Ένα φόρουμ για μαμάδες!

Αναζήτηση
 
 

Αποτελέσματα Αναζήτησης
 


Rechercher Σύνθετη Αναζήτηση

To blog!

Πρόσφατα Θέματα

» συμτωματα εγκυμοσινης??
από freskia mama Παρ Μαρ 08, 2019 3:33 am

» μετα απο πολυ καιρο
από freskia mama Παρ Μαρ 08, 2019 12:52 am

» Εγκυουλες Οκτωβρίου-Νοεμβριου 2015
από Titino Δευ Ιουλ 09, 2018 12:37 am

» ΕΓΚΥΟΥΛΕΣ ΜΑΡΤΙΟΥ-ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2016
από trilly Δευ Νοε 20, 2017 1:13 pm

» 3o ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΣΧΟΛΕΙΟ ΓΛΥΚΩΝ ΝΕΡΩΝ
από maria.tst Δευ Οκτ 16, 2017 1:10 am

» Κεραλοιφή της Ελένης
από αγαπη Παρ Αυγ 04, 2017 4:33 am

» Φτιαξε μια υπεροχη σπιτικη βυσσιναδα
από howto Κυρ Ιουλ 16, 2017 8:41 am

» Φτιάξε την καλύτερη σπιτική κέτσαπ
από howto Τρι Ιουλ 11, 2017 1:18 am

» Φτιαξτε πανευκολα βορβους (Ασκορδούλακoυς
από howto Τρι Ιουλ 11, 2017 1:13 am

» Μανούλες Ιουνίου - Ιουλίου 2012
από claire_ Παρ Ιαν 27, 2017 4:51 am

» Πωλείται καρότσι Stokke Xplory V2 pushchair - ΣΑΝ ΚΑΙΝΟΥΡΙΟ
από Ιωάννα1971 Πεμ Ιαν 07, 2016 4:40 am

» Μανούλες Ιανουαρίου 2014 #14#
από gallida Πεμ Ιαν 07, 2016 12:59 am

» Ας μαζευτούμε εδώ όσες προσπαθούμε για μωράκι #142
από larisaia Κυρ Ιαν 03, 2016 10:37 am

» Τριτη εγκυμοσύνη,η δική μου ιστορία!
από tinag Κυρ Ιαν 03, 2016 9:54 am

» Μανούλες Δεκεμβρίου 2015
από goldangel1990 Τρι Δεκ 29, 2015 6:15 am

» αγγλικα pre junior .ποια η γνωμη σας;
από dimitra al Δευ Δεκ 28, 2015 3:08 pm

» Εγκυουλες Ιουνιου-Ιουλιου 2016!!!!!
από beboula_1982 Δευ Δεκ 28, 2015 6:40 am

» πωλούνται 2 παιδικά κρεβατάκια μαζί με 2 συρταριέρες
από mpampoulis Κυρ Δεκ 27, 2015 1:13 pm

» Μανούλες Ιανουαριου-Φεβρουαριου 2016
από NOPITSA Τετ Δεκ 23, 2015 12:18 pm

» Διασκέδαση για μωράκια-παιδάκια
από natalie123 Κυρ Δεκ 20, 2015 7:42 am

» Εγκυουλες Οκτωβρίου-Νοεμβριου 2015
από boubouka Κυρ Δεκ 20, 2015 12:03 am

» Τεστ PAPP-A
από beboula_1982 Σαβ Δεκ 19, 2015 1:33 am

» Τιμές χωριάτης;;;
από boubouka Δευ Δεκ 14, 2015 2:06 am

» ΒΡΕΦΙΚΑ ΕΠΙΠΛΑ ΚΑΙ ΜΠΑΝΑΚΙ
από xrisili Παρ Δεκ 11, 2015 12:59 am

» Γλωσοφαγια...τι κάνουμε;;;
από boubouka Κυρ Δεκ 06, 2015 9:11 am

» Γλωσοφαγια...τι κάνουμε;;;
από MAMASTE Σαβ Δεκ 05, 2015 9:30 am

» σχετικα καινουρια
από marialena Σαβ Δεκ 05, 2015 3:54 am

» Τι γίνεται τελικά? Υπάρχει περίπτωση να είμαι έγκυος?
από Dimitra S. Παρ Δεκ 04, 2015 7:06 am

» ΠΩΛΟΥΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ!
από xrisili Παρ Δεκ 04, 2015 2:11 am

» Γυναικολόγος στο Ιπποκράτειο!
από boubouka Κυρ Νοε 22, 2015 11:14 pm

» βοηθεια με ομιλια 3 χρονου κοριτσιου
από scfatsa Παρ Νοε 13, 2015 12:48 pm

» Στολισμός βάπτισης με δώρο ένα βιβλίο ευχών!
από elfoula Δευ Νοε 09, 2015 7:52 am

» Στολισμός βάπτισης με δώρο ένα βιβλίο ευχών!
από elfoula Δευ Νοε 09, 2015 7:51 am

» καποια μοδιστρα για καλυμματα επιπλων
από calpou Δευ Νοε 09, 2015 1:44 am

» Εγκυουλες Φεβρουαριου-Μαρτιου 2015!!
από roulakriti Παρ Νοε 06, 2015 11:11 am

» Βαλίτσα για μαιευτήριο!
από boubouka Παρ Νοε 06, 2015 5:12 am

» Παράπονα από το παιδί για το σχολείο.
από boubouka Πεμ Νοε 05, 2015 12:01 pm

» Μυτιλήνη!!!βοήθεια!!!!
από scfatsa Τετ Νοε 04, 2015 12:27 pm

» Εχω ζητησει διαγραφη λογαριασμου!!!!
από mhtsaina Τρι Νοε 03, 2015 12:16 pm

» καποια μοδιστρα για καλυμματα καναπε??
από calpou Τρι Νοε 03, 2015 4:05 am

Παρόντες χρήστες
88 χρήστες είναι συνδεδεμένοι αυτήν την στιγμή:: 0 μέλη, 0 μη ορατοί και 88 επισκέπτες :: 1 μηχανή αναζήτησης

Κανένας

Περισσότεροι χρήστες υπό σύνδεση 3335, στις Τρι Ιαν 22, 2013 7:50 am

Μη Συνδεδεμενος Παρακαλώ συνδεθείτε ή εγγραφείτε

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Πήγαινε κάτω  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

1Σημαντικό! Αρθρογραφία Τρι Ιουλ 20, 2010 2:40 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Τα καρδιακά ελλείμματα των βρεφών και το περιττό βάρος της μητέρας

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 20 Ιουλίου 2010, 09:25

Τα νεογνά που γεννιούνται από μητέρες που είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες, όταν μένουν έγκυες, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο συγγενών καρδιακών ελλειμμάτων, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύονται στο επιστημονικό έντυπο «American Journal of Obstetrics and Gynecology».

Οι γυναίκες αναπαραγωγικής ηλικίας σε ποσοστό μεγαλύτερο του 50% είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες και η δρ Σόνια Ράσμουσσεν και οι συνεργάτες της θέλησαν να μελετήσουν την επίδραση που έχει αυτό στα βρέφη.

Η επιστημονική ομάδα συνέκρινε στοιχεία από τη μελέτη National Birth Defects Prevention Study που περιλάμβανε 6.440 νεογνά που είχαν γεννηθεί με συγγενή καρδιακά ελλείμματα την περίοδο 1997-2004 και τα συνέκρινε με 5.673 βρέφη χωρίς τέτοια γεννητικά ελλείμματα. Οι μητέρες των βρεφών είχαν δώσει πληροφορίες έως και δύο χρόνια μετά τον τοκετό και οι συσχετισμοί μεταξύ προ κύησης Δείκτη Μάζας Σώματος και 25 διαφορετικών ελλειμμάτων ετέθησαν υπό μελέτη.

Οι μητέρες των βρεφών-ασθενών ήταν σημαντικά πιο πιθανό από τις μητέρες της ομάδας ελέγχου να είναι υπέρβαρες ή παχύσαρκες.

Ειδικότερα, ο ΔΜΣ πάνω από το φυσιολογικό (25kg/m² και άνω) σχετιζόταν με ανωμαλίες σχηματισμού αρτηριακών κώνων, τετραλογία του Fallot, ολική ανώμαλη πνευμονική αρτηριακή επιστροφή, σύνδρομο υποπλασίας αριστερής κοιλίας, ελλείμματα στο σύστημα εκροής δεξιάς κοιλίας (ειδικά πνευμονικής βαλβιδικής στένωσης), ανωμαλίας Ebstein, διαφραγματική ατέλεια και δευτερεύουσα κολπική διαφραγματική ατέλεια.

Τα καρδιακά ελλείμματα είναι η συχνότερη γεννητική ανωμαλία, επηρεάζοντας εννέα στις 1.000 γεννήσεις. Το περιττό βάρος αυξάνει τον απόλυτο κίνδυνο στο 10,6 ανά 1.000 γεννήσεις.

Πηγή: health.in.gr
Αναδημοσίευση: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=157851&cid=14



Έχει επεξεργασθεί από τον/την dimitroula στις Τρι Φεβ 15, 2011 5:36 am, 1 φορά

2Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Τρι Ιουλ 20, 2010 2:41 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Πώς να βάλουμε όρια στα παιδιά

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 18 Ιουλίου 2010, 10:16

Ντόρα Αρκουλή, Ψυχοπαιδαγωγός

Γιατί είναι απαραίτητα τα όρια

Τα παιδιά αισθάνονται ανίσχυρα να αντιμετωπίσουν τη ζωή και τον κόσμο. Θέλουν να αισθάνονται ότι βρίσκονται υπό τον έλεγχο κάποιου για να νιώθουν ασφάλεια. Τα παιδιά που τους επιτρέπεται να κάνουν ό,τι θέλουν, το ερμηνεύουν ως αδιαφορία. Νιώθουν ότι ό,τι κι αν κάνουν οι γονείς δεν θα ανησυχήσουν και δεν θα ασχοληθούν μαζί τους. Μέσα σ' ένα ευχάριστο κλίμα ελευθερίας με όρια, θα μπορέσουν να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να πειραματιστούν, έχοντας τους γονείς ως σημείο αναφοράς, ώστε αργότερα να αυτονομηθούν, να νιώσουν ικανά να επιλύουν προβλήματα και να έχουν τον έλεγχο του εαυτού τους.

Σταθερότητα

Αυτό που πρέπει να προσέξουν οι γονείς περισσότερο στη συμπεριφορά τους, όταν θέτουν όρια, είναι να είναι σταθεροί σ' αυτά που λένε και στον τρόπο με τον οποίο τα λένε. Τα όρια πρέπει να τηρούνται πάντα είτε οι γονείς είναι κουρασμένοι, είτε στεναχωρημένοι και "στρεσαρισμένοι". Σε άλλη περίπτωση, τα παιδιά δεν συνδέουν τις πράξεις τους με τις συνέπειες και τις ευθύνες που απορρέουν από αυτές, αλλά με τη διάθεση και τη δυσθυμία των γονέων. Η σταθερότητα των γονέων είναι αυτή εξάλλου που εμπνέει στα παιδιά ασφάλεια: βλέπουν τους γονείς τους ως ανθρώπους στους οποίους μπορούν να βασίζονται, γιατί ο λόγος τους μετράει και γιατί εννοούν αυτά που λένε. Υιοθετούν έτσι και τα ίδια ένα υπεύθυνο "ρεπερτόριο" που θα τους δώσει αργότερα, στην ενήλικη ζωή, τα εφόδια να θέτουν και τα δικά τους όρια και να λαμβάνουν αποφάσεις ως αυτόβουλα όντα που καθορίζουν τα ίδια τον εαυτό τους και δεν δρουν στην τύχη.

Οι γονείς είναι ομάδα

Οι γονείς δεν πρέπει να παίζουν «το παιχνίδι του καλού και του κακού». Πρέπει να έχουν κοινή τακτική στη συμπεριφορά τους και να μην επιτρέπουν στα παιδιά να χειρίζονται τον ένα για να πετύχουν αυτό που θέλουν και να κάνουν τον άλλο να μοιάζει κακός. Με σταθερότητα στην κοινή απόφαση και την κοινή αντιμετώπιση δείχνουν και στα παιδιά ότι ενδιαφέρονται και οι δύο το ίδιο και ότι έχουν την ίδια γνώμη, πείθοντας ευκολότερα τα παιδιά να προβληματιστούν με το περιεχόμενο της κατάστασης που έχει προκύψει και όχι με τον ποιον θα πάρουν με το μέρος τους. Ένα τέτοιο γονεϊκό ζευγάρι είναι και πιο επιτυχημένο πρότυπο για τα παιδιά, τα οποία μαθαίνουν να οικειοποιούνται τις σχέσεις συνεργασίας μέσα σε μια οικογένεια και όχι τις σχέσεις αντιπαλότητας, μυστικών και συμμαχιών. Την οικεία αυτή τακτική θα αναπαραστήσουν αργότερα, όταν θα δημιουργήσουν τη δική τους οικογένεια.

Συζήτηση

Συζητήστε τη δεδομένη κατάσταση. Μιλήστε για τις συνέπειές της. Ρωτήστε τα παιδιά τη γνώμη τους μετά από τα νέα δεδομένα. Ακούστε τα! Κάντε λόγο για τις ευθύνες που πρέπει να αναλαμβάνουμε. Γίνετε αναλυτικοί. Τέλος, δώστε μερικές ευκαιρίες. Μπορεί και να κατανοήσουν. Μπορεί να μην επαναλάβουν τη συγκεκριμένη πράξη.

Τα όρια δεν πρέπει να είναι πολύ αυστηρά ούτε ως προς το περιεχόμενο ούτε ως προς τον τρόπο που εφαρμόζονται.

Αλλά επειδή η παιδική συμπεριφορά είναι από τη φύση της ανώριμη, το παιδί μάλλον θα το "ρισκάρει" και θα επαναλάβει για πολλοστή φορά τη συμπεριφορά που το ικανοποιεί. Αυτή είναι η κατάλληλη στιγμή να εφαρμοστούν τα όρια. Φροντίστε τότε να τα θέσετε με αποφασιστικό λόγο και τόνο στη φωνή. Μην είστε πολύ αυστηροί ή θυμωμένοι. Μην κάνετε δηλώσεις αν δεν είστε αποφασισμένοι να τις κάνετε πράξη. Μην τους επιβάλλετε πολύ αυστηρές τιμωρίες που θα τα πληγώσουν. Κάτι πολύ σημαντικό είναι ότι τα όρια πρέπει να είναι άμεσα: Να ακολουθούν την πράξη. Μην περιμένετε κάποια άλλη στιγμή να τα επιβάλλετε. Κάτι τέτοιο αποσυνδέει τις συνέπειες από το γεγονός το οποίο ξεχνιέται και τότε τα όρια μοιάζουν ανούσια και εκδικητικά.

Στέρηση - Απομάκρυνση

Στερήστε του μια αγαπημένη του συνήθεια: Κάποια παιδική εκπομπή που βλέπει, κάποιο DVD, μια βόλτα που του έχετε υποσχεθεί, ένα παιχνίδι που θα πηγαίνατε μαζί να αγοράσετε.

Ή

Απομακρύνετέ το από το χώρο στον οποίο δημιουργεί το πρόβλημα. Πείτε του ότι πρέπει να μείνει μόνο του για λίγο να σκεφτεί αυτό που συμβαίνει και ότι αν δεν διακόψει αυτό που κάνει δεν θα μπορέσει να συνεχίσει στον ίδιο χώρο με τους άλλους.

Αδιαφορία - Έπαινος

Κατά τις πρώτες εφαρμογές των ορίων τα παιδιά πιθανότατα θα αντιδράσουν άσχημα. Θα κλάψουν, θα φωνάξουν, θα χρησιμοποιήσουν το θυμό τους ως απειλή, θα ξεστομίσουν άσχημους χαρακτηρισμούς εναντίον σας. Δεν εννοούν τίποτα από τα παραπάνω στην πραγματικότητα. Απλώς θέλουν πάσει θυσία να ικανοποιήσουν το εγώ τους. Δώστε τους σημασία για να τα επαινέσετε μόλις αρχίσουν να κάνουν το σωστό. Σε αυτή τη φάση τα παιδιά χρειάζονται πολλή τρυφερότητα και θαυμασμό για να επαναλάβουν μια τέτοια συμπεριφορά και να σταματήσουν την προβληματική κατάσταση που δημιουργούν.

Μην απορρίπτετε το παιδί αλλά τη συμπεριφορά του

Μη λέτε στο παιδί δεν «σ’ αγαπάω γιατί έκανες αυτό». Πείτε του «αυτό που έκανες είναι άσχημο» και εξηγήστε του γιατί. Δώστε του να καταλάβει ότι η αγάπη σας είναι αυτονόητη και άνευ όρων είτε συμπεριφέρεται σωστά είτε όχι. Εξάλλου, όταν ένα παιδί βιώνει κλίμα αποδοχής και αγάπης, γιατί να συνεχίσει να συμπεριφέρεται με άσχημο τρόπο; Προβληματιστείτε, όταν συνεχίζει. Το κάνει μάλλον για να τραβήξει την προσοχή σας, όταν σας αισθάνεται απόμακρους. Μη χρησιμοποιείτε χαρακτηρισμούς. Όταν ένα παιδί ακούει ότι είναι «παλιόπαιδο» επειδή έκανε το τάδε ή το δείνα, στους δικούς σας χαρακτηρισμούς βασίζεται, για να σχηματίσει το αυτοσυναίσθημά του και την αντίληψη της εικόνας του.

Είναι απαραίτητα τα όρια για τη συγκεκριμένη περίσταση;

Πριν θέσουμε τα όρια, πρέπει να προβληματιστούμε αν βλέπουμε αντικειμενικά την κατάσταση. Ίσως αυτό που κάνει το παιδί να μην είναι υπερβολικό. Ίσως πρόκειται για μια δική μας ιδιοτροπία που πρέπει να αναθεωρήσουμε. Το βασικότερο όμως είναι να μη γίνουμε υπερβολικοί με τα όρια. Υπάρχει ο κίνδυνος, όταν δούμε ότι η άσκηση ορίων λειτουργεί, να αρχίσουμε να τη χρησιμοποιούμε συνέχεια για να πετυχαίνουμε ό,τι θέλουμε. Κάτι τέτοιο μπορεί να κάνει τα παιδιά ψυχαναγκαστικά! Δεν πρέπει να τους στερούμε σημαντικές εμπειρίες. Τα παιδιά πρέπει να επιλέγουν μόνα τους. Να βιώνουν τις επιλογές τους, τις συνέπειες των επιλογών αυτών και να μαθαίνουν από τα δικά τους λάθη. Δεν μπορεί κανείς να ζει τη ζωή τους αντί γι’ αυτά.

Τελευταία ενημέρωση: Κυριακή, 18 Ιουλίου 2010, 10:16

Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=18883&cid=14

3Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Τρι Ιουλ 20, 2010 2:43 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Βλάπτει η πιπίλα τα αυτιά;

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 13 Ιουλίου 2010, 09:23

Ιδιαίτερα προσεκτικοί θα πρέπει να είναι οι γονείς όσον αφορά στην πιπίλα, καθώς, όπως ανακοίνωσαν Ολλανδοί επιστήμονες από το Πανεπιστημιακό Ιατρικό Κέντρο της Ουτρέχτης, η χρήση της αυξάνει τον κίνδυνο λοίμωξης στα αυτιά των μωρών.

Από την έρευνα που έκαναν σε 500 μωρά, προκύπτει ότι όσα χρησιμοποιούσαν πιπίλα είχαν διπλάσιες πιθανότητες να εκδηλώσουν ωτίτιδα και μάλιστα επαναλαμβανόμενη. Σύμφωνα με την ανάλυση των στοιχείων, με τη χρήση της πιπίλας περνούν τα βακτήρια από τις εκκρίσεις της μύτης στα αυτιά. Σε περίπτωση μάλιστα που υπάρχει ήδη αρχική λοίμωξη, η πιπίλα επιδεινώνει το πρόβλημα, καθώς οδηγεί σε επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις.


Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=155609&cid=14

4Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Παρ Ιουλ 23, 2010 4:08 am

Μιλουπακι

Μιλουπακι
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Η υπερβολική καθαριότητα δεν κάνει καλό στα παιδιά





Ιουλίου 16, 2010
· Κατηγορία Άρθρα


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Η μανία με την καθαριότητα δεν είναι, κατ΄ανάγκην, καλό πράγμα, δείχνει
μία έρευνα που πραγματοποιήθηκε από επιστήμονες της Καλιφόρνιας-Σαν
Ντιέγκ, υπό τον καθηγητή Ρίτσαρτ Γκάλο και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό
“Nature Medicine”, σύμφωνα με το BBC.
Συγκεκριμένα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η υπερβολική καθαριότητα
οδηγεί σε μειωμένη ικανότητα του δέρματος να αυτοθεραπεύεται. Τα συνήθη
βακτήρια, που ζουν πάνω στο ανθρώπινο δέρμα, βοηθούν στην καταπολέμηση
μιάς φλεγμονής όταν ο άνθρωπος τραυματιστεί (κοπεί, γρατσουνιστεί κτλπ).
Τα βακτήρια μετριάζουν την υπερ-αντίδραση του ανοσοποιητικού
συστήματος, η οποία μπορεί να οδηγήσει σε επιδείνωση της πληγής.
Σύμφωνα με τους Αμερικανούς γιατρούς, η νέα έρευνα έρχεται να
παράσχει μια ερμηνεία για τη λεγόμενη “υπόθεση υγιεινής”, κατά την οποία
η έκθεση σε μικρόβια και άλλους μικρο-οργανισμούς, κατά την παιδική
ηλικία, βοηθά το σώμα έναντι των διαφόρων αλεργιών. Πολλοί επιστήμονες,
πλεόν, πιστεύουν ότι η εμμονή του σύγχρονου πολιτισμού στην καθαριότητα
ευθύνεται για την πρόσφατη “έκρηξη” των αλλεργιών στις ανεπτυγμένες
χώρες. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι ένα κοινό βακτήριο, ο σταφυλόκοκκος,
μπορεί να μπλοκάρει την τη διαδικασία εξέλιξης μιας φλεγμονής.
Μελετώντας κύτταρα ποντικιών και ανθρώπων, οι ερευνητές βρήκαν ότι αυτό
συμβαίνει, επειδή τα βακτήρια παράγουν ένα μόριο (LTA) που δρα στα
κερατινοκύτταρα, δηλαδή στα κύρια είδη κυττλαρων που υπάρχουν στο
εξωτερικό στρώμα της επιδερμίδας. Το μόριο αυτό εμποδίδει τα
κερατινοκύτταρα να αντιδράσουν σε μια ανεξέλεγκτη αντιφλεγμονώδη δράση,
που τελικά θα προκαλέσει επιδείνωση του προβλήματος (π.χ. φούσκωμα της
πληγής). Όπως δήλωσε ο καθηγητής Γκάλο, η νέα έρευνα αποκαλύπτει τη
μοριακή βάση για την κατανόηση της “υπόθεσης υγιεινής”, καθώς επίσης
φέρνει στο φως άγνωστα μέχρι τώρα στοιχεία για τον μηχανισμό
αποκατάστασης ενός τραύματος από τον ίδιο τον οργανισμό. Εξέφρασε επίσης
την ελπίδα ότι η έρευνα θα βοηθήσει στην ανακάλυψη νέων θεραπευτικών
προσεγγίσεων για τις φλεγμονές του δέρματος.
Πηγή: Περιοδικό “Γιατρεύω”, Τεύχος 15/Χειμώνας 201
nipio.net

5Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Σαβ Ιουλ 31, 2010 12:45 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Θέλει να κοιμάται στο κρεβάτι μας

Πρώτη καταχώρηση: Σάββατο, 31 Ιουλίου 2010, 10:19

Αλλάξτε του συνήθειες.

• Ακολουθήστε κάθε βράδυ το τρίπτυχο: ζεστό μπάνιο, παιχνίδια στο μεγάλο κρεβάτι και τέλος στο δικό του με γλυκό φιλί για καληνύχτα.

• Κολλήστε στο ταβάνι του φωσφορίζοντα αστεράκια, ανάψτε ένα φωτάκι νυκτός και απομακρύνετε από το δωμάτιό του ότι θα το φόβιζε.

• Αφήστε λίγη απαλή μουσική να ακούγεται και κινηθείτε στο χώρο του διακριτικά.

• Όχι στην ανοιχτή τηλεόραση. Η εναλλαγή εικόνων κρατά σε υπερδιέγερση τον εγκέφαλο.


Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=160980&cid=14

6Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Δευ Αυγ 02, 2010 12:23 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Η παιδική παχυσαρκία

Πρώτη καταχώρηση: Κυριακή, 1 Αυγούστου 2010, 15:52

Θοδωρής Γιάνναρος, μοριακός - πυρηνικός βιολόγος

Η παιδική και εφηβική παχυσαρκία λαμβάνει επιδημικές διαστάσεις στο δυτικό κόσμο και στη χώρα μας τις τελευταίες τρεις περίπου δεκαετίες και αποτελεί ένα πολύ σημαντικό πρόβλημα για τη δημόσια υγεία.

Οι ραγδαίες επιστημονικές εξελίξεις των τελευταίων ετών απέδειξαν ότι η παιδική παχυσαρκία είναι μία χρόνια νόσος, μία νοσογόνος κατάσταση, η οποία προκαλείται από πολλές αιτίες όπως βιολογικές, γενετικές, επίκτητες, ψυχολογικές, και κοινωνικές.

Όμως, παρ’ όλες τις προόδους που έχουν επιτευχθεί, η χρόνια αυτή κατάσταση δεν έχει ακόμη οριστική θεραπεία, παρουσιάζει υψηλά ποσοστά υποτροπών και κυρίως έχει μεγάλη πιθανότητα να οδηγήσει σε παχυσαρκία μετά την ενηλικίωση του ατόμου, με όλες τις επιπλοκές που αυτό συνεπάγεται.

Από την άλλη πλευρά, η εφαρμογή στρατηγικών πρόληψης, ιδίως στα σχολεία και στην οικογένεια, μπορεί να συνεισφέρει ουσιαστικά στην ελάττωση του προβλήματος.

Μόλις πριν μερικά χρόνια καταρτίσθηκαν διεθνώς επίσημα όρια BMI (Δείκτης Σωματικής Μάζας) σε παιδιά 2 – 18 ετών για κατάταξη σωματικού υπέρβαρου και παχυσαρκίας, ανάλογα με αυτά των ενηλίκων. Η κατάταξη αυτή έχει το πλεονέκτημα ότι προσφέρει έναν ενιαίο και συνεχή καθορισμό της παχυσαρκίας από την παιδική στην ενήλικο ζωή.

Ένα από τα δυσκολότερα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο παιδίατρος είναι η παιδική παχυσαρκία. Δυστυχώς, η συχνότητά της φαίνεται να αυξάνει παράλληλα με την αύξηση των κινδύνων της στην ενήλικη ζωή. Η παχυσαρκία στις ημέρες μας έχει πάρει διαστάσεις "επιδημίας" και για τις προηγμένες χώρες αποτελεί σοβαρό πρόβλημα δημόσιας υγείας. Στις ΗΠΑ υπολογίζεται ότι ένα στα τέσσερα παιδιά είναι υπέρβαρο! Πριν από όλα, πρέπει να δοθεί ένας σωστός ορισμός της παιδικής παχυσαρκίας.

Ακούμε συχνά την άποψη από ειδικούς επιστήμονες, ότι τα παιδιά στην Ελλάδα είναι από τα πιο υπέρβαρα σε όλη την Ευρώπη. Είναι όμως αυτό σωστό;

Τι είναι αυτό που άλλαξε τις τελευταίες δεκαετίες και συνέβαλλε στην αύξηση αυτή; Τελευταία στατιστικά δεδομένα που παρουσιάστηκαν σε σχετικά ιατρικά συνέδρια μιλούν για περίπου 4 στα 10 παιδιά, κάτω των δέκα ετών είναι παχύσαρκα. Από αυτά μάλιστα πάλι 1 στα 2 έχουν τουλάχιστον ένα γονιό παχύσαρκο, ενώ η μεγάλη πλειοψηφία έχουν και τους δύο. Στοιχεία από τη Β Ελλάδα έδειξαν ότι η παχυσαρκία είναι συχνότερη στα παιδιά σε σχέση με τους εφήβους.

Κορυφαίοι έλληνες παιδίατροι αναφέρουν του ότι "Τρέφουμε τα πιο, αγύμναστα και υπέρβαρα παιδιά". Είναι σίγουρα μια ακραία και σοκαριστική άποψη, αλλά δυστυχώς τα τελευταία στοιχεία το αποδεικνύουν, αφού τα παιδιά στη Ελλάδα ασκούνται από τη μία όλο και λιγότερο και από την άλλη, τρέφονται όλο και πιο αμερικάνικα.

Τα παρακάτω στοιχεία είναι πολύ σημαντικά και απαιτούν άμεση αντιμετώπιση καθώς το 1/3 των παχύσαρκων παιδιών θα γίνουν, μερικά χρόνια μετά παχύσαρκοι ενήλικες με προβλήματα υγείας, ενώ και τα υπόλοιπα κινδυνεύουν από τις επιπλοκές της παχυσαρκίας περισσότερο από ότι οι φυσιολογικού βάρους ενήλικες, ακόμα και αν αυτά τα παιδιά με κάποιο τρόπο χάσουν βάρος στην ενήλικη ζωή τους.

Το παιδί από τη γέννησή του μέχρι την ηλικία των 18 έως 21 ετών παρουσιάζει μία αύξηση του βάρους και του ύψους. Αν αυτά τα δύο μεγέθη αυξάνουν αρμονικά, το σώμα θα αποκτήσει σωστές σωματικές αναλογίες. Αν η αύξηση του βάρους είναι ταχύτερη από την αύξηση του ύψους, το παιδί είναι υπέρβαρο. Έπειτα από μελέτες που έχουν γίνει σε δεκάδες χιλιάδες παιδιά, έχουν καθοριστεί ποιες είναι οι φυσιολογικές τιμές βάρους και ύψους για κάθε ηλικία με μία απόκλιση.

Στο βιβλιάριο υγείας του παιδιού υπάρχουν διαγράμματα, στα οποία φαίνεται πόσο πρέπει να είναι το ύψος σε σχέση με την ηλικία και πόσο πρέπει να είναι το βάρος σε σχέση με το ύψος. Για να καταλάβουν λοιπόν οι γονείς αν το παιδί τους είναι υπέρβαρο, πρέπει να ζητήσουν από το γιατρό να το ζυγίσει, να το μετρήσει και να ελέγξει τις αναλογίες του με βάση τα διαγράμματα του βιβλιαρίου υγείας.

Έχει, δυστυχώς, παρατηρηθεί ότι, όταν και οι δύο γονείς είναι παχύσαρκοι, στο 80% των περιπτώσεων, το παιδί θα γίνει επίσης παχύσαρκο. Όταν μόνο ο ένας γονέας είναι παχύσαρκος, το παιδί θα είναι και αυτό παχύσαρκο, στο 40% των περιπτώσεων. Απεναντίας, όταν και οι δύο γονείς έχουν φυσιολογικό βάρος, το παιδί γίνεται παχύ μόνο στο 7% των περιπτώσεων.

Παρά τις εκτεταμένες έρευνες δεν είναι ακόμη γνωστό σε ποιο ποσοστό ευθύνεται η κληρονομικότητα και σε ποιο ο τρόπος ζωής. Αυτό συμβαίνει γιατί οι γονείς δίνουν στο παιδί τα γονίδια τους, αλλά και το ανατρέφουν με τις δικές τους συνήθειες. Μία γενετική πληροφορία χρειάζεται και το κατάλληλο περιβάλλον για να εκφραστεί και, όταν λέμε περιβάλλον, εννοούμε τον τρόπο ζωής του παιδιού, δηλαδή τη διατροφή και τη φυσική άσκηση.

Τα παχύσαρκα παιδιά είναι σε σχέση με τα υπόλοιπα λιγότερο κινητικά, βλέπουν πολύ περισσότερη ώρα τηλεόραση και παίζουν με ηλεκτρονικούς υπολογιστές πιο συχνά. Επίσης, τρώνε περισσότερα λιπαρά και λιγότερους υδατάνθρακες, λιγότερο ή καθόλου πρόγευμα, ενώ, αντίθετα, απολαμβάνουν ένα πιο πλούσιο δείπνο. Ποιος όμως φταίει γι' αυτό; Κατά κύριο λόγο οι γονείς. Η διατροφή των παιδιών είναι πράγματι ένας καθοριστικός παράγοντας στη διαμόρφωση της σύστασης του σώματος.

Τα λιποκύτταρα είναι τα κύτταρα του σώματος που είναι εξειδικευμένα στην αποθήκευση του λίπους. Το μέγεθός τους αυξάνεται μέχρι την ηλικία των έξι χρόνων -και ειδικά τον πρώτο χρόνο της ζωής του παιδιού- ενώ από τα επτά έως τα είκοσι αυξάνεται ο αριθμός τους. Αν εμφανιστεί παχυσαρκία στα πρώτα χρόνια της ζωής, λέγεται υπερτροφική και μπορεί να είναι παροδική, ενώ, εάν εγκατασταθεί μετά το έκτο έτος της ηλικίας, λέγεται υπερπλαστική και είναι μονιμότερη. Μερικές μελέτες έδειξαν ότι οι δύο κρίσιμες περίοδοι αύξησης του λίπους είναι στα έξι χρόνια και η εφηβεία.

Το τρίτο ερώτημα που γεννιέται είναι αν υπάρχει ή όχι συσχέτιση της παιδικής παχυσαρκίας με την παχυσαρκία των ενηλίκων. Έχει παρατηρηθεί ότι περίπου τα μισά από τα παιδιά που είναι υπέρβαρα σε ηλικία ενός έτους συνεχίζουν να είναι υπέρβαρα και μετά τα 21 τους. Αντίθετα, από τα παιδιά που είναι λεπτά ή κανονικά ενός έτους, μόνο 20% θα γίνουν παχύσαρκα στα 21 τους. Χρειάζονται όμως ακόμη πολλές μελέτες και πολυετής παρακολούθηση για να αποσαφηνιστεί εάν η παιδική παχυσαρκία συνεχίζεται και κατά την ενηλικίωση.

Το 80% των παιδιών δεν τρώει σχεδόν ποτέ μαζί με τους γονείς του και περνάει πολλές ώρες μόνο του στο σπίτι. Έτσι συχνά το φαγητό που τρώνε δεν ελέγχεται όσο πρέπει από τους γονείς, ως προς την ποσότητα και την ποιότητα του. 25-48% των Ελληνόπουλων δεν έχουν ποτέ ενημερωθεί για θέματα διατροφής από τους γονείς τους.

Το "σπιτικό" φαγητό αποτελεί για πολλά νοικοκυριά μια συνήθεια όχι καθημερινή, η ακόμα και μια πολυτέλεια. Η μητέρα δουλεύει, είναι πολυάσχολη, και η εύκολη λύση του φαγητού από έξω γίνεται όλο και περισσότερο συνήθεια για τη σύγχρονη, ελληνική οικογένεια, και, δυστυχώς τα παιδιά δεν καταναλώνουν πια όσπρια και χορταρικά.

Τα παιδιά τρώνε σε "fast food" σε ποσοστό 24-65 % τουλάχιστον 1, και ίσως 2 φορές την εβδομάδα. Αν αναλογιστούμε, τώρα, το είδος της τροφής που προσφέρεται και καταναλώνεται σε αυτούς τους χώρους, την περιεκτικότητα σε υδρογονωμένα λίπη, αλάτι και ζάχαρη των χάμπουργκερ, των τηγανητών και των αναψυκτικών θα καταλάβουμε και το γιατί παχαίνουν αυτά τα παιδιά αλλά και γιατί τα περισσότερα από αυτά προτιμούν το φαγητά από έξω από το σπιτικό, μια και αναζητούν διαρκώς γεύσεις έντονες. Με αυτό τον τρόπο καταναλώνουν όλο και λιγότερο σαλάτες, λαχανικά και όσπρια,

Ιδιαίτερα τα αναψυκτικά έχουν συσχετιστεί με την αύξηση της παιδικής παχυσαρκίας.

Η διατροφή στα σχολικά κυλικεία δεν είναι κατάλληλα. Γενικά το 85% των παιδιών προμηθεύεται για κολατσιό από το σχολείο είδη τροφής τα οποία δεν θα έπρεπε να υπάρχουν στα σχολικά κυλικεία.

Το σχολείο, πέρα από τα "ακατάλληλα" κυλικεία δεν ενημερώνουν τα παιδιά για τη διατροφή τους. Κάποια γενικά στοιχεία δείχνουν ότι τα παιδιά στην Ελλάδα δεν είναι ενημερωμένα σε ποσοστό 70% για θέματα διατροφής (κάτι που καθιστά πολύ σημαντική και μάλλον απαραίτητη την καλύτερη εφαρμογή των προγραμμάτων "Αγωγής Υγείας" από την Πολιτεία στα σχολεία. Ακόμα, σε ποσοστό 80% δεν ξέρουν τα δικαιώματα τους, όσο αφορά την ποιότητα των προϊόντων διατροφής που καταναλώνουν.

Η αδυναμία των γονιών να ετοιμάσουν ένα ισορροπημένο και υγιεινό πρωινό τουλάχιστον στα παιδιά τους, τους οδηγεί στην εύκολη λύση του χαρτζιλικιού.

Η λύση στο πρόβλημα της παχυσαρκίας τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ενήλικες είναι πολύπλοκο και δύσκολο. Είναι ένα πρόβλημα που για να λυθεί απαιτεί την παρέμβαση της πολιτείας, του σχολείου, και της οικογένειας. Είναι ένα πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί συνειδητά.

Οι γονείς θα πρέπει να ενδιαφερθούν περισσότερο για το τι τρώνε τα παιδιά τους στο σπίτι αλλά και εκτός σπιτιού. Πρέπει από μικρά να τα συνηθίσουν σε όλες τις γεύσεις και όλα τα τρόφιμα ώστε να μην αρνούνται να καταναλώσουν θρεπτικές τροφές και να προτιμούν μόνο αυτές που κάθε άλλο προωθούν ή προστατεύουν την υγεία. Το σπιτικό φαγητό με τη σαλάτα θα πρέπει να υπάρχει καθημερινά στο τραπέζι και η λύση του "έτοιμου φαγητού" θα πρέπει να περιορίζεται στο ελάχιστο δυνατόν.

Πρέπει να εκπαιδευτούν τα παιδιά να τρώνε σαλάτες και φρούτα, να προτιμούν τους φυσικούς χυμούς από τα αναψυκτικά, να προτιμούν μια φέτα ψωμί με μέλι από μια τυρόπιτα και να τρώνε εξίσου τα όσπρια και τα λαχανικά

Επειδή η παχυσαρκία δεν είναι μόνο αποτέλεσμα της κακής διατροφής αλλά και της περιορισμένης άσκησης θα πρέπει να προτρέψουν και να υποστηρίξουν τα παιδιά στο να γίνουν πιο δραστήρια. Αν και ο ελεύθερος χρόνος των παιδιών γίνεται όλο και λιγότερος, είναι σίγουρο ότι τουλάχιστον στα πρώτα χρόνια μπορεί να ασχοληθούν πιο συστηματικά με κάποια ήπια μορφή άσκησης. Είμαστε αναγκασμένοι να αφήσουμε στα παιδιά περισσότερο χρόνο για παιχνίδι και αθλητισμό

Το μεγαλύτερο, όμως μερίδιο ευθύνης το έχει η Ελληνική Πολιτεία αφού ο έλεγχος στις σχολικές καντίνες, η εφαρμογή των ειδικών μαθημάτων πάνω σε θέματα διατροφής και η απαγόρευση της διαφήμισης των επικίνδυνων τροφίμων σε ώρες που τα παιδιά γίνονται αποδέκτες τους είναι πράγματα ακόμα άγνωστα.

Δεν πρέπει να ξεχνούμε ότι ένα παχύσαρκο παιδί έχει 1/3 μεγαλύτερες πιθανότητες να γίνει παχύσαρκος ενήλικας και για αυτό θα πρέπει να αντιμετωπίσουμε τη "μάστιγα" αυτή έγκαιρα και δυναμικά.

H Ελλάδα έχει τα σκήπτρα στην κατανάλωση θερμίδων και τα πιο παχύσαρκα παιδιά σε όλη την Ευρώπη. Καταφέραμε να ρίξουμε τη Γερμανία στη 2η θέση και να περάσουμε μόνοι στην κορυφή Κατέχει την τρίτη θέση παγκοσμίως σε σχέση με την παχυσαρκία μετά από τη Νότια Αφρική και το Κουβέιτ.

Σε 20 χρόνια από σήμερα θα πεθάνουν περισσότερα παιδιά από την κακή διατροφή παρά από άλες ασθένειες. Ειδικότερα, το ποσοστό αύξησης της παχυσαρκίας, σε παιδιά ηλικίας 6-12 ετών, φθάνει το 52% και το 39% σε εφήβους ηλικίας 14-18 ετών.

Η Παχυσαρκία είναι ένα σοβαρότατο και άκρως επικίνδυνο νόσημα, μία σύγχρονη ασθένεια του 20ου και 21ου αιώνα, που χρειάζεται άμεση αντιμετώπιση. Και αν δεν μπορούμε να καθορίσουμε την κληρονομικότητά μας, μπορούμε σίγουρα να ελέγξουμε το τί τρώμε για να μην γνωρίσουμε ποτέ την παχυσαρκία αλλά και για να λάμπουμε από υγεία.

Στη Σικελία πριν από λίγο καιρό, έσβησαν τις τηλεοράσεις στο 95% σχεδόν των σπιτιών. Τις έσβησαν για τρεις ολόκληρες ημέρες, και καλά έκαναν, γιατί δεν έβρισκαν διαφορετικό, ή πιο υγιή, τρόπο διαμαρτυρίας για την παιδική παχυσαρκία. Για την εμμονή, είτε γονέων είτε παιδιών να προτιμούν την ξάπλα στον καναπέ, την πολυθρόνα ή το κρεβάτι, όλοι μαζί φυλακισμένοι ενός «κουτιού», που κάποτε, και σωστά, αποκαλείτο μαγικό. Κάποτε όμως...

