Φόρουμ
Αναζήτηση
Latest images
Εγγραφή
Σύνδεση
1
Υπάρχει το μητρικό ένστικτο; Παρ Ιουλ 23, 2010 2:55 am
Mamma El
Η ψυχή της παρέας!
Χθες έβαλα μια σχετική ανάρτηση στο ιστολόγιο μου και την μεταφέρω ακριβώς όπως την έγραψα!
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η τέχνη να είσαι γονιός" της Μυρτώ Γεωργίου-Νίλσεν από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Όλοι μας πιστεύουμε στο μύθο που έχει αναπτυχθεί γύρω από το μητρικό ένστικτο-ένα μύθο που λέει ότι η αγάπη της μάνας για το παιδί της είναι αίσθημα έμφυτο, άμεσο, ακαριαίο και αναπόφευκτο. Μπορεί όμως ένα συναίσθημα όπως είναι η αγάπη, να εξισωθεί με μια εγγενή παρόρμηση, όπως είναι το ένστικτο; Και μπορεί ένα συναίσθημα, όπως είναι η αγάπη, να αναπηδήσει, άμεσα και ακαριαία, από το άγνωστο, δηλαδή το ξένο;
Το μητρικό ένστικτο θα λειτουργήσει σε κάθε μητέρα-έστω και σε διαφορετικό χρόνο-μόλις συνδεθεί με το μωρό της, μόλις δημιουργήσει μια εικόνα για αυτό, μόλις μάθει να το αναγνωρίζει ανάμεσα σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Μόλις γίνει δικό της. Και τότε, μέσα από μια αυθεντική "έμφυτη παρόρμηση", θα είναι σε θέση να διαισθανθεί κάθε κίνδυνο που ελλοχεύει γύρω από το παιδί της, για να τον προλάβει και να τον εξουδετερώσει.
Όταν γέννησα την πρώτη μου κόρη περίμενα και εγώ να νιώσω αυτό το μαγικό "μητρικό ένστικτο" έτσι απλά. Με την πρώτη στιγμή, με το πρώτο άγγιγμα, με το πρώτο φιλάκι, με το πρώτο κοίταγμα, με το πρώτο τάϊσμα, με το πρώτο μπάνιο, με το πρώτο άλλαγμα, με το πρώτο νανούρισμα.
Αλλά την κοίταζα και αναρωτιόμουν: "Τι είναι τώρα αυτό το μικρό πλασματάκι που μπήκε στη ζωή μου;" και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι δική μου και εγώ πλέον είμαι μητέρα! Και όμως έτσι ήταν.
Σε μερικές μέρες θα κλείσει τα 8 της χρόνια και ακόμα απορώ, όχι για το αν τελικά ένιωσα το "μητρικό ένστικτο", αλλά για το πως πέρασε τόσος καιρός! Σαν χθες μου φαίνεται που την κρατούσα στο ένα μου χέρι και τώρα δεν μπορώ να την αγκαλιάσω ολόκληρη! Πόσο θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξεζουμίσω περισσότερο τις στιγμές που πέρασα μαζί της! Να ξαναζήσω όλες αυτές τις πρώτες και μαγικές στιγμές.
Γιατί το "μητρικό ένστικτο", το ότι είσαι μητέρα δηλαδή-έτσι το ερμηνεύω εγώ, υπάρχει,το αισθάνεσαι. Ίσως όχι αμέσως αλλά έρχεται με τον πρώτο καιρό που ζεις μαζί με το παιδί σου. Που γνωριζόσαστε κάθε μέρα ακόμα περισσότερο και φυσικά το αγαπάς πιο πάνω κι από τη ζωή του και είσαι έτοιμη να του προσφέρεις τα πάντα και να το προστατέψεις από τα πάντα! Και όταν έρθει η ώρα που θα σε φωνάξει μαμά εσύ απλά να λιώνεις κάθε φορά που το ακούς, να γαληνεύει η ψυχή σου από το χαμόγελο του, να ανατριχιάζεις κάθε φορά που σε αγκαλιάζει τόσο σφιχτά που νομίζεις ότι θα σκάσεις, που δεν θες να το αφήσεις στιγμή από τα μάτια σου μήπως και το χάσεις. Όλα αυτά, αλλά και άλλα πολλά, συναισθήματα είναι για εμένα το "μητρικό ένστικτο".
Όταν έφτασε ο καιρός να γεννήσω τη δεύτερη κόρη μου αναρωτιόμουν: "Άραγε θα το αγαπάω όσο το πρωτο;"
Και όμως μόλις την είδα μου λύθηκαν όλες οι απορίες.
Τώρα που με ρωτάνε οι κόρες μου ποια αγαπάω περισσότερο και πως γίνεται να τις αγαπάω και τις δύο τους λέω το εξής: "Να ξέρετε ότι η καρδιά μιας μανούλας είναι τόσο μεγάλη που χωράει όλα της τα παιδιά όσα κι αν είναι! Και τα αγαπάει όλα το ίδιο!"
Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η τέχνη να είσαι γονιός" της Μυρτώ Γεωργίου-Νίλσεν από τις εκδόσεις Καστανιώτη.
