Αnna1975 έγραψε:κοριτσια θελει μεγαλη προσοχη ζουμε σε πολυ δυσκολους καιρους .σημερα εμαθα κατι και σοκαριστικα .τελικα αυτο το γεγονος με το τζαμπο και το παιδι ειναι αληθινο γεγονος .μου το παν οι κουμπαροι μας σημερα που οταν εγινε ηταν εκει ενα φιλικο ζευγαρι τους .χαθηκε ενα παιδακι και αυτοματος κλεισανε ολες οι πορτες .και το παιδι το βρηκαν με αλλα ρουχα και κουρεμενο.και στο τζαμπο στο αιγαλεω που εχω παει τοσες φορες .κοριτσια προσοχη στα παιδακια μας .απο κοντα στο χερακι .η προσοχη μας δεν πρεπει να φευγει καθολου απο τα μωρα μας

NeNaKi_Gr έγραψε:Μιας και μιλάμε για αφυπνίσεις, θέλω να αναφέρω και ένα πέρα ως πέρα αληθινό περιστατικό που μου' ρθε στο μυαλό μόλις, που βέβαια δεν εχει να κάνει ακριβώς με το ύφος του θέματος, αλλά μιας και είναι δικό μου το θέμα, οπότε και έχω την άνεση να το πάω για λιγουλάκι και κάπου αλλού για να μην ανοίγω τώρα και τσάμπα άλλο , και μιας και λόγω του καλοκαιριού είναι σοβαρο για το καλό όλων σας και φυσικά των παιδιών σας, παίρνω την ευκαιρία να σας πληροφορήσω να προσέχετε, ανα πάσα στιγμή να έχετε τα μάτια σας ανοιχτά, γιατί ο κίνδυνος έρχεται απο κει που δεν το περιμένεις!

Δεν πρόκειται σε καμία περίπτωση για αστικό μύθο, αλλά για πραγματικό περιστατικό που το γνωρίζω από άτομο-φίλο της οικογενείας που συνέβη και έλαβε χώρα μέσα στον περασμένο Δεκέμβρη. Όι Πατρινές μανούλες, ίσως να το έχουν ακουστά.

Μια ωραία πρωία του Δεκέμβρη σε μια γειτονιά της Πάτρας, μια μανούλα με το μικρό παιδάκι της στο καροτσάκι, βγαίνει για τα καθιερωμένα ψώνια στα συνοικιακά μαγαζιά.
Αφού ψωνίζει απο το super market της γεινονιάς, πάει και στον μανάβη.
Ψωνίζει τα φρούτα και τα λαχανικά της και μαζί μερικά μαρούλια και κρεμάει τις σακούλες, όπως οι περισσότερες κάνουμε, στο καρότσι.
Ε, μετά πιάνει την κουβέντα με τις γνωστές στο μανάβικο και όταν ξεκινήσει να φύγει και κουνάει το καρόστσι, βλέπει το χεράκι του παιδιού και το κεφαλάκι του να κρέμωντε σαν άψυχα στο πλάι.
Βρε το κουνάει, βρε του μιλάει, τίποτα το παιδί και ξαφνικά πέφτει κάτω απο το καρότσι ένα φιδάκι. Αρπάζουν το παιδί, τρέχουν στο νοσοκομείο, αλλά... δυστυχώς ήταν αργά.
Ο Ιατροδικαστής είπε, ότι ο θάνατος επήλθε από το δηλητήριο οχιάς, η οποία λόγω του ελαφρύ χειμώνα δεν πρόλαβε να κοιμηθεί καλά, κούρνιασε μέσα στο μαρούλι και είτε με το τράνταγμα, είτε πολύ περισσότερο μύρισε το γάλα στο παιδί, βγήκε και το δάγκωσε.
Εκείνο το φουκαριάρικο που να κλάψει, τι να πεί που δεν ήξερε ακόμα να μιλάει καλά καλά, αλλά και να έκλαιγε θα πήγαινε ο νού σου σε κάτι τέτοιο, μέρα μεσημέρι σε μια πόλη, δίπλα απο το σπίτι σου να σου συμβεί τέτοιο πράμα? Δεν το χωρά ο νού σου!

Απο τότε κορίτσια μου, και που δεν έχω παιδιά, όποτε πηγαίνω στο super market να αγοράσω τέτοιου είδους ζαρζαβατικά, τα τινάζω προσεχτικά πριν τα βάλω στην σακούλα, την οποία κλείνω ερμητικά μέχρι να την φέρω σπίτι και να τα πλύνω.
Δεν πα να είμαι και στο Χαλάνδρι, δεν πα να ψωνίζω και απο μεγαλοσουπερμάρκετ... προσέχω για να έχω και μια που είναι καλοκαιράκι, η εποχή των φρούτων και των λαχανικών, να είστε ενήμερες και να προσέχετε, γιατί να που τα πιο απίθανα συμβαίνουν τελικά και είναι άκρως πραγματικά!

