katerina 780 άνοιξες πολύ ωραίο και ενδιαφέρον θεματάκι!Νομίζω αφορά όλες τις μαμάδες ή και όσους έχουν να κάνουν με παιδιά.Μιας που είναι η δουλειά μου (παιδοψυχολόγος) θα ήθελα απλά να προσθέσω πως όλα όσα ανέφερες είναι σημαντικά αλλα΄συνεξαρτώνται από διάφορες άλλες παραμέτρους (πχ.οικογενειακή κατάσταση, φύλο, περιβαλλοντικοί παράγοντες και ερεθίσματα που δίνουμε στο παιδί, ηλικία παιδιού-πχ.ένα παιδί2 χρονών είναι φυσιολογικότατο να παίζει μόνο του, ενα παιδί 5 χρονών αρχίζει να μας ανησυχει υπό διάφορες συν΄θηκες, ένα παιδί 10 χρονών μας ανησυχεί!!).Ακόμη, υπάρχουν πολλά πολλά "κολπάκια"-ενδείξεις για την αυτοπεποίθηση του παιδιού (πχ. αν βάζει υπογραφή στις ζωγραφιές του, με τι΄χρώματα ζωγραφίζει, ποιά κουκλάκια-ζωάκια προτιμά να παίζει, πού κάθεται στο σπίτι και πού παίζει κτλ.).Πολύ καλό ποστ, μπράβο!![Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

ardo έγραψε:katerina 780 άνοιξες πολύ ωραίο και ενδιαφέρον θεματάκι!Νομίζω αφορά όλες τις μαμάδες ή και όσους έχουν να κάνουν με παιδιά.Μιας που είναι η δουλειά μου (παιδοψυχολόγος) θα ήθελα απλά να προσθέσω πως όλα όσα ανέφερες είναι σημαντικά αλλα΄συνεξαρτώνται από διάφορες άλλες παραμέτρους (πχ.οικογενειακή κατάσταση, φύλο, περιβαλλοντικοί παράγοντες και ερεθίσματα που δίνουμε στο παιδί, ηλικία παιδιού-πχ.ένα παιδί2 χρονών είναι φυσιολογικότατο να παίζει μόνο του, ενα παιδί 5 χρονών αρχίζει να μας ανησυχει υπό διάφορες συν΄θηκες, ένα παιδί 10 χρονών μας ανησυχεί!!).Ακόμη, υπάρχουν πολλά πολλά "κολπάκια"-ενδείξεις για την αυτοπεποίθηση του παιδιού (πχ. αν βάζει υπογραφή στις ζωγραφιές του, με τι΄χρώματα ζωγραφίζει, ποιά κουκλάκια-ζωάκια προτιμά να παίζει, πού κάθεται στο σπίτι και πού παίζει κτλ.).Πολύ καλό ποστ, μπράβο!![Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

καλησπερα μηπως θα μπορουσες μιας και εσυ γνωριζεις καλυτερα να μας πεις 2-3 γενικα πραγματακια πανω σε αυτο που λες για ηλικιες μικρες περιπου 3-5

katerina μου θα διαφωνήσω με το να μην φιλάμε τον σύντροφο μπροστά στο παιδί.Ξέρεις, αυτό με το οιδιπόδειο (ή αντίστοιχα το σύνδρομο της Ηλέκτρας για τα κοριτσάκια)είναι τεράστιο θέμα,αλλά γενικά τείνει να εκλείψει αυτή η θεωρία...Είναι σημαντικό για αυτές τις ηλικίες να μάθει να ζει σε περιβάλλον αγάπης, να εκφράζει κι εκεινο κοινωνικοποιημένα την αγάπη του και να νιώθει αποδοχή αλλά όχι αποκλειστικότητα στα συναισθήματα του γονιού.
Όλγα συγγνώμη που άργησα να απαντήσω, αλλά μόλις είδα το μήνυμά σου.Λοιπόν, σε αυτές τις ηλικιες (3-5) είναι πολύ εύκολο να δούμε ενδειξεις αυτοεκτίμησης ή αντίθετα απόσυρσης του παιδιού, γιατί χρησιμοποιεί πολύ το συμβολικό παιχνίδι (να παίζει ρόλους με κούκλες, ζωάκια, να μιμείται συμπεριφορές και να δίνει ζωή σε άψυχα αντικείμενα βάζοντάς τα σε οργανωμένο πλαίσιο).Παρατηρούμε τί λένε οι κούκλες μεταξύ τους, με ποιά ταυτίζεται (πχ.με το λιοντάρι που βρυχάται ή με το απόμακρο προβατάκι.Σε αυτές τις ηλικίες έχουν κανονική κοινωνική ζωή, άρα μπορούμε να δούμε τη θέση και το ρόλο τους μέσα στην ομάδα(πχ.τα παιδιά -αρχηγικές προσωπικότητες φαίνονται από αυτή την ηλικία!)Επίσης δεν θα ει΄ναι πολύ καλή ένδειξη αν προτιμά να παίζει μόνο του αντί με φίλους...Δυσκολεύεται να βρει "κολλητό" φίλο; Τί βάζει τις κούκλες να λένε; Τί κατάληξη φαντάζεται σε ιστορίες που επινοεί; Τί κάνει όταν βρίσκεται σε ομάδα παιδιών, ποιό ρόλο παίρνει; Αν μιλάει κανονικά, μήπως κάποιες φορές "μπεμπεκίζει" και πότε;Στις ζωγραφιές του (μπορεί πλέον να αναπαριστά σκηνές από τη ζωή του!) πώς ζωγραφίζει τον εαυτό του, μεγάλο/μικρό σε σχέση με άλλα πρόσωπα, κοντά/μακριά, με τί χρώματα; "καμαρώνει" για τις ζωγραφιές του; Είναι αυτόνομο σε κάποιες δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης; Ολα αυτά τα ερωτήματα και πολλά πολλά άλλα πρέπει να σκεφτεί ένας γονιός παιδιού 3-5.Βέβαια, κάθε παιδί είναι διαφορετικό, με δική του προσωπικότητα, μην συγκρίνεις και μην θεωρείς τίποτα σωστό/λάθος/φυσιολογικό/αφύσικο.Όλα ειναι σχετικά και το σημαντικότερο κριτήριο είναι πόσο δυσκολεύουν ή προβληματίζουν το παιδί.Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ,αλλά το θέμα είναι τεράααστιο και δεν μπορεί να καλυφθεί με τίποτα!!φιλιά και να χαίρεσαι το ζουζούνι σου!