Οι Σικελοί ανταποκρίθηκαν στον κώδωνα του κινδύνου που έκρουσε το νησί τους. Έπαθαν κυριολεκτικά την πλάκα τους όταν διάβασαν νούμερα και στοιχεία. Όπως το γεγονός ότι περίπου το 40% παιδιών στην Ιταλία είναι παχύσαρκα. Ότι σε 35 χρόνια το ποσοστό αυξήθηκε κατά το 28%, Ανατρίχιασαν όταν διάβασαν πως, από τα 60 εκατ. των Ιταλών, τα 8% περίπου είναι παχύσαρκοι, και ότι το πάχος αφαιρεί 10 με 12 χρόνια ζωής.

Κι έτσι, πάτησαν το off. Πέταξαν τα τηλεκοντρόλ, σκέπασαν και τις τηλεοράσεις τους, κι όλα αυτά για να παροτρύνουν, κυρίως τους γονείς, να μην κλείνουν τα παιδιά τους στο σπίτι, αλλά να τα ωθήσουν να ξαναβγούνε στους ανοιχτούς χώρους. Σε παιδικές χαρές τα πάρκα, ή τους χώρους άθλησης, οπουδήποτε εν πάση περιπτώσει προσφέρεται για κίνηση και τρέξιμο, είτε με την μπάλα είτε χωρίς.
Να τα ωθήσουν να επιστρέψουν κοντά στον αθλητισμό, είτε λέγεται κλασικός είτε ομαδικό είτε με μία μπάλα ποδοσφαίρου, του μπάσκετ, του βόλεϊ, του χάντμπολ, του τένις, ακόμη και με αυτό το γνώριμο σε όλους μας…. παιχνίδι.

Τρεις ημέρες χωρίς τηλεόραση δεν πρόκειται να λύσουν το πρόβλημα. Ήταν όμως ένα μεγάλο, πρώτο βήμα και παράλληλα ένα μήνυμα για όλες εκείνες τις οικογένειες που ξεχνούν τα παιδιά τους αποκλεισμένα στο σπίτι, μόνο και μόνο για να λένε ότι στο σπίτι είναι το προστατευτικό ανάχωμα στις. Συσκευές όπως οι τηλεοράσεις, τα κομπιούτερ ή τα βιντεογκέιμ δεν είναι σε καμία περίπτωση "δαιμονικές": Αρκεί κάποιος να ξέρει να τις χρησιμοποιεί με μέτρο, και επιλεκτικότητα".

Μήπως έφθασε η ώρα, να βγούμε από τη βόλεψή μας και τον ωχαδερφισμό, να αντιληφθούμε πως αφορά και σε εμάς και επιτέλους να κάνουμε κάτι και εμείς για να επαναφέρουμε τα παιδιά μας σε φυσιολογικούς ρυθμούς ζωής!

Μήπως είναι καιρός να σώσουμε τα παιδιά μας;


Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=161196&cid=15

7Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Δευ Αυγ 02, 2010 12:32 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Ανιχνεύοντας έγκαιρα τον αυτισμό μέσω της φωνής

Πρώτη καταχώρηση: Τρίτη, 20 Ιουλίου 2010, 12:23

Αμερικανοί ερευνητές δημιούργησαν ένα πρωτοποριακό σύστημα έγκαιρης ανίχνευσης του αυτισμού στα μικρά παιδιά. Η συσκευή με την ονομασία LENA (Language Environment Analysis) αποτελεί ένα αυτόματο σύστημα φωνητικής ανάλυσης, που, σύμφωνα με τους επιστήμονες, έχει τη δυνατότητα να διαγνώσει όλο το φάσμα των αναπτυξιακών διαταραχών του αυτισμού.

Η συσκευή καταγράφει το λόγο του παιδιού καθ' όλη τη μέρα και μετά επεξεργάζεται τα στοιχεία με τη βοήθεια ενός ειδικού λογισμικού, το οποίο συγκρίνει τα δεδομένα της φωνής με άλλες φωνές παιδιών που έχουν διαγνωσμένο αυτισμό. Σύμφωνα με τους ερευνητές, τα νήπια με αυτισμό έχουν ένα δικό τους τρόπο να προφέρουν τις συλλαβές, ξεχωριστό από αυτόν των παιδιών που αναπτύσσονται κανονικά. Το σύστημα, που κοστίζει περίπου 150 ευρώ, έχει μέχρι στιγμής ακρίβεια 86% στις διαγνώσεις του, όπως ανακοίνωσε η ερευνητική ομάδα, υπό την Κιμ Όλερ του πανεπιστημίου του Memphis-Tennessee.

Η συσκευή είναι σε θέση να ξεχωρίζει αυτόματα τα φυσιολογικά παιδιά και αυτά με αυτισμό από εκείνα που έχουν απλώς καθυστέρηση στη γλωσσική ανάπτυξη. Η έγκαιρη διάγνωση του φάσματος του αυτισμού θεωρείται σημαντική, καθώς οι σχετικές διαταραχές δύσκολα ανιχνεύονται έγκαιρα και, όταν αυτό συμβαίνει, είναι αργά πια για αναστροφή της κατάστασης.

Σύμφωνα με τον καθηγητή Γουόρεν του πανεπιστημίου του Κάνσας, η νέα τεχνολογία θα επιτρέψει στους παιδιάτρους να ανιχνεύουν νωρίς την ασθένεια και να παραπέμπουν το παιδί σε ειδικό γιατρό. Εδώ και πολλά χρόνια, οι επιστήμονες αναζητούν πιο αντικειμενικά κριτήρια και συμπεριφορές για τη διάγνωση του αυτισμού. Ο Γκόρντον Ράμσεϊ του πανεπιστημίου Yale των ΗΠΑ δήλωσε ότι η νέα μέθοδος για πρώτη φορά παρέχει μια τέτοια δυνατότητα με βάση τον λόγο των παιδιών.

Οι εφευρέτες της νέας τεχνικής διευκρίνισαν ότι δεν θεωρούν πως η μέθοδός τους μπορεί να αντικαταστήσει τις μέχρι σήμερα επικρατούσες διαγνωστικές τεχνικές για τον αυτισμό, αλλά αποτελεί ένα πρόσθετο «εργαλείο" που βοηθά στην έγκαιρη διάγνωση. Ενώ το υλικό (hardware) και το λογισμικό (software) για τη συσκευή έχουν αναπτυχθεί από το ομώνυμο Ίδρυμα (LENA Foundation), που έχει αναλάβει και την εμπορική αξιοποίηση της μεθόδου.

πηγή: ΑΠΕ

Αναδημοσίευση: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=157913&cid=15

8Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Δευ Αυγ 30, 2010 12:10 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Τάσεις πρώιμης εφηβείας

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 20 Αυγούστου 2010, 08:53

Τα κορίτσια πλέον αναπτύσσουν μαστούς σε μικρότερη ηλικία και η εμμηναρχή επίσης συμβαίνει νωρίτερα, σύμφωνα με μελέτη Δανών ερευνητών που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο Pediatrics.

Τα ευρήματα συμφωνούν με τα αποτελέσματα πρόσφατων ερευνών που έχουν διαπιστώσει ότι η ανάπτυξη των μαστών των κοριτσιών στις ΗΠΑ την τελευταία δεκαετία συντελείται νωρίτερα αλλά δεν απαντούν στο ερώτημα γιατί συμβαίνει αυτό.

Οι ερευνητές του Righshospitalet στην Δανία εξηγούν ότι παρατηρείται αυξανόμενος αριθμός κοριτσιών με πρώιμη εφηβεία, δηλαδή σεξουαλική ωρίμανση που αρχίζει πριν την ηλικία των οκτώ ετών. Για να διερευνήσουν κατά πόσο η τάση αυτή είναι επικρατούσα ή απλώς αποτελεί μεγαλύτερη αναγνώριση ενός προβλήματος που εντοπίζουν οι γονείς, οι Δανοί ερευνητές μελέτησαν 1.100 κορίτσια που είχαν συμπεριληφθεί σε μελέτη το 1991-1993 και 995 που είχαν εξεταστεί την περίοδο 2006-2008. Τα κορίτσια ήταν μεταξύ 5,6 και 20 ετών.

Ενώ η μέση ηλικία κατά την οποία άρχιζε η ανάπτυξη των μαστών ήταν τα 10,88 ετών για την πρώτη ομάδα, ήταν 9,86 έτη για την δεύτερη ομάδα. Η ηλικία της πρώτης εμμήνου ρύσης ήταν τα 13,42 έτη για την πρώτη ομάδα και τα 13,13 έτη για την δεύτερη.

Οι περισσότεροι ειδικοί εκτιμούν ότι η επιδημία παχυσαρκίας μπορεί να εμπλέκεται στην πρώιμη εφηβεία των κοριτσιών αλλά οι Δανοί ερευνητές δεν βρήκαν καμιά διαφορά στη συχνότητα των υπέρβαρων και παχύσαρκων ατόμων μεταξύ των δύο ομάδων. Επίσης δεν καταγράφηκαν διαφορές στο επίπεδο των διαφόρων αναπαραγωγικών ορμονών μεταξύ των δύο ομάδων, αν και τα κορίτσια οκτώ έως δέκα ετών που εξετάστηκαν το 2006 τελικά είχαν χαμηλότερα επίπεδα οιστρογόνων από τα κορίτσια ίδιας ηλικίας που είχαν ελεγχθεί το 1991.

Ορισμένες φορές οι περιβαλλοντικοί παράγοντες για παράδειγμα τα χημικά που έχουν επιδράσεις όμοιες με τα οιστρογόνα, μπορεί να ευθύνονται για την πρώιμη εφηβεία. Αλλά οι ερευνητές επισημαίνουν ότι αυτό είναι εξαιρετικά δύσκολο να μελετηθεί καθώς πολλές χημικές ουσίες βρίσκονται διάσπαρτες στο περιβάλλον και τα επίπεδα έκθεσης των κοριτσιών σ αυτές είναι μεταβλητά.

Οι συνέπειες για την υγεία της πρώιμης εφηβείας δεν είναι ξεκάθαρες. Ενώ η πρώιμη εφηβεία μπορεί να έχει ψυχολογικές συνέπειες για τα κορίτσια, και μπορεί επίσης να παρεμποδίσει την ανάπτυξη, τα κορίτσια της παρούσας μελέτης ήταν σε φάση εισόδου στην εφηβεία σε σχετικά φυσιολογική ηλικία.

Πάντως είναι η πρώτη μελέτη που καταγράφει τάση πρώιμης εφηβείας στην Ευρώπη και ενδεχομένως να αναφορά πολλές χώρες τελικά.

Πηγή: Reuters Health

Αναδημοσίευση: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=165849&cid=14

9Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Δευ Αυγ 30, 2010 12:21 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Εκπαίδευση αυτιστικών ατόμων μέσω υπολογιστή

Πρώτη καταχώρηση: Πέμπτη, 19 Αυγούστου 2010, 09:17

Μέσω υπολογιστών θα μπορούν πλέον να εκπαιδεύονται τα αυτιστικά παιδιά από τους ίδιους τους γονείς τους χάρη στο καινοτόμο ερευνητικό πρόγραμμα με τίτλο «Εκπαίδευση αυτιστικών ατόμων με τη χρήση νέων τεχνολογιών» που υλοποιήθηκε από τη Μονάδα Ακοής - Ομιλίας (Διαταραχών Επικοινωνίας) της Ω.Ρ.Λ. Κλινικής, ΑΧΕΠΑ, και το Εργαστήριο Ιατρικής Πληροφορικής.

Στόχος του προγράμματος είναι η υποστήριξη των αυτιστικών παιδιών, των γονέων τους και των εκπαιδευτών καθώς η χρήση του aviator συμβάλει στη βελτίωση της αναπτυξιακής διαδικασίας του αυτιστικού παιδιού (επικοινωνία, γνωστική απόδοση, κοινωνική αλληλεπίδραση, συμπεριφορικές δεξιότητες, και συμπεριφορικά προβλήματα) γιατί ο εγκέφαλος των αυτιστικών παιδιών λειτουργεί καλύτερα με την τεχνολογία παρά με τους ανθρώπους ώστε το άτομο με αυτισμό να μπορεί να ζήσει μία καλύτερη ζωή.

Ο αυτισμός είναι ένα σύγχρονο ιατρο-κοινωνικό-ψυχο-εκπαιδευτικό πρόβλημα με μεγάλη συχνότητα που στις μέρες μας παίρνει τη μορφή «επιδημίας» καθώς παρουσιάζεται σε 1 στις 150 γεννήσεις και έχει τεράστιες επιπτώσεις ψυχικές και οικονομικές, στο παιδί και στην οικογένειά του, αφού εξελίσσεται με την ηλικία, και έως σήμερα δε θεραπεύεται, ενώ βελτιώνεται με «ειδικές εκπαιδευτικές μεθόδους».

Σύμφωνα με το ερευνητικό πρόγραμμα ένα ανθρωπόμορφο είδωλο (aviator) θα εμφανίζεται στην οθόνη του υπολογιστή, θα επικοινωνεί με το αυτιστικό άτομο και θα το εκπαιδεύει σε θέματα αυτονομίας και αυτοεξυπηρέτησης (π.χ. πώς να πλύνει τα χέρια του, πώς να φτιάξει ένα σάντουιτς, πώς να κάνει μπάνιο, πώς να χτενιστεί, πώς να βάλει χυμό και να πιει κ.α.),σε θέματα κοινωνικών δεξιοτήτων (σούπερ μάρκετ, λεωφορείο, γιατρός), σε θέματα χρόνου (χθες, σήμερα, αύριο), χώρου (πάνω, κάτω) καθώς και σε θέματα συντονισμού και χρήσης της κίνησης του σώματος. Η πρόοδος και η εξέλιξη της πορείας του παιδιού θα καταγράφονται σε αρχείο ώστε να συμβάλλουν στην πορεία της εκπαίδευσης.

Πρόκειται για ένα εύκολο και λειτουργικό εργαλείο προσαρμοσμένο στις ανάγκες της κάθε οικογένειας με αυτιστικό παιδί που θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί και στο σπίτι, από τους ίδιους τους γονείς, όπως επισημαίνει η υπεύθυνη του προγράμματος, αναπληρώτρια καθηγήτρια της Ιατρικής Σχολής του ΑΠΘ, Μαγδαληνή Χίτογλου-Αντωνιάδου.

Το αυτιστικό άτομο θα κάθεται μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή και θα επικοινωνεί με αυτό το είδωλο, το πρόσωπο του οποίου μπορεί να έχει οικεία όψη ή ακόμα και φωνή συγγενικού του προσώπου.

Το aviator θα μπορεί να πάρει στεναχωρημένες ή χαρούμενες εκφράσεις ανάλογα με το αν πέτυχε ή δεν πέτυχε η εκπαίδευση. Στο πρόγραμμα θα μπορεί να λειτουργεί και με συναισθηματική φωνή, η χροιά της οποίας θα ακούγεται χαρούμενη ή λυπημένη, ανάλογα με το αποτέλεσμα της ανταπόκρισης.

Αυτό αποτελεί μία καινοτόμο μέθοδο καθώς στα αυτιστικά άτομα υπάρχει έλλειμμα συναισθηματικής απόκρισης. Δεν μπορούν να κατανοήσουν εάν κάποιος είναι χαρούμενος ή λυπημένος και αντιστρόφως δε μπορούν να εκφράσουν χαρά ή λύπη. O aviator θα συμβάλλει στο να αναγνωρίσει ένα αυτιστικό παιδί εάν ένα πρόσωπο είναι λυπημένο ή χαρούμενο.

Στο πλαίσιο του προγράμματος, υπήρξε συνεργασία με το εκπαιδευτικό προσωπικό της Μονάδας Αυτιστικού Aτόμου «Ελπίδα» όπου μελετήθηκαν ο γνωστικός, κοινωνικός και συναισθηματικός τομέας των ατόμων με αυτισμό, η εκπαίδευση όπως αυτή γίνεται στην καθημερινή πράξη και προσδιορίστηκαν οι παιδαγωγικές απαιτήσεις.

Tο πρόγραμμα που υλοποιήθηκε από το Α.Π.Θ. από το Νοέμβριο 2007 έως τον Οκτώβριο 2008, είχε στόχο τη διερεύνηση της συμβολής των νέων τεχνολογιών της πληροφορικής στις διαδικασίες της εκπαιδευτικής παρέμβασης και την τεκμηρίωση κάποιων ιδεών για την εφαρμογή προγραμμάτων. Βασίστηκε στον «ειδικό» τρόπο λειτουργίας του εγκεφάλου των αυτιστικών ατόμων, σύμφωνα με σύγχρονα ερευνητικά δεδομένα.

Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ

Αναδημοσίευση: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=165582&cid=14

10Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Δευ Αυγ 30, 2010 12:26 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Η παιδική επιθετικότητα και στα ελληνικά σχολεία

Πρώτη καταχώρηση: Τετάρτη, 25 Αυγούστου 2010, 08:54

Η παιδική επιθετικότητα δεν αποτελεί πλέον χαρακτηριστικό μόνο των δυτικών κοινωνιών, αλλά μέρος και της ελληνικής πραγματικότητας, καθώς το 13 - 15% των μαθητών στα σχολεία αναφέρει ότι δέχεται κάποιου είδους βία, λεκτική ή φυσική, είτε απειλή για σωματική βλάβη.

Το φαινόμενο βίας μαθητών εντοπίζεται σε μεγαλύτερο ποσοστό στα αστικά κέντρα, όπου μπορεί να εκδηλωθεί και με τη μορφή βανδαλισμών στα σχολεία, αλλά και εκτός σχολικού συγκροτήματος. Στοιχεία για την παιδική επιθετικότητα στο σχολείο και την οικογένεια παρουσιάστηκαν σε ημερίδα που διοργάνωσε το 1ο Δημοτικό Σχολείο Τριανδρίας, σε συνεργασία με το 2ο και 3ο Δημοτικό, στο δημαρχείο Τριανδρίας.

Σύμφωνα με την διευθύντρια του 1ου δημοτικού, Παρθένα Τριανταφυλλίδου, αποδέκτες της επιθετικότητας στο δημοτικό είναι κυρίως παιδιά που διατηρούν μία διαφορετικότητα ή αποκλίνουν στα χαρακτηριστικά τους από τα υπόλοιπα παιδιά (π.χ. έχουν μειονοτικό υπόβαθρο, παρουσιάζουν κάποιας μορφής υστέρηση). Οι δράστες εμφανίζονται σε μεγαλύτερα ποσοστά να είναι αγόρια, ενώ τα θύματα συνηθίζουν να αναφέρουν τα περιστατικά βίας που δέχονται στους γονείς τους και όχι στους δασκάλους.

Η ίδια αναφέρει ότι στα σχολεία με υψηλά ακαδημαϊκά αποτελέσματα ή σε αυτά που εφαρμόζουν εκπαιδευτικά προγράμματα και παιδαγωγικές μεθόδους, παρατηρούνται λιγότερα περιστατικά επιθετικότητας στην αυλή του σχολείου, κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Η σχολική σύμβουλος και ψυχολόγος, Κατερίνα Σουσαμίδου, αναφέρει ως βασική αιτία της παιδικής επιθετικότητας (εκτός από τη μίμηση προτύπου και την τηλεόραση), την ματαίωση, δηλαδή τη διάψευση των προσδοκιών των παιδιών ότι θα τους προσέξουν οι δάσκαλοι ή οι γονείς, καθώς και το ανελαστικό ωράριο και σχολικό πρόγραμμα.

«Τα σχολεία πρέπει να εφαρμόζουν στις ευέλικτες ζώνες θέματα και ασχολίες που αγαπούν τα παιδιά, έτσι ώστε να ξεφεύγουν από την ύλη του σχολείου» δηλώνει χαρακτηριστικά.

Σε τμήμα έρευνας που διενήργησε το τμήμα Ψυχολογίας ΑΠΘ, υπό την εποπτεία της προέδρου του, Βασιλικής Δεληγιάννη - Κουϊμτζή, για την «σχολική βία, ταυτότητες φύλου και εθνικές ταυτότητες» (2004-06) σκιαγραφούνται οι αντιλήψεις των μαθητών πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης για τα χαρακτηριστικά του θύματος και του θύτη.

Η έρευνα διεξήχθη σε περισσότερους από 200 μαθητές της Θεσσαλονίκης (2007-08) από την υποψήφια διδάκτορα, Βασιλική Καλατή και παρουσιάστηκε στο Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο. Σύμφωνα με τις απόψεις των μαθητών, ο δράστης εμφανίζεται να είναι τις περισσότερες φορές αγόρι, πιθανώς διαφορετικής εθνικής καταγωγής, ενώ ως θύματα αναγνωρίζονται τα κορίτσια ή οι μαθητές με καλούς βαθμούς, που δεν αποσιωπούν πλέον το περιστατικό, αντίθετα μιλούν σε δασκάλους ή φίλους τους.

Οι μορφές βίας δε διαφοροποιούνται ηλικιακά, αν και στο δημοτικό είναι περισσότερο λεκτικές, ενώ στο γυμνάσιο και λύκειο φυσικές, λεκτικές και ρατσιστικές.

Πηγή: ΑΠΕ

Αναδημοσίευση: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=167081&cid=14

11Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Δευ Αυγ 30, 2010 12:31 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!

Στο «μικροσκόπιο» ύποπτο εμβόλιο για ναρκοληψία

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 27 Αυγούστου 2010, 19:28

Την άμεση παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Υπηρεσίας Φαρμάκων (EMA) προκάλεσε η εμφάνιση κρουσμάτων ναρκοληψίας στη Σουηδία και τη Φινλανδία, σε ασθενείς που είχαν κάνει το εμβόλιο Pandemrix για την αντιμετώπιση της νέας γρίπης Α (Η1Ν1).

