Ένα φόρουμ για μαμάδες!

Αναζήτηση
 
 

Αποτελέσματα Αναζήτησης
 


Rechercher Σύνθετη Αναζήτηση

To blog!

Πρόσφατα Θέματα

» συμτωματα εγκυμοσινης??
από freskia mama Παρ Μαρ 08, 2019 3:33 am

» μετα απο πολυ καιρο
από freskia mama Παρ Μαρ 08, 2019 12:52 am

» Εγκυουλες Οκτωβρίου-Νοεμβριου 2015
από Titino Δευ Ιουλ 09, 2018 12:37 am

» ΕΓΚΥΟΥΛΕΣ ΜΑΡΤΙΟΥ-ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016
από trilly Δευ Νοε 20, 2017 1:13 pm

» 3o ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΛΥΚΩΝ ΝΕΡΩΝ
από maria.tst Δευ Οκτ 16, 2017 1:10 am

» Κεραλοιφή της Ελένης
από αγαπη Παρ Αυγ 04, 2017 4:33 am

» Φτιαξε μια υπεροχη σπιτικη βυσσιναδα
από howto Κυρ Ιουλ 16, 2017 8:41 am

» Φτιάξε την καλύτερη σπιτική κέτσαπ
από howto Τρι Ιουλ 11, 2017 1:18 am

» Φτιαξτε πανευκολα βορβους (Ασκορδούλακoυς
από howto Τρι Ιουλ 11, 2017 1:13 am

» Μανούλες Ιουνίου - Ιουλίου 2012
από claire_ Παρ Ιαν 27, 2017 4:51 am

» Πωλείται καρότσι Stokke Xplory V2 pushchair - ΣΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ
από Ιωάννα1971 Πεμ Ιαν 07, 2016 4:40 am

» Μανούλες Ιανουαρίου 2014 #14#
από gallida Πεμ Ιαν 07, 2016 12:59 am

» Ας μαζευτούμε εδώ όσες προσπαθούμε για μωράκι #142
από larisaia Κυρ Ιαν 03, 2016 10:37 am

» Τριτη εγκυμοσύνη,η δική μου ιστορία!
από tinag Κυρ Ιαν 03, 2016 9:54 am

» Μανούλες Δεκεμβρίου 2015
από goldangel1990 Τρι Δεκ 29, 2015 6:15 am

» αγγλικα pre junior .ποια η γνωμη σας;
από dimitra al Δευ Δεκ 28, 2015 3:08 pm

» Εγκυουλες Ιουνιου-Ιουλιου 2016!!!!!
από beboula_1982 Δευ Δεκ 28, 2015 6:40 am

» πωλούνται 2 παιδικά κρεβατάκια μαζί με 2 συρταριέρες
από mpampoulis Κυρ Δεκ 27, 2015 1:13 pm

» Μανούλες Ιανουαριου-Φεβρουαριου 2016
από NOPITSA Τετ Δεκ 23, 2015 12:18 pm

» Διασκέδαση για μωράκια-παιδάκια
από natalie123 Κυρ Δεκ 20, 2015 7:42 am

» Εγκυουλες Οκτωβρίου-Νοεμβριου 2015
από boubouka Κυρ Δεκ 20, 2015 12:03 am

» Τεστ PAPP-A
από beboula_1982 Σαβ Δεκ 19, 2015 1:33 am

» Τιμές χωριάτης;;;
από boubouka Δευ Δεκ 14, 2015 2:06 am

» ΒΡΕΦΙΚΑ ΕΠΙΠΛΑ ΚΑΙ ΜΠΑΝΑΚΙ
από xrisili Παρ Δεκ 11, 2015 12:59 am

» Γλωσοφαγια...τι κάνουμε;;;
από boubouka Κυρ Δεκ 06, 2015 9:11 am

» Γλωσοφαγια...τι κάνουμε;;;
από MAMASTE Σαβ Δεκ 05, 2015 9:30 am

» σχετικα καινουρια
από marialena Σαβ Δεκ 05, 2015 3:54 am

» Τι γίνεται τελικά? Υπάρχει περίπτωση να είμαι έγκυος?
από Dimitra S. Παρ Δεκ 04, 2015 7:06 am

» ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ!
από xrisili Παρ Δεκ 04, 2015 2:11 am

» Γυναικολόγος στο Ιπποκράτειο!
από boubouka Κυρ Νοε 22, 2015 11:14 pm

» βοηθεια με ομιλια 3 χρονου κοριτσιου
από scfatsa Παρ Νοε 13, 2015 12:48 pm

» Στολισμός βάπτισης με δώρο ένα βιβλίο ευχών!
από elfoula Δευ Νοε 09, 2015 7:52 am

» Στολισμός βάπτισης με δώρο ένα βιβλίο ευχών!
από elfoula Δευ Νοε 09, 2015 7:51 am

» καποια μοδιστρα για καλυμματα επιπλων
από calpou Δευ Νοε 09, 2015 1:44 am

» Εγκυουλες Φεβρουαριου-Μαρτιου 2015!!
από roulakriti Παρ Νοε 06, 2015 11:11 am

» Βαλίτσα για μαιευτήριο!
από boubouka Παρ Νοε 06, 2015 5:12 am

» Παράπονα από το παιδί για το σχολείο.
από boubouka Πεμ Νοε 05, 2015 12:01 pm

» Μυτιλήνη!!!βοήθεια!!!!
από scfatsa Τετ Νοε 04, 2015 12:27 pm

» Εχω ζητησει διαγραφη λογαριασμου!!!!
από mhtsaina Τρι Νοε 03, 2015 12:16 pm

» καποια μοδιστρα για καλυμματα καναπε??
από calpou Τρι Νοε 03, 2015 4:05 am

Παρόντες χρήστες
596 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 596 επισκέπτες :: 2 μηχανές αναζήτησης

Κανένας

Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 3335, στις Τρι Ιαν 22, 2013 7:50 am

Μη Συνδεδεμενος Παρακαλώ συνδεθείτε ή εγγραφείτε

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Πήγαινε κάτω  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

