...μαλλον δεν ειμαι η μονη που εχω τις τρελοφοβιες μου σχετικα με το παιδι?πειτε μου οτι ειμαστε πολλες να παρω κουραγιο??
Φυσικα δεν μιλαω για εμμονες(δεν ειμαι σε σταδιο ζουρλομανδια)αλλα σκεφτομαι συχνα πυκνα...αχ μην πεσει το παιδι,μην αρρωστησει,μην χτυπησει,...μετα μου ερχονται φλασιες μελλοντικης παρανοιας...ποια θα ειναι η επαγγελματικη της σταδιοδρομια?...θα βρει εναν αντρα καλο να παντρευτει?...
Και η Χριστινουλα ειναι μολις...10 μηνων [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Χαζευοντας και χαμενη σε σκεψεις διαβασα ενα αρθρο στο vita.gr,ακριβως αυτο που εψαχνα φοβιες τοω γονιων και πως επηρρεαζουν ομως τα παιδια....διαλεξα να σας μεταφερω το πιο χρησιμο κομματι του αρθρου
Πώς να καταπολεμήσετε τους φόβους σας
O εξαιρετικός παιδοψυχίατρος D. Winnicott έγραφε σχετικά: «Mια ακραία συνέπεια της ιδέας ότι η ασφάλεια είναι καλή θα μπορούσε να είναι ότι η φυλακή είναι ένας ευτυχισμένος τόπος για να μεγαλώσει κανείς». H άποψή του είναι ότι η προστασία των γονέων θα πρέπει να αποσκοπεί στο να γίνει κάποια στιγμή περιττή. Aυτό μπορεί να επιτευχθεί αν οι γονείς καταπολεμούν οι ίδιοι τους φόβους τους. Πώς;
● Ελέγχοντας πόσο πραγματικοί είναι οι φόβοι τους και να μη βομβαρδίζουν τα παιδιά τους με αυτούς.
● O καθένας από τους δύο γονείς φοβάται για άλλα πράγματα λιγότερο και για άλλα περισσότερο. Έτσι, θα έπρεπε στην οικογένεια κάθε τι να είναι περισσότερο αρμοδιότητα αυτού που το φοβάται λιγότερο.
● Mε το να είναι σε επαγρύπνηση, όχι μόνο για τους κινδύνους, αλλά κυρίως για τις καινούργιες ικανότητες που αποκτά μέρα με τη μέρα το παιδί τους και να του δίνουν την ευκαιρία να τις αναπτύξει περισσότερο.
● Mε το να παρέχουν στα παιδιά τους, ταυτόχρονα με την προστασία, και τη γνώση για να αντιμετωπίζουν μόνα τους τους κινδύνους και τις δυσκολίες.
● Mε το να ασκούν τον εαυτό τους καθημερινά στο να αντέχει κάτι που καθιστά τα παιδιά πιο υπεύθυνα.

οι μονες μου φοβιες ειναι σχετικα με τον κοσμο που μεγαλωνουν.τι εννοω?με την αδερφη μου πηγαιναμε σχολειο,αγγλικα,κ.τ.λ. μονες μας δεν υπηρχε εντονα ο κινδυνος οτι καποιος θα μας πειραξει και μιλαμε για το 1987-88-89.τωρα στη σκεψη οτι μπορει να βγει καποιο παιδι εξω μονο του φοβαμαι για ολα τα παιδια!τοσα ακουμε καθε μερα!και βεβαια ενας ακομη φοβος ειναι οι παρεες οταν μεγαλωσουν μη μπλεξουν με ουσιες κ.τ,λ, τα τρεμω!!

Διπλα απο την ερωτηση σου ειναι η φωτογραφια μου.... αν εχω λεει?????? πολλες φορες φοβαμαι πολυ μην αρρωστησει μη χτυπησει θα ειναι καλος μαθητης θα εχει αληθινους φιλους θα ειναι καλοτυχος γεννηκα στη ζωη του και πολλαααααααααα αλλααααααα. Πολλες φορες ειμαι υπερβολικη αλλα δεν μπορω να κανω αλλιως. Σημερα εχει λιγη μυξουλα και ειμαι με κομπο στο στομαχι και αγχος για το τι μπορει να ειναι η μυξα - δοντια, κρυωμα ή ή ή ή ή..........
Γενικα το παιδι μου πανω απ ολα!!

Γενικά δεν αγχώνομαι για πράγματα που μπορεί να συμβούν πριν συμβούν γιατί είναι τόσα πολλά που θα τρελλαινόμουν! Η βασική μου ανησυχία είναι να μην πάθει κάτι κακό και γενικά εύχομαι να είναι καλά στην υγεία του. Αυτό πραγματικά με αγχώνει και όταν ακούω ή διαβάζω περιπτώσεις παιδιών που..... σφίγγεται η καρδιά μου. Μόνο αυτό. Τα υπόλοιπα τύπου αν είναι καλοί μαθητές, αν ο σύντροφός τους είναι ο ιδανικός κτλ έχω καιρό να τα σκεφτώ και δεν με αγχώνουν και ιδιαίτερα.