oh mummy έγραψε:Κορίτσια εγώ νομίζω πως ο σταθερός τόνος στη φωνή και το έντονο βλέμμα είναι αρκετά για να καταλάβει το μωρό. Η δικιά μου το καταλαβαίνει από τότε που ήταν 8 περίπου μηνών και περιφερόταν στο σπίτι μπουσουλώντας οπότε υπήρχαν ένα σωρό κίνδυνοι. Της λέω σταθερά, χωρίς βέβαια να φωνάζω, "όχι εκεί" ή "δεν πρέπει να το κάνεις αυτό" ή "βγάλ'το αυτό από το στόμα" δεν χρησιμοποιώ πάντα τη λέξη "μη" που την αντιπαθώ κι' όλας, ούτε μόνο το "οχι". Οσο μεγαλώνει και καταλαβαίνει περισσότερο χρησιμοποιώ ολόκληρες προτάσεις. Κυρίως όμως από τον τόνο της φωνής καταλαβαίνει ότι κάνει κάτι κακό και συνήθως σταματά. Αν είμαι πιο απότομη, καμιά φορά που μπορεί να τρομάξω με κάτι που κάνει, βάζει τα κλάματα με παράπονο γιατί τη "μάλωσα". Η σκατούλα θα μας χορέψει στο ταψί

Athin@ έγραψε:

oh mummy έγραψε:Κορίτσια εγώ νομίζω πως ο σταθερός τόνος στη φωνή και το έντονο βλέμμα είναι αρκετά για να καταλάβει το μωρό. Η δικιά μου το καταλαβαίνει από τότε που ήταν 8 περίπου μηνών και περιφερόταν στο σπίτι μπουσουλώντας οπότε υπήρχαν ένα σωρό κίνδυνοι. Της λέω σταθερά, χωρίς βέβαια να φωνάζω, "όχι εκεί" ή "δεν πρέπει να το κάνεις αυτό" ή "βγάλ'το αυτό από το στόμα" δεν χρησιμοποιώ πάντα τη λέξη "μη" που την αντιπαθώ κι' όλας, ούτε μόνο το "οχι". Οσο μεγαλώνει και καταλαβαίνει περισσότερο χρησιμοποιώ ολόκληρες προτάσεις. Κυρίως όμως από τον τόνο της φωνής καταλαβαίνει ότι κάνει κάτι κακό και συνήθως σταματά. Αν είμαι πιο απότομη, καμιά φορά που μπορεί να τρομάξω με κάτι που κάνει, βάζει τα κλάματα με παράπονο γιατί τη "μάλωσα". Η σκατούλα θα μας χορέψει στο ταψί

Μάλλον έχει να κάνει και με το πόσο θέλει να ΜΗΝ κάνει κάτι το παιδί,γιατί πίστεψέ με,έχω δοκιμάσει όλους τους τόνους και τους χρωματισμούς φωνής αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο.Αν έχει αποφασίσει να κάνει κάτι,θα το κάνει.

oh mummy έγραψε:Το μικρό μου όμως είναι άλλος χαρακτήρας. Προς το παρόν τουλάχιστον

Πάλι καλά...

Athin@ έγραψε:

oh mummy έγραψε:Το μικρό μου όμως είναι άλλος χαρακτήρας. Προς το παρόν τουλάχιστον

Πάλι καλά...