elenidek

elenidek
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΣΚΕΦΤΗΚΑ ΕΤΣΙ ΓΙΑ ΝΑ ΘΥΜΗΘΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΑΘΑΙΝΟΥΝ ΟΙ ΜΕΛΛΟΥΣΕΣ ΜΑΝΟΥΛΕΣ ΝΑ ΠΟΥΜΕ ΤΗΝ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΜΑΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΑ ΜΠΕΜΠΑΚΙΑ ΜΑΣ. ΕΓΩ ΟΤΑΝ ΗΤΑΝ ΝΑ ΒΓΟΥΜΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΠΑΡΑΚΑΛΕΣΑ ΤΙΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ ΝΑ ΜΟΥ ΤΟ ΤΑΙΣΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΞΕΝΟ ΓΑΛΑ , ΕΝΩ ΤΟ ΕΙΧΑ ΘΗΛΑΣΕΙ ΤΟ ΠΡΩΙ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΑΜΕ 130 ΧΛΜ ΔΡΟΜΟ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΚΑΙ ΧΙΟΝΙΖΕ ΕΚΕΙΝΗ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ, ΚΑΙ ΘΑ ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ. ΟΠΟΤΕ ΠΟΥ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΑΙΣΜΑ. ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΕΒΛΕΠΑ ΤΟ ΜΠΕΜΠΑΚΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΙ ΝΑ ΚΟΙΜΑΤΑΙ ΚΑΙ ΕΚΛΑΙΓΑ ΣΥΝΕΧΕΙΑ, ΜΗ ΠΙΣΤΕΥΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ ΤΟ ΕΠΑΙΡΝΑ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΟΤΙ ΗΤΑΝ ΔΙΚΟ ΜΟΥ. ΦΤΑΣΑΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟ ΚΙΑ ΜΑΣ ΥΠΟΔΕΧΤΗΚΑΝ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΘΕΡΙΚΑ ΜΟΥ. ΤΟ ΜΟΝΟ ΠΟΥ ΗΘΕΛΑ ΗΤΑΝ ΝΑ ΚΛΑΙΩ ΚΑΙ ΝΕΥΡΙΑΖΑ ΜΕ ΟΤΙ ΜΟΥ ΕΛΕΓΑΝ ΑΛΛΑ ΚΡΑΤΙΟΜΟΥΝ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΦΩΝΙΣΩ. Ο ΜΙΚΡΟΣ ΑΚΟΜΗ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΣΤΟ ΚΑΛΑΘΑΚΙ ΤΟΥ΄. ΜΕ ΤΑΠΟΛΛΑ, Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΜΕ ΒΟΗΘΗΣΕ ΝΑ ΤΑΧΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ, ΝΑ ΚΑΝΩ ΤΟ ΜΠΑΝΙΟ ΜΟΥ ΚΑΘ'ΟΤΙ ΗΜΟΥΝ ΚΑΙ ΜΕ ΚΑΙΣΑΡΙΚΗ, ΝΑ ΠΛΥΝΩ ΤΑ ΡΟΥΧΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΚΛΠ. ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΞΥΠΝΗΣΕ....... ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕ Η ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΟΥΝ ΠΑΝΑ, ΚΑΙ ΚΑΘΗΣΕ ΜΑΖΙ ΜΟΥ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΟ ΘΗΛΑΣΩ ΓΙΑ ΠΡΩΤΗ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ. ΚΑΠΟΙΑ ΣΤΙΓΜΗ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΞΕΚΙΝΗΣΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΟΞΥΓΚΑ. ΕΙΧΕ ΛΙΓΟ ΨΥΧΡΑ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΑΦΟΥ ΛΕΙΠΑΜΕ 4 ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΝΑΨΕΙ ΤΑ ΚΑΛΟΡΙΦΕΡ ΟΛΟ ΑΥΤΟ ΤΟ ΔΙΑΣΤΗΜΑ. ΤΥΛΙΓΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΤΟ ΜΩΡΟ ΜΕ ΜΙΑ ΚΟΥΒΕΡΤΟΥΛΑ ΚΑΙ ΛΕΕΙ : ΚΡΥΩΣΕΣ ΨΥΧΟΥΛΑ ΜΟΥ? ΕΓΩ ΝΟΜΙΖΑ ΟΤΙ ΤΟ ΕΙΠΕ ΕΠΕΙΔΗ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΙΧΕ ΛΟΞΥΓΚΑ. ΦΕΥΓΕΙ Η ΜΗΤΕΡΑ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΟΙ 3 ΜΑΣ. ΞΑΝΑ ΑΛΛΑΓΜΑ , ΝΑΝΙ ΤΑΙΣΜΑ ΚΑΙ ΒΡΑΔΥΑΖΕΙ. Ο ΣΥΖΥΓΟΣ ΜΟΥ ΤΟΥ ΕΤΟΙΜΑΖΕΙ ΜΠΙΜΠΕΡΟ ΜΕ ΞΕΝΟ ΓΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΝΟΜΙΖΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΧΟΡΤΑΣΕ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΕΠΕΙΔΗ ΠΑΡ'ΟΛΟ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΕΙΧΕ ΘΗΛΑΣΕΙ ΕΚΛΑΙΓΕ. ΤΟ ΓΑΛΑΤΑΚΙ ΤΟ ΕΚΑΝΕ ΛΙΓΟ ΚΑΥΤΟ ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΡΥΩΣΕΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΟ ΝΕΡΟ ΕΒΑΛΕ ΜΕΣΑ ΚΡΥΟ ΝΕΡΟ, ΚΑΙ ΤΑΙΣΕ ΤΟΝ ΜΠΕΜΠΗ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΟΛΥ ΦΑΓΗΤΟ ΑΡΧΙΣΕ ΠΑΛΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΛΟΞΥΓΚΑ. ΠΑΝΙΚΟ ΕΓΩ. ΠΗΡΑ ΤΗ ΜΑΝΑ ΜΟΥ ΤΗΛ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 20 ΦΟΡΕΣ ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ 10 ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΕΚΛΑΙΓΕ ΑΥΤΟ ΤΗΛ ΕΓΩ. ΓΕΛΟΥΣΕ ΤΗΛ ΕΓΩ. ΛΟΞΥΓΚΑ , ΤΗΛ ΕΓΩ. ΗΡΘΕ Η ΩΡΑ ΓΙΑ ΒΡΑΔΥΝΟ ΥΠΝΟ. ΤΟΝ ΒΑΛΑΜΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΑΚΙ ΤΟΥ , ΔΙΠΛΑ ΣΤΟ ΔΙΚΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΞΑΠΛΩΣΑΜΕ ΚΑΙ ΜΕΙΣ. ΠΕΡΙΤΤΟ ΝΑ ΣΑΣ ΠΩ ΟΤΙ ΓΙΑ 1 ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΔΕΝ ΚΛΕΙΝΑΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΤΟΝ ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΤΟ ΒΡΑΔΥ. ΑΡΧΙΖΕΙ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΝΑ ΚΟΥΝΙΕΤΑΙ, ΝΑ ΒΟΓΓΑΕΙ ΝΑ ΤΕΝΤΩΝΕΤΑΙ ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕΙ ΚΑ ΚΑΘΕ ΦΟΡΑ ΠΕΤΑΓΟΜΑΣΤΑΝ ΕΜΕΙΣ. ΤΕΛΙΚΑ ΓΥΡΩ ΣΤΙΣ 3 ΜΕΤΑ ΤΟ ΤΑΙΣΜΑ ΤΟ ΜΕΤΑΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟ ΤΟΝ ΠΗΡΑΜΕ ΣΤΟ ΚΡΕΒΑΤΙ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ. ΜΑΤΙ ΔΕΝ ΚΛΕΙΣΑΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΝ ΠΛΑΚΩΣΟΥΜΕ ΑΛΛΑ Ο ΜΙΚΡΟΣ ΚΟΙΜΗΘΗΚΕ ΜΙΑ ΧΑΡΟΥΛΑ. Η ΕΠΟΜΕΝΗ ΜΕΡΑ ΜΑΣ ΒΡΗΚΕ ΠΕΡΗΦΑΝΟΥΣ ΣΑΝ ΝΑ ΕΙΧΑΜΕ ΚΑΝΕΙ ΑΘΛΟ ΚΑΙ ΤΑΕΙΧΑΜΕ ΚΑΤΑΦΕΡΕΙ. ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΣΗΜΕΡΑ ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ ΤΑ ΒΡΑΔΥΑ ΞΥΠΝΑΜΕ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΒΟΓΓΑΕΙ Η ΑΝΑΣΤΕΝΑΖΕΙ ΑΛΛΑ ΚΟΙΜΟΜΑΣΤΕ ΠΛΕΟΝ ΜΕ ΤΑ ΦΩΤΑ ΚΛΕΙΣΤΑ ΚΑΙ ΜΕ ΕΝΑ ΦΩΤΑΚΙ ΙΣΑ ΠΟΥ ΝΑ ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ.

