Καλησπερα κοριτσια -μανουλες

Η Μελινα ειναι τωρα δυο μιση χρονων ως τωρα δν ειχαμε θεμα σθμπεριφοραας πχ (φωναζει, χτυπαει, σηκωνει χερι δηλαδη , και στη ανιψια μου , αν της μιλησω η δεν το κανω θα τσιριξει με ολη της τη φωνη,δεν ακουει καθολου .. καμια φορα της ριχνω καμια στη πανα κ δεν ξερω τι εκανα λαθος μαζι της δεν γινεται να την αφηνω να κανει οτι θελει ,ξερω ειναι παιδακι εχει τα νευρα της κ εκεινη αλλα δεν γινεται ,χοροπηδα στο κρεβατι πεφτει χτυπα τησ το εξηγω οσο μπορω ξανα εκει , βγαζει καλτσες παπουτσια κ μετα αρρωσταινει ...δεν ειναι ολη την ωρα αλλα αμα την πιασει δεν ξερω τι να κανω ... την μικρη μ ανιψια την εσπρωξε δθνατα κ μετα τησ αρπαξε μ ολη τησ τη δυναμη τα μαλλια ..

ερικα μου να χαιρεσε την κορουλλα σου.δεν εχω απαντηση να σου δωσω μια και εχω και εγω το ιδιο προβλημα με τον μικρουλλη μου,ολο νευρα και δεν ακουει τιποτα μαλλον ειναι σε ηλικια που δοκιμαζουν τις αντοχες μας.θελει πολυ υπομονηηηηη.

Καλημερα!

Σε αυτες τις ηλικιες εχουν απιστευτη ενεργεια, και εγω πολλες φορες αναρωτιεμαι, εγω γιατι κουραζομαι κ ο μικρος καθολου?
Και ο δικος μου χοροπηδα στο κρεβατι--κ εγω μεσα στο αγχος μην χτυπησει,, τον κυνηγαω να βαλει τις καλτσες, ολη μερα στο τρεξιμο....ευτυχως ο δικος μου, μολις του πω 'αυτο που κανεις ειναι κακο' σταματαει--αρκετες φορες.(κ εμεις στις προσπαθειες ειμαστε..

Ειναι κ που κλειστηκαμε μεσα τον χειμωνα, τωρα που εφτιαξε ο καιρος, παρκο, παιχνιδι, να εκτονωνουν την ενεργεια τους...
Ισως αν βρεις μια δραστηριοτητα,να διοχετευει δημιουργικα την ενεργεια της,ηρεμισει.

Οσο για την ξαδελφουλα,επειδη σε αυτη την ηλικια δεν ξερουμε πως μπορει να αντιδρασουν τα παιδια μας με ενα μικροτερο παιδακι η κ συνομηλικο,το παιχνιδι των παιδιων παντα με επιβλεψη των μεγαλων,κ αν δεις κατι, εμεμβαινεις πριν την χτυπησει.
Της λες αυτο που κανεις ειναι κακο(προσοχη, δεν λεμε εισαι κακο κοριτσι--τη συμπεριφορα κατακρινουμε οχι το παιδι)


Ο δικος μου ο μικρος 22 μηνων, με την 18 μηνων ξαδελφουλα, οταν πλησιαζει το ενα το αλλο ειμαι σε επιφυλακη(οχι οτι την εχει πειραξει, αλλα ειναι μικροκαμωμενη κ ο δικος μου ανταρτης ), αγχωνομαι....

Υπομονη....

Mamalina .. Έχεις δίκιο ίσως εγώ δν το κάνω σωστά αλλά.δν είμαι κ παιδοψυχολόγος Π να τα ξέρω όλα .. Της έχω πει , μην είσαι κακία με τη ξαδέλφη σου δεν σ κάνε τπτ .. Γιατί τη χτυπάς ? Με κοίτα κ με το βλέπει ότι το βλέμμα μ πάει άλλου τρίζει τ αα δόντια της από τα νεύρα κ ξανά την τραβάει ...δεν ξέρω τι αλλά κάτι κάνω λάθος Γεείναι το Πιο δύσκολο πράγμα στο κόσμο να είσαι γονιός δεν σε μαθαίνει κάνεις τι να κάνεις κ ποτέ δν μπορείς να είσαι τέλειος Γεωργία σε ευχαριστώ πολύ αλλά υπομονή πόση ποιά .. φταίω ΓΤ σίγουρα εγώ της τα προκαλεσα κοινός κακομαθε !!!

