετά. Για να έχει ένα παιδί πίστη στον εαυτό του, πρέπει να έχει και στους γονείς του.
4. Ενθαρρύνετέ το Ενώ δεν πρέπει να θέτετε υπερβολικά υψηλούς στόχους, δεν πρέπει, από την άλλη, να υποτιμάτε τις δυνατότητες του παιδιού σας.Ενθαρρύνετέ το να δοκιμάσει καινούρια πράγματα, δώστε του κουράγιο όταν έχει αγωνία για κάτι και εξηγήστε του πως μια καλή προσπάθεια ποτέ δεν πάει χαμένη.
5. Δείξτε στοργή Πείτε αυθόρμητα «σ’ αγαπάω» ή αγκαλιάστε το. Ακόμα κι αν δείχνει πως δεν του αρέσουν τέτοιου είδους επαφές, η στοργή αυτή θα το κάνει να νιώσει αγαπητό και θα το μάθει να εκδηλώνει και το ίδιο τα συναισθήματά του.
6. Δείξτε του εμπιστοσύνη Δείξτε στο παιδί σας ότι το εμπιστεύεστε αναθέτοντάς του μικρές δουλειές. Ανάλογα με την ηλικία του, αναθέστε του κάποιες ευθύνες στο σπίτι και πείτε του να σας βοηθήσει. Έτσι θα νιώσει ότι κι εσείς βασίζεστε πάνω του, και όχι μόνο αυτό σε εσάς.
7. Προωθήστε τις ομαδικές δραστηριότητες Ενθαρρύνετε το παιδί σας να συμμετέχει σε δραστηριότητες μαζί με συνομήλικούς του, όπως αθλήματα, μαθήματα ζωγραφικής, μπαλέτου, μουσικής. Αν είναι διστακτικό, κάντε το σιγά-σιγά: μπορεί πρώτα να συνηθίσει να παίζει με πολλούς φίλους μαζί και μετά να γραφτεί σε μια οργανωμένη δραστηριότητα.


12 ωραία πράγματα που μπορείτε να πείτε στο παιδί σας


•Ευχαριστώ για τη βοήθεια •Δούλεψες πολύ σκληρά
•Έχεις δίκιο.
•Νομίζω ότι μπορώ να σε εμπιστευτώ σε αυτό
•Πιστεύω σε σένα
•Μου φτιάχνεις τη μέρα!
•Είμαι περήφανος-η για σένα
•Σ’ αγαπάω
•Μου αρέσει να κάνουμε παρέα
•Καλή προσπάθεια
•Έκανες εντυπωσιακή δουλειά!
•Όλοι κάνουμε λάθη

Όπως αναφέραμε και πιο πάνω, η πίστη στις ικανότητές του και στην αγάπη των άλλων κάνουν ένα παιδί να νιώθει σίγουρο για τον εαυτό του. Έχει δεν έχει αυτοπεποίθηση, να μερικοί τρόποι να το κάνετε να είναι ακόμα πιο σίγουρο και χαρούμενο!




ΠΗΓΗ KIDS FUN ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ

ΠΗΓΗ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ GR
Ένας στους δέκα γονείς ξεχωρίζει τα παιδιά
του

Για τους γονείς είναι
θέμα ταμπού και πολλοί παρότι το κάνουν δεν το παραδέχονται ανοιχτά. Σύμφωνα όμως με μια έρευνα που έγινε σε 1.237 γονείς από τη Μεγάλη
Βρετανία, ένας στους δέκα ομολογεί ότι ξεχωρίζουν τα παιδιά τους και προτιμούν
περισσότερο κάποιο από αυτά.

Στην έρευνα συμμετείχαν μαμάδες και
μπαμπάδες από 18 και άνω με τουλάχιστον δύο παιδιά ηλικίας από τριών ετών και
πάνω, προκειμένου να εξαχθούν συμπεράσματα για τις συνήθειες και τη συμπεριφορά
των γονέων στη χώρα.

Στην ερώτηση «δίνετε την ίδια προσοχή σε όλα σας τα
παιδιά;» η πλειοψηφία (ποσοστό 62%) απάντησε «όχι».

Σχεδόν οι μισοί από
τους ερωτηθέντες (45%) παραδέχτηκαν ότι δεν περνούν τον ίδιο χρόνο με τα παιδιά
τους κι αυτό γιατί το καθένα από αυτά έχει «διαφορετικές ανάγκες». Πάνω από το
ένα πέμπτο δήλωσαν ότι το κάνουν αυτό γιατί ξεχωρίζουν ένα από τα
υπόλοιπα.

Μάλιστα, το 13% αυτών δήλωσε ανοιχτά ότι περνούν περισσότερο
χρόνο με ένα από τα παιδιά τους επειδή είναι «το αγαπημένο τους».