Η EMA αποδέχθηκε αίτημα της Κομισιόν, ώστε να ερευνήσει σε βάθος την υπόθεση και να διευκρινίσει, εάν υπάρχει σχέση ανάμεσα στα κρούσματα ναρκοληψίας και στον εμβολιασμό με Pandemrix.
Σύμφωνα με τα μέχρι στιγμής στοιχεία της Υπηρεσίας, τουλάχιστον 30,8 εκατ. Ευρωπαίοι εμβολιάστηκαν με το Pandemrix, στο πλαίσιο της εκστρατείας πρόληψης κατά του ιού Η1Ν1.

Η Φινλανδία συνέστησε την Τρίτη την αναστολή της χρήσης του εν λόγω εμβολίου, αναφέροντας έξι κρούσματα ναρκοληψίας σε παιδιά μετά τη χορήγηση του Pandemrix. Σύμφωνα με τις φινλανδικές αρχές, άλλα εννέα άλλα κρούσματα που αναφέρθηκαν μπορεί να συνδέονται με τον εμβολιασμό.

Ύποπτα κρούσματα έχουν, εξάλλου, εντοπιστεί στη Σουηδία και στη Γαλλία. Στην τελευταία οι υγειονομικές αρχές της χώρας (Affsaps) ανέφεραν έξι κρούσματα, τα πέντε εκ των οποίων συνδέονται με το Pandemrix και το έκτο με το Panenza, το οποίο παρασκευάζεται από την Sanofi-Pasteur, της φαρμακοβιομηχανίας Sanofi-Aventis.

Τέλος, όπως τονίζεται σε ανακοίνωση της EMA, «η Επιτροπή Φαρμάκων για Ανθρώπινη Χρήση (CHMP) της ευρωπαϊκής αυτής υπηρεσίας θα μελετήσει επισταμένως όλα τα διαθέσιμα δεδομένα και θα εργαστεί με τους ειδικούς όλης της Ευρωπαϊκής Ένωσης για να κάνει μια εκτίμηση του υγειονομικού κινδύνου».

Πηγή: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=167873&cid=15

12Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Δευ Σεπ 06, 2010 7:16 am

athina24

athina24
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Τα καυσαέρια βλάπουν τα έμβρυα κατα την εγκυμοσύνη
Η έκθεση ενός εμβρύου στη μόλυνση που προκαλείται από την αυξημένη οδική κυκλοφορία μπορεί να κάνει κακό στα
έμβρυα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης,



σύμφωνα με νέα επιστημονική μελέτη.


Ιδιαίτερα αυξημένος είναι ο κίνδυνος να γεννηθεί μωρό με μικρό βάρος ή πρόωρο, ειδικά αν η μητέρα είναι εκτεθειμένη στην επίδραση της κίνησης στους δρόμους κατά τους πρώτους τρεις και τους τελευταίους τρεις μήνες της εγκυμοσύνης της.


Η συγκράτηση της ανάπτυξης του εμβρύου επηρεάζεται από το αν η μητέρα εκτίθεται στη μόλυνση της κυκλοφορίας ή ζει κοντά σε λεωφόρους, εθνικές οδούς και άλλα σημεία με έντονη κυκλοφορία.

Η έρευνα έγινε από ερευνητές της Ιατρικής Σχολής του πανεπιστημίου του Νιού Τζέρσι στις ΗΠΑ, υπό τον επιδημιολόγο καθηγητή Ντέηβιντ Ριτς και δημοσιεύτηκε στο περιοδικό επιδημιολογίας "Journal of Epidemiology and Communtiy Health", σύμφωνα με την Telegraph.


Οι επιστήμονες δεν είναι ακόμα βέβαιοι με ποιο ακριβώς τρόπο η μόλυνση της ατμόσφαιρας λόγω της κυκλοφορίας επιδρά στο έμβρυο. Προηγούμενες έρευνες είχαν δείξει ότι η μόλυνση του αέρα μπορεί να μεταβάλει την κυτταρική δραστηριότητα, περιορίζοντας την ποσότητα οξυγόνου και θρεπτικών ουσιών που το έμβρυο λαμβάνει όσο βρίσκεται στη μήτρα.


Οι ερευνητές επεσήμαναν ότι αυξάνονται τα στοιχεία, από αρκετές χώρες πλέον, σχετικά με τις αρνητικές συνέπειες της μόλυνσης της ατμόσφαιρας για την πορεία της εγκυμοσύνης.


ΑΠΕ- ΜΠΕ

http://eimaimama.blogspot.com

13Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Παρ Σεπ 10, 2010 12:15 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Η κοινωνική απομόνωση των παιδιών με στραβισμό

Πρώτη καταχώρηση: Παρασκευή, 3 Σεπτεμβρίου 2010, 09:44

Ήδη από την ηλικία των έξι ετών, τα παιδιά με στραβισμό βιώνουν τον ρατσισμό, καθώς έχουν ελάχιστες πιθανότητες να προσκληθούν σε πάρτι γενεθλίων, συγκριτικά με συνομήλικά τους, σύμφωνα με ελβετική μελέτη που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «British Journal of Ophthalmology». Ερευνητές από το Νοσοκομείο του Σέιντ Γκάλλεν έδειξαν σε 100 παιδιά, 3-12 ετών, φωτογραφίες διδύμων, όπου το ένα έπασχε από στραβισμό και το άλλο παιδί όχι, και τα ρώτησαν με ποιο εκ των δύο θα ήθελα να εορτάσουν τα γενέθλιά τους.

Τα μεγαλύτερα παιδιά κατ' επανάληψη επέλεξαν το δίδυμο χωρίς στραβισμό. Η πάθηση είναι αρκετά συχνή, καθώς επηρεάζει ένα στα 20 παιδιά. Επειδή τα μάτια έχουν διαφορετική εστίαση, ο εγκέφαλος του ατόμου με στραβισμό δεν μαθαίνει να χρησιμοποιεί και τα δύο μάτια για να εστιάσει σε ένα σημείο ή αντικείμενο. Αν το ένα μάτι είναι το κυρίαρχο, ο εγκέφαλο καταστέλλει την εικόνα από το αδύναμο μάτι και έτσι ο έλεγχος του τελευταίου είναι κακός.

Ο στραβισμός συνήθως εκδηλώνεται την πρώτη τριετία της ζωής του ανθρώπου, αν και μπορεί να εμφανιστεί και αργότερα. Πάντως, ο εντοπισμός της πάθησης μπορεί να γίνει και εντός ολίγων εβδομάδων από τη γέννηση του παιδιού. Παλαιότερες μελέτες έχουν δείξει ότι τα άτομα με στραβισμό είναι πιθανότερο να πέσουν θύματα κακομεταχείρισης, αλλά η παρούσα έρευνα έρχεται να ορίσει την ηλικία κατά την οποία γίνεται εμφανής αυτή η διαφοροποίηση.

Ενώ τα παιδιά κάτω των έξι ετών δεν έκαναν διακρίσεις μεταξύ των διδύμων με στραβισμό ή χωρίς, τα μισά εξάχρονα και οκτάχρονα παρατηρούσαν τη διαφορά. Η πλειονότητα των παιδιών 6-12 ετών που είδαν τέσσερις ομάδες φωτογραφιών διδύμων δεν επέλεξαν καμιά φορά παιδί με στραβισμό. Οι ερευνητές, λοιπόν, προτείνουν τη διόρθωση του προβλήματος πριν από την ηλικία των έξι ετών, ώστε να προληφθούν οι αρνητικές κοινωνικές συνέπειες για το παιδί.

Πηγή: health.in.gr
Αναδημοσίευση: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=169817&cid=14

14Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Παρ Σεπ 10, 2010 12:17 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Σχεδόν ακίνδυνο το εμβόλιο του κοκκύτη

Πρώτη καταχώρηση: Δευτέρα, 6 Σεπτεμβρίου 2010, 08:53

Οι γονείς δεν θα πρέπει να ανησυχούν για τυχόν σοβαρές παρενέργειες μετά τον εμβολιασμό του παιδιού τους κατά του κοκκύτη, σύμφωνα με έκθεση των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών των ΗΠΑ. Η έκθεση που δημοσιεύεται στο επιστημονικό έντυπο «Pediatrics» δείχνει ότι το εμβόλιο δεν σχετίζεται με οξεία επεισόδια κρίσεων και είναι ασφαλές για τον εμβολιασμό σε πρώιμα στάδια της ζωής του παιδιού.

Προηγούμενη εκδοχή του εμβολίου, που προστατεύει επίσης από τον τέτανο και τη διφθερίτιδα, είχε εγείρει ανησυχία, καθώς τριπλασίαζε τον κίνδυνο πυρετικών κρίσεων τα βρέφη. Ενώ οι κρίσεις αυτές συνήθως είναι αβλαβείς, προκαλούν φόβο στους γονείς και μπορεί να επιφέρουν πνιγμό του παιδιού κατά τη διάρκεια του φαγητού. Η παρούσα έκθεση, όμως, είναι η μεγαλύτερη που έχει γίνει για το εμβόλιο DTaP και περιλαμβάνει στοιχεία για περισσότερα από 430.000 βρέφη που είχαν εμβολιαστεί την περίοδο 1997-2006.

Τα παιδιά είχαν τεθεί υπό ιατρική παρακολούθηση μέχρι την ηλικία των δύο ετών και τα περισσότερα είχαν πάρει τέσσερις δόσεις του εμβολίου, ξεκινώντας από τον δεύτερο μήνα. Περίπου 5.200 παιδιά είχαν εκδηλώσει κάποια κρίση, αλλά μόνο 112 επεισόδια συνέβησαν εντός τεσσάρων ημερών από τον εμβολιασμό.

Το ποσοστό των κρίσεων κατά τη διάρκεια των τεσσάρων ημερών ήταν 1,2 ανά 100.000 βρέφη, συγκριτικά με το αρχικό 1,0. Στατιστικά, η διαφορά μπορεί να είναι και ευκαιριακή. Όταν συνεκτιμήθηκαν και άλλοι παράγοντες που σχετίζονται με τις κρίσεις, όπως η ηλικία και το εμβόλια για την ιλαρά, την παρωτίτιδα και την ερυθρά, τα βρέφη τελικά είχαν λιγότερες κρίσεις τις ημέρες μετά τον εμβολιασμό. Και πάλι το αποτέλεσμα μπορεί να είναι τυχαίο.

Το μήνυμα της μελέτης, πάντως, είναι ότι το εμβόλιο DTaP δεν προκαλεί κρίσεις μετά την εφαρμογή του και οι γονείς δεν θα πρέπει να ανησυχούν.


Πηγή: health.in.gr
Αναδημοσίευση: http://www.zougla.gr/page.ashx?pid=2&aid=170485&cid=14

15Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Τρι Φεβ 15, 2011 1:47 pm

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
ΓΕΝΕΤΙΚΗ

Τα γονίδια της δυσλεξίας
Εχει ονομαστεί και νόσος των χαρισματικών παιδιών, καθώς τα παιδιά με δυσλεξία συχνά εμφανίζουν μεγαλύτερη δημιουργικότητα και ευρηματικότητα από τα υπόλοιπα. Ποια είναι όμως η - δυσδιάκριτη - γενετική βάση αυτής της τόσο διαδεδομένης μαθησιακής δυσκολίας;
ΣΤΑΜΑΤΗΣ Ν. ΑΛΑΧΙΩΤΗΣ | Κυριακή 6 Σεπτεμβρίου 2009



Η δυσλεξία, μια μαθησιακή δυσκολία της ανάγνωσης και της ορθογραφημένης γραφής, είναι η πιο συχνή νευροσυμπεριφοριστική ανωμαλία. Το ποσοστό εμφάνισής της ποικίλλει, ανάλογα με τις μελέτες και τα κριτήρια, από το 5% ως το 17,5% των μαθητών, με τη συχνότητα να είναι μεγαλύτερη στα αγόρια. Η δυσλεξία μπορεί να είναι επίκτητη, λόγω κάποιας εγκεφαλικής βλάβης, ή αναπτυξιακή που ενέχει και γενετικά στοιχεία. Ως όρος ετέθη το 1887, με την αιτιολογία της να παραμένει θολή για πολλές δεκαετίες καθώς οι έρευνες εστιάζονταν στον εντοπισμό εγκεφαλικών βλαβών, νευροανατομικών ευρημάτων δηλαδή, ενώ μόνο τελευταία άρχισαν να προσανατολίζονται εντατικά στο γενετικό επίπεδο.

Το 1925 επετεύχθη μια πρώιμη συνδυαστική προσέγγιση της εγκεφαλικής και γενετικής παραμέτρου, διά της προσπάθειας συσχέτισης της δυσλεξίας με την αριστεροδεξιοχειρία, η οποία έχει κληρονομική βάση. Στις μέρες μας η ελπίδα κατανόησης της δυσλεξίας κινείται έντονα στο γενετικό επίπεδο, διά της ανίχνευσης γονιδίων που πιθανόν συνδέονται με τις εγκεφαλικές μικροδιαφοροποιήσεις οι οποίες παρατηρούνται μεταξύ δυσλεκτικών και φυσιολογικών ατόμων. Τέτοιες εγκεφαλικές διαφορές αφορούν, λ.χ., την ελλιπή κυριαρχία του αριστερού ημισφαιρίου όπου εδράζεται το κέντρο ελέγχου των γλωσσικών λειτουργιών, τη λέπτυνση της λευκής ουσίας του εγκεφάλου, τη μυελίνη δηλαδή των νευροαξόνων που συμβάλλει στην ταχύτητα μεταβίβασης της πληροφορίας μεταξύ των νευρώνων, την υστέρηση της μετανάστευσης των νευρώνων κατά την ανάπτυξη του φλοιού στα βαθύτερα στρώματα του νεοφλοιού ή σε λάθος περιοχή κατά την εμβρυϊκή ανάπτυξη του εγκεφάλου και τη δημιουργία των νευρωνικών δικτύων.

Πόσο επηρεάζουν τα γονίδια;

Ποια γονίδια όμως έχουν αποκαλυφθεί και πώς συνδέονται με την ανάπτυξη της δυσλεξίας διά των νευροανατομικών επιδράσεών τους; Στο σημείο αυτό τονίζεται ότι περίπου το 30% των γονιδίων μας επηρεάζει την ανάπτυξη και τη λειτουργία του εγκεφάλου και το 70% τα υπόλοιπα συστήματα του σώματός μας· τα γονίδια εμπλέκονται, ως έναν βαθμό, σε όλες τις συμπεριφορές του ανθρώπου, συμπεριλαμβανομένων και των μαθησιακών δυσκολιών.

Η εμπλοκή του γενετικού παράγοντα στη δυσλεξία αποκαλύφθηκε αρχικά με γενετικές μελέτες σε επίπεδο οικογενειών που έχουν δυσλεκτικά άτομα, επεκτάθηκε στις έρευνες διδύμων και τελευταία στο μοριακό επίπεδο, με την αιτιολογική ερμηνεία να παραμένει εν πολλοίς ασαφής, ωστόσο να φωτίζεται όλο και περισσότερο. Από το οικογενειακό επίπεδο αποκαλύπτεται ότι το 25%-65% των παιδιών που παρουσίασαν δυσλεξία είχαν έναν γονιό δυσλεκτικό. Ο συντελεστής κληρονομησιμότητας, από μελέτες οικογενειών, βρέθηκε να είναι 40%, δηλαδή η αιτιολογία είναι κατά 40% γενετική και οφείλεται σε γονιδιακές παραλλαγές που φέρουν τα δυσλεκτικά άτομα και δεν έχουν τα φυσιολογικά, με την περιβαλλοντική παράμετρο να είναι ισχυρή.

Ο εν λόγω συντελεστής υπερβαίνει το 50% στις περιπτώσεις διδύμων δυσλεκτικών, διαφοροποιούμενος ανάλογα με την ικανότητα/ δεξιότητα που μελετάται. Π.χ. για την καλή ανάγνωση ο εν λόγω συντελεστής είναι 21%-62%, για την αναγνώριση λέξεων 45%, για την ορθογραφική ικανότητα/ δεξιότητα, όπως και για τη φωνολογική αποκωδικοποίηση της σχέσης γράμματος- ήχου, ο συντελεστής κληρονομησιμότητας είναι επίσης υψηλός. Τα στοιχεία αυτά είναι ισχυρότερα στα μονοζυγωτικά δίδυμα σε σχέση με τα διζυγωτικά· όπως και η πιθανότητα να είναι και τα δύο δίδυμα δυσλεκτικά αν το ένα είναι δυσλεκτικό· στα μονοζυγωτικά η πιθανότητα αυτή προσεγγίζει το 68% και στα διζυγωτικά μόνο το 38% Τέτοιες διαφορές είναι καθαρά γενετικές, αφού το περιβάλλον είναι κοινό.

Παρά τις προσπάθειες αυτές σε επίπεδο οικογενειών και διδύμων, δεν ταυτοποιήθηκε κατά αιτιατό τρόπο κανένα γονίδιο, ούτε βρέθηκε κάποια μορφή μεντελικής κληρονομικότητας της δυσλεξίας. Εχει όμως καταδειχθεί ότι πολλές αναπτυξιακές ανωμαλίες και ειδικότερα η διαμόρφωση της δυσλεξίας είναι η αντανάκλαση των γονιδιακών επιδράσεων και αλληλεπιδράσεων μεταξύ τους και με το περιβάλλον. Στο γενετικό αυτό μέτωπο, με πολλές και επίπονες προσπάθειες, έχουν συσχετιστεί με τη δυσλεξία πολλές υποψήφιες γονιδιακές περιοχές που βρίσκονται στα χρωμοσώματα 1, 2, 3, 6, 7, 11, 15 και 18.

Γονιδιακός χάρτης της δυσλεξίας
Η μοριακή προσέγγιση της δυσλεξίας είναι αναμφίβολα περισσότερο διαφωτιστική και ελπιδοφόρα. Π.χ. τελευταία χαρτογραφήθηκε ολόκληρο το γονιδίωμα δυσλεκτικών ατόμων και βρέθηκε ότι μια σημαντική περιοχή εντοπίζεται στο 6ο χρωμόσωμα. Διάφορα γονίδια του χρωμοσώματος αυτού, με σημαντικότερα τα ΚΙΑΑΟ319 και DCDC2, φαίνεται να παίζουν ιδιαίτερο ρόλο για την εκδήλωση της δυσλεξίας. Τα γονίδια αυτά βρίσκονται κοντά, εκφράζονται στις ίδιες εγκεφαλικές περιοχές που είναι σχετικές με τον θάλαμο και έχουν όμοιες λειτουργίες. Το ΚΙΑΑ0319 κωδικοποιεί μια μεμβρανική πρωτεΐνη που συμμετέχει στις κυτταρικές προσκολλήσεις και στη νευρωνική μετανάστευση, στην οποία συμμετέχει και το DCDC2. Αλλα υποψήφια και προδιαθεσικά γονίδια για τη δυσλεξία είναι το DΥΧ1C1 του 15ου χρωμοσώματος που εκφράζεται σε πολλούς ιστούς, συμπεριλαμβανομένου και του εγκεφάλου, και εμπλέκεται στη μετανάστευση των νευρώνων· όπως και το DΥΧ5 του 3ου χρωμοσώματος. Αλλο ένα γονίδιο του χρωμοσώματος αυτού, το RΟΒΟ1, εκφράζεται στο αναπτυσσόμενο νευρικό σύστημα και εμπλέκεται στη μορφοποίηση του νευράξονα και των δεντριτών.

Πέραν των αναφερθέντων γονιδίων εμπλέκονται και άλλα· κατάσταση που υποδηλώνει ότι η δυσλεξία είναι ένας ποσοτικός χαρακτήρας, εξαρτάται δηλαδή από πολλά γονίδια, και γι΄ αυτό επηρεάζεται πολύ και από το περιβάλλον, όπως λ.χ. η νοημοσύνη μας, το ύψος μας κ.ά. Η κατάσταση αυτή σε σύζευξη με τον συνδυασμό των γονιδιακών παραλλαγών των προδιαθεσικών γονιδίων που φέρει κάθε δυσλεκτικό άτομο έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ποικίλων τύπων δυσλεξίας· όπως και διαφορετικού βαθμού εκδήλωσής της. Γι΄ αυτό μπορεί να παρουσιάζουν ετερογένεια τα δυσλεκτικά παιδιά της ίδιας οικογένειας και να χρειάζονται διαφορετική εξειδίκευση των μεθόδων αντιμετώπισης της δυσλεξίας τους· αντιμετώπιση που επί του παρόντος μόνο σε εμπειρικό επίπεδο είναι εφικτή. Απώτερος στόχος βέβαια είναι η γονιδιακή θεραπεία των ελαττωματικών προδιαθεσικών γονιδίων, κάτι που παραπέμπεται στο μέλλον. Και επειδή δεν έχει βρεθεί ακόμη κανένα γενετικό- βιολογικό τεστ, η προσοχή γονιών και νηπιαγωγώνδασκάλων πρέπει να είναι μεγάλη για την έγκαιρη διάγνωση και συνακόλουθη αντιμετώπιση, προκειμένου να καμουφλαριστούν πιο επιτυχώς τα συμπτώματα· μια πρώιμη διάγνωση έχει αναμφίβολα πιο ικανοποιητική αντιμετώπιση. Τονίζεται επίσης ότι παιδιά που οι γονείς τους αντιμετώπισαν το πρόβλημα στην παιδική ηλικία, έχουν πολύ περισσότερες πιθανότητες να επιτύχουν το ίδιο συγκριτικά με άλλα παιδιά που οι γονείς τους δεν τα κατάφεραν.