ο γιος μου τριων τωρα,απο 1 ετους εχει εναν φιλο που μαζι βρισκομαστε κ δηθεν επαιζαν εως τωρα.Και λεω επαιζαν γιατι μεσα σε ολα επεφταν καρπαζιες,φωνες,κλαματα κτλ.Τα περασα κ εγω κ σκεψου οτι τα αγορακια ειναι κ λιγο πιο αγρια,μετα αυτο που εκανε στον φιλο του το εκανε κ σε αλλους κ σε εμας δηλ.τραβαγε μαλλια,χτυπαγε κ κλωτσαγε.Εκει ηταν που τρελαθηκα στην κυριολεξια...του εξηγησα απειρες φορες με το καλο αλλα τιποτα ε,μετα πηρα πιο δραστικα μετρα δηλ. αν χτυπας,κλωτσας κτλ σου παιρνω παιχνιδια,εκει καπως ηρεμησε κ τωρα πλεον σε αυτη την ηλικια παιζουν ωραια κ σε εμας δεν κανει τιποτα,αλλα εδωσα αγωνα κ τωρα μονο ηρεμησε,υπομονη φαση ειναι αλλα κ μην το ανεχεσαι

errika έγραψε:Mamalina .. Έχεις δίκιο ίσως εγώ δν το κάνω σωστά αλλά.δν είμαι κ παιδοψυχολόγος Π να τα ξέρω όλα ..

εννοειται, δεν ειμαστε...προσπαθουμε ομως πολυ, για το καλο τους


Της έχω πει , μην είσαι κακία με τη ξαδέλφη σου δεν σ κάνε τπτ .. Γιατί τη χτυπάς ? Με κοίτα κ με το βλέπει ότι το βλέμμα μ πάει άλλου τρίζει τ αα δόντια της από τα νεύρα κ ξανά την τραβάει ...δεν ξέρω τι αλλά κάτι κάνω λάθος

Γεείναι το Πιο δύσκολο πράγμα στο κόσμο να είσαι γονιός δεν σε μαθαίνει κάνεις τι να κάνεις κ ποτέ δν μπορείς να είσαι τέλειος Γεωργία σε ευχαριστώ πολύ αλλά υπομονή πόση ποιά .. φταίω ΓΤ σίγουρα εγώ της τα προκαλεσα κοινός κακομαθε !!!

Το να εισαι γονιος ειναι το πιο δυσκολο κ συναμα οτι πιο ομορφο-υπεροχο .....
Σιγουρα δεν κυκλοφορουν εγχειριδια χρησης για τα παιδακια μας, εξαλλου ειναι τοσο διαφορετικα....οτι 'πιανει' στο παιδι μου, μπορει στο δικο σου να μην'πιασει'

Ενοχες, ποσο σε καταλαβαινω...κι εγω οτι κανουν σε εμενα το ριχνω....οτι κ να γινει...

Αχ....καμμια δεν ειναι τελεια μαμα,-προσωπικα ουτε θα ηθελα να ειμαι -- μαθαινουμε απο τα λαθη μας, κανουμε οτι καλυτερο μπορουμε, αγωνιζομαστε να τα μεγαλωσουμε, αγωνιζομαστε κ αγωνιουμε για τα παιδια μας κ προσπαθουμε να κανουμε οτι καλυτερο.

Η υπεροχη κορη σου, μου θυμιζει τον μεγαλο μου....πολλες φορες δεν με ακουγε, οταν στα 2,5 πηγαμε στον παιδικο(επεστρεψα στην δουλεια), εκει μας ελεγαν για τα ορια στο παιδι, μας μιλησε παιδοψυχολογος, οντως, με καποιες συμβουλες, ειχαμε πολυ μεγαλη βελτιωση...

μας ειπε να μην χαρακτηριζουμε το παιδι, αλλα την πραξη(βοηθησε πολυ)
να αποσπαμε την προσοχη του οταν βγαινει εκτος ελεγχου(το εφαρμοζω ακομη κ σημερα)πχ θα παρω το παιδι αγκαλια κ θα του δειξω κατι....αυτα εφοαρμοζω κ στον μικρο.

για τα ξαδελφακια....ο μικρος μου 22 μηνων η ξαδελφουλα 18 μηνων...οταν συνυπαρχουν, ειμαι με την ψυχη στο στομα, μην την σπρωξει κλπ φοβαμαι ...την τελευταια φορα, τον σπρωχνει εκεινη(πολυ απαλα--μικροκαμωμενη κ λεπτεπιλεπτη, παει κ ο δικος μου να τη σπρωξει...την περνα ενα κεφαλι, δεμενος...οχι του λεω κακο, σταματαει, δωσε ενα φιλακι στην ξαδελφουλα κ εδωσε ενα στο μαγουλο κ επαιζαν μετα, αλλα καθε φορα φοβαμαι....ειναι ανταρτης

σε καταλαβαινω απολυτα, θα δοκιμασεις πολλα, κατι θα σας ταιριαζει.