Αυτό ήθελα απλά να σας πω, εκμεταλλευόμενη το αφυπνιστικό ύφος του αρχικού θέματος και κλείνω

minubaki έγραψε:apisteutoooo....
kati paromoio me fidi pali eixw akousei alla den kserw an einai ontws alithino me th diafora oti to paidaki to eixan valei oi goneis h oi papoudes tou den thimamai kala se auta ta paixnidakia pou uphrxan palia k twra uparxoun merika se kapoia periptera pou exei diafora zwakia h autokinhtakia rixneis 1 kerma mesa vazeis k to paidaki sou ekei k auto arxizei na paei mpros-pisw (gurw gurw klp)k na kanei k diafores mousikoules... valan to paidaki mesa k auto ksafnika ta arxizei na klaei oi dikoi tou profanws nomizan oti to paidaki fovithike k na tou lene ma katse einai wraia ktlp wspou sto telos sunevei oti parapano...htan ena fidi mesa k tsimpise to paidaki...
oso gia thn prwth sou istoria den kserw an einai alithinh h oxi alla to sigouro einai oti sumvainoun tetoia peristatika suxna...me thn polukatoikia exei sumvei kati analogo k alithino giati sunevei se korh 9xronwn suggenikwn mou prosopwn me thn monh diafora oti o tupos anevase o idios to koritsaki sthn polukatoikia me skopo oxi na kanei emporio organwn alla na to kakopoihsei seksoualika k teleutaia stigmh prin ginei to kako to koritsaki prolave k to vale sta podia katatromagmeno k sokarismeno...eixe kleistei sto spiti ths h mikrh meta k parakalouse thn mama ths na mhn pei tpt se kanenan giati ntrepetai gi'auto pou sunaivei...fantastite pws xaraxtike sthn mnhmh ths xwris kan na prolavei na ginei to kako ....

Βασικά Minubaki μου, πιστεύω πως και αυτό έχει μια δόση αλήθειας.
Εγώ το περιστατικό με το φίδι που ανέφερες, το είχα ακούσει να κυκλοφορεί πολύ στην δεκαετία του '80 και μάλιστα σα να το θυμάμαι να να γίνεται γνωστό και απο τις ειδήσεις, τότε που ήμουν και γώ μικρή. Είχε συμβεί αν θυμάμαι καλά, σε ένα απο τα αυτοκινητάκια, στα συγκρουόμενα. Μάλιστα, είχε δημιουργήσει και έναν αρκετά μεγάλο πανικό στους γονείς, οι οποίοι σπεύδανε κάθε φορά να ψάχνουν όλα τα μηχανήματα του είδους πρίν ανεβάσουν τα παιδιά τους. Θυμάμαι έντονα ότι είχε γίνει μέγας ντόρος!
Είπαμε, ακόμα και μύθος, απο μια αλήθεια έχει ξεκινήσει

Για να επιστρέψουμε στο αρχικό θέμα... όσο αφορά την Τραγική ιστορία που ανέφερες...
Δυστυχώς εγώ μπορώ να το φανταστώ , και το πως ένιωθε το μικρούλη όταν το βίωνε και πως χαράχτηκε στην μνήμη του... με εικόνα, αλλά και ...με ήχο.
Βέβαια, τώρα μεγάλωσα και το έχω ξεπεράσει, γιατί όπως το παιδάκι που ανέφερες, ξέφυγα και έτσι θα μεγαλώσει και αυτό, χωρίς ψυχολογικά προβλήματα, γιατί πρόλαβε, αλλά... δυστυχώς με αναμνήσεις... αυτές δεν πάνε πουθενά.
Αν κλείσω τα μάτια μου, σταθώ μέσα στην ησυχία και το φέρω στο μυαλό μου, νομίζω πως ακούω ακόμα τον ήχο που έκανε ο τοκάς της ζώνης του όταν ξεκουμπωνόταν
Εγώ προσωπικά, ποτέ δεν κατάφερα να το πω στη μητέρα μου, βασικά μόνο ο άντρας μου το γνωρίζει και είναι τρομερό, γιατί το αναφέρω πρώτη φορά εδώ. Ίσως λόγω της ανωνυμίας και το ότι το έχω λίγο την ανάγκη να το κάνω
Το μόνο που είχα κάνει θυμάμαι... έτρεξα με όλη τη δύναμη της ψυχής μου στο σπίτι, ανέβηκα στο λεπτό τα σκαλοπάτια και σφαίρα πήγα στο δωμάτιο των γονιών μου και χώθηκα στην αγκαλιά του πατέρα μου που έπαιρνε τον μεσημεριανό του ύπνο. Δεν ξεμύτησα απο εκεί μέχρι που ήρθε το απόγευμα και ξύπνησε.

Βέβαια, η μητέρα μου κάτι είχε ψυλλιαστεί τότε και με ρώτησε, αν με πλησίασε κάποιος κύριος στην πυλωτή μας, γιατί κάποιος γείτονας είδε κάτι και μετά με την τροχάλα μου κατευθείαν για ύπνο, κάτι που δεν το συνήθιζα, αλλά το αρνήθηκα... είπα ότι απλά μου ζήτησε να του πω που βρισκόταν μια οδός και μετά έφυγε. Ντρεπόμουν πολύ και μπορώ να καταλάβω τα παιδιά που δεν μιλάμε σε κανέναν... δεν είναι καθόλου εύκολο και ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία.
Είμαι σίγουρη όμως, πως αν μια μέρα το πω στη μητέρα μου, θα το θυμηθεί, απο ένστικτο και μόνο και ας έχουν περάσει απο τότε 25 χρόνια.

Θα το ξεπεράσει το παιδάκι, μην ανησυχείς, αφού από την αρχή 'μίλησε' κι όλας.
Εδώ το ξεπέρασα εγώ που το κράταγα τόσα χρόνια μέσα μου, ίσως όμως γιατί μεγάλωσα σε ένα υπέροχο περιβάλλον, με ανθρώπους που με λάτρευαν και ευχαριστώ το Θεό γι΄ αυτό, γιατί θα μπορούσαν τα πράματα να ήταν πολύ χειρότερα.

Το έπιασαν όμως το καθίκι?