Οι
λόγοι για τους οποίους ανέφεραν ότι προτιμούν κάποιο από τα παιδιά τους ήταν ότι
μπορούσαν να κάνουν περισσότερα πράγματα μαζί τους, με το 42% αυτών να δηλώνει
ότι είχε «αναπτύξει πιο ισχυρό δεσμό με το συγκεκριμένο παιδί».

ΠΗΓΗ ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΟ GR
Τα λάθη που πρέπει να αποφύγουμε να κάνουμε με τα παιδιά μας, σύμφωνα με τις
συμβουλές των παιδοψυχολόγων, ψυχιάτρων και άλλων εμπειρογνωμόνων.

1. Απειλώντας τα παιδιά σας ότι θα φύγετε χωρίς
αυτά

Έχει συμβεί σε όλους μας. Φτάνει η ώρα να φύγετε από το πάρκο και τα
παιδιά δεν σας ακούνε. Τρέχουν, κρύβονται, αρνούνται. Εκνευρίζεστε όλο και
περισσότερο. Είναι δελεαστικό να ακολουθήσετε αυτή την τακτική εφόσον τα παιδιά
δεν συμμορφώνονται με ότι τους λέτε, όμως η απειλή της εγκατάλειψης (δεν έχει
σημασία αν θα μπορούσε να φέρει αποτέλεσμα στην συγκεκριμένη περίπτωση) είναι
εξαιρετικά επιζήμια για τα παιδιά.

Η αίσθηση του δεσίματος με τους
γονείς, είναι ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα στην ανάπτυξη του παιδιού,
ιδιαίτερα στα πρώτα χρόνια. Η απειλή εγκατάλειψης, ακόμα και με φαινομενικά
ανάλαφρο τρόπο, μπορεί να ταρακουνήσει τα θεμέλια της ασφάλειας που
αντιπροσωπεύετε στα μάτια του. Όταν λέτε φράσεις όπως “Φεύγω και σας αφήνω εδώ»,
αφήνετε ανοιχτό το ενδεχόμενο ότι κάποια στιγμή μπορεί να μην υπάρχει προστασία
και φροντίδα για τα παιδιά. Για ένα παιδί, η σκέψη ότι θα μπορούσατε να το
αφήσετε μόνο του σε μια δύσκολη στιγμή, είναι τρομακτική και μπορεί να
σταματήσει να σας θεωρεί ως ασφαλή βάση.

Έτσι, την επόμενη φορά
προσπαθήσετε με απλά λόγια να του εξηγήσετε πως έχει η κατάσταση. Αν ήρθε η ώρα
να φύγετε από το πάρκο, προετοιμάστε το πρώτα, δεδομένου ότι οι απότομες αλλαγές
είναι δύσκολες για τα παιδιά. Πείτε του για παράδειγμα, ότι σε πέντε λεπτά
πρέπει να φύγετε γιατί είναι ώρα φαγητού. Στη συνέχεια υπενθυμίστε το κάθε λεπτό
που περνάει, έτσι ώστε να προετοιμαστεί ψυχολογικά.

2. Λέγοντας ψέμματα
στο παιδί σας

Ένας απλός, αλλά εξαιρετικά σημαντικό κανόνας στην ανατροφή
των παιδιών είναι «Μην ψεύδεστε στο παιδί σας.» Για παράδειγμα, λέγοντας στο
παιδί σας ότι το κατοικίδιο ζώο που είχατε σπίτι έχει φύγει και ίσως επιστρέψει,
ενώ στην πραγματικότητα το ζώο έχει πεθάνει, είναι ένα καλό παράδειγμα αυτού του
λάθος που κάνουν οι γονείς. Όταν διαστρεβλώνουμε την αλήθεια με τέτοιους
τρόπους, δεν το κάνουμε φυσικά κακόβουλα. Προσπαθούμε να μην πληγώσουμε τον
συναισθηματικό κόσμο των τα παιδιών. Μπορεί να μην είμαστε σίγουροι για το πώς
να χειριστούμε αυτές τις δύσκολες καταστάσεις, και να ελπίζουμε ότι θα
αποφύγουμε τη συζήτηση, αλλά κάνοντας τα πράγματα να φαίνονται καλύτερα ή
λέγοντας ψέματα για να προστατεύσουμε το παιδί μας από την στεναχώρια, τελικά
δεν φέρνει κανένα αποτέλεσμα αλλά είναι και επιζήμιο για το παιδί.

Είναι
όμως σημαντικό, η εξήγηση που θα δώσετε να είναι κατάλληλη για την ηλικία του
παιδιού. Ένα πολύ μικρό παιδί δεν έχει ανάγκη από μια λεπτομερή εξήγηση του
θανάτου. Λέγοντάς του ότι ήταν πολύ ηλικιωμένο το ζώο ή πολύ άρρωστο με μια
σοβαρή ασθένεια και οι γιατροί δεν μπορούσαν να το κάνουν καλά, μπορεί να είναι
αρκετό για το παιδί.