να της κρυψεις το αγαπημενο της παιχνιδι, αν παιξουν καλα να την δελεασεις με μια βολτα, να της αποσπασεις την προσοχη κλπ

ειναι μικρα ακομη....δοκιμαζουν τα ορια τους κ τα ορια μας....υπομονη....ο μεγαλος μου εφτασε τα 4 για να ηρεμισει.

χθες, ζητησα απο την αδελφη μου-νονα του μεγαλου,ειναι εγκυος στο πρωτο της 3 μηνων, να μας κατεβασει με το αυτοκινητο να παω να παρω πανες δλδ θα εμενε στο αυτοκινητο με τα παιδια για 5 λεπτα να ψωνισω...μπηκα κ βγηκα σβελτα.(θα αργουσε ο αντρας μου, δεν εχω βοηθεια με τα παιδια)
τα παιδια μου στο αυτοκινητο μαζι της για λιγο, μου ειπε δεν την ακουγαν κ της εφεραν πονοκεφαλο κ γυρναει κ μου λεει αν ηταν δικα μου παιδια καθε μερα θα τα εδερνα

περιτο να σου πω πως ενιωσα...δεν περιμενα να ακουσω κατι τετοιο, περισσοτερο απο εκεινη, που οι δικοι μας οταν ειμασταν παιδια μας συνετιζαν με το ξυλο.οτι πιο απαισιο, οτι πιο κατακριτεο....

της ειπα, ξεχνας εμας?εγω δεν το θελω αυτα που εζησα, να ζησουν κ τα παιδια μου.δεν μιλησε.οταν με το καλο γεννησεις της ειπα, κ δεις πως μεγαλωνει ενα παιδι, θα καταλαβεις...

θα μπορουσα να πω πολλα, σεβαστηκα την κατασταση της, απλα της ειπα αυτο που σου ειπα, δεν μιλησε,

μπορει να μην ειμαι τελεια μαμα, προσπαθω με την αγαπη μου κ με τα ορια να συμπεριφερονται σωστα, συνηθως καλα ειναι, αν εχουν υπερενταση ομως, ολο κ κατι θα κανουν, αλλα προσπαθω....


ποσα εχω ακουσει απο τον καθενα...κανω υπομονη,θα μεγαλωσουν....

αν κ οταν μεγαλωσουν, θα εχουμε αλλα....μην μπλεξουν, θα ζητανε μηχανακι, γιατι αργουν κλπ.....

η γιαγια μου λεει, υπομονη μεχρι να τα παντρεψεις γιατι λεω μετα δεν θα αγχωνομαι?ποτε δεν σταματας να αγχωνεσαι λεει...

ποτε δεν σταματα η αγωνια της μανας, αλλα κ οι χαρες ας σκεφτομαστε τις χαρες....

mamalina έγραψε:

errika έγραψε:Mamalina .. Έχεις δίκιο ίσως εγώ δν το κάνω σωστά αλλά.δν είμαι κ παιδοψυχολόγος Π να τα ξέρω όλα ..

εννοειται, δεν ειμαστε...προσπαθουμε ομως πολυ, για το καλο τους


Της έχω πει , μην είσαι κακία με τη ξαδέλφη σου δεν σ κάνε τπτ .. Γιατί τη χτυπάς ? Με κοίτα κ με το βλέπει ότι το βλέμμα μ πάει άλλου τρίζει τ αα δόντια της από τα νεύρα κ ξανά την τραβάει ...δεν ξέρω τι αλλά κάτι κάνω λάθος

Γεείναι το Πιο δύσκολο πράγμα στο κόσμο να είσαι γονιός δεν σε μαθαίνει κάνεις τι να κάνεις κ ποτέ δν μπορείς να είσαι τέλειος Γεωργία σε ευχαριστώ πολύ αλλά υπομονή πόση ποιά .. φταίω ΓΤ σίγουρα εγώ της τα προκαλεσα κοινός κακομαθε !!!

Το να εισαι γονιος ειναι το πιο δυσκολο κ συναμα οτι πιο ομορφο-υπεροχο .....
Σιγουρα δεν κυκλοφορουν εγχειριδια χρησης για τα παιδακια μας, εξαλλου ειναι τοσο διαφορετικα....οτι 'πιανει' στο παιδι μου, μπορει στο δικο σου να μην'πιασει'

Ενοχες, ποσο σε καταλαβαινω...κι εγω οτι κανουν σε εμενα το ριχνω....οτι κ να γινει...