Όλοι μας πιστεύουμε στο μύθο που έχει αναπτυχθεί γύρω από το μητρικό ένστικτο-ένα μύθο που λέει ότι η αγάπη της μάνας για το παιδί της είναι αίσθημα έμφυτο, άμεσο, ακαριαίο και αναπόφευκτο. Μπορεί όμως ένα συναίσθημα όπως είναι η αγάπη, να εξισωθεί με μια εγγενή παρόρμηση, όπως είναι το ένστικτο; Και μπορεί ένα συναίσθημα, όπως είναι η αγάπη, να αναπηδήσει, άμεσα και ακαριαία, από το άγνωστο, δηλαδή το ξένο;
Το μητρικό ένστικτο θα λειτουργήσει σε κάθε μητέρα-έστω και σε διαφορετικό χρόνο-μόλις συνδεθεί με το μωρό της, μόλις δημιουργήσει μια εικόνα για αυτό, μόλις μάθει να το αναγνωρίζει ανάμεσα σε όλα τα παιδιά του κόσμου. Μόλις γίνει δικό της. Και τότε, μέσα από μια αυθεντική "έμφυτη παρόρμηση", θα είναι σε θέση να διαισθανθεί κάθε κίνδυνο που ελλοχεύει γύρω από το παιδί της, για να τον προλάβει και να τον εξουδετερώσει.
Όταν γέννησα την πρώτη μου κόρη περίμενα και εγώ να νιώσω αυτό το μαγικό "μητρικό ένστικτο" έτσι απλά. Με την πρώτη στιγμή, με το πρώτο άγγιγμα, με το πρώτο φιλάκι, με το πρώτο κοίταγμα, με το πρώτο τάϊσμα, με το πρώτο μπάνιο, με το πρώτο άλλαγμα, με το πρώτο νανούρισμα.
Αλλά την κοίταζα και αναρωτιόμουν: "Τι είναι τώρα αυτό το μικρό πλασματάκι που μπήκε στη ζωή μου;" και δεν μπορούσα να πιστέψω ότι είναι δική μου και εγώ πλέον είμαι μητέρα! Και όμως έτσι ήταν.
Σε μερικές μέρες θα κλείσει τα 8 της χρόνια και ακόμα απορώ, όχι για το αν τελικά ένιωσα το "μητρικό ένστικτο", αλλά για το πως πέρασε τόσος καιρός! Σαν χθες μου φαίνεται που την κρατούσα στο ένα μου χέρι και τώρα δεν μπορώ να την αγκαλιάσω ολόκληρη! Πόσο θέλω να γυρίσω το χρόνο πίσω, να ξεζουμίσω περισσότερο τις στιγμές που πέρασα μαζί της! Να ξαναζήσω όλες αυτές τις πρώτες και μαγικές στιγμές.
Γιατί το "μητρικό ένστικτο", το ότι είσαι μητέρα δηλαδή-έτσι το ερμηνεύω εγώ, υπάρχει,το αισθάνεσαι. Ίσως όχι αμέσως αλλά έρχεται με τον πρώτο καιρό που ζεις μαζί με το παιδί σου. Που γνωριζόσαστε κάθε μέρα ακόμα περισσότερο και φυσικά το αγαπάς πιο πάνω κι από τη ζωή του και είσαι έτοιμη να του προσφέρεις τα πάντα και να το προστατέψεις από τα πάντα! Και όταν έρθει η ώρα που θα σε φωνάξει μαμά εσύ απλά να λιώνεις κάθε φορά που το ακούς, να γαληνεύει η ψυχή σου από το χαμόγελο του, να ανατριχιάζεις κάθε φορά που σε αγκαλιάζει τόσο σφιχτά που νομίζεις ότι θα σκάσεις, που δεν θες να το αφήσεις στιγμή από τα μάτια σου μήπως και το χάσεις. Όλα αυτά, αλλά και άλλα πολλά, συναισθήματα είναι για εμένα το "μητρικό ένστικτο".
Όταν έφτασε ο καιρός να γεννήσω τη δεύτερη κόρη μου αναρωτιόμουν: "Άραγε θα το αγαπάω όσο το πρωτο;"
Και όμως μόλις την είδα μου λύθηκαν όλες οι απορίες.
Τώρα που με ρωτάνε οι κόρες μου ποια αγαπάω περισσότερο και πως γίνεται να τις αγαπάω και τις δύο τους λέω το εξής: "Να ξέρετε ότι η καρδιά μιας μανούλας είναι τόσο μεγάλη που χωράει όλα της τα παιδιά όσα κι αν είναι! Και τα αγαπάει όλα το ίδιο!"
απλα ειπα αυτα που αισθανομαι και που νομιζω αισθανθεται η μανα μου και η γιαγια μου κοκ !!
ΜΗΝ ΑΡΧΙΣΩ ΓΙΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ Κ ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΟΔΟΥΣ ΤΗΣ ΜΕΘΑΥΡΙΟ!!! ΘΑ ΞΗΜΕΡΩΘΩ ΓΡΑΦΟΝΤΑΣ...ΤΑ ΧΩ ΣΚΕΦΤΕΙ ΚΙ ΑΥΤΑ 
