Κοριτσια θα ηθελα τη γνωμη σας σε κατι...Σιγουρα θα εχει συμβει και σε καποια αλλη.Εχω προβληματιστει πολυ και θα κανω μπαμ στο τελος,,Δε μπορω αλλο, πιεζομαι πολυ..

Εγω εχω μια κορη 6 χρονων. Με τον μπαμπα της δεν παντρευτηκα ποτε αντιθετως χωρισαμε πολυ πολυ ασχημα οταν ημουν 4 μηνων εγκυος και στη γεννα τα ξαναβρηκαμε αλλα δεν αντεξα πολυ την ολη κατασταση, ενιωσα πιο δυνατη εχοντας τη μικρη μου και ετσι οταν η κορη μου ηταν 6 μηνων χωρισαμε οριστικα και απο τοτε δεν εχουμε επαφες(για αλλους πιο σοβαρους λογους που προεκυψαν αργοτερα).

Ταυτοχρονα εχω και μια φιλη κολλητη (αδερφικη θα ελεγα) την οποια υπερλατρευω και μου εχει σταθει σε ολα τα ευκολα και τα δυσκολα που εγιναν τοτε αλλα και σε ολα τα 12-13 χρονια που ειμαστε φιλες.Ειναι πραγματικα υπεροχος ανθρωπος και ειναι το αλλο μου μισο,επισης μου εχει βαφτισει και τη κορη. Το θεμα ειναι οτι ειναι 24 χρονων, χωρις παιδια αλλα με μια σταθερη σχεση εδω κ 3 χρονια και πολλες φορες νιωθω οτι δε μπορω να ανταπεξελθω στις αναγκες της.Δε λεω, κανει πισω σε καποια πραγματα αλλα απο την αλλη δε μπορω και εγω να ειμαι καθε μερα για καφε ή εστω μερα παρα μερα,ή καθε Σ/Κ για ποτο κ ειναι ωρες ωρες που δε θελω πραγματικα καθολου να βγω γτ δεν εχω ορεξη και παω μονο κ μονο για να μην ακουω τη γκρινια της μετα... Το θεμα ειναι οτι σε αυτα τα 5.5 χρονια που εχω χωρησει απο τον μπαμπα της μικρης δεν εχω κανει κατι σοβαρο στα ερωτικα μου... Εχουν περασει διαφοροι αλλα ηταν εφημερα πραγματα που ποτε κανεναν τους δε γνωρισα στη μικρη.

Ειμαι ομως εδω κ 2 μηνες με εναν ανθρωπο για τον οποιο νιωθω πολλα πραγματα αν κ ειμαστε λιγο καιρο μαζι. Τον γνωριζα καιρο πριν ως φιλο και γιναμε ζευγαρι εδω κ 2 μηνες.Ειναι υπεροχος και ως προς εμενα και ως προς τη μικρη με την οποια εχουν και φοβερη χημεια..Ειναι ο αντρας που γνωριζεις και λες αυτος ειναι γεννημενος πατερας, το ξερω γτ φαινεται στην ολη συμπεριφορα του καθως επισης το εχουμε συζητησει και μου εχει πει πως θελει παιδια, θελει να προχωρησει η σχεση μας και γενικοτερα ειναι κατι σοβαρο και οχι εφημερο.Επισης μεταξυ μας νιωθουμε λες και ειμαστε παρα πολυ καιρο μαζι, υπαρχει απολυτη οικιοτητα και μου αρεσει πολυ αυτο. Λεμε μαλιστα αν ολα πανε καλα το καλοκαιρι να συγκατοικισουμε μιας και θα τελειωσει η μικρη μου το νηπιο και θα τη γραψω σε αλλο σχολειο της περιοχης εκει.Εχουμε καιρο ως τοτε ομως, οπότε θα δουμε... Το προβλημα ειναι οτι δε ξερω που να πρωτομοιρασω το χρονο μου. Εχω το πρωι τη δουλεια μου, μετα τη μικρη και ταυτοχρονα φιλη και συντροφο.

Για πρωτη φορα μετα απο τοσα χρονια ασχολουμαι με εναν ανθρωπο παραπανω απο το σεξουαλικο και το απολαμβανω χωρις να βαριεμαι οπως ηταν με τους προηγουμενους, δεν θελω να τον χασω ουτε να υπερβω τα ορια του γτ αξιζει ρε κοριτσια,, και το να ειναι καποιος το ιδιο καλος με εμενα οσο και με το παιδι μου ειναι πολυ σημαντικο για μια μανα,οπως και να το κανουμε αξιζει και σε αγγιζει αυτο το πραγμα γτ το βλεπω οτι δε το κανει ψευτικα για να τον συμπαθησει η μικρη αλλα γτ οντως το νιωθει και του αρεσει.

Εχω ομως τη κολλητη μου να μου κανει παραπονα οτι τη παραμελω,,,αλλα δεν ειναι ετσι ρε κοριτσια...Μου λεει εγω οταν τα εμπλεξα με τον δικο μου ποτε δε σε αφησα κλπ κλπ, και εχει δικιο αλλα της λεω οτι ειναι αλλιως.Γτ οταν εκεινη εκανε σχεση με το αγορι της ειχε να μοιρασει τον χρονο της σε 3 πραγματα, σε εμενα,στο αγορι της κ στη δουλεια της,ευθυνες μηδεν, και συνηθως ή θα εβγαινε μονο μαζι του ή θα βγαιναμε και οι 3 μαζι, αν ομως τωρα της πω ελα να βγουμε και οι 3 μαζι (γτ μπορει ο δικος της να εχει παει να δει μπαλα κ εγω να εχω ηδη κανονισει να δω τον δικο μου) αρχιζει τη μουρμουρα. Με λιγα λογια κ να σχολαγε το μεσημερι μετα ειχε οοοοολο το χρονο να πιει ενα καφε μαζι μου και μετα οοοοοολο το βραδυ για το αγορι της και να κοιμηθει μαζι του και να βγει μαζι του, και να παει μια εκδρομη μαζι του και οτι θελει. Εγω σχολαω και ειμαι σπιτι με τη μικρη και μεσα σε ενα απογευμα πρεπει να κανονισω και τους δυο (και φιλη κ συντροφο) και να επιστρεψω σπιτι μου μετα παλι στο παιδι.Δεν εχω ολο το βραδυ ελευθερο παρα μονο καποιες ωρες το απογευμα. Ειμαι παραλογη??? Τι να κανω?? Πραγματικα δε ξερω!!! Ξερω οτι δε τα λεει με κακια αλλα ειναι τα παραπονα της γτ αυτη πλεον με τον δικο της δεν ειναι στα μελια ας το πουμε και θελει να γεμισει αλλιως τον χρονο της αλλα και εγω τι να κανω???Να μοιραστω σε 200 κομματια?? Να παραμελησω τον ανθρωπο που ηδη εχει κανει πολλα για μενα σε τοσο λιγο χρονικο διαστημα και ειναι κατι που δε το κανει ο καθενας?? Η΄ να τους δω ολους σαν αγγαρεία και φιλους και αγορι και να χασω τη μπαλα τελειως???Πως να της εξηγησω οτι δε σε παραμελω αλλα θελω και εγω να το ζησω λιγο και ταυτοχρονα να συνδιασω και παιδι και φιλη???Γτ αν της το πω ετσι θα μου πει ''Α!δηλαδη με βλεπεις σαν υποχρεωση,,,οκ ελινα ασ'το, δε θελω τιποτα.'' και θα στραβωσει... Πως να το χειριστω???Εχω σκασει πραγματικα.