Πολλά παιδιά πάντως έχουν καταφέρει να νικήσουν αυτή τη δυσκολία λόγω της ευπλαστότητας του εγκεφάλου και της σωστής αντιμετώπισης της δυσλεξίας από γονείς και δασκάλους. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι οι εγκέφαλοι των δυσλεκτικών παιδιών είναι συνήθως ευφυέστεροι, δημιουργικότεροι και εφευρετικότεροι· παραδείγματα δυσλεκτικών που διέπρεψαν έχουμε πολλά, όπως λ.χ. ο Εντισον. Γι΄ αυτό η δυσλεξία μπορεί να θεωρηθεί και «θείο δώρο», η «νόσος των χαρισματικών παιδιών», μια «παθολογία της ανωτερότητας» αν διαγνωστεί εγκαίρως και αντιμετωπιστεί επιτυχώς. Η ενημέρωση και η βοήθεια των ηρωικών γονιών από την πολιτεία είναι επίσης σημαντική· για να μην αισθάνονται ανυπεράσπιστοι, μόνοι και ανήμποροι να βοηθήσουν το «εύπλαστο» παιδί τους.

Ο κ. Σ. Ν. Αλαχιώτης είναι καθηγητής Γενετικής.


Πηγή: http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&artid=287024&ct=33&dt=06/09/2009

16Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Κυρ Φεβ 20, 2011 3:23 am

koukida

koukida
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Μαθήματα αγάπης & ηθικής!

(Αυτό ειναι το 1ο μερος.
το αρθρο αποτελειται απο 6 ενότητες- για να το διαβάσετε ολοκληρωμενο ακολουθείστε το link που παραθέτω στο τέλος)


Από την Μαρία Βόλλη
Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να σέβονται, να δείχνουν την
αγάπη τους και να είναι δημοφιλή και αξιαγάπητα. Θέλουμε να
ενδιαφέρονται για τα αισθήματα των άλλων, να μοιράζονται τα παιχνίδια
τους, να νοιάζονται, να είναι ειλικρινή και να έχουν αξίες... Όλα αυτά
τα ευγενικά χαρίσματα και οι αξίες, που θα τα κάνουν καλύτερους
ανθρώπους, καλλιεργούνται από τα πρώτα κιόλας χρόνια της ζωής τους.


Όταν ένα μωρό είναι μέχρι 2 ετών,
παρατηρεί τους γονείς και τους οικείους του και βλέπει ότι οι άνθρωποι
φροντίζουν, βοηθούν και αγαπούν ο ένας τον άλλο. Αν και μέχρι εκείνη την
ηλικία δε μπορεί να σκεφθεί καθόλου ηθικά, αφού πρέπει να ικανοποιήσει
τις δικές του άμεσες ανάγκες, οι πρώτες εντυπώσεις που παίρνει από τη
φροντίδα και τη ζεστασιά των γονιών του είναι πολύ σημαντικές.
Ενισχύστε, λοιπόν, το συναίσθημα της καλοσύνης και της αγάπης
προσφέροντας απλόχερα τη φροντίδα και τη ζεστασιά σας στο μωρό σας.

Καθώς το μικρό σας μεγαλώνει και γίνεται νήπιο, εκεί λίγο μετά τα 2,
θα πρέπει να ξεκινήσετε να θέτετε και τα πρώτα όρια στο σπίτι και στα
φιλικά παιχνίδια. Σ’ αυτή την ηλικία ο εγωκεντρισμός, φυσιολογικό
χαρακτηριστικό αυτής της περιόδου, πολύ πιθανό να υποσκελίσει το
ενδιαφέρον του για τους άλλους. Για τα νήπια από 3 έως 5 ετών ο ρόλος
των γονιών είναι πάρα πολύ σημαντικός, γιατί σ’ αυτή τη φάση τα μικρά
έχουν αρχίσει να κοινωνικοποιούνται. Με τη βοήθειά σας, την καθοδήγηση
και την ενθάρρυνσή σας θα αναπτύξουν αρετές, όπως η συμπόνια, η ευγένεια
και η γενναιοδωρία, αξίες οι οποίες θα τα βοηθήσουν να χτίσουν
επιτυχημένες σχέσεις εντός και εκτός οικογένειας. Αν παρόλη την
προσπάθειά σας δε μπορούν ακόμη να ελέγξουν το θυμό τους, ούτε να
συμπεριφερθούν “φρόνιμα”, τότε χρειάζονται ακόμη περισσότερη αγάπη και
βέβαια ακόμη περισσότερα όρια και αποτελεσματικότερη πειθαρχία.

Άλλωστε, ο βασικός πυρήνας στη διαδικασία της κοινωνικοποίησης είναι
να καταστεί το παιδί ικανό να διακρίνει τι είναι “ηθικό” και τι
“ανήθικο”, τι “καλό” και “κακό” και τι “σωστό” και “λάθος” τόσο στη δική
του συμπεριφορά όσο και στη συμπεριφορά των άλλων. Το παιδί πρέπει να
καταλάβει και να αποδεχτεί τους ηθικούς κανόνες, που έχει θεσπίσει η
κοινωνία μέσα στην οποία πρόκειται να ζήσει. Και φυσικά, πρέπει να
αποφεύγει να τους καταπατά, ακόμα και όταν δεν υπάρχει άμεση απειλή
τιμωρίας.

Από την ηλικία των 6 ετών και μέχρι τα 10 τα παιδιά έχουν μάθει πλέον
τους κανόνες “καλής συμπεριφοράς” και μπορούν να κατανοήσουν ότι στην
ηθικότητα υπάρχει και μια συναισθηματική πλευρά. Νιώθουν εσωτερική
ικανοποίηση για τις ηθικές πράξεις και ενοχή ή ντροπή για τις ανήθικες. “
Δεν είναι δίκαιο!”, θα τα ακούσετε να λένε συχνά σ’ αυτή την ηλικία.
Αυτή τη φράση θα την ακούσετε πολλές φορές, γιατί τα μικρά αναπτύσσουν
το αίσθημα της δικαιοσύνης παράλληλα με την κατανόηση και τη συμπόνια.
Είναι πλέον ώριμα και κατανοούν τις συνέπειες των πράξεών τους, ενώ
καταλαβαίνουν πολύ καλά τι σημαίνει απογοήτευση και στεναχώρια. Σ’ αυτή
τη φάση, αν και καταλαβαίνουν ποια είναι η σωστή και ποια η λάθος
αντίδραση, ενδέχεται κάποιες φορές να επιλέγουν τη λάθος, π.χ. απλά και
μόνο επειδή θέλουν να τα θεωρούμε ίσα και όμοια με τα μεγαλύτερα αδέλφια
τους.

Με συζήτηση, υπομονή, επιμονή, καθοδήγηση και αγάπη θα μπορέσετε να
τους διδάξετε ότι το σπουδαιότερο σημείο των ηθικών αξιών είναι η καλή
συμπεριφορά (το εκτελεστικό μέρος, η πράξη). Αυτό που σας ενδιαφέρει δεν
είναι απλά τα παιδιά να γνωρίζουν τους ηθικούς κανόνες ή να νιώθουν
ενοχή όταν τους παραβαίνουν. Πρέπει να μάθουν να συμπεριφέρονται σύμφωνα
μ’ αυτούς.

Εδώ να τονίσουμε, ότι τα μικρότερα παιδιά πιστεύουν ότι οι ηθικοί
κανόνες είναι αμετάβλητοι, καθορισμένοι και αιώνιοι. Ότι μια πράξη είναι
απολύτως καλή ή απολύτως κακή. Αντίθετα, τα μεγαλύτερα παιδιά
αντιλαμβάνονται ότι οι ηθικοί κανόνες δεν υπάρχουν a priori, αλλά είναι
κοινωνικές συμβατικότητες που έχουν κοινώς συμφωνηθεί, για να
εξασφαλιστεί καλύτερη τάξη πραγμάτων. Επίσης, κατανοούν ότι υπάρχουν
περισσότερες από μια απόψεις για το ίδιο θέμα και όχι μόνο η δική τους.

Αυτές οι τρεις πλευρές της ηθικότητας (γνωστική, συναισθηματική και
εκτελεστική) αντιστοιχούν προς τις τρεις βασικές κατευθύνσεις που έχουν
διαμορφωθεί στη θεωρία και στην έρευνα της ανάπτυξης της ηθικότητας. Η
γνωστική πλευρά έχει μελετηθεί ιδιαίτερα από τους γενετικούς ψυχολόγους
Piaget και Kohlberg. Η συναισθηματική πλευρά έχει τονιστεί ιδιαίτερα από
τον Freud ως συναίσθημα ενοχής και από τους συμπεριφοριστές ως φόβος
τιμωρίας για την ίδια την πράξη ή ως επίγνωση των πιθανών δυσμενών
επιπτώσεων. Η εκτελεστική πλευρά έχει κυρίως διερευνηθεί με τα λεγόμενα
“πειράματα αντίστασης στους πειρασμούς”, για να καθοριστεί κατά πόσο η
ηθικότητα αποτελεί ένα σταθερό και μόνιμο χαρακτηριστικό της
προσωπικότητας του ατόμου, μια γενική στάση που κυριαρχεί σε όλες τις
πράξεις του, ανεξάρτητα από τις συγκεκριμένες περιστασιακές συνθήκες.
Διαβαστε και το υπόλοιπο άρθρο εδω:http://www.yeskid.gr/kosmos-paidioy/frontida-diapaidagogisi/diapaidagogisi/mathimata-agapis-ithikis

17Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Κυρ Φεβ 20, 2011 4:38 am

mamadimi

mamadimi
Είναι σε καλό δρόμο!
Είναι σε καλό δρόμο!
Πέμπτη, 17 Φεβρουάριος 2011 09:51



12 πολύτιμες συμβουλές που μπορεί να δωσει ένα παιδί στους γονείς του σύμφωνα με τις αρχές και τα κείμενα των Α. Άλντερ και Ρ. Ντράικωρς.



* Μη φοβάστε να είστε σταθεροί μαζί μου. Αυτό θα με κάνει να νιώθω περισσότερη σιγουριά.

* Μη με παραχαϊδεύετε. Ξέρω πολύ καλά πως δεν πρέπει να μου δίνετε ο,τιδήποτε σας ζητώ. Σας δοκιμάζω μονάχα για να δω.

* Μη με κάνετε να νιώθω μικρότερος απ΄ ότι είμαι. Αυτό με σπρώχνει να παριστάνω καμιά φορά το «σπουδαίο».

* Μη μου κάνετε παρατηρήσεις μπροστά στον κόσμο, αν μπορείτε. Θα προσέξω περισσότερο αυτό που θα μου πείτε, αν μου μιλήσετε ήρεμα, μι στιγμή που θα είμαστε οι δυο μας.

* Μη μου δημιουργείτε το συναίσθημα πως τα λάθη μου είναι αμαρτήματα. Μπερδεύονται έτσι μέσα μου όλες οι αξίες που έχω μάθει να αναγνωρίζω.

* Μην πέφτετε σε αντιφάσεις. Με μπερδεύετε έτσι αφάνταστα και με κάνετε να χάνω την πίστη μου σε εσάς.

* Μη με αγνοείτε, όταν σας κάνω ερωτήσεις, γιατί θα ανακαλύψετε πως θα αρχίσω να παίρνω τις πληροφορίες μου από άλλες πηγές.

* Μην προσπαθείτε να με κάνετε να πιστέψω πως είστε τέλειοι ή αλάνθαστοι. Είναι μια δυσάρεστη έκπληξη για μένα, όταν ανακαλύπτω πως δεν είστε ούτε το ένα ούτε το άλλο.

* Μη διανοηθείτε ποτέ πως θα πέσει η υπόληψή σας αν μου ζητήσετε συγγνώμη. Μια τίμια αναγνώριση του λάθους σας μου δημιουργεί πολύ θερμά αισθήματα απέναντί σας.

* Μην ξεχνάτε πως μ΄ αρέσει να πειραματίζομαι. Χωρίς αυτό δεν μπορώ να ζήσω. Σας παρακαλώ παραδεχτείτε το.

* Μην ξεχνάτε πόσο γρήγορα μεγαλώνω. Θα πρέπει να σας είναι δύσκολο να κρατήσετε το ίδιο βήμα με μένα, αλλά προσπαθήστε σας παρακαλώ.

* Μην ξεχνάτε πως δεν θα μπορέσω να αναπτυχθώ χωρίς πολλή κατανόηση και αγάπη. Αυτό όμως δεν χρειάζεται να το πω, έτσι δεν είναι;

* Μη μου λέτε ποτέ ψέματα![b]

http://www.childit.gr/gr/index.php/childitnews/351-12-politimes-simvoules-pou-mporei-na-dosei-ena-paidi-stous-goneis-tou

18Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Κυρ Φεβ 20, 2011 4:42 am

mamadimi

mamadimi
Είναι σε καλό δρόμο!
Είναι σε καλό δρόμο!
25 κανόνες για να επικοινωνούμε καλύτερα με το μικρό μας


Οι παρακάτω κανόνες, εάν εφαρμοστούν με συνέπεια και δημιουργικά στην καθημερινή επικοινωνία με το παιδί προσχολικής ηλικίας, έχουν πολύ θετική επίδραση στη γλωσσική ανάπτυξή του. Η ανάπτυξη σωστού λόγου είναι από τις σημαντικότερες παραμέτρους που καθορίζουν τη μελλοντική επιτυχία του παιδιού στο σχολείο και αργότερα ίσως στην κοινωνία.

Αργή, απλή και τονισμένη ομιλία στο επίπεδο του παιδιού

Όταν μιλάμε σε ένα νήπιο, προφέρουμε τις λέξεις αργά και καθαρά. Προσπαθούμε να τονίζουμε το ίδιο όλες τις συλλαβές, ώστε να μην ακούει το παιδί μέρος μόνο της λέξης.

Πάντα προσπαθούμε να κοιτάμε το παιδί στα μάτια. Ακόμα, είναι σημαντικό να βεβαιωθούμε πως το παιδί μάς βλέπει την ώρα που μιλάμε και παρατηρεί τα χείλια μας, τις εκφράσεις μας.

Οι προτάσεις μας είναι καλό να έχουν μία λέξη παραπάνω από τις προτάσεις που μπορεί να φτιάξει το παιδί μας. Εάν το 18 μηνών μικρό μας προφέρει μερικές απλές λέξεις, προσπαθούμε να του μιλάμε με απλές προτάσεις που έχουν δύο λέξεις, όπως "νινί κοιμάται', 'έλα εδώ'κλπ. Το φυσιολογικό παιδί στα 3 του χρόνια χρησιμοποιεί καλά προτάσεις με τρεις λέξεις, συνήθως υποκείμενο, ρήμα, αντικείμενο. Εμπλουτίστε την κουβέντα βάζοντας επίθετα ή αντωνυμίες και φτιάχνοντας προτάσεις με τέσσερις λέξεις.

Δείξτε ενδιαφέρον και ενθουσιασμό

Το μη λεκτικό περίβλημα της ομιλίας μας έχει σημασία. Στα μικρά παιδιά αυθόρμητα μιλάμε πιο ζωντανά, με μια δραματοποίηση στη χροιά της φωνής, με χρωματικές αντιθέσεις και έμφαση στον τονισμό.

Κατανοήστε το εύρος της προσοχής που μπορεί να δώσει ένα παιδί σε κάθε ηλικία

Συχνά εκνευριζόμαστε με τις απότομες μεταπτώσεις του ενδιαφέροντος που δείχνει το παιδί. Πριν ακόμη πιάσει κάτι, σπεύδει να ασχοληθεί με κάτι άλλο. Είναι καλό να συνειδητοποιήσουμε πόσο διαφορετικό εύρος προσοχής έχουν τα μικρά παιδιά. Τα βρέφη εστιάζουν σε κάτι στιγμιαία κατά τους πρώτους έξι μήνες, για μερικά δευτερόλεπτα κατά τους επόμενους έξι. Αποσπώνται από ό,τι κάνουν πολύ εύκολα αν υπάρχουν πολλά ερεθίσματα στο περιβάλλον τους. Αργότερα, η προσοχή των μικρών παιδιών είναι άκαμπτη, σα μέσα από κανάλι, σε εκείνο που κάνουν κάθε στιγμή. Δυσκολεύονται να αφοσιωθούν σε κάτι για παραπάνω από μερικά λεπτά, μπορούν συνήθως να παρακολουθήσουν ένα πράγμα τη φορα και αλλάζουν ενδιαφέρον πολύ γρήγορα, για τα δικά μας κριτήρια. Μόνο μετά τον τέταρτο χρόνο της ζωής αποκτά συνήθως το παιδί την ικανότητα να εστιάζει σε ένα παιχνίδι για παραπάνω από μερικά λεπτά και να παρακολουθεί δύο ή περισσότερα πράγματα ταυτόχρονα.

Ακολουθήστε την κατεύθυνση της προσοχής του παιδιού σας

Το μικρό παιδί ασχολείται κυρίως με το τώρα και δεν θα σας ακούσει ιδιαίτερα αν του μιλάτε για ό,τι έγινε εχθές ή όσα θα γίνουν αύριο. Αν εστιάζει την προσοχή του σε ένα παιχνίδι, πχ ένα αυτοκινητάκι, ακολουθήστε το και μιλήστε για αυτό, τι ήχο κάνει, αν έχει πόρτα κλπ. Αφήστε στο παιδί την πρωτοβουλία. Όταν θέλετε να τραβήξετε την προσοχή του σε κάτι, κατεβείτε στο επίπεδό του, βεβαιωθείτε ότι σας κοιτάει, πείτε το όνομά του και έπειτα αυτό που θέλετε. Προσπαθήστε να δείτε τον κόσμο από τη δική του οπτική γωνία, με τα δικά του μάτια. Παρατηρήστε το παιδί για λίγο και φανταστείτε τι βλέπει, τι σκέφτεται, πως το εκφράζει. Σε γενικές γραμμές, κάντε ένα βήμα πίσω: μην προτρέχετε να επιβάλλετε τη βούληση σας και τον κόσμο σας. Μπείτε στο δικό του κόσμο, αφήστε το παιδί να πάρει πρωτοβουλία και απλώς εμπλουτίστε με το λόγο σας τη διαδρομή. Τα μικρά παιδιά μαθαίνουν εύκολα ό,τι ανακαλύπτουν από μόνα τους και δύσκολα ό,τι τους επιβάλλουμε.

Δώστε χρόνο και ευκαιρία στο παιδί να σκεφτεί και να αποκριθεί

Κάντε ένα ενδιαφέρον πείραμα: μαγνητοφωνήστε για δέκα λεπτά την επικοινωνία σας με το παιδί. Αν, ακούγοντας την κασέτα, διαπιστώσετε ότι μιλάτε μόνο εσείς και το παιδί έχει αρθρώσει από καθόλου έως μερικές μόνο λέξεις, ίσως χρειάζεται να ξανασκεφτείτε τον τρόπο που επικοινωνείτε μαζί του. Πολλοί γονείς δίνουν συνεχώς μια σειρά από παροτρύνσεις, προσταγές και ερωτήσεις στο παιδί, χωρίς να σταματούν για να του δώσουν χρόνο να σκεφτεί και να αρθρώσει μια απάντηση. Άλλοι πάλι προτρέχουν να εκστομίσουν την σωστή λέξη, να προσφέρουν έτοιμες απαντήσεις, με αποτέλεσμα το παιδί να μην νιώθει την ανάγκη καν να μιλήσει. Ανάλογα με το στάδιο ωρίμανσης, τα μικρά παιδιά χρειάζονται περισσότερο χρόνο από εσάς για να μιλήσουν. Σεβαστείτε αυτήν τους την ανάγκη, δείξτε ότι προσέχετε υπομονετικά όσο περιμένετε την απάντηση, συνεχίζοντας να τα κοιτάτε με ενδιαφέρον.

Δώστε έμφαση στην επανάληψη

Το νήπιο έχει ανάγκη να ακούσει το ίδιο πράγμα πολλές φορές. Έχει σημασία να ακούσει πάλι και πάλι την ίδια λέξη, σε διαφορετική στιγμή και πλαίσιο, για να την αφομοιώσει τελικά.

Σχολιάστε και περιγράψτε ό,τι κάνει και κάνετε τώρα

Περιγράψτε τι κάνει και τι κάνετε κάθε στιγμή. Τα μικρά ζουν μόνο στο τώρα. Αν μαγειρεύετε, μιλήστε του για τα υλικά που χρησιμοποιείτε. Αν είστε στο δρόμο, προσέξτε που κοιτάει και περιγράψτε την εικόνα. Αν παίζει με ένα κουκλόσπιτο και ανεβάζει το κουκλάκι από την σκάλα, διανθίστε την σκηνή με ανάλογο "λεκτικό" περίβλημα. Η τεχνική αυτή θυμίζει κάπως την αναμετάδοση ενός ποδοσφαιρικού αγώνα. Κάθε στιγμή, κάθε δραστηριότητα ρουτίνας, όσο φαινομενικά βαρετή κι αν είναι, μπορεί να γίνει ευκαιρία για λεκτικά ερεθίσματα και γλωσσική πρόοδο του παιδιού σας.

