Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
1
Μπαμ και κάτω!! (από Ολίβια) Κυρ Αυγ 22, 2010 11:33 pm
Tziz
Πρωταγωνιστής!!
Κορίτσια καλημέρα.
Δανείζομαι τον τίτλο από το blog της Ολίβια, μιας και κάτι παρόμοιο πέρασα κι εγώ το ΣΚ.
Κόντεψα να γεννήσω πριν την ώρα μου!!!
Το ίδιο και η αδερφή μου που μας συνόδευε...
Πήγαμε στο σπίτι μιας φίλης, η οποία έχει δύο απίστευτα κουτσούβελα.
Ένα κοριτσάκι που θα κλείσει τα 4 το Δεκέμβρη κι ένα αγοράκι 14 μηνών περίπου.
Για αρχή πρέπει να πω ότι ζηλεύουν πολύ το ένα το άλλο. Παίζοντας λοιπόν η "μεγάλη" προσπαθούσε συνεχώς να "εξοντώσει" το μικρό! Στο σαλόνι η φίλη μου έχει ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ καλοριφέρ από αυτά τα παλιά που είναι "φέτες". Όπως παίζανε και τσιρίζανε, γυμνά (με το βρακάκι και το pampers) και ξυπόλυτα λόγω ζέστης, έλεγα "Τώρα θα χτυπήσουν!! Τώρα θα χτυπήσουν!" κι όλο έκανα "εισπνοές τρομάρας" (δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω) και τιναζόμουν να πιάσω μια το ένα και μια το άλλο!
Μέχρι που δεν άντεξα και πήγα να κάτσω στο μπαλκόνι με τους άντρες μας, να ηρεμήσω.
Η φίλη μου τα παρατηρούσε συνέχεια, δεν έπαιρνε το βλέμμα της από πάνω τους, αλλά παρόλα αυτά έμενε "ατάραχη". Το ίδιο και ο μπαμπάς τους. Να σημειώσω εδώ ότι ο μικρός έχει σημάδια στο προσωπάκι και ένα δαχτυλάκι του είναι ακόμα μαύρο αφού πιάστηκε στην πόρτα και δεν μπορούσαν να τον ξεσφηνώσουν με τίποτα, όλα σημάδια που του έχει προκαλέσει η αδερφή του.
Κι αναρωτιέμαι κι εγώ, όπως και η Ολίβια, πώς γίνεται? Να μην αγχώνονται? Υπάρχει κόλπο?
Κι απ' την άλλη, πρέπει να "εξωθούμε" τους εαυτούς μας σε αυτού του είδους την αντιμετώπιση? Ή θα ήταν καλύτερα, απλά να διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας καλύτερα? Υπάρχει βέβαια και η μέση λύση, να τα αφήνουμε να κάνουν ότι θέλουν (στο παιχνίδι) αλλά έχοντας πρώτα δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για αυτό, πχ στην περίπτωση της φίλης μου, να σκεπάσει το καλοριφέρ με ένα πάπλωμα ή κάτι μαλακό.
Συγνώμη για το μεγάλο post, αλλά από την τρομάρα δύο μέρες τα έβλεπα και στο όνειρό μου και ήθελα κάπου να τα πω...
Δανείζομαι τον τίτλο από το blog της Ολίβια, μιας και κάτι παρόμοιο πέρασα κι εγώ το ΣΚ.
Κόντεψα να γεννήσω πριν την ώρα μου!!!
Το ίδιο και η αδερφή μου που μας συνόδευε...
Πήγαμε στο σπίτι μιας φίλης, η οποία έχει δύο απίστευτα κουτσούβελα.
Ένα κοριτσάκι που θα κλείσει τα 4 το Δεκέμβρη κι ένα αγοράκι 14 μηνών περίπου.
Για αρχή πρέπει να πω ότι ζηλεύουν πολύ το ένα το άλλο. Παίζοντας λοιπόν η "μεγάλη" προσπαθούσε συνεχώς να "εξοντώσει" το μικρό! Στο σαλόνι η φίλη μου έχει ένα ΤΕΡΑΣΤΙΟ καλοριφέρ από αυτά τα παλιά που είναι "φέτες". Όπως παίζανε και τσιρίζανε, γυμνά (με το βρακάκι και το pampers) και ξυπόλυτα λόγω ζέστης, έλεγα "Τώρα θα χτυπήσουν!! Τώρα θα χτυπήσουν!" κι όλο έκανα "εισπνοές τρομάρας" (δεν ξέρω πως αλλιώς να το πω) και τιναζόμουν να πιάσω μια το ένα και μια το άλλο!
Μέχρι που δεν άντεξα και πήγα να κάτσω στο μπαλκόνι με τους άντρες μας, να ηρεμήσω.
Η φίλη μου τα παρατηρούσε συνέχεια, δεν έπαιρνε το βλέμμα της από πάνω τους, αλλά παρόλα αυτά έμενε "ατάραχη". Το ίδιο και ο μπαμπάς τους. Να σημειώσω εδώ ότι ο μικρός έχει σημάδια στο προσωπάκι και ένα δαχτυλάκι του είναι ακόμα μαύρο αφού πιάστηκε στην πόρτα και δεν μπορούσαν να τον ξεσφηνώσουν με τίποτα, όλα σημάδια που του έχει προκαλέσει η αδερφή του.
Κι αναρωτιέμαι κι εγώ, όπως και η Ολίβια, πώς γίνεται? Να μην αγχώνονται? Υπάρχει κόλπο?
Κι απ' την άλλη, πρέπει να "εξωθούμε" τους εαυτούς μας σε αυτού του είδους την αντιμετώπιση? Ή θα ήταν καλύτερα, απλά να διαπαιδαγωγούμε τα παιδιά μας καλύτερα? Υπάρχει βέβαια και η μέση λύση, να τα αφήνουμε να κάνουν ότι θέλουν (στο παιχνίδι) αλλά έχοντας πρώτα δημιουργήσει τις κατάλληλες προϋποθέσεις για αυτό, πχ στην περίπτωση της φίλης μου, να σκεπάσει το καλοριφέρ με ένα πάπλωμα ή κάτι μαλακό.
Συγνώμη για το μεγάλο post, αλλά από την τρομάρα δύο μέρες τα έβλεπα και στο όνειρό μου και ήθελα κάπου να τα πω...