ardo έγραψε:katerina μου θα διαφωνήσω με το να μην φιλάμε τον σύντροφο μπροστά στο παιδί.Ξέρεις, αυτό με το οιδιπόδειο (ή αντίστοιχα το σύνδρομο της Ηλέκτρας για τα κοριτσάκια)είναι τεράστιο θέμα,αλλά γενικά τείνει να εκλείψει αυτή η θεωρία...Είναι σημαντικό για αυτές τις ηλικίες να μάθει να ζει σε περιβάλλον αγάπης, να εκφράζει κι εκεινο κοινωνικοποιημένα την αγάπη του και να νιώθει αποδοχή αλλά όχι αποκλειστικότητα στα συναισθήματα του γονιού.
Όλγα συγγνώμη που άργησα να απαντήσω, αλλά μόλις είδα το μήνυμά σου.Λοιπόν, σε αυτές τις ηλικιες (3-5) είναι πολύ εύκολο να δούμε ενδειξεις αυτοεκτίμησης ή αντίθετα απόσυρσης του παιδιού, γιατί χρησιμοποιεί πολύ το συμβολικό παιχνίδι (να παίζει ρόλους με κούκλες, ζωάκια, να μιμείται συμπεριφορές και να δίνει ζωή σε άψυχα αντικείμενα βάζοντάς τα σε οργανωμένο πλαίσιο).Παρατηρούμε τί λένε οι κούκλες μεταξύ τους, με ποιά ταυτίζεται (πχ.με το λιοντάρι που βρυχάται ή με το απόμακρο προβατάκι.Σε αυτές τις ηλικίες έχουν κανονική κοινωνική ζωή, άρα μπορούμε να δούμε τη θέση και το ρόλο τους μέσα στην ομάδα(πχ.τα παιδιά -αρχηγικές προσωπικότητες φαίνονται από αυτή την ηλικία!)Επίσης δεν θα ει΄ναι πολύ καλή ένδειξη αν προτιμά να παίζει μόνο του αντί με φίλους...Δυσκολεύεται να βρει "κολλητό" φίλο; Τί βάζει τις κούκλες να λένε; Τί κατάληξη φαντάζεται σε ιστορίες που επινοεί; Τί κάνει όταν βρίσκεται σε ομάδα παιδιών, ποιό ρόλο παίρνει; Αν μιλάει κανονικά, μήπως κάποιες φορές "μπεμπεκίζει" και πότε;Στις ζωγραφιές του (μπορεί πλέον να αναπαριστά σκηνές από τη ζωή του!) πώς ζωγραφίζει τον εαυτό του, μεγάλο/μικρό σε σχέση με άλλα πρόσωπα, κοντά/μακριά, με τί χρώματα; "καμαρώνει" για τις ζωγραφιές του; Είναι αυτόνομο σε κάποιες δεξιότητες αυτοεξυπηρέτησης; Ολα αυτά τα ερωτήματα και πολλά πολλά άλλα πρέπει να σκεφτεί ένας γονιός παιδιού 3-5.Βέβαια, κάθε παιδί είναι διαφορετικό, με δική του προσωπικότητα, μην συγκρίνεις και μην θεωρείς τίποτα σωστό/λάθος/φυσιολογικό/αφύσικο.Όλα ειναι σχετικά και το σημαντικότερο κριτήριο είναι πόσο δυσκολεύουν ή προβληματίζουν το παιδί.Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ,αλλά το θέμα είναι τεράααστιο και δεν μπορεί να καλυφθεί με τίποτα!!φιλιά και να χαίρεσαι το ζουζούνι σου!

Σε ευχαριστω πολυ , απλα σε ρωτησα γιαιτ εχω ενα πολυυυυ ντροπαλο παιδακι και με προβληματιζει λιγο

Πολύ σοβαρό θέμα η αυτοεκτίμηση+αυτοπεποίθηση των παιδιών μας. Εμένα είναι 7,5 και 6 και συνέχεια αυτό το θέμα μας απασχολεί με διάφορους τρόπους: πότε ντρέπονται να φορέσουν κάτι καινούργιο, πότε κομπλάρουν να λάβουν μέρος πχ στην παράσταση του σχολείου, πότε τα πιάνει ανασφάλεια να πάνε στο παιδικό πάρτι ενός παιδιού που γνώρισαν πρόσφατα κλπ κλπ. Είναι οι πόνοι της ανάπτυξης αυτοί και είναι δύσκολο για μας τους γονείς ώρες ώρες.
Προσπαθώ να τα βοηθήσω να νιώσουν δυνατά εφαρμόζοντας κάποια πρακτικά πράγματα όπως αυτά:
http://newagemama.com/2010/08/03/
και είδα κάποια πρόοδο. Θέλει δουλειά και υπομονη άπειρη