vasoula

vasoula
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Τι όμορφα που τα έγραψες!!!!!!!
Εγω μετά απο παραμονή 2 μηνών μέσα στην κλινική έκανα σαν τρελή να έρθουμε σπίτι..αρχίζαν να μαζεύουν σιγά σιγά τα πραγματάκια μας μιας και ήταν παρα πολλά, η μαμά μου μόλις έφερε την καλαθούνα και την είδα πλάνταξα στο κλαμα, χαίρετισα τις μαίες και τις νοσοκόμες πλεόν τόσο εκεί μέσα είχαμε γνωρίστει πολύ και πάλι κλαμα εγώ!!!
Την στιγμή που έπρεπε να σηκωθώ απο το κρεβάτι και να φύγουμε δεν θα την ξεχάσω ποτέ, οι πόνοι ήταν αφόρητοι, έσφιξα τα δόντια φόρεσα μια ρόμπα και ξεκινήσαμε για το αυτοκίνητο.
Μόλις βγήκαμε έξω απο την κλινική κοιτούσα γ'υρω γύρω και καλά καλά!!!
Μόλις φθάσαμε σπίτι και μπήκαμε μέσα κλαμαααααααααα παλι, είχαν φτιάξει το λίκνο του μπεμπη, την συρτιαρέρα, τα πραγματακια του σε καλαθακι και όλα τα συναφή γενικά ένα διαφορετικό δωμάτιο!!!
Την άλλη μέρα οταν ξύπνησα και πηγαίνοντας προς την πόρτα του δωματίου γυρίζω μια το κεφαλάκι και βλέπω το λίκνο...πλησιάζω και βλέπω το μωράκι...δεν το είχα συνηθίσει αυτό μέσα στο σπίτι ήταν οτι πιο όμορφο είχα ζήσει!!!!
Τώρα εμπειριά που το τάιζα και το αλλαζα δεν έχω διοτι ασχολήθηκα την 15η μέρα είχα αφόρητους πόνους που δεν θα ξεχάσω ποτέ έτσι όταν το τάισα τότε το κοιτούσα και πνιγόμουν απο ευτυχία.............
Εύχομαι σε όλες τις γυναίκες του κόσμου να ζήσουν την εμπειριά της '' πρώτης μέρας στο σπίτι με το μωράκι τους''

3ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ Empty http://forum.eimaimama.gr/t5518-topic Τρι Απρ 19, 2011 6:39 am

katerina780

katerina780
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
ΤΙ ΩΡΑΙΟ ΘΕΜΑΤΑΚΙ...
ΗΡΘΕ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ Η ΜΕΡΑ ΤΗΣ ΓΕΝΝΑΣ!ΣΗΚΩΘΗΚΑΜΕ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ ΜΕ ΤΟΝ ΣΥΖΗΓΟ Κ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΜΟΥ ΕΤΟΙΜΑΣΤΗΚΑΜΕ Κ ΞΕΚΙΝΗΣΑΜΕ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ.
ΦΤΑΝΟΥΜΕ,ΧΤΥΠΑΩ ΤΗΝ ΠΟΡΤΑ ΤΟΥ ΓΥΝΑΙΚΟΛΟΓΟΥ ΜΟΥ ΤΟΝ ΟΠΟΙΟ ΛΑΤΡΕΥΩ,ΔΙΝΕΙ ΕΝΤΟΛΕΣ ΣΤΙΣ ΝΟΣΟΚΟΜΕΣ ΓΙΑ ΝΑ ΜΕ ΕΤΟΙΜΑΣΟΥΝ Κ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΩΡΑ ΚΑΤΑΒΑΙΝΟΥΜΕ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΕΙΟ.ΞΑΠΛΩΝΩ ΣΤΟ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟ ΚΡΕΒΑΤΙ,ΜΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΤΗΝ ΕΠΙΣΚΛΗΡΙΔΙΟ Κ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 30 ΛΕΠΤΑ ΞΕΚΙΝΑΕΙ Η ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑ ΤΟΥ ΤΟΚΕΤΟΥ.ΟΤΑΝ ΒΓΗΚΕ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΗΤΑΝ ΜΑΥΡΟ Κ ΜΑΛΛΙΑΡΟ,ΤΟΤΕ ΜΕ ΤΟ ΠΟΥ ΤΟ ΕΙΔΑ ΕΒΑΛΑ ΤΑ ΚΛΑΜΑΤΑ ΑΠΟ ΧΑΡΑ!
ΑΦΟΥ ΤΕΛΕΙΩΣΑΜΕ ΑΝΕΒΗΚΑΜΕ ΣΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ Κ ΜΟΥ ΤΟ ΕΒΑΛΑΝ ΣΤΟ ΣΤΗΘΟΣ ΝΑ ΘΗΛΑΣΩ,ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΠΩΣ,ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΑΝ ΧΟΡΤΕΝΕ,ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΕΙΧΕ ΛΟΞΥΓΓΑ,ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΓΙΑΤΙ ΚΟΙΜΟΤΑΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ,ΔΕΝ ΗΞΕΡΑ ΑΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΞΥΠΝΗΣΩ ΓΙΑ ΝΑ ΦΑΕΙ.ΠΑΝΙΚΟΣ,ΦΟΒΟΣ Κ ΠΟΛΛΑ ΝΕΥΡΑ ΔΕΝ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΗΝ ΑΓΓΙΖΕΙ ΚΑΝΕΙΣ.
ΟΤΑΝ ΜΕΤΑ ΑΠΟ 4 ΜΕΡΕΣ ΕΠΙΣΤΡΕΨΑΜΕ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ,ΗΤΑΝ ΟΛΑ ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ.ΦΟΒΟΜΟΥΝ ΝΑ ΤΗΝ ΚΑΝΩ ΜΠΑΝΙΟ ΜΗΝ ΠΑΕΙ ΝΕΡΑΚΙ ΣΤΑ ΜΑΤΑΚΙΑ ΤΗΣ Κ ΤΗΝ ΒΛΑΨΩ,ΑΛΛΑ Ο ΧΕΙΡΟΤΕΡΟΣ ΦΟΒΟΣ ΜΟΥ ΗΤΑΝ Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ.ΚΑΜΙΑ ΜΑΙΑ ΔΕΝ ΜΟΥ ΕΔΕΙΞΕ ΠΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ Κ ΠΩΣ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΠΕΙΝΑΕΙ ΑΛΛΟ.
ΟΙ ΜΕΡΕΣ ΠΕΡΝΟΥΣΑΝ,Η ΜΙΚΡΗ ΜΕΓΑΛΩΝΕ Κ ΣΗΜΕΡΑ ΕΙΝΑΙ 23 ΜΗΝΩΝ,ΓΕΛΑΣΤΗ,ΧΑΔΙΑΡΑ ΑΛΛΑ Κ ΠΕΙΣΜΑΤΑΡΑ.ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ Κ ΤΟ ΔΩΡΟ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΓΙΑ ΜΕΝΑ.
ΒΑΣΙΑ ΜΟΥ ΕΙΣΑΙ Η ΑΝΟΙΞΗ ΜΟΥ,ΣΆΓΑΠΩ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΩΣ. <Η ΜΑΜΑ>...

Ifigeneia

Ifigeneia
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Όντως πολύ ωραίο θέμα!

Και οι 3 εμπειρίες πολύ γλυκές! Με άγχος αλλά και τόση αγάπη!!!

