1 ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΚΕΤΟΥ Νο356988! Χιχιχιιχ Δευ Αυγ 02, 2010 4:38 am
voskopoula
Σιωπηλή δύναμη
Πάω παραμονή της Παναγίας στον γιατρό μου...βλέπει το μωρό ο οποίος είναι και ψηλά και στραβά...και τελειώνουν και τα υγρά!Ελα μου λέει 16/8 να γεννήσουμε να μην έρχεσαι αύριο που είναι αργία...Μου λέει δεν θα φας και δεν θα καπνίσεις!! (ναι κάπνιζα... )
Σηκώνομαι κ εγώ στις 5 μιας και στις 6 έπρεπε να ήμουν στο μαιευτήριο, πείνα? Καταραμένη... Πάει ο τότε σύζυγος τουαλέτα...κάνω και μισό τσιγάρο από το άγχος μου(βεβαια κόντεψα να ξεραθώ από τη μανία μου...) και ξεκινάμεεεε...
Φτάνουμε με καλό, η γνωστή διαδικασία που ακολουθείται..ξύρισμα κλπ...άγχος...άστα!!
Με βάζουν στο δωματιάκι...βάζουν κ εκείνο το μηχάνημα που ακούγεται η καρδιά του μωρού...σαν τραίνο στη διαπασών...να πεινάω καταραμέναααα όμως! Ερχεται η μαία αφήνει δίπλα μου έναν ελληνικό...και φεύγει! Να περνάνε απ'έξω όλοι οι νοσοκόμοι λες και ήταν βαλτοί λέγοντας "Ελα,Κώστα πάμε για τυρόπιτα!"..."Ελα,Μαρία το φραπεδάκι σου!" Αργγκγκ....και εγώ εκεί να περιμένω!! Και να πεινάω! Να θέλω και καφέ! Στο τσακ κρατήθηκα και δε ρούφηξα τον καφέ της μαίας! Ολη αυτή την ώρα εντωμεταξύ...περίμενα γιατί μου άδειασαν δυο σακουλάκια τεχνητών οδυνών μπας και...γεννήσουμε σαν άνθρωποι..αλλά εγώ δεν είχα καταλάβει το παραμικρό! Αφού νόμιζα ότι ήταν προεγχειρητικός ορός!! Κ όταν ρώτησα τη μαία τί είναι αυτά τα σακουλάκια γέλασε!! Μου λέει δεν κατάλαβες τίποτα ε???
Και κατά τις 10, έρχεται επιτέλους ο γιατρός μου,πάμε χειρουγείο...και επιτέλους βγήκε ο παίδαρος μου!! Στις 10:45 το πρωί! Και να σας πω κ αυτό για να γελάσετε,όση ώρα ήμουν στο τραπέζι του χειρουγείου από το αγχος μου, το χέρι μου έτρεμε τόσο που έπεφτε συνεχώς από το τραπέζι και προφανώς ο νοσκόμος που ήταν δίπλα μου,μετά από τη γέννα θα πήγε να βάλει πάγο στο Γκουχ,γκουχ "σημείο" γιατί τον είχα ξεράνει!!! χαχαχαχαχααχ!!
Τέλος καλό όλα καλά!!
Σηκώνομαι κ εγώ στις 5 μιας και στις 6 έπρεπε να ήμουν στο μαιευτήριο, πείνα? Καταραμένη... Πάει ο τότε σύζυγος τουαλέτα...κάνω και μισό τσιγάρο από το άγχος μου(βεβαια κόντεψα να ξεραθώ από τη μανία μου...) και ξεκινάμεεεε...
Φτάνουμε με καλό, η γνωστή διαδικασία που ακολουθείται..ξύρισμα κλπ...άγχος...άστα!!
Με βάζουν στο δωματιάκι...βάζουν κ εκείνο το μηχάνημα που ακούγεται η καρδιά του μωρού...σαν τραίνο στη διαπασών...να πεινάω καταραμέναααα όμως! Ερχεται η μαία αφήνει δίπλα μου έναν ελληνικό...και φεύγει! Να περνάνε απ'έξω όλοι οι νοσοκόμοι λες και ήταν βαλτοί λέγοντας "Ελα,Κώστα πάμε για τυρόπιτα!"..."Ελα,Μαρία το φραπεδάκι σου!" Αργγκγκ....και εγώ εκεί να περιμένω!! Και να πεινάω! Να θέλω και καφέ! Στο τσακ κρατήθηκα και δε ρούφηξα τον καφέ της μαίας! Ολη αυτή την ώρα εντωμεταξύ...περίμενα γιατί μου άδειασαν δυο σακουλάκια τεχνητών οδυνών μπας και...γεννήσουμε σαν άνθρωποι..αλλά εγώ δεν είχα καταλάβει το παραμικρό! Αφού νόμιζα ότι ήταν προεγχειρητικός ορός!! Κ όταν ρώτησα τη μαία τί είναι αυτά τα σακουλάκια γέλασε!! Μου λέει δεν κατάλαβες τίποτα ε???
Και κατά τις 10, έρχεται επιτέλους ο γιατρός μου,πάμε χειρουγείο...και επιτέλους βγήκε ο παίδαρος μου!! Στις 10:45 το πρωί! Και να σας πω κ αυτό για να γελάσετε,όση ώρα ήμουν στο τραπέζι του χειρουγείου από το αγχος μου, το χέρι μου έτρεμε τόσο που έπεφτε συνεχώς από το τραπέζι και προφανώς ο νοσκόμος που ήταν δίπλα μου,μετά από τη γέννα θα πήγε να βάλει πάγο στο Γκουχ,γκουχ "σημείο" γιατί τον είχα ξεράνει!!! χαχαχαχαχααχ!!
Τέλος καλό όλα καλά!!