Επεκτείνετε αυτό που λέει κάθε φορά

Συμπληρώστε και εμπλουτίστε κάθε τι που λέει το νήπιό σας. Αν σας ζητάει να το πάτε βόλτα λέγοντας 'άτα', απαντήστε του 'θέλεις να πας βόλτα μικρέ μου!'. Ο 18 μηνών Μανώλης βρήκε μια πλαστική φράουλα στο πάτωμα. Πηγαίνει προς το ντουλάπι και φωνάζει δείχνοντας 'φαγητά'. Καταλαβαίνετε πως θέλει να βάλει τη φράουλα στο καλαθάκι με τα άλλα πλαστικά τρόφιμα, που βρίσκεται μέσα στο ντουλάπι. Πείτε του 'βέβαια, να βάλουμε τη φράουλα στο καλάθακι με τα άλλα φαγητά! Έχεις δίκιο. Να και μια μπανάνα. Να βάλουμε κι αυτήν μέσα.'

Αφήστε κενό στην πρότασή σας για να το συμπληρώσει

‘Αυτό είναι ένα…’, ‘Κοίτα, μια..’, ‘Δώσε μου το ..’ Αφήστε κάτι να λείπει, μια λέξη να εννοείται και δώστε χρόνο στο παιδί να τη βρει. Κοιτάξτε το στα μάτια εύθυμα περιμένοντας, κεντρίστε το να αποκριθεί. Αν δείτε στο πρόσωπό του να αναπτύσσεται ντροπή, θυμός ή άγχος, πείτε του τη λέξη απλά, χωρίς να εστιάσετε στην σιωπή του.. Χρησιμοποιήστε αν χρειάζεται χειρονομίες, εκφράσεις, δείξτε εκείνο που θέλετε να σας ονοματίσει. Προσοχή, να καταφεύγετε σε αυτήν την τεχνική με μέτρο. Αν δοθεί η εντύπωση του καταναγκασμού στο παιδί, αυτό θα αποσυρθεί, θα διακόψει την επικοινωνία.

Μάθετέ του να περιμένει την σειρά του

Ένα σημαντικό στοιχείο μιας συζήτησης είναι η γνώση του να ξέρει κανείς πότε να μιλήσει, η δεξιότητα του να περιμένεις τη σειρά σου. Οι γονείς μπορούν να διδάξουν αυτήν τη δεξιότητα με το προσωπικό τους παράδειγμα, όταν ακούν υπομονετικά για όση ώρα χρειαστεί την απάντηση του νηπίου τους, και με τον έπαινο όταν το μικρό αποκρίνεται σωστά.

Εμπλουτίστε καθημερινές πράξεις ρουτίνας με λόγο

Κάθε τι που κάνετε μέσα στην ημέρα σας μαζί με το παιδί είναι ευκαιρία για μάθηση και συνομηλία. Καθημερινές δουλειές όπως το μαγείρεμα, το πλύσιμο, το σιδέρωμα, το σούπερ μάρκετ, μπορούν να γίνουν πιο ενδιαφέρουσες, λιγότερο βαρετές και για σας και για το παιδί σας, προσφέροντας ταυτόχρονα τροφή για την ανάπτυξή του. Το κλειδί είναι να βάζετε το μικρό σας ενεργό μέσα σε ό,τι κάνετε, να μην απομονώνετε το δικό σας ‘μεγάλο’ κόσμο μακριά από το δικό του ‘μικρό’ κόσμο.

Βάλτε το νήπιο σας να συμμετέχει σε ό,τι κάνετε

Το νήπιο μαθαίνει κάθε στιγμή και ευκαιριακά. Οποιοδήποτε γεγονός της ημέρας μπορεί να γίνει ευκαιρία για σωστή κουβέντα και μάθηση. Στο σούπερ μάρκετ, δώστε στο μικρό σας πράγματα να κάνει, αφήστε το να συμμετέχει. Ονομάζετε τα αντικείμενα που βλέπετε. Στην πραγματικότητα, το μυστικό για να μπορέσετε να κάνετε ο,τιδήποτε είναι να βάλετε το μικρό να συμμετέχει σε αυτό! Διαφορετικά, θα βρεθείτε διαρκώς αντιμέτωποι με τον αρνητισμό, την γκρίνια και την αταξία του.

Παίξτε με τους ήχους, τους φθόγγους, τις λέξεις

Δείξτε του ότι είναι ελεύθερο να πειραματιστεί με τη γλώσσα, να τη γνωρίσει μέσα απο λάθη. Παροτρύνετέ το να αυτοσχεδιάσει, να φτιάξει στιχάκι, τραγουδάκι από μια συλλαβή! Έτσι του τονίζετε τον αυθορμητισμό, την αυτοπεποίθηση, του δίνετε εφόδια να ανακαλύψει μόνο του πτυχές του κόσμου - και της γλώσσας. Μην φοβάστε να ακουστείτε 'ανόητοι', να κάνετε γελοίους ήχους ή αδόκιμες λέξεις, φράσεις.

Όχι στον καταιγισμό ερωτήσεων

Τα νήπια, ιδιαίτερα κάτω των τριών χρόνων, είναι μπερδεμένα. Μόλις ξεκίνησαν να γνωρίζουν τον κόσμο, μα πολλά πράγματα είναι ακόμα πρωτόφαντα, συνιστούν γρίφο. Μπερδεύονται να οριοθετήσουν τον ίδιο τους τον εαυτό. Επιπλέον δυσκολεύονται ακόμα να εκφραστούν με τις λέξεις. Αν φανταστείτε για λίγο τον ψυχισμό τους θα καταλάβετε γιατί το να τα ρωτάμε συνέχεια δεν είναι και τόσο καλή ιδέα. Όσο περισσότερες ερωτήσεις του απευθύνεις, τόσο πιο έντονα θα εναντιωθεί, θα βρεθεί σε σύγχυση, θα κόψει τις γέφυρες της επικοινωνίας. Αυτό ισχύει ιδιαίτερα αν οι ερωτήσεις είναι κυρίαρχες στο λόγο μας, του προσφέρουν επιλογές που δεν ξέρει να χειριστεί, προέρχονται από πολλά άτομα ταυτόχρονα ή από άτομα λιγότερο οικεία.

Οι πολλές ερωτήσεις είναι ένας σίγουρος τρόπος να οδηγήσουμε σε πρώιμο τέλος την συνομηλία μας με ένα νήπιο. Μόνο αργότερα, συνήθως στα 3-5 χρόνια, όταν το παιδί αρχίσει να κάνει από μόνο του ερωτήσεις – τα ατέλειωτα γιατί και πως- μπορούμε να ενσωματώσουμε στο λόγο μας ερωτήσεις – και πάλι με τρόπο φυσιολογικό, μη απαιτητικό, όπως μιλάμε με έναν ενήλικα και όχι εν είδη καταιγισμού.

Προτιμήστε τις ανοιχτές από τις κλειστές ερωτήσεις

'Τι είναι αυτό;', 'Τι θέλεις;', 'τι χρώμα είναι το μπλουζάκι;', 'πόσο χρονών είσαι;' 'αγαπάς τον παππού σου;', 'θέλεις να παίξουμε;', 'είναι καλό;', 'σ'αρέσει;'. Θα μπορούσα να αναφέρω δεκάδες άλλες παρόμοιες κλειστές ερωτήσεις που ταλαιπωρούν κάθε μέρα τα μικρά παιδιά, κάτω των τριών χρονών. Δεν προσθέτουν τίποτα ενδιαφέρον για το παιδί, είναι καταναγκαστικές ή χιλιοειπωμένες, δέχονται μόνο μια μονολεκτική απάντηση, συνήθως ‘ναι’ ή ‘όχι’, προκαλούν αντίδραση και εναντίωση, κλείνουν αντί να ανοίγουν την κουβέντα μαζί τους. Είναι πολύ προτιμότερο να μετατρέπετε τις ερωτήσεις σας σε ανοιχτές, οι οποίες παροτρύνουν το παιδί να σκεφτεί, να απαντήσει με πολλές λέξεις και να συνεχίσει την κουβέντα. Για παράδειγμα 'Ωραία, μπήκε ο πειρατής στο δωμάτιο, τώρα πως θα ανοίξει την πόρτα;' ή ‘είναι επικίνδυνο να κατέβεις την σκάλα μόνος σου, γιατί; Ξέρεις;’.

Ποτέ μην το κριτικάρετε αν πει κάτι λάθος

Ο Κωνσταντίνος βλέπει με έξαψη τη μαμά του να βάζει το καρότσι του στο πορτ μπαγκάζ του αυτοκινήτου. ‘Άτα!’, αναφωνεί. Μην του λέτε ' Δεν είναι άτα αλλά βόλτα'. Αυτό θα τον αποθαρρύνει, θα του χαμηλώσει την αυτοπεποίθηση στις γλωσσικές του ικανότητες και θα τον αποτρέψει από το να σας μιλάει ελεύθερα. Πείτε του μπράβο για την προσπάθειά του και επαναλάβετε τη λέξη σωστά ειπωμένη. Αναγνωρίστε την αξία της απάντησής του, έστω και λανθασμένης, και παρακινήστε τον, βοηθήστε τον δίνοντάς του στοιχεία, ώστε να βρει την σωστή απάντηση. Τα θετικά σας σχόλια είναι πολύ σημαντικά για να ανθίσει η ομιλία του.

Αποφύγετε το πατρονάρισμα και τον εκπαιδευτικό τόνο

Το παιδί ξέρει να διαβάζει τον εμφανώς διδακτικό, «στημένο» τόνο. Τα περισσότερα αντιδρούν σε αυτόν τον τόνο με αρνητισμό και τελικά δε μαθαίνουν εκείνο που θέλετε. Επίσης τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα όχι με τη δική σας καθοδήγηση αλλά όταν εξερευνούν μόνα τους τα πράγματα, με δικό τους κίνητρο. Όσα και να τους πείτε για τους δεινόσαυρους, δε θα μάθουν τίποτα αν δεν πιάσουν στα χέρια τους ένα πλαστικό δεινοσαυράκι από δικό τους ενδιαφέρον και δεν κάνουν τις ερωτήσεις που αυτά θέλουν. Μπορείτε να τα παροτρύνετε, να προσφέρετε λύσεις όταν ζητούν βοήθεια, αλλά όχι να τα καθοδηγήσετε. To νήπιο διαισθάνεται τον εκπαιδευτικό τόνο ως τεχνητό, αφύσικο, έξω από τις άμεσες παραστάσεις που το αφορούν και τελικά απωθείται από αυτόν.

Μιλήστε για σκέψεις και συναισθήματα

Διερευνήστε και εκφράστε συναισθήματα δικά σας και του παιδιού. Μιλήστε με ειλικρίνεια για ιδέες και σκέψεις, σίγουρα θα εκπλαγείτε από την ώριμη απάντηση και του πιο μικρού παιδιού! Είναι καλό το μικρό μας να εξοικειώνεται με την ανθρώπινη μας υπόσταση, πέρα από το καθαρό γονεικό μας πρόσωπο.

Δώστε τροφή στη φαντασία

Τα παραμύθια προσφέρουν στο παιδί υλικό για να κεντρίσει τη φαντασία του. Όταν το μικρό φτάσει στο στάδιο της μαγικής σκέψης, γύρω στα 2-4 χρόνια, μπείτε στη δική του λογική. Μη φοβάστε ότι θα ακουστείτε παράλογοι, ονειροπόλοι, μη πραγματιστές. Μιλήστε του για νεράιδες, για δράκους και για όλα εκείνα τα μοτίβα που βρίσκονται κρυμμένα σε όλα τα καλά παραμύθια, φανταστικά μα πολύ χρήσιμα για να κατανοήσουν την πραγματικότητα.

Χρησιμοποιήστε άφθονο παιχνίδι προσποίησης

Το κουκλοθέατρο - ή και θέατρο σκιών- είναι ένας εκπληκτικός, έξυπνος τρόπος για να ανάψετε τη φαντασία του παιδιού, να εμπλουτίσετε το λεξιλόγιό του αλλά και να 'αναπαραστήσετε' προβλήματα και καθημερινές καταστάσεις. Στην τελευταία περίπτωση, δημιουργώντας για παράδειγμα μια σκηνή με μια προστριβή ανάμεσα σε αδερφάκια, βοηθάτε να εκτονωθούν άσχημα συναισθήματα των παιδιών, βλέπετε βαθύτερα μέσα στην ψυχή τους και προσφέρετε έδαφος για ανακωχή.

Βιβλία, αυτό το υπέροχο μέσο επικοινωνίας

Ένα από τα ιδιαίτερα πολύτιμα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στο παιδί μας είναι να του εμφυσήσουμε αγάπη για τα βιβλία, από πολύ νωρίς, πριν τα πρώτα του γενέθλια. Περιεργαζόμενοι ένα παιδικό βιβλιαράκι γεμάτο εικόνες μαζί με το παιδί, πετυχαίνουμε πάρα πολλά: περνάμε όμορφες, χαλαρές στιγμές, ιδιαίτερα πριν τον ύπνο. Δημιουργούμε όμορφες συνήθειες που θα αντέξουν στο μέλλον. Χτίζουμε τη σχέση μας με το παιδί. Του δίνουμε άπειρα λεκτικά ερεθίσματα. Το προσκαλούμε να εκφράζει αυτά που σκέφτεται και αισθάνεται. Προάγουμε την κοινωνική και συναισθηματική του ανάπτυξη και αναπτύσσουμε τη φαντασία του.

Το παιδί μαθαίνει καλύτερα καινούργιες λέξεις όταν χρησιμοποιεί όλες τις αισθήσεις του

Όταν το παιδί προσπαθεί να εκφράσει κάτι ζωντανό, χειροπιαστό και παραστατικό, μαθαίνει πιο γρήγορα. Η λέξη αγελάδα θα του εντυπωθεί σιγά-σιγά αν τη βλέπει στη ζωγραφιά ενός βιβλίου, κάπως πιο γρήγορα αν στο βιβλίο υπάρχει αληθινή εικόνα αγελάδας, ακόμα πιο σύντομα αν ο μπαμπάς, την ώρα που διαβάζει το βιβλίο τού κάνει παραστατικά ‘μουου..’, άμεσα αν την παρατηρήσει από κοντά σε μια φάρμα. Θα μάθει γρήγορα τα ονόματα των φρούτων, αν πειραματιστεί και βυθίσει τα χεράκια του στα πραγματικά.

Μουσική και χορός

Η μουσική επηρεάζει θετικά την ψυχοκινητική ανάπτυξη πριν από τη γέννηση ακόμα. Πρόσφατες μελέτες σε εγκύους αλλά και σε πρόωρα νεογνά σε εντατικές μονάδες αποδεικνύουν την ευεργετική της επίδραση. Ενθαρρύνοντας στο μικρό μας την μουσική και κινητική έκφραση, ενθαρρύνουμε ταυτόχρονα τρόπους επικοινωνίας με άλλους ανθρώπους και την εξωστρέφεια.

Επαφή με μεγαλύτερο κύκλο ανθρώπων: δώρο στην επικοινωνία

Κάθε επιπλέον μέλος σε μια οικογένεια εμπλουτίζει το γλωσσικό περιβάλλον στο οποίο μεγαλώνει ένα παιδί. Ο παραδοσιακά πολυκύτταρος οργανισμός της ελληνικής οικογένειας, με τις γιαγιάδες, τους παππούδες, τους θείους, τα ξαδέρφια, αποτελεί υπερπολύτιμη πολυτέλεια που συχνά λείπει από τις οικογένειες δυτικών κοινωνιών. Προσθέτει ζωτικότητα στη ζωή του παιδιού. Αρκεί να συμβαίνουν δύο πράγματα: όλοι οι ενήλικες να επικοινωνούν με τους σωστούς τρόπους που ανέφερα παραπάνω και να αφήνουν το παιδί να εκφραστεί το ίδιο και να απαντήσει.

Είναι αλήθεια ότι τα νήπια περνούν ιδιαίτερα δημιουργικές στιγμές και απορροφούν γνώσεις και εμπειρίες όταν συναναστρέφονται μεγαλύτερα παιδιά σχολικής ηλικίας, αδέρφια ή μη. Ίσως έχετε αισθανθεί κι εσείς την ξεχωριστή χημεία που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα δίχρονο και ένα δεκάχρονο παιδί. Προσφέροντας ευκαιρίες για παιχνίδι με μεγαλύτερα παιδιά δίνετε στο μικρό σας ερεθίσματα για γλωσσική ανάπτυξη και για μια άλλου τύπου επικοινωνία.

Οικογένεια γύρω από το τραπέζι: δώρο στην επικοινωνία

Όλα τα μέλη μιας οικογένειας μαζεύονται για φαγητό γύρω από το τραπέζι. Συζητούν, ανταλλάσσουν τις εμπειρίες της ημέρας, ενώνονται με μια μαγική χημεία. Αυτή η υπέροχη, παραδοσιακή συνήθεια, ιδιαίτερα αγαπητή σε Μεσογειακούς λαούς και απούσα σε βόρειους, είναι μια δυνητικά πλούσια εμπειρία επικοινωνίας και για τα μικρά παιδιά. Τρώτε μαζί με το μικρό σας, αδράξτε την ευκαιρία για τη χαρά, εξερεύνηση, κουβέντα που προσφέρει το τραπέζι και η διαδικασία του φαγητού.

http://www.healthierworld.gr/portal/cc7146d26842552e/31ab328e47c4ea3f/75181a27e029e8d9/30c54fe92fc8181d/2ac020686ffdb499.html

19Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Τετ Μαρ 02, 2011 4:48 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Το παρακάτω άρθρο το ανέφερε το μελος koukida σε ενα αλλο post. Θεωρω οτι ειναι πολυ ενδιαφέρον και οτι πρεπει να βρίσκεται σε αυτη τη στηλη οπου ειναι συγκεντρωμένα παρόμοια και σημαντικά άρθρα.




23 Οκτ 2009
"Όχι" γραφή και ανάγνωση πριν από τα έξι χρόνια!


Για τα παιδιά 4 έως 6 ετών γνώση είναι το παιχνίδι. SOS για σοβαρά προβλήματα σχολικής προσαρμογής όταν ο «βομβαρδισμός» με μαθησιακές γνώσεις ξεκινά πρόωρα



Ο «βομβαρδισμός» των παιδιών με μαθησιακές γνώσεις πριν από την ηλικία των έξι ετών μπορεί να επιφέρει σοβαρά προβλήματα στην ομαλή προσαρμογή τους στο σχολείο, υποστηρίζει η μεγαλύτερη έκθεση για την πρωτοβάθμια εκπαίδευση των τελευταίων σαράντα ετών που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ και δόθηκε χθες στη δημοσιότητα.



Σύμφωνα με τον επικεφαλής της μελέτης, καθηγητή Ρόμπιν Αλεξάντερ, τα προκαταρκτικά μαθήματα γραφής και ανάγνωσης που διδάσκονται σε παιδιά προσχολικής ηλικίας δεν έχουν τα αναμενόμενα οφέλη για τους λιλιπούτειους μαθητές. Ενα παιδί στη ηλικία των 4 έως 6 ετών δεν μπορεί να παρακολουθήσει μία μίνι «διδασκαλία», να «μάθει». Για τα παιδιά αυτής της ηλικίας γνώση είναι το παιχνίδι, γι αυτό θα πρέπει να έχει κυρίαρχο ρόλο στην προσχολική ζωή, υπογραμμίζει η έκθεση του Κέιμπριτζ, που διήρκεσε έξι χρόνια.





Μετάβαση

Κατά τη μετάβαση από την προσχολική στη σχολική ζωή επικρατούν νέες συνθήκες και απαιτήσεις, στις οποίες πρέπει να προσαρμοστεί το παιδί και οι οποίες απαιτήσεις μπορούν να δημιουργήσουν ψυχικές εντάσεις όπως και συγκρούσεις στις σχέσεις του παιδιού με το σχολείο, επισημαίνουν οι συντάκτες της έκθεσης. Σε αντίθεση με τις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες η υποχρεωτική εκπαίδευση στη Βρετανία ξεκινά έναν χρόνο νωρίτερα, από την ηλικία των πέντε ετών. Η σχετική νομοθεσία έχει θεσπιστεί από το 1870, ωστόσο πολλοί εκπαιδευτικοί έχουν ζητήσει την αναθεώρησή της, την ώρα που κυβέρνηση και αντιπολίτευση τηρούν σιγήν ιχθύος για το θέμα.



«Οταν εκθέτεις ένα παιδί σε γνώσεις και πληροφορίες για τις οποίες δεν είναι έτοιμο, είναι δηλαδή συναισθηματικά ανώριμο να τις δεχτεί και να τις επεξεργαστεί, αυτό έχει επιπτώσεις στην ομαλή μετάβασή του στο δημοτικό σχολείο», τονίζει ο καθηγητής Ρόμπιν Αλεξάντερ.



Εξαίροντας τον ρόλο της οικογένειάς στην ένταξη του παιδιού στη σχολική ζωή, ο επικεφαλής της έκθεσης καλεί τους γονείς να επαγρυπνούν και να παρατηρούν σε καθημερινή βάση τις αντιδράσεις των τέκνων τους.