Αχ....καμμια δεν ειναι τελεια μαμα,-προσωπικα ουτε θα ηθελα να ειμαι -- μαθαινουμε απο τα λαθη μας, κανουμε οτι καλυτερο μπορουμε, αγωνιζομαστε να τα μεγαλωσουμε, αγωνιζομαστε κ αγωνιουμε για τα παιδια μας κ προσπαθουμε να κανουμε οτι καλυτερο.

Η υπεροχη κορη σου, μου θυμιζει τον μεγαλο μου....πολλες φορες δεν με ακουγε, οταν στα 2,5 πηγαμε στον παιδικο(επεστρεψα στην δουλεια), εκει μας ελεγαν για τα ορια στο παιδι, μας μιλησε παιδοψυχολογος, οντως, με καποιες συμβουλες, ειχαμε πολυ μεγαλη βελτιωση...

μας ειπε να μην χαρακτηριζουμε το παιδι, αλλα την πραξη(βοηθησε πολυ)
να αποσπαμε την προσοχη του οταν βγαινει εκτος ελεγχου(το εφαρμοζω ακομη κ σημερα)πχ θα παρω το παιδι αγκαλια κ θα του δειξω κατι....αυτα εφοαρμοζω κ στον μικρο.

για τα ξαδελφακια....ο μικρος μου 22 μηνων η ξαδελφουλα 18 μηνων...οταν συνυπαρχουν, ειμαι με την ψυχη στο στομα, μην την σπρωξει κλπ φοβαμαι ...την τελευταια φορα, τον σπρωχνει εκεινη(πολυ απαλα--μικροκαμωμενη κ λεπτεπιλεπτη, παει κ ο δικος μου να τη σπρωξει...την περνα ενα κεφαλι, δεμενος...οχι του λεω κακο, σταματαει, δωσε ενα φιλακι στην ξαδελφουλα κ εδωσε ενα στο μαγουλο κ επαιζαν μετα, αλλα καθε φορα φοβαμαι....ειναι ανταρτης

σε καταλαβαινω απολυτα, θα δοκιμασεις πολλα, κατι θα σας ταιριαζει.

να της κρυψεις το αγαπημενο της παιχνιδι, αν παιξουν καλα να την δελεασεις με μια βολτα, να της αποσπασεις την προσοχη κλπ

ειναι μικρα ακομη....δοκιμαζουν τα ορια τους κ τα ορια μας....υπομονη....ο μεγαλος μου εφτασε τα 4 για να ηρεμισει.

χθες, ζητησα απο την αδελφη μου-νονα του μεγαλου,ειναι εγκυος στο πρωτο της 3 μηνων, να μας κατεβασει με το αυτοκινητο να παω να παρω πανες δλδ θα εμενε στο αυτοκινητο με τα παιδια για 5 λεπτα να ψωνισω...μπηκα κ βγηκα σβελτα.(θα αργουσε ο αντρας μου, δεν εχω βοηθεια με τα παιδια)
τα παιδια μου στο αυτοκινητο μαζι της για λιγο, μου ειπε δεν την ακουγαν κ της εφεραν πονοκεφαλο κ γυρναει κ μου λεει αν ηταν δικα μου παιδια καθε μερα θα τα εδερνα

περιτο να σου πω πως ενιωσα...δεν περιμενα να ακουσω κατι τετοιο, περισσοτερο απο εκεινη, που οι δικοι μας οταν ειμασταν παιδια μας συνετιζαν με το ξυλο.οτι πιο απαισιο, οτι πιο κατακριτεο....

της ειπα, ξεχνας εμας?εγω δεν το θελω αυτα που εζησα, να ζησουν κ τα παιδια μου.δεν μιλησε.οταν με το καλο γεννησεις της ειπα, κ δεις πως μεγαλωνει ενα παιδι, θα καταλαβεις...

θα μπορουσα να πω πολλα, σεβαστηκα την κατασταση της, απλα της ειπα αυτο που σου ειπα, δεν μιλησε,

μπορει να μην ειμαι τελεια μαμα, προσπαθω με την αγαπη μου κ με τα ορια να συμπεριφερονται σωστα, συνηθως καλα ειναι, αν εχουν υπερενταση ομως, ολο κ κατι θα κανουν, αλλα προσπαθω....


ποσα εχω ακουσει απο τον καθενα...κανω υπομονη,θα μεγαλωσουν....

αν κ οταν μεγαλωσουν, θα εχουμε αλλα....μην μπλεξουν, θα ζητανε μηχανακι, γιατι αργουν κλπ.....