Εγώ είχα την τύχη-ατυχία να γεννήσω στο πατρικό μου καθώς ο άντρας μου ήταν στο Κόσοβο τότε.
Ήρθε για τη γέννα και έφυγε 5 μέρες αφού γυρίσαμε στο σπίτι.

Είχα άπειρη βοήθεια, συμπαράσταση, τόσο από τη μαμά μου και τον μπαμπά μου, όσο και από τη νονά μου (αδερφή της μαμάς μου που έμενε μαζί μας τότε).

Πρώτη μέρα στο σπίτι, το Μαράκι κοιμόταν όόοόόοόόόόόόόόλη μέρα, εμείς την κοιτούσαμε όόόόόόόόόόόλη μέρα, το βράδυ την έκανα ουσιαστικά μόνη μου μπανάκι και χάρηκα πολύ γιατί ένα άγχος το είχα.

Το βράδυ κοιμήθηκε στην καλαθούνα και δίπλα της η μαμά μου άγρυπνος φρουρός. 4-5 φορές σηκώθηκα κι εγώ από το κρεβάτι για να τη δω. Αγγελούδι! Θήλασε μόνο μία φορά την πρώτη νύχτα και ήπιε και 30 μλ φόρμουλα.

Από την 5η νύχτα και μετά μπορώ να πω ότι κοιμήθηκα ήσυχα. Η μαμά μου μέχρι που η μικρή έγινε ενός μήνα, δεν κοιμόταν το βράδυ. Καθόταν δίπλα της και την κοιτούσε και διάβαζε και όταν ένιωθε ότι θα την έπαιρνε ο ύπνος, σηκωνόταν και έκοβε βόλτες στο σπίτι!
Μαζοχισμός!!! χαχαχαχαχαχα
(είχε κάπου διαβάσει για τον αιφνίδιο βρεφικό θάνατο η καψερή).

Ήταν τόσο ήσυχο μωράκι η ψυχή μου!

mariposa

mariposa
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Tην πρωτη μερα γυρισα στο σπιτι με τον πατερα μου και τον ζουζουνο μου στην καλαθουνα του.Ειχα πολυ αγχος μην ξυπνησει σε λιγο και πεινασει παλι θηλαζα και εγω δεν ειχα μαθει τοσο καλα τις στασεις θηλασμου.Ο πατερας μου κατακοπος και αυτος αφηνει τα πραγματα στο σαλονι και τον παιρνει ο υπνος.Πανικο εγω...τι να πρωτοσκεφτω?το σπιτι που ηταν χαλια,το μωρακι,τις δουλειες που επρεπε να κανω ολα μαζι.Ξεκιναω λοιπον να μαζευω το σπιτι και μετα απο καμια ωρα ξυπνησε ο πατερας μου και τον εστειλα φαρμακειο να μου παρει τα φαρμακα και τις βιταμινες που επρεπε να παιρνω.Μετα απο λιγο ξυπναει και ο ζουζουνος μου.Ευτυχως καταφερα να τον βαλω να θηλασει σωστα.Μετα γυρναει και ο πατερας μου και με χαιρεταει.Και μενω μονη με το μωρακι στο σπιτι!Οταν κοιμοταν απο το αγχος να τα καταφερω με τον θηλασμο διαβαζα ενα σχετικο βιβλιο και εβλεπα και ενα dvd με τις στασεις θηλασμου,ομως απο το αγχος μου οταν ξυπνησε το βραδυ δεν μπορουσα να τον βαλω σωστα να θηλασει και αυτος να κλαιει και να μην σταματαει και εγω να προσπαθω να ειμαι ηρεμη για να τα καταφερω.Με τα πολλα την βρηκαμε την ακρη οι δυο μας.Ολο το βραδυ εμεινα με τα φωτα ανοιχτα στο δωματιο να τον κοιταω συνεχεια και να μην εχω καταλαβει πως πηγε 6 η ωρα το πρωι,ετσι και το επομενο βραδυ.Ομως ολα πηγαν καλα δοξα το θεο και τωρα τον χαιρομαι και τον απολαμβανω καθε μερα οπως τοτε και ακομα πιο πολυ!

cinderella

cinderella
Η ψυχή της παρέας!
Η ψυχή της παρέας!
Τι τέλειο θέμα!!!!Εμείς τις δίδυμες τις πήραμε 10 μέρες μετά τη γέννησή τους σπίτι,αφού γεννήθηκαν λίγο προωράκια κ έπρεπε να πάρουν βάρος.... ράκος εγώ..να μη θέλω να βλέπω ΚΑΝΕΝΑΝ κ να με νευριάζουν όλοι μα όλοι!!!Μόνο τον άντρα μου ήθελα κι αυτός μόνο τη μάνα του!!!Αν δεν την έπαιρνε 25 τηλ.τη μέρα δεν άντεχε!!Κρόσια τα νεύρα μου!!Anyway, στο αυτοκίνητο τις έβαλα στα μπομπέ(αχώνευτα εμφανισιακά,αλλά απαραίτητα) καθισματάκια τους κ τσουπ!φτάσαμε.. (από ιασώ μέχρι λ.αλεξάνδρας στη μέση) Ήταν εκεί η μαμά μου(μανουλίτσα μου πόσο σ'αγαπώ για 'ολα όσα έχεις κάνει για μένα!! I love you I love you I love you ) και μας περίμενε!Βασικά ήταν κ η μόνη που χάρηκε κ τα μιλούσε τα ψυχουλινάκια μου γιατί εμείς ήμασταν λίγο γκάου μπίο(=στην κοσμάρα μας)!! Έμεινε 40 μέρες η μαμα μου για να με βοηθάει γιατί έκανα κ το οικτρό λάθος να συνεχίσω την κομπλεξική κατάσταση του μαιευτηρίου με το μπιμπερό κ έβγαζα γάλα με το θήλαστρο!!Μπορεί να αντλούσα κ 20 ώρες/24ωρο!! Αχ τα θυμάμαι κ συγχίζομαι... ΑΑΑ!!!Ξέχασα να αναφέρω πως η μάνα του του είπε ¨τα μάτια σας 14¨ κι αυτός σαν καλός γιος την άκουσε κ κοιμόταν επί 1 εβδομάδα.....(μαντέψτε πού!!) στο χαλί μέσα στο παιδικό!!Πφφφφ...
Στη Ραφαέλα ήταν όλα αλλιώς... δεν άφησα κανέναν κ τίποτα να με επηρεάσει κ έζησα τη μητρότητα σε όλο της το μεγαλείο από την εγκυμοσύνη, τον τοκετό, τη γέννηση, το rooming-in, το θηλασμό τα πάντα όλα!!! Μα δεν θα ξεχάσω ποτέ πόσο πολλές τύψεις ένιωθα όταν γέννησα το 3ο για τα διδυμάκια μου..πολύ κλάμα κάθε φορά που ερχόταν στο μαιευτήριο!! Και μόλις βγήκαμε κ παρκάραμε το αυτοκίνητο το μόνο που σκεφτόμουν ήταν οι κοριτσάρες μου...πώς θα δεχτούν το μωράκι κι αν θα το αγαπήσουν..δεν θα λησμονήσω τα 4 ματάκια μόλις αντίκρυσαν το bebe στο αυτοκίνητο...την ήθελαν τόσο πολύ..στην αρχή πάγψσαν κ κοιτούσαν μια εμένα μια το μωρό κ τελικά μόλις ανεβήκαμε πάνω..έγιναν οι καλύτερες αδερφούλες του κόσμου!!!Το λάτρεψαν κ σήμερα είναι αχώριστες!!!! Αχ τα παιδιά είναι η μεγαλύτερη ευλογία του Θεού!!!!!!!!!! ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ 893968 ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ 893968 ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ 893968