Αυτό το λάθος των γονιών, περιλαμβάνει πολλές φορές
και την «στρέβλωση των συναισθημάτων» όπου πολλές ισχυριζόμαστε στα παιδιά, ότι
αισθάνονται κάτι που όμως στην πραγματικότητα δεν το αισθάνονται, ή ακόμα
συχνότερα, λέγοντάς τους ότι δεν αισθάνονται αυτό που στην πραγματικότητα
αισθάνονται.

Για παράδειγμα, αν το παιδί σας λέει ότι φοβάται να πάει στο
σχολείο την πρώτη φορά, αντί να του πείτε ότι δεν φοβάται ή ότι είναι ανόητο αν
φοβάται, αναγνωρίστε τα συναισθήματα του παιδιού σας και ενεργήστε με βάση αυτό
το δεδομένο.

Την επόμενη φορά που θα μπείτε στον πειρασμό να πείτε ένα
μικρό ψέμα, σκεφτείτε έναν άλλο τρόπο. Είναι μια ευκαιρία για τα παιδιά σας να
“ωριμάσουν’. Πείτε την αλήθεια και βοηθήσετε το παιδί να τα βγάλει πέρα με την
πάλη των συναισθημάτων. Μακροπρόθεσμα θα είναι πολύ καλύτερα για την ψυχική
υγεία του.

3. Αγνοώντας την δικιά σας άσχημη συμπεριφορά.

Οι
γονείς μπορεί να ασπάζονται το παλιό δόγμα «Κάνε αυτό που λέω, όχι αυτό που
κάνω», όμως αυτό αποδεδειγμένα δεν λειτουργεί. Τα παιδιά μαθαίνουν με βάση αυτά
που βιώνουν. Απορροφούν σαν σφουγγάρια τα πάντα γύρω τους, και είναι...


εξαιρετικά ικανά να μαθαίνουν και να αντικατοπτρίζουν τις καλές και
κακές συμπεριφορές, ακόμα και από τότε που είναι πολύ
μικρά.

Αντανακλώντας στον εαυτό μας, την συμπεριφορά που περιμένουμε από
τα παιδιά μας, είναι ένα από τα καλύτερα πράγματα που μπορούμε να κάνουμε ως
γονείς. Αυτά που κάνετε, επηρεάζουν πολύ περισσότερο το παιδί, σε σχέση με αυτά
που λέτε.

Για παράδειγμα, τα παιδιά των καπνιστών έχουν διπλάσιες
πιθανότητες να καπνίζουν από τα παιδιά των μη καπνιστών γονέων, οι γονείς με
υπερβολικό βάρος είναι πολύ πιο πιθανό να έχουν υπέρβαρα παιδιά από τους γονείς
με φυσιολογικό βάρος. Ακόμα και πιο πολύπλοκες συμπεριφορές, όπως το πώς
αντιμετωπίζετε τα άλλα μέλη της οικογένειας και πως αλληλεπιδράτε με τους
ξένους, τα ζώα και το περιβάλλον, είναι παραδείγματα προς μίμηση για τα παιδιά
σας.

Έτσι για παράδειγμα, εάν θέλετε το παιδί σας να σέβεται τον άλλον
και να είναι ευγενικό, να δείχνετε και εσείς ανάλογη συμπεριφορά, ακόμα και όταν
είστε θυμωμένοι ή διαφωνείτε με κάποιον. Εσείς, οι γονείς, είστε το πρότυπο στη
ζωή του παιδιού σας.

4. Υποθέτωντας ότι αυτό που “δούλεψε” για το πρώτο
σας παιδί, θα λειτουργήσει το ίδιο και στο δεύτερο παιδί.

Ένα από τα
μεγαλύτερα προβλήματα με τις συμβουλές ανατροφής, είναι ότι η ίδια μέθοδος δεν
ταιριάζει σε όλους. «Το ίδιο βραστό νερό που σκληραίνει το αυγό, μαλακώνει το
καρότο». Η ίδια γονική συμπεριφορά, μπορεί να έχει διαφορετικά αποτελέσματα
ανάλογα με την προσωπικότητα του κάθε παιδιού.

Αν έχετε περισσότερα από
ένα παιδιά, θα έχετε παρατηρήσει ότι δεν διαφέρουν μόνο ως προς την
προσωπικότητα, αλλά και σε άλλες παραμέτρους, όπως οι συνήθειες του ύπνου,
δυνατότητα προσοχής, το τρόπο διαβάσματος, κλπ. Είναι σημαντικό να θυμόσαστε ότι
αυτό που λειτούργησε καλά για ένα παιδί, δεν σημαίνει ότι απαραίτητα θα
λειτουργήσει το ίδιο και για τα άλλα.