Σύμφωνα με τους συντάκτες της έκθεσης, η προσαρμογή των παιδιών από την προσχολική στη σχολική ζωή εντάσσεται στις κρίσιμες μεταβατικές φάσεις ανάπτυξης και αγωγής τους. Είναι ένα πέρασμα καθοριστικό για την πνευματική ολοκλήρωση και ευτυχία του παιδιού. Αυτές οι δύο σχολικές βαθμίδες παρουσιάζουν -και πρέπει να παρουσιάζουν- μεγάλες διαφορές, λόγω των διαφορετικών επιδιωκόμενων σκοπών, όπως και του διαφορετικού τρόπου οργάνωσής τους.



Την 600σέλιδη έκθεση του Κέιμπριτζ χαιρέτισε η Διδασκαλική Ενωση της Βρετανίας, χαρακτηρίζοντάς την «καινοτόμα ιδέα».


Αναδημοσίευση: http://mammaelpress.blogspot.com/2009/10/blog-post_23.html

Πηγή: inout.gr

20Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Τετ Μαρ 09, 2011 9:39 am

dimitroula

dimitroula
Πανταχού παρούσα!
Πανταχού παρούσα!
Πέμπτη, 3 Μαρτίου 2011
Codex Alimentarius: Ο έλεγχος του πληθυσμού μέσω της διατροφής έρχεται και στην Ελλάδα!


Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται στην Ελλάδα τον Απρίλιο!

Θα συνοδεύεται από την απαγόρευση οικιακών καλλιεργειών! Θα τρώμε αυτά που θα μας ετοιμάζουν, χωρίς να γνωρίζουμε τι περιέχουν

Τα γεγονότα προχωρούν με τρομερή ταχύτητα δίχως να μας αφήνουν περιθώρια για αδράνεια. Όσο οι αλήτες τηλεκανίβαλοι, κάνουν προπαγάνδα κρατώντας μας υπνωτισμένους, κάποιοι σχεδιάζουν το μέλλον μας αθόρυβα. Στείλτε παντού το παρόν άρθρο, όσο είναι νωρίς. Το παρόν νομοσχέδιο έρχεται στην Ελλάδα τον Απρίλιο!

Εάν υπάρχει ένα εργαλείο με το οποίο μπορείς να ελέγξεις απόλυτα τον άνθρωπο, αυτό είναι η ίδια του η τροφή, το αγαθό με το οποίο εξασφαλίζει την επιβίωση του. Πίσω απ' τον περίφημο διατροφικό κώδικα κρύβεται μια εφιαλτική πραγματικότητα. Ο κώδικας ισχύει επίσημα από το 1963 με τη σύμπραξη του οργανισμού Τροφίμων και Γεωργίας (FAQ) και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), όπου και δημιουργήθηκε η επιτροπή που λειτουργεί πίσω απ' τον κώδικα, επιτροπή η οποία υπάγεται στον Ο.Η.Ε..

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ
Η ιστορία του κώδικα alimentarius αρχίζει το 1893 στην Αυστροουγγαρία. Αιτία ήταν τα προβληματα που είχαν προκύψει κατά την εκδίκαση υποθέσεων για θέματα διατροφής και τροφίμων τα οποία έκαναν επιτακτική την ανάγκη να υπάρξει ένας κοινός κανονισμός. Ο κανονισμός αυτός, εφαρμόστηκε επιτυχώς έως το 1918, όταν διαλύθηκε η Αυστροουγγαρία.

Ο κώδικας όμως δεν ξεχάστηκε. Χρόνια αργότερα έκανε και πάλι την εμφάνισή του σε ένα εντελώς διαφορετικό πνεύμα του ελέγχου του πληθυσμού μέσα από τη διατροφή. Ιθύνων νους της νέας ιδέας ήταν ο Fritz derMeer. Πρόεδρος της εταιρίας I.G.FARBEN. Η εταιρία I.G.FARBEN κατασκεύαζε όπλα, πυρομαχικά για το ναζιστικό στρατό καθώς και ειδικό το αέριο μαζικής εξόντωσης των κρατούμενων. Ο Fritz derMeer καταδικάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης για πολλαπλά εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αλλά λίγα χρόνια μετά αποφυλακίστηκε. Λίγους μήνες μετά πρότεινε την επαναφορά του κώδικα Alimentarius ως μέσο ελέγχου του πληθυσμού μέσω της τροφής. Ο ΟΗΕ με απόφαση του, το 1962 ενεργοποιεί ξανά τον κώδικα με το επιχείρημα της προστασίας των καταναλωτών. Η "φονική" εταιρία του δεν εξαφανίστηκε, αλλά διασπάστηκε σε τρεις νέες μεγάλες εταιρείες φαρμάκων: τις πολύ γνωστές Bayer, Hoechst και Basf!

Ο ΝΕΟΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΣ ΚΩΔΙΚΑΣ (USA: Νόμος S-510)
CODEX ALIMENTARIUS
Το θέμα δε θα ήταν φοβερό αν ο κώδικας όντως ακολουθούσε την αρχική του λογική. Ο κώδικας αναγράφει πλέον μόνο τα διατροφικά είδη που επιτρέπονται και ορίζει αυτομάτως παράνομη κάθε παρέκκλιση απ' τα επιτρεπόμενα.

Έως και σήμερα η υιοθέτηση όλων των διατάξεων του κώδικα δεν ήταν υποχρεωτική για όλα τα κράτη. Ωστόσο, μετά και την τελευταία συνεδρίαση της επιτροπής το 2008 στην Ελβετία, όπου οι ΗΠΑ τέθηκαν επικεφαλής της επιτροπής, οι παράγραφοι για τα πολυβιταμινούχα τρόφιμα ενεργοποιήθηκαν και η εφαρμογή του κώδικα γίνεται πλέον υποχρεωτική για όλες τις χώρες του ΠΟΕ (Παγκόσμιος Οργανισμός Εμπορίου).

Κάθε χώρα που θα υποδεχτεί τον κώδικα θα είναι υποχρεωμένη να μην εμποδίζει με κανένα τρόπο την ελεύθερη εισαγωγή γενετικά τροποποιημένων προϊόντων, ζώων και επικίνδυνων χημικών. Οποιαδήποτε αντίσταση στον κώδικα θα θεωρείται συγκαλυμμένη παρεμπόδιση του εμπορίου και θα έχει ως συνέπεια οικονομικές κυρώσεις για τη χώρα που θα αντιδράσει. Επίσης η χώρα εκείνη δε θα μπορεί να εισάγει ή να εξάγει κανένα προϊόν διατροφής. Στην Ελλάδα εισάγουμε το 60% της διατροφής μας. Μια αντίσταση λοιπόν στον κώδικα θα σήμαινε οικονομική καταστροφή. Λύση υπάρχει αν αξιοποιήσουμε τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις αλλά πλέον δεν υπάρχουν κίνητρα εξασφάλισης και διαβίωσης του αγρότη κι έτσι η γη ηθελημένα ερημώνει για να δοθεί μια νύχτα σε επιτηδείους.

Η Ελλάδα εκτός του ότι συμμετέχει στον ΠΟΕ , τυγχάνει να είναι μέλος της ευρωπαϊκής ένωσης, που σημαίνει ότι επίσημος διαπραγματευτής σε όλες τις συμφωνίες είναι η ευρωπαϊκή επιτροπή. Οι υπεύθυνοι στην Ελλάδα τηρούν σιγή ιχθύος. Γνωρίζουν αλλά επικαλούνται τη θέση τους και δε θέλουν να μιλήσουν (πρόεδρος ΕΦΕΤ κ.α.)

ΤΙ ΑΛΛΑΖΕΙ ΣΤΗ ΔΙΑΤΡΟΦΗ ΜΑΣ
Με την εφαρμογή του κώδικα, βιταμίνες A, B, C, D, ιχνοστοιχεία όπως ο ψευδάργυρος και το μαγνήσιο θα είναι παράνομα, όταν οι ποσότητές θα είναι θεραπευτικές. Ο νέος κώδικας θα απαγορεύει τη χρήση θρεπτικών ουσιών όπως βιταμίνες ή μέταλλα οι οποίες λαμβάνονται για πρόληψη ή την αντιμετώπιση κάποιας πάθησης.
Αυτές οι ουσίες θα χαρακτηρίζονται ως τοξικές και δηλητήρια. Αυτό σημαίνει ότι θα απαγορεύεται ακόμη και η συνταγή γιατρού, που δίνει συμπληρώματα διατροφής ή φάρμακα με βιταμίνες, ακόμα κι αν κάποιος τα έχει πραγματικά ανάγκη.
Συγκεκριμένα η δοσολογία θα περιορίζεται μονό στο 15% της συνιστώμενης ποσότητας. Η θεραπεία θα υπάρχει με άλλα φάρμακα των εταιριών τα οποία θα κοστίζουν πολύ περισσότερο. Το ίδιο απαγορευμένες θα είναι και οι διατροφικές συμβουλές που έχουν να κάνουν με την ενίσχυση της διατροφής, μέσω της λήψης θρεπτικών ουσιών.
Τα τρόφιμα θα υποβάλλονται υποχρεωτικά σε ελέγχους για τις ποσότητες που εμπεριέχουν και θα τροποποιούνται με ακτινοβολία, έτσι ώστε να αποβάλλουν οποιαδήποτε πλεονάζουσα "τοξική" ουσία. η λίστα των θρεπτικών ουσιών που θα επιτρέπονται θα είναι αρκετά περιορισμένη.

Εκτός του ότι ο κώδικας θα θέσει εκτός λίστας, σημαντικά συστατικά για την ανθρώπινη διατροφή, την ίδια στιγμή προστίθενται σ' αυτές κάποιες επιβλαβείς ουσίες, όπως για παράδειγμα το φθόριο, το οποίο παράγεται από βιομηχανικά απόβλητα. Ήδη το 66% του νερού των ΗΠΑ φθοριώνεται.

[Το φθόριο πρωτοχρησιμοποιήθηκε στο Γκουλάγκ επειδή ανακαλύφθηκε ότι οι κρατούμενοι που έπιναν νερό με φθόριο ήταν συγκαταβατικοί κ μπορούσες έτσι εύκολα να τους ελέγξεις και να τους χειραγωγήσεις.
Πλέον το συναντάμε σχεδόν σε όλες τις οδοντόκρεμες κ αρκετά κράτη πλέον φθοριώνουν το νερό].

Πέρα από τη λίστα των παράνομων "τοξικών" συστατικών των τροφών, η επιτροπή Alimentarius ανοίγει το δρόμο στα γενετικά τροποποιημένα τρόφιμα, αλλά και ζώα που θα παράγουν την τροφή μας.

Ο νέος κώδικας προβλέπει ότι οι αγελάδες που θα παράγουν τα γαλακτοκομικά προϊόντα, θα λαμβάνουν υποχρεωτικά την αυξητική ορμόνη rBGH της διαβόητης πολυεθνικής Monsato. Ήδη το αγελαδινό γάλα αποτελεί το νούμερο 1 κίνδυνο ασθενειών του πλανήτη.
Κάθε ζώο που θα χρησιμοποιείται για τη διατροφή μας θα υφίσταται αγωγή με υποκλινικά αντιβιοτικά και αυξητικές ορμόνες επίσης υποχρεωτικά. Ο κώδικας απαιτεί κάθε είδους τροφής να υφίσταται επεξεργασία με ακτινοβολία εκτός κ αν καταναλώνεται ωμό και σε τοπικό επίπεδο.
Ο κώδικας συμπεριλαμβάνει φυσικά και τα βιολογικά προϊόντα που πλέον βιολογικά θα θεωρούνται όταν και σε αυτά έχουν χρησιμοποιηθεί κτηνιατρικά φάρμακα, αυξητικές ορμόνες κτλ. κατά συνεπεία μάλλον οποίος θέλει θα το βαφτίζει βιολογικό.

Ακόμη και εξαιρετικά επικίνδυνα εντομοκτόνα όπως το DDT, για το οποίο στο παρελθόν είχε δημιουργηθεί σάλος όταν αποδείχτηκε η καρκινογόνα επίδρασή του, θα εισαχθούν και πάλι στο εμπόριο. Το DDT, η διελδρίνη η αλδρίνη, το εξαχλωροβενζόλιο και το camphechlor κρίθηκαν από 176 χώρες επικίνδυνα και απαγορευτήκαν το 1991 στη σύνοδο της Στοκχόλμης.
Και όμως, επιστρέφουν κανονικά και με το νόμο 7 απ' τα 9 απαγορευμένα επικίνδυνα εντομοκτόνα!!!
Πολλές λειτουργίες και συστήματα ενζύμων του ανθρώπου μοιάζουν με αυτά των εντόμων, οπότε ο νοών νοητό...διαφορές παθήσεις που οφείλονται στην υποδιατροφη και στους προαναφερθέντες παράγοντες, είναι οι πλέον επικερδείς όπως ο καρκίνος, ο ζαχαρώδης διαβήτης, καρδιαγγειακές παθήσεις κ.α.

Άλλη μια ουσία που θα επιτρέπεται με το νέο κώδικα, είναι η αφλατοξίνη, καθώς επίσης και η συσσώρευσή της σε υψηλά ποσοστά στο γάλα. Η συγκεκριμένη ουσία είναι η δεύτερη πιο καρκινογόνα και συναντάται σε μουχλιασμένες ζωικές τροφές.

Είναι εύκολο να αντιληφθεί κάποιος τα τεράστια οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ' τον κώδικα. θυμίζουμε, ότι ο εμπνευστής του κώδικα ήταν ο ιδρυτής τριών πανίσχυρων σήμερα φαρμακοβιομηχανιών.

ΣΕ ΕΦΑΡΜΟΓΗ ΟΔΗΓΙΑ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΦΥΤΙΚΑ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΣΤΙΣ 1-4-2011
ο κώδικας διατροφής εδώ κ περισσότερο από 10 χρονιά επιταχύνεται κ επεκτείνεται. 185 χώρες έχουν ενσωματώσει τον κώδικα διατροφής στα νομικά τους συστήματα. στην πλήρη εφαρμογή του αν καταφέρουν να περιορίσουν τις αντιδράσεις μας, θα είναι καταστρεπτικές για την ανθρωπότητα και γενικά για τη ζωή μας.
Προς το παρόν γίνονται "εμβολιασμοί" με οδηγίες προς τα κράτη, με θέσπιση νόμων που καλλιεργούν το έδαφος για την πλήρη εφαρμογή του. Ίσως απ' το 2017 να δούμε πράματα κ θάματα. Από 1 Απριλίου 2011 μπαίνει σε εφαρμογή μια οδηγία της ευρωπαϊκής ένωσης η οποία θα εφαρμοστεί και απ' την Αγγλία, η οποία περιλαμβάνει τα φαρμακευτικά παραδοσιακά προϊόντα φυτικής προέλευσης.

Στην Ελλάδα ψηφίστηκε από "επιτροπή", κατά τον προσφιλή τρόπο, προκειμένου να διατηρείται η ανωνυμία. Απ' τις 1 Απριλίου 2006 και για τα επόμενα 5 χρονιά δόθηκε περιθώριο να κατοχυρωθούν φυτικά προϊόντα. Κατοχυρώθηκαν λοιπόν μόλις 183. Μονό αυτά τα προϊόντα αποτελούν εμπορεύσιμο είδος κ κατά "ναπολεόντειο" νομό το εμπόριο άλλων φυτικών προϊόντων που δεν περιλαμβάνει η λίστα είναι παράνομο, επομένως δε θα υπάρχει στα ράφια των καταστημάτων.
Αν υπάρξει κατανάλωση κάποιου φυτικού προϊόντος στο σπίτι, που δεν περιλαμβάνεται στη λίστα και ως εκ τούτου δεν έχει περάσει από έλεγχο φαρμακοβιομηχανίας, ο καταναλωτής μπορεί να έχει πρόβλημα με το νόμο.
Ναι, μπορεί να μηνυθεί π.χ. μια μητέρα για το τσάι που έφτιαξε στο παιδί κ αυτό έπαθε ενδεχομένως μια άσχετη αρρώστια κτλ.

Το φυτικά προϊόντα έχουν ελάχιστο κόστος παραγωγής καθώς είναι προϊόντα της φύσης. εφόσον όμως εμπορευτούν ως εκχύλισμα, επεξεργασία, συσκευασία κτλ από τις φαρμακευτικές εταιρίες, ανεβαίνει 1000 φορές πάνω η αξία τους. 1 στρέμμα ελληνικής αγρίας φύσεως η φαρμακευτική εταιρία υπολογίζεται ότι μπορεί να έχει κέρδος το χρόνο από 10000-20000 €.
Πρόσφατα η κυβέρνηση θέλησε να ψηφίσει νομό για τις περιοχές νατούρα οι οποίες ήδη καταλαμβάνουν το 23% της Ελλάδος όταν στα υπόλοιπα κράτη του κόσμου δεν υπερβαίνει το 4%. Αυτές οι περιοχές είναι έτοιμες να παραδοθούν προς εκμετάλλευση από φαρμακευτικές κ λοιπές εταιρίες και για τον ίδιο λόγο πρέπει να σκεφτούμε αν είναι τυχαία η απελευθέρωση του επαγγέλματος των φαρμακοποιών καθώς εμπεριέχει ορούς που τείνουν στα παραπάνω.

Αξίζει ακόμα να σημειωθούν οι ενέργειες του πρωθυπουργού μας Γ.Α.Π. που δε χάνει ευκαιρία να δίνει πρώτος το καλό παράδειγμα κ να αποδεικνύει για ποιους δουλεύει. Πριν λίγους μήνες υπέγραψε την εισαγωγή μεταλλαγμένο σπόρο πατάτας, ειδικώς για τη χωρά μας και όχι για τα κράτη της ευρωπαϊκής ένωσης. Έρευνες γνωστών έδειξαν πως ο μεταλλαγμένος αυτός σπόρος πατάτας προκαλεί γεννητικές μεταλλάξεις.

Κλείνοντας θα ήθελα να πω πως η νέα τάξη πραγμάτων τα τελευταία λίγα χρονιά προχωράει με βήματα γοργά. Κάτω απ’ το δόγμα του σοκ που υποβάλλουν τον άνθρωπο μας περιμένουν αλλαγές που δε μπορεί ο μέσος νους να συνειδητοποιήσει.
Ενδεχομένως ο μέσος νους να είναι αποχαυνωμένος απ’ τον έλεγχο κ την προπαγάνδα που του ασκείται με ποικίλους τρόπους . Έτσι αδυνατούν να αντιληφθούν το βαθμό έλλειψης συνειδητότητας.
Στον «κώδικα διατροφής» ταιριάζει περισσότερο η ονομασία «κώδικας διαστροφής». Σε κάποιους θα φανούν ακραία όλα αυτά που διάβασαν. Μήπως όμως δε γνωρίζουμε την ιστορία του παρανοϊκού συλλογικού νου; Ας είμαστε λοιπόν σε εγρήγορση κ ας μοιραστούμε τις γνώσεις μας υπερασπιζόμενοι τα φυσικά δικαιώματα μας.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ
kostasxan.blogspot.com


Πηγη: http://anavaseis.blogspot.com/2011/03/codex-alimentarius.html

21Σημαντικό! Απ: Αρθρογραφία Πεμ Ιουν 23, 2011 7:38 am

koukida

koukida
Πρωταγωνιστής!!
Πρωταγωνιστής!!
Η βρεφική ηλικία



Τριών έως έξι μηνών

Ποιος
άραγε μπορεί να πει με βεβαιότητα πότε αρχίζει η συναισθηματική σχέση
του βρέφους με τους γονείς του; Ορισμένοι εικάζουν ότι εγκαινιάζεται ήδη
από την

περίοδο
που το βρέφος βρίσκεται στη μήτρα, καθώς αντιδρά στο άγχος ή στην
ηρεμία της μητέρας του. Άλλοι τοποθετούν την αφετηρία της αμέσως μετά τη
γέννηση, καθώς οι γονείς ταϊζουν, νανουρίζουν και ηρεμούν το μωρό τους.
Άλλοι πάλι υποδεικνύουν την έναρξή της λίγες εβδομάδες μετά τη γέννηση,
όταν το μωρό ακτινοβολεί από το πρώτο γνήσιο χαμόγελο που απευθύνει στη
μητέρα ή στον πατέρα, αποζημιώνοντάς τους για την ταλαιπωρία και τις
νύχτες αγρύπνιας που
πέρασαν.

Οι
περισσότεροι γονείς θα συμφωνήσουν πάντως ότι η πραγματική απόλαυση
αρχίζει από τον τρίτο περίπου μήνα, όταν τα μωρά δείχνουν για πρώτη φορά
ενδιαφέρον

για
τις διαπροσωπικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις. Οι αναπτυξιακοί ψυχολόγοι
μιλοόυν για το βλέμμα των βρεφών αυτής της ηλικίας, εννοώντας ότι τα
μωρά μοιάζουν για πρώτη φορά να κοιτάζουν πραγματικά τους γονείς και να
προσηλώνουν το βλέμμα τους. Ένα βρέφος τριών μόλις μηνών μπορεί να μάθει
πολλά για την ανάγνωση και την έκφραση των συναισθημάτων μέσα από την
παρατήρηση και τη μίμηση. Αυτό σημαίνει ότι οι γονείς, δείχνοντας την
ανταπόκριση και την προσοχή τους, μπορούν να ξεκινήσουν τη διαδικασία
της συναισθηματικής αγωγής ακόμη και σ’ αυτή την πρώιμη φάση.