crazymommy

crazymommy
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Αχ τέλεια!!!
Εμείς είχαμε δύσκολες μέρες στο μαιευτήριο, καθώς η μικρή ήταν το πιο νευρικό μωράκι που είχαν γνωρίσει οι μαίες (έτσι μου είπαν δηλαδή!). Παλεύαμε ολημερίς με το θηλασμό γιατί ήταν τόσο λαίμαργη που αν δεν έπιανε τη θηλή με τη μία, τρελαινόταν, πάθαινε αμόκ και μετά αρνιόταν να ξαναπροσπαθήσει κλαίγοντας υστερικά! (μας είχε μάθει όλος ο όροφος, χεχε!) Έτσι, όπως ήταν λογικό, εγώ και ο άνδρας μου είχαμε πανικοβληθεί και δε θέλαμε να φύγουμε από το μαιευτήριο (οι μαίες εκεί με βοήθησαν πολύ με το θηλασμό και αν γυρίζαμε σπίτι ποιος θα με βοηθούσε;;; ). Τελικά μίλησα την παραμονή της εξόδου μου με τον γυναικολόγο μου, ο οποίος με καθησύχασε και με βοήθησε να το πάρω απόφαση να φύγουμε την επομένη, αφού και εγώ και το μωρό ήμασταν απόλυτα υγιείς! Άλλωστε αν μέναμε θα πληρώναμε αρκετά χρήματα εξτρά, παρόλο που θα έμενα μόνο 4 μέρες, διότι η εισαγωγή μου έγινε πριν τις 11μμ..! Τη μέρα της εξόδου όμως μας περίμενε άλλη έκπληξη: η παιδίατρος δεν υπέγραφε την έξοδο διότι ισχυριζόταν ότι υπήρχε κίνδυνος για ίκτερο. Τη ρώτησα πόσο ήταν η χολερυθρίνη και μου απάντησε γύρω στο 4. Παίρνω το γιατρό μου πάλι και μου λέει "πλάκα μας κάνει; μια χαρά είναι το παιδί, να της ζητήσετε να υπογράψει να φύγετε" Έτσι, τη βρήκαμε πάλι και τη ρωτήσαμε το λόγο που δεν υπέγραφε. Τι μας απάντησε; Ότι το παιδί δεν είχε πρόβλημα με ίκτερο (όπως μου είχε πει αρχικά), αλλά για προληπτικούς λόγους καθαρά, μην τύχει και ανεβάσει δηλαδή, διότι είχαμε μείνει λίγες μέρες (γέννησα Κυριακή πρωί και ήταν Τετάρτη). Η αλήθεια βέβαια ήταν ότι το έκανε για λόγους κέρδους. Sad Τελικά της ζητήσαμε να υπογράψει και φύγαμε.
Κατά τη διαδρομή στο σπίτι έτρεμα μην ξυπνήσει το μωρό, διότι δεν είχαμε προλάβει ακόμα να αγοράσουμε το θήλαστρο και προς το παρόν ο μόνος τρόπος για να την ταΐσουμε -μα το πείσμα και τη λαιμαργία της! -ήταν να αντλήσω λίγο να της δώσω από το μπιμπερό, να μειωθεί η πείνα και μετά να παλέψω να θηλάσει.. Μόλις μπήκαμε σπίτι ένιωσα πολύ περίεργα, αφενός γιατί είχαμε πρώτη φορά μαζί μας και το μωρό, αφετέρου γιατί ξύπνησαν πάλι οι μνήμες της τελευταίας μέρας που είχα περάσει με τους πόνους... Αλλά κοίταξα την μικρούλα που κοιμόταν τόσο γαλήνια και χαμογέλασα. Ευτυχώς άργησε να ξυπνήσει και στο μεταξύ πρόλαβε να πεταχτεί ο άνδρας μου να αγοράσει και το σωτήριο θήλαστρο! Ε, μετά άρχισαν οι ατελείωτες μάχες του θηλασμού. Πείσμα εσύ μικρή μου; Πείσμα κι εγώ: θα μάθεις να θηλάζεις! (Και έμαθε τελικά!!! ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ 328109 ) Η υπόλοιπη μέρα κύλησε όμορφα.. Παρέα εγώ και ο άνδρας μου, όταν θήλαζα τη χαζεύαμε χαμογελώντας, όταν κοιμόταν πάλι τη χαζεύαμε χαμογελώντας και συνεχώς υπενθυμίζαμε ο ένας στον άλλον πόσο ευτυχισμένη οικογένεια είμαστε πλέον.........

Tziz


Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Από το τελευταίο βράδυ στο μαιευτήριο δεν ήμουν και πολύ καλά, γιατί η φάση με το θηλασμό, κατάλαβα πλέον ότι είναι πολύ δύσκολη...
Έκλαιγα και δε μπορούσα να ηρεμήσω, κι αυτό γιατί δεν ήξερα τον τρόπο να ηρεμήσω το μωράκι μου που κλαίει.

Τες πα, το επόμενο πρωί ήρθε ο αντρούλης μου με τους γονείς του παρέα και με βοήθησαν να ετοιμαστώ και να μαζέψω τα πράγματά μου. Είχε φέρει μαζί του την καλαθούνα (την οποία δε χρειαστήκαμε τελικά, τη βάλαμε κατευθείαν στο καθισματάκι της) και μερικά ρουχαλάκια για να δούμε τι θα της φορέσουμε ανάλογα με τον καιρό.
Αφού τακτοποίησαν το χρέος (είχε μεσημεριάσει πια), ζήτησα ένα γαλατάκι (να το έχω εύκαιρο αν γκρινιάξει η μικρή) και κατεβήκαμε τις σκάλες από τον 5ο όροφο παρακαλώ (γιατί τα ασανσέρια ήταν για κλάματα) και μάλιστα θυμάμαι ότι πονούσα πολύ (στο ηβικό οστό). Ο εξυπνάκιας ο άντρας μου, επειδή έκλαιγε το μωρό, θεώρησε καλύτερο να την πάρει αυτός αγκαλιά και να με αφήσει εμένα να κουβαλάω την καλαθούνα και τα υπόλοιπα πράγματα... Shocked Shocked
Είχα που είχα τα νεύρα μου κι ήθελα να κλαίω όλη την ώρα, με έκανε χειρότερα!! Είχε φάει μια κλήση πρωινιάτικο (για παράνομο παρκάρισμα) τσακώθηκε και με τα αφεντικά του, κι ήταν να τον κλαίνε η ρέγγες... Ποιος υποστήριζε ποιον -ψυχολογικά εννοώ- δεν έχω καταλάβει...

Φτάνουμε σπίτι κι ανεβαίνουμε πάνω.
Τα πεθερικά μου μαζί. Αφού βάλαμε τη μικρούλα στο κρεβατάκι της (για να το εγκαινιάσουμε) και μας βοήθησαν με τα πράματα, λένε "άντε να φύγουμε κι εμείς". Εκεί ψιλοτρομοκρατήθηκα. Σκέφτηκα "και τώρα μόνη... χωρίς μαίες, χωρίς τη μαμά σου, χωρίς κανέναν...". Ο Νίκος τους αγκαλιάζει κι αρχίζει να κλαίει σα μικρό παιδί... Κι ενώ προσπαθούσα να κρατηθώ, να μην κλάψω, δεν άντεξα... Είχαμε αγκαλιαστεί και οι 4 και κλαίγαμε σα μωρά (εγώ κι ο άντρας μου).