η γιαγια μου λεει, υπομονη μεχρι να τα παντρεψεις γιατι λεω μετα δεν θα αγχωνομαι?ποτε δεν σταματας να αγχωνεσαι λεει...

ποτε δεν σταματα η αγωνια της μανας, αλλα κ οι χαρες ας σκεφτομαστε τις χαρες....

Τι μεστη σε νοημα, περιεκτικη και συναμα γλυκια απαντηση! Να σε γερη να τα χαιρεσαι!

ευχαριστω πολυ!
ολες να χαιρομαστε τα παιδια μας, τα μικρα μας θαυματα!!!
να ειναι γερα κ δυνατα ολα τα παιδια.
ολα τα αλλα λυνονται...

Πόσο δίκιο έχετε όλες τα περνάμε αυτά μ μικρές διάφορες .. Mamalina μ καλυψες .. Αγάπη κ υπομονή θέλει ..

Ετσι ειναι....αγαπη κ υπομονη κ θα βρουμε τον τροπο!

μην νομιζεις ομως πως ανεκαθεν σκεφτομουν ετσι....
περασαμε πολλες φασεις, το μεγαλο, γλυκο μου αγορακι, στα 3 του απεκτησε αδελφακι κ φανταζεστε σκηνικα
ενω με τρομερη υπομονη απο το 2.5 καταφερναμε πολλα, οταν ηρθε το μωρο σπιτι τα ζησαμε ολα....

οσο χρονο κ να του αφιερωνα, ζηλευε...τπτ δεν του αρεσε, σε ολα ελεγε οχι , εκρηξεις θυμουκλπ
προσπαθουσε με φωνες να μου τραβηξει την προσοχη κ τοτε εξαντλημενη εγω με 2 παιδια (κ το ενα πολυ μωρουλι)ετρεχα σαν το λαστιχο να τα προλαβω ολα, να μην νιωθει παραμελημενος ο μεγαλος μου....

η μονη βοηθεια απο τον αντρα μου, που καλοκαιρακι τον πηγαινε στο παρκο το απογευμα, ηρεμισω κ να ασχοληθω κ με τον μπεμπη.

η εξαντληση κ τα νευρα, με εκαναν κ εμενα να του φωναζω , λαθη ....ηταν το πρωτο παιδι κ το ειχα κακομαθει ....

ενιωθα απογνωση, δεν μπορουσα να τα βγαλω περα...κακα τα ψεματα, οταν δουλευει μονο ο συζυγος, ολα πεφτουν στη μαμα....

τη νυχτα, καθομουν κ τα χαζευα που κοιμοντουσαν, τοσο γλυκα κ ηρεμα κ επαιρνα δυναμη.

ομως, η αληθεια ειναι πως μαθαινουμε απο τα παιδια μας

μια μερα κουρασης, φωναξα κ εγω κ μου λεει το παλικαρι μου'μαμα, τωρα μιλας σαν λυκος, οχι σαν μαμα'

στεκομαι στα γονατα κ του λεω κι εσυ οταν φωναζεις, σαν λυκος μιλας, οχι σαν το παλικαρι μου.

με λιγα λογια ,με πολυ προσπαθεια,καταλαβε ποσο πολυ αγαπαμε κ τους 2,δεν νιωθει να απειλειται, αγαπαει τον αδελφο του(η πρωτη κουβεντα οταν ηρθα σπιτι με το μωρο ηταν 'μαμα ποτε θα το παμε πισω?', μετα 'μαμα κλαιει δεν μπορω να κοιμηθω' κ φανταστειτε πως αμεσως ετρεχα να μην κλαιει το μωρο...

τωρα πια παιζουν μαζι, του δινει τα παιχνιδια του, αγαπιουνται πολυ


απο τοτε, συνειδητοποιησα πως καλυτερα να του μιλαω, παρα να φωναζω,να εξηγω,οχι να διαταζω, πως οσο κουρασμενη κ να ειμαι, αρκει μια αγκαλια να ηρεμισουν τα πνευματα....

ο μικρος μου που ειναι κοντα στην ηλικια με την δικη σου, οταν του λεω ηρεμα κ σταθερα 'οχι εκει' κακο κλπ ακουει!!!αλλα απο νωρις τα ελεγα
(στον μεγαλο μπηκαν τα ορια οταν πηγαμε παιδικο) μαθαινουμε μια ζωη αλλωστε....τα λαθη που εκανα στο πρωτο προσπαθουμε να τα διορθωνουμε....

φυσικα κ με αλλα μικρα δεν του εχω εμπιστοσυνη,22 μηνων ειναι, απροβλεπτα ειναι, μικρουλια....