Το ίδιο ισχύει και για το τι
ανάγκες που είχατε εσείς όταν είσασταν παιδί, και τις ανάγκες έχει το παιδί σας.
Μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικές.

5. Με το να πανικοβληθείτε, επειδή
το παιδί σας δεν τήρησε κάποιο κανόνα

Οι περισσότεροι γονείς έχουν
διαμορφωμένες απόψεις για τα πράγματα που είναι καλά για το παιδί τους. Όταν το
παιδί κάνει κάτι που το θεωρούν κακό, στεναχωριούνται και εκνευρίζονται
πολύ.

Όμως μια «κακή» δραστηριότητα που γίνεται αραιά (όπως η ενασχόληση
με βιντεοπαχνίδια που έχουν βία) , δεν θα είναι πολύ επιζήμια για την ανάπτυξη
του παιδιού σας, εάν το υπόλοιπο 99 % των δραστηριοτήτων του είναι
ευθυγραμμισμένες με τις πεποιθήσεις σας.

Εάν ένα παιδί μεγαλώνει με
αγάπη, σε καλό οικογενειακό περιβάλλον και τα συναισθήματά του λαμβάνονται
υπόψιν, τότε “κακές” δραστηριότητες δεν θα έχουν αρνητικό αντίκτυπο στην
ανάπτυξη του παιδιού σας.

6. Τιμωρώντας το παιδί επειδή πέταξε
πράγματα.

Εκφράζοντας ένα παιδί το θυμό του, χτυπώντας ή πετώντας
πράγματα, είναι μια απόλυτα φυσιολογική συμπεριφορά για ένα παιδί. Είναι ένας
τρόπος για τα παιδιά, που είναι ανώριμα ψυχικά ακόμα, να εκφράσουν τα
συναισθήματα τους.

Αντί για σταματήστε την συναισθηματική έξαρση του
παιδιού, βοηθήστε το να καταλάβει τον λόγο που σας απογοητεύσε η συμπεριφορά του
και δώστε του να καταλάβει ότι υπάρχει καλύτερος τρόπος να εκφράζει τα
συναισθήματα του.

7. Προσπαθώντας να είστε φίλος με το παιδί, και όχι
γονέας

Αυτό είναι ένα συχνό λάθος που κάνουν οι γονείς, ιδίως όσο
μεγαλώνουν τα παιδιά τους . Όλοι οι γονείς θέλουν τα παιδιά τους να τους
επιζητούν και να τους αγαπάνε , οπότε είναι εύκολο να διολισθήσουν στο ρόλο του
φίλου, παρά στο ρόλο του γονέα. Είναι όμως πολύ σημαντικό να παραμείνουν γονείς
και να βρούν τη σωστή ισορροπία στη σχέση τους με το παιδί.

8. Με το να
θεωρείτε ότι φέρετε την αποκλειστική ευθύνη – ή αντίθετα καμία ευθύνη – στην
ανάπτυξη του παιδιού σας

Όλοι έχουμε επίγνωση της σημασίας που έχει η
ανατροφή που δίνουμε στα παιδιά. .Όμως μερικές φορές δίνουμε μυθικές διαστάσεις
στο πόσο μπορούμε να επηρεάσουμε την πορεία ενος παιδιού.

Το να γίνετε
γονέας γεμάτος άγχος και ενοχές είναι ένας σίγουρος τρόπος για να χαλάσετε τα
παιδιά σας. Υπάρχουν πολλοί άλλοι παράγοντες εκτός από εσας, που επηρεάζουν την
προσωπικότητα και την ανάπτυξή των παιδιών : τα γονίδια, άλλα μέλη της
οικογένειας, το σχολείο, οι φίλοι, κλπ. Έτσι, αν κάτι πάει στραβά, μην το πάρετε
προσωπικά , δεδομένου ότι δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι φταίτε εσείς.

Από
την άλλη όμως, μην θεωρήσετε ότι δεν έχετε κανένα ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού
σας. Μερικοί άνθρωποι το βλέπουν ανάποδα, ότι οι επιτυχίες και τα προβλήματα των
παιδιών οφείλονται κυρίως στα γονίδια ή στους δάσκαλους στο σχολείο, και όχι
στους ίδιους.

Και οι δύο ακραίες απόψεις, είναι λάθος. Η ανατροφή που θα
του δώσετε είναι σημαντική στη ζωή του παιδιού, αλλά δεν είστε ο μόνος
παράγοντας που θα καθορίσει την πορεία του.

Πολυ ωραια Στελλα!!

Τα εχω τυπωσει για να ξαναδιαβασω πιο ηρεμα το βραδυ!!

Και να τα εχω αρχειο!!

Ευχαριστούμε!

Για άλλη μια φορά...

Μπράβο Στέλλα!!!

Ευχαριστούμε!