Μόλις έφυγαν, μείναμε να τη χαζεύουμε. Ώσπου ξύπνησε. Της κάναμε διάφορα παιχνιδάκια και την κρατούσαμε αγκαλίτσα, μια ο ένας και μια ο άλλος.
Τη θήλασα, της έδωσα το γαλατάκι που είχα από το νοσοκομείο και ξανακοιμήθηκε.
Ο άντρας μου πήγε και μου πήρε θήλαστρο για να μπορέσω να βγάλω το γάλα που είχε "στουμπώσει" στο στήθος μου.
Αργότερα το βραδάκι ήρθαν ξανά τα πεθερικά μου κι όση ώρα αντλούσα το γάλα, μη χάσει η πεθερά μου Twisted Evil πιάνει τη μικρή με το Νίκο να την αλλάξουν (είχε αρχίσει η γκρίνια πάλι). Θύμωσα αλλά δεν το έδειξα. Θύμωσα γιατί δεν είχα την ευκαιρία το πρώτο άλλαγμα να το κάνω εγώ... Για να ημερέψω το θυμό μου είπα "δεν πειράζει, το έκανε ο πατέρας της".
Της έδωσα το γαλατάκι μου με το θήλαστρο. Το βράδυ προσπαθούσα πάλι με το στήθος αλλά έκλαιγε κάθε μία ώρα και δεν άντεχα. Τη 2η-3η φορά είπα στον άντρα μου να φτιάξει λίγο ξένο μήπως δεν έχει χορτάσει, κι όντως μετά ηρέμησε και κοιμήθηκε για αρκετές ώρες... Έτσι έφυγε και η πρώτη νύχτα.
Μείναμε για ακόμα μία ημέρα μόνοι στο σπίτι, και την τρίτη πλέον μέρα, ήρθε η μαμά μου να με βοηθήσει και να με ξεκουράσει...(5 μέρες έκατσε, μη φανταστείτε... έτσι μέχρι να πάρουμε μια σειρά που λένε...)
Αφήναμε το Νίκο να κοιμάται μόνος του κι εμείς κοιμόμασταν στους καναπέδες με την καλαθούνα στη μέση να την προσέχουμε.

Αυτό που μου έχει μείνει από την όλη φάση είναι ότι κλαίγαμε συνέχεια με τον άντρα μου. Θες από ευτυχία, θες από άγχος, θες από τον "αποσυντονισμό" που νιώθεις...
Ώρες ώρες, όταν τα θυμάμαι, λέω πως ο άντρας μου πέρασε την επιλόχειο κατάθλιψη πιο έντονα από μένα... Απλά για μένα είχε μεγαλύτερη διάρκεια...

Maya

Maya
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Παίζει το forum στα δάχτυλα!
Εμεις φυγαμε μια μερα αργοτερα γιατι η μπεμπα ειχε ικτερο.. Τη βαλαμε στο καθισματακι και γυρισαμε σπιτι. Δεν ειχα παρει ουτε μπουκαλια, ουτε αποστειρωτες ουτε ξενο γαλα γιατι θηλαζαμε αποκλειστικα και ημουν προετοιμασμενη ψυχολογικα για ολα. Ο αντρας μου αγχωνοταν και μου ελεγε να παρουμε θηλαστρο για να δουμε ποσο πινει η μπεμπα αλλα αρνηθηκα. Ηταν ενα σαββατιατικο πρωινο του Ιουλιου, ενιωθα απιστευτη κουραση, αλλα ειχα φοβερη υπερενταση. Τη φεραμε και τη βαλαμε διπλα στο κρεβατι μας που κοιμοταν, ενω ηπιαμε καφε στο μπαλκονι. Ο αντρας μου πηγε να ψωνισει στο σουπερμαρκετ τροφιμα και πανοειδη κι εγω εκανα δουλειες και εβαλα να μαγειρεψω. Εφερε η μανα μου βραστο και το αφησε εξω απο την πορτα να φαμε (γιατι ειχαμε τσακωθει επειδη εφερνε κοσμο στο μαιευτηριο και εγω δεν ηθελα, εκλαιγα συνεχεια κλπ). Το κλαμα λογω ορμονων και ανασφαλειας (αν ειμαι καλη μαμα, αν θα γινω οπως πριν γιατι ενιωθα κακασχημη και χοντρη) συνεχιστηκε για πολλες μερες ακομα. Δεν ξεραμε πως να ντυσουμε τη μπεμπα αν κρυωνει ή οχι και συνεχεια ανοιγαμε/κλειναμε τον κλιματισμο, ανοιγαμε και κλειναμε τα παραθυρα, τη ντυναμε και τη γδυναμε.. Ειχε πολλη πλακα! Τελικα η μπεμπα απο ημερων εμενε μονο με το παμπερς. Δεν ενιωθα πονο καισαρικης κι εκανα διαφορες δουλειες μεχρι που επεσα αποτομα στο κρεβατι οπως ξαπλωνα, τραβηχτηκαν τα ραμματα και πεθανα στον πονο, οποτε θυμηθηκα την εγχειριση και εκατσα στ αυγα μου.Δεν ειχα καμια βοηθεια απο συγγενεις γιατι πιστευω πως δε χρειαζεται και ειχα δικιο. Δεν ηθελα κανεναν στα ποδια μου. Θηλαζαμε καθε 3 ωρες ολη μερα και περιμενα με μεγαλη χαρα τη μπεμπα να ξυπνησει. Γκρινιαζα γιατι κοιμαται συνεχεια, ενω τωρα γκρινιαζω για το ποτε θα κοιμηθει! ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ 215994 Ηταν υπεροχες οι πρωτες μερες με το μωρο μας γιατι ημασταν τοσο ψαρωμενοι που δεν ξεραμε να δουμε ποτε ειναι βρεγμενη η πανα για να καταλαβουμε οτι κατουρησε!!! ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ 328109 ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ 328109 Τις θυμαμαι με πολλη νοσταλγια. Και δε θα ξεχασω ποτε το πρωτο απογευμα που ξυπνησε η μπεμπα και την πηρε ο αντρας μου και της τραγουδουσε 'ηταν ενα μικρο καραβι' γιατι εμενα ακομα δε μου εβγαινε και ειχα συγκινηθει πολυ που τον ειδα!!!

