Είμαι η Ζέφη Ραφτοπούλου και στις 30 Νοεμβρίου του 2007 ήρθε στον κόσμο η Ανδριάνα μου. Η ζωή πριν από ένα παιδί και μετά από ένα παιδί είναι πολύ διαφορετική…Ο κόσμος που ζούσα άλλαξε για πάντα…σαν να φωτίστηκε με το πρώτο φως της Άνοιξης."Όταν ένα παιδί έρχεται στον κόσμο, ένα από τα πρώτα συναισθήματα που αναφέρουν οι γονείς του -μαζί με τη χαρά, τη συγκίνηση και την τρυφερότητα γι’ αυτό το καινούργιο «δικό τους» πλάσμα- είναι η τεράστια αίσθηση ευθύνης που νιώθουν απέναντι σε αυτό, που μοιάζει τόσο μικρό, ευαίσθητο και αβοήθητο. Tα συναισθήματα αυτά είναι φυσιολογικά και απαραίτητα. Oι γονείς πρέπει να νιώσουν έτσι για να καταφέρουν, παρά τις αντίξοες συνθήκες, τη σωματική κόπωση, τον εκνευρισμό, την τεράστια αλλαγή στη ζωή τους, να αντεπεξέλθουν σε αυτό τον απαιτητικό ρόλο και να δώσουν στο παιδί όση φροντίδα χρειάζεται - και χρειάζεται πολλή. Έως εδώ καλά, αυτό είναι το «ενστικτώδες» μέρος της ευθύνης για το παιδί που μπορεί όμως να πάρει διαστάσεις σχεδόν ανεξέλεγκτες.Πώς να καταπολεμήσετε τους φόβους σας
O εξαιρετικός παιδοψυχίατρος D. Winnicott έγραφε σχετικά: «Mια ακραία συνέπεια της ιδέας ότι η ασφάλεια είναι καλή θα μπορούσε να είναι ότι η φυλακή είναι ένας ευτυχισμένος τόπος για να μεγαλώσει κανείς». H άποψή του είναι ότι η προστασία των γονέων θα πρέπει να αποσκοπεί στο να γίνει κάποια στιγμή περιττή. Aυτό μπορεί να επιτευχθεί αν οι γονείς καταπολεμούν οι ίδιοι τους φόβους τους. Πώς;
● Ελέγχοντας πόσο πραγματικοί είναι οι φόβοι τους και να μη βομβαρδίζουν τα παιδιά τους με αυτούς.
● O καθένας από τους δύο γονείς φοβάται για άλλα πράγματα λιγότερο και για άλλα περισσότερο. Έτσι, θα έπρεπε στην οικογένεια κάθε τι να είναι περισσότερο αρμοδιότητα αυτού που το φοβάται λιγότερο.
● Mε το να είναι σε επαγρύπνηση, όχι μόνο για τους κινδύνους, αλλά κυρίως για τις καινούργιες ικανότητες που αποκτά μέρα με τη μέρα το παιδί τους και να του δίνουν την ευκαιρία να τις αναπτύξει περισσότερο.
● Mε το να παρέχουν στα παιδιά τους, ταυτόχρονα με την προστασία, και τη γνώση για να αντιμετωπίζουν μόνα τους τους κινδύνους και τις δυσκολίες.
● Mε το να ασκούν τον εαυτό τους καθημερινά στο να αντέχει κάτι που καθιστά τα παιδιά πιο υπεύθυνα.
Για να επανέλθουμε στον Winnicott: «...οι καλές συνθήκες στα πρώιμα στάδια οδηγούν σε μια αίσθηση ασφάλειας και όταν ο αυτοέλεγχος γίνει γεγονός, τότε η ασφάλεια που επιβάλλεται αποτελεί προσβολή»...Καλώς ορίσαμε στο υπέροχο ταξίδι που λέγεται μητρότητα...