MariaM


Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Ήταν 24 Φεβρουαρίου 2010 και όταν βγήκαμε από το μαιευτήριο είχε πολύ ήλιο και ζέστη. Θυμάμαι πονούσαν τα μάτια μου γιατί δεν είχα βγει 4 μέρες και δυσκολευόμουν να συνηθίσω τόσο φως. Ζεσταινόμουν και ήταν σαν να είχε αλλάξει η εποχή και να είχα κάτσει στο μαιευτήριο πολύ περισσότερο από 4 μέρες. Τελικά το μωρό μου όντως είχε φέρει την άνοιξη όπως αστειευόμουν πριν γεννήσω... Ήταν μια σταλιά στο κέντρο από το τεράστιο καθισματάκι αυτοκινήτου και το κρατούσε ο άντρας μου πηγαίνοντας στο αυτοκίνητο. Εγώ ακολουθούσα από πίσω με μια ξεφουσκωμένη αλλά έντονη ακόμα κοιλιά φορτωμένη με την βαλίτσα μου και μία τσάντα. Φορούσαμε ακόμα τα βραχιολάκια μας εγώ και ο γιος μου και κάναμε μέρες να τα αποχωριστούμε γιατί ένιωθα ότι είναι το μόνο που μας συνδέει μια και τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως τα υπολόγιζα αργότερα...
Δέσαμε το μωρό με το κάθισμα στο αυτοκίνητο έκατσα και εγώ πίσω μαζί του και ξεκινήσαμε. Είχα ταχυκαρδία, από την χαρά και από το άγχος γιατί είχε κίνηση και φοβόμουν μην γίνει κάποιο ατύχημα στη διαδρομή γιατί ερχόμασταν από το ΙΑΣΩ στην Χαλκίδα. Στον δρόμο ο μικρός ούτε κουνήθηκε, κοιμόταν και εγώ τον τσέκαρα να δω αν αναπνέει. Ήξερα ότι θα κάνω μέρες να κοιμηθώ...
Όταν φτάσαμε ανακουφίστηκα και ένιωσα πιο άνετα! Ανεβήκαμε στο σπίτι το οποιο είχε αερίσει το πρωί η πεθερά μου. Ήμασταν οι τρείς μας, τρεις πια, ποτέ ξανά 2... τι περίεργο συναίσθημα! Και τι τεράστια ευθύνη!!
Αυτό που θυμάμαι από εκείνη την ημέρα είναι ότι ήταν η μοναδική μέρα που θήλασα αποκλειστικά. Το απόγευμα ήρθαν επίσκεψη οι γονείς μας. Το βράδυ είχα το μωρό δίπλα και δεν έκλεισα μάτι! Με το παραμικρό κιχ που έκανε το έλεγχα να δω τι κάνει και όποτε έκλαιγε που ήταν συχνά, το έβαζα στο στήθος και μέχρι το πρωί κουτουλούσα από την νύστα. Ο άντρας μου κοιμήθηκε σαν πουλάκι! Το πρωί που ξύπνησε κράτησε τον μπέμπη αγκαλιά και ο μικρός κοιμήθηκε επάνω στο στήθος του 2 ώρες και κοιμήθηκα και εγώ, τόσο βαριά... που ότι και να γινόταν δίπλα μου δεν θα έπαιρνα χαμπάρι. Την δεύτερη μέρα ήρθε η παιδίατρος γιατί είχαμε φύγει με ίκτερο από το μαιευτήριο μου είπε να του δίνω ξένο μία ολόκληρη εβδομάδα και να πάω να αγοράσω, αποστηρωτές μπουκάλια και τα συναφή, και από τότε δεν θήλασα καθόλου 1 εβδομάδα και έπειτα ποτέ πια αποκλειστικά... Πλέων το μόνο που με σύνδεε με το μωρό μου ήταν τα "ξεχασμένα" βραχιολάκια μας στα χέρια...

tsipita!!


Η ψυχή της παρέας!
Η ψυχή της παρέας!
Η πρώτη μέρα με τα μωρά στο σπίτι ήταν για μένα ημέρα πανικού!!! Ο πανικός ξεκίνησε με το που πατήσαμε το πόδι μας στο σπίτι καθώς το ένα μου μωράκι έκανε εμετό και έβγαλε όλο το γάλα του (τα είχα ταίσει λίγο πριν φύγουμε από το μαιευτήριο) μόλις ανοίξαμε τη πόρτα του σπιτιού μας [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Οπότε παθαίνω εγώ ένα ταράκουλο, αρχίζω το κλάμα και τις υστερίες (ότι δεν είμαι άξια μάνα και θα κάνω κακό στα παιδιά μου) και για να ηρεμήσω μαζεύτηκαν στο σπίτι τα πεθερικά μου, η μάνα μου και η κολλητή μου φίλη (και σημερινή νονά του ενός εκ των διδύμων) η οποία ήταν ήδη μανούλα και με βοήθησε πολύ εκείνη τη μέρα με την εμπειρία της Wink
Οι επόμενες μέρες κύλησαν πιο ήρεμα αλλά κάναμε καιρό να μπούμε σε ένα πρόγραμμα ..

nopi30


Η ψυχή της παρέας!
Η ψυχή της παρέας!
Εγω εκατσα στο νοσοκομειο 3 μερες! Κυριακη βραδυ γεννησα και Τριτη μεσημερι βγηκα!
Δυστηχως δεν μπορουσα να παω στο σπιτι μου γιατι γεννησα στο Κιλκις και το σπιτι μου ηταν στη Σαμο. Ετσι αναγκαστηκα επρεπε να μεινω λιγο καιρο με τους δικους μου. Πηγα λοιπον στο πατρικο μου με την αισιοδοξια οτι η μαμα μου σαν παλια θα με καθησυχαζε και θα μου εδινε θαρρος. Που να ηξερα. Η μαμα μου ειχε πιο πολυ αγχος απο εμενα με αποτελεσμα να μου το μεταδιδει και να γινομαι ενα ψυχολογικο κουρελι. Εφτασε σημειο να μου πει "εμ παιδι ηθελες". Ευτυχως ο μπαμπας μου αφου με εβλεπε να κλαιω συνεχεια ηρθε δυπλα μου και μου ειπε πως το μωρακι μου ειναι μια χαρα και οτι ολα τα μωρακια του κοσμου ετσι μεγαλωνουν. Και κλαινε και κανουν εμετους και κανουν ολα οσα κανει και το δικο μου. Περασα δυο εφιαλτικους μηνες με τη μαμα μου μεσα στα νευρα να με κανει να νιωθω οτι εκανα λαθος που εκανα παιδι και να ακουω και τις απειλες της ..... "απο εδω και περα αυτα που ηξερες να τα ξεχασεις".
Ενα πραγματικο ψυχολογικο κουρελι με βρηκε ο αντρας μου ο οποιος μαλωσε μαζι της την ημερα της βαπτισης η οποια εγινε οταν ο μικρος ηταν 2 μηνων. Με αποτελειωσε και εκεινος.... αλλα ειχε και τα δικια του η μανα μου ειχε ξεφυγει!!!
Με το καλο ετοιμαστηκαμε για να φυγουμε για το σπιτι μας, εκεινη ηθελε να ερθει μαζι μου για βοηθεια λεει, οχι ευχαριστω ειπαμε εμεις και φυγαμε. Μια χαρα τα καταφερα, ημασταν πια στην ησυχια μας, στο σπιτακι μας, οι τρεις μας. Αφεισα γονεις και πεθερικα να χαρουν με την χαρα μου και εκεινοι με κουρελιασαν. Γιατι και τα πεθερικα ελεγαν τα δικα τους, αλλα εκεινοι ειναι ξενοι οτι και να πουν ειναι ξενοι, δεν θα με πονεσουν... η ιδια μου η μανα ομως....
Το κακο ειναι οτι και να γυριζε πισω ο χρονος παλι το ιδιο θα εκανα, το πολυ πολυ να ειχα παει να μεινω στα πεθερικα μου και να ανεχομουνα άλλα και απο εκει... Μου χαλασαν τις πρωτες μερες με το παιδι μου και το χειροτερο απ' ολα ειναι οτι εγω εμενα παθητικη, δεν αντιδρουσα , δεν ειχα δυναμη να αντιδρασω, ενιωθα μονη ανυπερασπιστη, χωρςι καποιον να με κανει να νιωθω ασφαλεια...
Ειναι τοσο ομορφες οι ιστοριες σας και σας ζηλευω με την καλη εννοια!
Και εγω και ο αντρας μου θελουμε ενα δευτερο παιδακι, αν ο Θεος θελεισει και μας στειλει ενα και εγω και εκεινος θα τα κανουμε ολα πιο ομορφα... Γιατι λαθη καναμε και οι δυο...
Δεν ξερω αν ενα παιδι δενει το ζευγαρι ή το αποτελειωνει αλλα εμας το παιδ μας αποτελειωσε και μετα μας εδεσε πιο πολυ απο ποτε...
Συγνωμη για τη στεναχωρια που σας μεταδιδω.... Wink

Gianna_V

Gianna_V
Η ψυχή της παρέας!
Η ψυχή της παρέας!
Κοριτσια ολες οι ιστοριες σας ειναι υπεροχες..Αλλες πιο δυσκολες καταστασεις και αλλες πιο ευκολες. Ωστοσο ολες εχουν μια κοινη συνισταμενη..Οτι αυτη την στιγμη τις αναπολουμε και ειμαι σιγουρη οταν τια γραφατε χαμογελουσατε διακριτικα..

Η δικια μου εχει ως εξης: Φτασαμε απο το μαιευτηριο μεσημερι Σαββατου στις 3. Μεχρι εκεινη την ωρα το μωρο κοιμοταν ησυχο. Ξυπνησε μεσα στα κλαματα και αμεσως αρχισα να τον θηλαζω. Τον θηλαζα για 2,5 ωρες και παραλληλα κοιμοταν. Οταν ξυπνησε, γκρινιαζε παλι. Τον αλλαζουμε, τον ξανταταιζουμε αυτη την φορα ξενο γαλατακι και ξανακοιμαται. Ξυπνουσε καθε μια ωρα..Το πρωτο βραδυ δεν κοιμηθηκαμε σχεδον καθολου. Οι επομενες ημερες μας βρηκαν να κοιμομαστε στους καναπεδες και στην μεση να ειναι η καλαθουνα του..Σταματησα τον θηλασμο πολυ γρηγορα γιατι με το θηλαστρο δεν εβγαζα ουτε 5 γραμμαρια. ( δεν ηξερα οτι το θηλαστρο δεν σου δειχνει αν εχεις γαλα ή οχι). Ο αντρας μου ειχε παρει 2 εβδομαδες αδεια και ειμαστε εδω μαζι..Οι τρεις μας..Χωρις καμια αλλη εμπλοκη..Σιγα-σγα τους βρηκαμε τους ρυθμους μας.Στην αρχη ηταν πολυ δυσκολα. Απο το ξενυχτι μεχρι να συνηθισουμε την ιδεα οτι υπαρχει και καποιος ακομα στο σπιτι. Δεν ξεραμε τιποτα. Στο μαιευτηριο μου ειχαν δειξει πως να τον κανω μπανιο στο νιπτηρα τις πρωτες ημερες μεσα σε κλασματα δευτερολεπτου. Ευτυχως που ανεβηκε μια φιλη μου απο τον 2ο που ως εμπειρη καθισε μαζι μας και καναμε ολοι μαζι το πρωτο του μπανακι. Μολις ο αντρας μου γυρισε στην δουλεια, τις πρωτες ημερες την ''ακουσα'' για λιγο οντας μονη μου. Αλλα ολα μια ιδεα ειναι τελικα..Ενα μωρο ειναι..Τι θελει??Αγαπη και φροντιδα..

Να χαιρεστε ολες τα μωρακια σας και να ειναι παντα γερα και χαρουμενα

Rinoula

Rinoula
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Πολύ ωραίο θέμα! Φυγαμε από το μαιευτήριο μεσημέρι και στο δρόμο έκλαιγα από το άγχος μου μη συμβεί τίποτα στο δρόμο (στην αρχή γενικά έκλαιγα πολύ...). Ήρθαμε στο σπίτι και η μικρή κοιμόταν, τη βάλαμε στο κρεβάτι της και κλάψαμε με τον άντρα μου από συγκίνηση που επιτέλους στο δωμάτιο που ετοιμάσαμε με τόση αγάπη υπήρχε μέσα το μωράκι μας! Κοιμόταν αρκετά και ανά 3 ώρες πάνω κάτωξύπναγε για να θηλάσει (μετά από μια εβδομάδα ξεκίνησαν τα ξενύχτια!!). Το απόγευμα ήρθαν οι γονείς μας και ο αντρας μου πήγε να πάρει μερικά κορμάκια και φορμάκια ακομα και αποστειρωτή και θήλαστρο. Γενικά είχα πάρα πολύ άγχος και πάρα πολλή χαρά! Όλα κύλησαν ομαλά τις πρώτες μέρες, εκτός από γουλίτσες που έβγαζε και αγχωνόμουν. Απίστευτο μου φαίνεται ότι εκείνο το γατάκι χρόνισε χτες και στο πάρτυ γενεθλίων της χόρευε!

Neni

Neni
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Τι όμορφα που τα γράφετε.. για ‘μένα μάλλον είναι ακόμα πολύ πρόσφατα και έτσι δεν μπορώ να τα θυμηθώ και να γελάσω…

Θυμάμαι μόνο να σκέφτομαι ότι θα προτιμούσα να ξαναγεννήσω, παρά να αντιμετωπίζω όλο αυτό το πακέτο άγχους-ξενυχτιού-ξετρελαμένων συγγενών-ορμονών κλπ.
ΠΡΩΤΗ ΜΕΡΑ ΣΠΙΤΙ ΜΕ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ 4872 … και να σημειωθεί ότι γέννησα φυσιολογικά και χωρίς επισκληρίδιο !!!

tatijana

tatijana
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Επειδη γεννησα με καισαρικη η μανα μου μου προτινε να μεινω μαζι της τις πρωτες μερες για να με βοηθησει...
Ολα καλα μεχρι εδω..Ημασταν πολυ χαρουμενοι για το νινακι μας...
Μολις ομως τον πηραμε σπιτι εκει αρχισανε ολα...2 μερες εκλαιγα γιατι θα εμενα μονη με ενα μωρο...Φοβομουνα που θα εμενα μαζι του γιατι ειχα συνηθισει την μαμα μου και τωρα??
Μετα απο 2 βδομαδες συνηλθα τωρα ειμαι σαφως καλυτερα που περασανε σχεδον 3 μηνες απο τοτε που τον γεννησα και πραγματικα τον λατρευω απιστευτα πολυ...Στην αρχη νομιζα οτι δε θα τον αγαπησω οπως ακουγα απο διαφορες κοπελες να μιλανε για μητρικη αγαπη...
Δεν μπορω χωρις αυτον πια,κι εννοω το γλυκο μου το μωρο!!
[Ενταξει και με τον αντρα μου δεν μππορω μακρυα του,η αληθεια ειναι]

inka

inka
Η ψυχή της παρέας!
Η ψυχή της παρέας!
Τι όμορφες ιστορίες,,,τις διαβασα όλες...εζησα την αγωνια σας, τον φόβο σας και την χαρα σας!I love you I love you I love you 

elisa87

elisa87
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Συγκινηθηκα παρα πολυ κοριτσια!!!! Ανυπομονω να ερθει και η σειρα μου!!!!!!!!
I love you I love you I love you I love you I love you I love you I love you 
Να σας ζησουν τα μωρακια σας και να τα χαιρεστε!!!!!!!

natasathess

natasathess
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Πραγματικά πολύ όμορφες και μοναδικές οι ιστορίες σας! Περιμένω πώς και πώς την πρώτη μέρα με την μπέμπα μου I love you 

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Επιστροφή στην κορυφή  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης

 
  •  

Forumgreek.com | ©phpBB | Δωρεάν φόρουμ υποστήριξης | Αναφορά κατάχρησης | Cookies | Πρόσφατες συζητήσεις