Η
έρευνα δείχνει ότι οι γονείς κάνουν τα πάντα για να αποσπάσουν και να
διατηρήσουν την προσοχή των βρεφών κατά τις πρώτες ανταλλαγές
συναισθηματικών πληροφοριών. Χρησιμοποιούν συχνά έναν τύπο ομιλίας που
μιμείται
το βρεφικό λόγο και χαρακτηρίζεται από υψηλό τόνο φωνής, αργό και
επαναληπτικό ρυθμό και υπερβολικές εκφράσεις του προσώπου. Παρότι αυτή η
“μωρουδίστικη” ομιλία φαίνεται αστεία και υπερβολική, οι γονείς τη
χρησιμοποιούν για ένα σημαντικό λόγο: επειδή αποδίδει. Τα βρέφη σηκώνουν
το κεφάλι και προσέχουν περισσότερο τους γονείς όταν τους βλέπουν και
τους ακούν να τους μιλούν με αυτό τον τρόπο.


Οι
περισσότεροι γονείς κάνουν επίσης χρήση μιας “πρόσωπο με πρόσωπο”, μη
λεκτικής “συνομιλίας” με τα μωρά τους. Αυτή η συνομιλία συνίσταται σε εκ
περιτροπής μορφασμούς του προσώπου. Η μητέρα ανασηκώνει τα φρύδια και
το ίδιο κάνει και το βρέφος. Το μωρό βγάζει τη γλώσσα και το ίδιο κάνει
με τη σειρά της η μητέρα. Ο ένας γουργουρίζει και μουρμουρίζει και ο
άλλος μιμείται τους ήχους με τον ίδιο τόνο ή ρυθμό. Η προσοχή των βρεφών
καθηλώνεται συνήθως από αυτά τα
παιχνίδια
μίμησης, ιδίως αν οι γονείς τους μιμούνται τα μωρά με ελαφρά
διαφορετικό τρόπο. Έτσι, αν το μωρό χτυπήσει την κουδουνίστρα του στο
πάτωμα τρεις φορές, η μητέρα του μπορεί να επαναλάβει το ρυθμό με τη
φωνή της και το μωρό θα την παρακολουθεί μαγεμένο.


Οι
μιμητικές αυτές συνομιλίες είναι σημαντικές, γιατί δείχνουν στο παιδί
ότι οι γονείς το προσέχουν και ανταποκρίνονται στα συναισθήματά του.
Πρόκειται για την απαρχή της συναισθηματικής επικοινωνίας.

Τα
πειράματα που διενεργήθηκαν με μητέρες και τα ηλικίας τριών μηνών βρέφη
τους κατέδειξαν την επινοητικότητα και την ικανότητα των μωρών στη
συναισθηματική
επικοινωνία. Σε ένα πείραμα που ονομάστηκε “Το Παιχνίδι του Ακίνητου
Προσώπου” ο ερευνητής Edward Tronick ζήτησε από τις μητέρες να κοιτάζουν
τα μωρά τους αλλά να αντισταθούν στην ανάγκη να κάνουν κινήσεις του
προσώπου με τον παιχνιδιάρικο τρόπο που οι γονείς συνηθίζουν.
Αντικρίζοντας την απρόσμενη αυτή έλλειψη ανταπόκρισης από τις μητέρες,
τα βρέφη επιχείρησαν επανειλημμένα να ξεκινήσουν μόνα τους τη “συζήτηση”
δοκιμάζοντας μάταια τη μια έκφραση προσώπου μετά την άλλη. Οι ερευνητές
παρατήρησαν ότι τα βρέφη δοκίμαζαν τέσσερις, κατά μέσο όρο,
διαφορετικές στρατηγικές πριν παραιτηθούν

από την προσπάθεια. Σε ένα πείραμα, που στόχο είχε να μελετήσει την
επίδραση της κατάθλιψης των γονέων σε βρέφη ηλικίας τριών μηνών, ο
Tronick ζήτησε από τις μητέρες να προσποιηθούν ότι υποφέρουν από λύπη ή
κατάθλιψη. Ακόμη και η παραμικρή αλλαγή της διάθεσης της μητέρας είχε
έντονη επίδραση στα βρέφη. Τα
μωρά
εξέφρασαν περισσότερα αρνητικά συναισθήματα, έγιναν πιο απόμακρα και
έδειξαν λιγότερη ανταπόκριση. Αυτές και άλλες έρευνες δείχνουν ότι ακόμη
και στην ηλικία των τριών μηνών τα βρέφη αναμένουν από τους γονείς τους
να συμμετέχουν και να ανταποκρίνονται συναισθηματικά.


Η
έρευνα αυτή κατέδειξε με δραματικό τρόπο ότι τα βρέφη δεν αποτελούν το
παθητικό σκέλος στη σχέση γονέων-παιδιών, αλλά αντίθετα αναλαμβάνουν
έναν

πολύ δραστήριο ρόλο στο κοινωνικό παιχνίδι. Επιδιώκουν τη διέγερση, τη
διασκέδαση και τη συναισθηματική σύνδεση με τους γονείς τους.
Τι συμβαίνει μετά από κάποιο χρονικό διάστημα με τα παιδιά των οποίων οι γονείς δεν
ανταποκρίνονται ή ανταποκρίνονται μόνο με αρνητικό τρόπο; Η ερευνήτρια
Tiffany Field, που μελέτησε καταθλιπτικές μητέρες και τα μωρά τους, μας
δίνει ορισμένες ανησυχητικές απαντήσεις. Τα βρέφη με καταθλιπτικές
μητέρες, λέει, έχουν την τάση να αντανακλούν τη λύπη, τη χαμηλή
ενεργητικότητα, την περιορισμένη εμπλοκή, το θυμό και την ευερεθιστότητα
της μητέρας τους. Αν η κατάθλιψη της μητέρας διαρκέσει ένα χρόνο ή και
περισσότερο, το βρέφος θα αρχίσει να παρουσιάζει μόνιμα σημάδια ψυχικής,
βιοσωματικής και νοητικής
υστέρησης.

Η
περίοδος μεταξύ των τριών και έξι μηνών της ζωής φαίνεται ότι είναι
εξαιρετικά κρίσιμη, υπό την έννοια ότι η κατάθλιψη της μητέρας μπορεί να
επηρεάσει την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος του παιδιού, σύμφωνα
πάντοτε με τα
συμπεράσματα
της μελέτης της Field. Σε μια σύγκριση μεταξύ δύο ομάδων παιδιών
ηλικίας τριών μηνών (το ένα με καταθλιπτικές μητέρες και το άλλο με μη
καταθλιπτικές) η ερευνήτρια και οι συνεργάτες της βρήκαν μικρές
διαφορές. Όταν όμως εξέτασαν βρέφη ηλικίας έξι μηνών, διαπίστωσαν ότι
αυτά που είχαν καταθλιπτικές μητέρες ήταν λιγότερο εκφραστικά από
φωνητική άποψη και βαθμολογούνταν χαμηλότερα σε δοκιμασίες που
αξιολογούσαν τη λειτουργία του
νευρικού συστήματος.

Και
δεν είναι μόνο αυτά. Φαίνεται ότι η κατάθλιψη της μητέρας μπορεί να
επηρεάσει τις εγκεφαλικές λειτουργίες του βρέφους και να καθορίσει αν
ένα συναισθηματικό συμβάν γίνεται αντιληπτό ως αρνητική ή ως θετική
εμπειρία. Οι επιστήμονες
καταλήγουν
σε παρόμοια συμπεράσματα εξετάζοντας τα στοιχεία των
ηλεκτροεγκεφαλογραφημάτων (εγκεφαλικά κύματα), τα οποία καταδεικνύουν
τις διαφορετικές συναισθηματικές αντιδράσεις. Η επεξεργασία των
αρνητικών αντιδράσεων γίνεται στη μία πλευρά του εγκεφάλου και των
θετικών στην άλλη. Με αυτή την τεχνολογία η ερευνήτρια του Πανεπιστημίου
της Ουάσιγκτον Geraldine Dawson παρακολούθησε τις αντιδράσεις βρεφών
που έβλεπαν σαπουνόφουσκες να βγαίνουν πίσω από ένα παραβάν. Διαπίστωσε
με έκπληξη ότι τα βρέφη των
καταθλιπτικών μητέρων αντιλαμβάνονταν αυτό το μάλλον ουδέτερο συμβάν ως συναισθηματικά αρνητικό.

Παρόλο
που η έρευνα αυτή επισημαίνει τις ανησυχητικές συνέπειες που έχει στα
βρέφη η έλλευψη ανταπόκρισης και η κατάθλιψη της μητέρας, πρέπει να
τονίσουμε

ότι υπάρχει ελπίδα. Περαιτέρω μελέτες στο εργαστήριο της Field έδειξαν
ότι τα μωρά των καταθλιπτικών μητέρων παρουσίαζαν σημαντική βελτίωση
όταν αλληλεπιδρούσαν με τις βρεφονηπιοκόμους τους στον παιδικό σταθμό
καθώς και με τους μη καταθλιπτικούς τους πατέρες. Το αποτέλεσμα αυτό
δείχνει ότι οι άνθρωποι που φροντίζουν το παιδί είναι δυνατόν να
επηρεάσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό τη συναισθηματική του ανάπτυξη ήδη από
μικρή ηλικία.



Καθώς
τα βρέφη μαθαίνουν να αντιλαμβάνονται και να μιμούνται τα
συναισθηματικά σήματα που δέχονται από τους γονείς τους, κατακτούν
ταυτόχρονα και ένα άλλο αναπτυξιακό “ορόσημο”: την ικανότητα να
ρυθμίζουν τη φυσιολογική διέγερση που απορρέει από τις κοινωνικές και
συναισθηματικές τους αλληλεπιδράσεις. Πολλοί αναπτυξιακοί ψυχολόγοι
πιστεύουν ότι τα βρέφη το πετυχαίνουν αυτό με την εκ
περιτροπής
σύνδεση και αποσύνδεσή τους από τους άλλους. Τη μια στιγμή στρέφουν την
προσοχή τους στους άλλους και ανταποκρίνονται στο παιχνίδι, και την
επόμενη στιγμή στρέφουν το βλέμμα σε διαφορετική κατεύθυνση, αγνοώντας
τις προσπάθειες των ενηλίκων να τα προσελκύσουν με παιχνίδια και
λογάκια. Συχνά οι γονείς αισθάνονται μπερδεμένοι παρατηρώντας πόσο
άστατα είναι τα μωρά. Εντούτοις,
υπάρχουν
ενδείξεις ότι τα βρέφη αποσυνδέονται γιατί είναι απαραίτητο. Είναι
πιθανό να αντιλαμβάνονται την αύξηση του καρδιακού τους ρυθμού και να
νιώθουν ότι “πνίγονται”. Επειδή βρίσκονται σε υπερδιέγερση και θέλουν να
ηρεμήσουν, αποστρέφουν το βλέμμα και γυρίζουν αλλού το κεφάλι, κάνοντας
ό,τι μπορούν για να αποφύγουν την περαιτέρω επαφή. Το μωρό προσπαθεί να
μάθει πώς να ηρεμεί.



Όσοι
δεν έχουν εμπειρία με παιδιά δεν ξέρουν ότι τα βρέφη χρειάζονται τις
δικές τους στιγμές ηρεμίας και “ανάπαυλας”. Έτσι προσπαθούν να τα
διεγείρουν με παιχνίδια, ομιλίες και απαλά χτυπήματα. Το βρέφος όμως
αισθάνεται δέσμιο. Δεν μπορεί να ζητήσει από το φορτικό του συμπαίκτη να
σταματήσει, ούτε μπορεί να πάει σε άλλο δωμάτιο. Δεν έχει ακόμη το
συντονισμό και τη δύναμη να κρύψει το κεφάλι του στο μαξιλάρι. Συνεπώς
πρέπει να καταφύγει στην πιο αποτελεσματική
και διαρκή άμυνά του: το κλάμα.

Αυτές
οι περιπτώσεις “κακού συντονισμού” βρεφών και γονέων είναι πολύ
συνηθισμένες. Κάποιοι ερευνητές εκτιμούν ότι οι γονείς αποτυγχάνουν να
“διαβάσουν” τα μηνύματα των παιδιών στο 70% των περιπτώσεων. Δεν υπάρχει
όμως
λόγος ανησυχίας. Η βρεφική ηλικία είναι μια περίοδος δοκιμών και λαθών,
μια περίοδος μάθησης τόσο από την πλευρά των γονέων όσο και από αυτή
των παιδιών. Αυτό που πρέπει να τονιστεί είναι ότι, εάν οι γονείς
συνεχίσουν να δείχνουν στα παιδιά τους ευαισθησία, βαθμιαία η
συναισθηματική επικοινωνία θα βελτιώνεται και τα λανθασμένα σήματα θα
αραιώνουν.


Η
συμβουλή μου λοιπόν στους γονείς που εφαρμόζουν τη συναισθηματική αγωγή
είναι να δίνουν προσοχή στις εκάστοτε διαθέσεις του μωρού τους και να
ανταποκρίνονται σ’ αυτές. Αν το μωρό σας μοιάζει άξαφνα να μην
ενδιαφέρεται για παιχνίδια, ειδικά μετά από ένα διάστημα έντονων
αλληλεπιδράσεων, αφήστε το για λίγο στην ησυχία του. Αν το κρατάτε
αγκαλιά και του μιλάτε (π.χ. κατά τη διάρκεια μιας οικογενειακής
συγκέντρωσης) για αρκετή ώρα και ξαφνικά αντιληφθείται ότι δείχνει
κουρασμένο, οδηγήστε το σε ένα ήσυχο δωμάτιο, όπου θα μπορέσει να
ηρεμήσει από την όλη αναστάτωση.
Αν
πάλι μοιάζει να έχει αναστατωθεί τόσο πολύ ώστε να μην μπορεί να
ηρεμήσει από μόνο του, κάντε εσείς ό,τι περνά από το χέρι σας για να το
ηρεμήσετε.



Επαναλαμβάνω
ότι αυτή είναι μια διαδικασία δοκιμής και ενδεχόμενων λαθών, καθώς
γονείς και βρέφος αναζητούν στρατηγικές που ταιριάζουν περισσότερο στην
ιδιοσυγκρασία του δεύτερου. Μερικές συνηθισμένες τεχνικές είναι το
χαμήλωμα των φώτων, το λίκνισμα του παιδιού στην κούνια ή στα χέρια, η
χαμηλόφωνη ομιλία και το αθόρυβο περπάτημα, έτσι ώστε το βρέφος να
νιώσει ότι οι δυο σας κινείστε μαζί με μαλακό, ρυθμικό τρόπο. Οι γονείς
αναφέρουν επίσης ότι η απαλή μουσική και το νανούρισμα, το ήπιο μασάζ
και τα χάδια έχουν αποτέλεσμα. Ορισμένα μωρά φαίνεται να χαλαρώνουν με
το θόρυβο του πλυντηρίου των πιάτων ή το θόρυβο
των παρασίτων του ραδιοφώνου.

Οι
γονείς οι οποίοι δείχνουν μεγαλύτερη ευαισθησία στις διαθέσεις του
μωρού τους - αυτοί για παράδειγμα που αναγνωρίζουν πότε το μωρό θέλει να
“χαμηλώσει

ταχύτητα”
περνώντας από τις πολύ έντονες δραστηριότητες σε πιο ήρεμες -
συμβάλλουν, όπως αναφέρει μια σχετική έρευνα, στην αύξηση της
συναισθηματικής νοημοσύνης των παιδιών τους. Η συναισθηματική αγωγή
προσφέρει στα παιδιά περισσότερες ευκαιρίες να βιώσουν τη μετάβαση από
μια κατάσταση υπερδιέγερσης σε μια άλλη πιο ήρεμη. Με άλλα λόγια, βοηθά
τα βρέφη να μάθουν να ηρεμούν τον εαυτό τους και να ρυθμίζουν την
ψυχοβιολογική τους κατάσταση.



Σημαντικά μαθήματα όμως προσφέρουν και οι γονείς που ανταποκρίνονται και βρίσκουν
τρόπους να ηρεμήσουν τα ανήσυχα μωρά τους. Πρώτον, διότι τα βρέφη
μαθαίνουν ότι τα έντονα αρνητικά τους συναισθήματα έχουν κάποιο
αποτέλεσμα σ’ αυτό τον κόσμο: το παιδί κλαίει και οι γονείς
ανταποκρίνονται. Δεύτερον, διότι
μαθαίνουν
ότι είναι δυνατόν να ηρεμήσουν αφού βιώσουν την εμπειρία ισχυρών
συναισθημάτων. Στην ηλικία αυτή οι γονείς είναι εκείνοι που ηρεμούν
περισσότερο τα παιδιά. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, θα εσωτερικεύσει τις
προσπάθειες των γονέων του και θα μάθει πώς να ηρεμεί μόνο του, κάτι
πολύ σημαντικό για τη συναισθηματική του ισορροπία και ανάπτυξη.


Με
βάση το ίδιο σκεπτικό, είναι ανάγκη να προσφέρουμε ένα πλήθος
ερεθισμάτων που διεγείρουν, έτσι ώστε τα βρέφη να βιώνουν την εμπειρία
της διέγερσης και στη συνέχεια την εμπειρία της ηρεμίας. Τα παιχνίδια
που χαρακτηρίζονται από έντονη
σωματική δραστηριότητα, όπως είναι τα παιχνίδια με τον πατέρα, εξασφαλίζουν στα βρέφη αυτή την κρίσιμη εμπειρία.

Προτρέπω
τους γονείς να επινοούν και να παίζουν παιχνίδια που δίνουν στα μωρά τη
δυνατότητα να αντιλαμβάνονται και να εκφράζουν διάφορα συναισθήματα.
Όπως υπαγορεύουν οι έρευνες, αυτό θα μπορούσε να ξεκινήσει με την απλή
μίμηση του παιδιού όταν κάνει κάτι. Το μωρό βγάζει τη γλώσσα του ή
βήχει, και το ίδιο κάνουν και οι γονείς. Το μωρό θα το ξανακάνει και το
παιχνίδι αρχίζει.


Όταν
παίζετε με το μωρό σας, δείξτε τη ζωντάνια και την ενσυναίσθησή σας
επαναλαμβάνοντας ανόητες φρασούλες και ήπιες, ρυθμικές κινήσεις. Με αυτό
τον τρόπο το βρέφος μαθαίνει τη ρουτίνα των παιχνιδιών και μπορεί να
προβλέψει τι θα κάνετε. Είναι σαν να λέει στον εαυτό του: “Ω, φίλε μου,
τώρα αρχίζει το παιχνίδι
“άρπαξε-τα-δάχτυλα-του-ποδιού-και-στρίψε-τα-πόδια-αντίστροφα””΄ ή: “Ουπς, νάτο
πάλι το παιχνίδι “θα σε γαργαλήσω””. Όταν ευχαριστιέται το παιχνίδι,
μαθαίνει να εκφράζει τη χαρά του με χαμόγελα, γέλια, κλοτσιές και
τσιρίγματα. Η αντίδραση αυτή προτρέπει τους γονείς να δείξουν ακόμη
μεγαλύτερη ευθυμία και κέφι, οδηγώντας σε όλο και πιο πολλές
αλληλεπιδράσεις γεμάτες αγάπη και διασκέδαση, που ενισχύουν το
συναισθηματικό δεσμό βρέφους-γονέων.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]


Έξι έως εννέα μηνών

Αυτή
είναι μια περίοδος εντυπωσιακών εξερευνήσεων για τα μωρά, μια περίοδος
ανακάλυψης ενός ολόκληρου κόσμου αντικειμένων, ανθρώπων και χώρων.
Ταυτόχρονα είναι η εποχή της ανακάλυψης νέων τρόπων για την έκφραση και
το μοίρασμα συναισθημάτων όπως η χαρά, η περιέργεια, ο φόβος και η
απογοήτευση
για τον κόσμο. Η άνθιση αυτής της επίγνωσης συνεχίζει να προσφέρει νέες ευκαιρίες για συναισθηματική αγωγή.

Ανάμεσα
στα σημαντικά αναπτυξιακά άλματα που συντελούνται γύρω στους έξι μήνες
είναι και η ικανότητα του βρέφους να μετατοπίζει την προσοχή του
διατηρώντας ταυτόχρονα στο νου του ένα πρόσωπο ή ένα αντικείμενο το
οποίο δε βλέπει πλέον. Πριν από αυτή την περίοδο ήταν ικανό να σκέφτεται
μόνο το αντικείμενο ή το πρόσωπο στο οποίο επικέντρωνε την προσοχή του
τη συγκεκριμένη στιγμή. Μετά τον έκτο μήνα όμως το βρέφος μπορεί, για
παράδειγμα, να κοιτάζει ένα παιχνίδι-κλόουν, να διασκεδάζει μ’ αυτό και
έπειτα να στρέφει το βλέμμα στη μητέρα ή τον πατέρα και να μοιράζεται
μαζί τους τη διασκέδαση του παιχνιδιού. Όσο απλό κι αν
φαίνεται,
το επίτευγμα αυτό αντιπροσωπεύει μια σειρά νέων δυνατοτήτων για
παιχνίδια και συναισθηματική αλληλεπίδραση. Το παιδί μπορεί πλέον να
προσκαλέσει τους γονείς να παίξουν με πολλά αντικείμενα που το
συναρπάζουν. Μπορεί να μοιραστεί τα συναισθήματα που του προκαλούν τα
παιχνίδια αυτά μαζί τους.


Για
να ενθαρρύνετε την ανάπτυξη της συναισθηματικής του νοημοσύνης,
αποδεχτείτε την πρόσκληση του μωρού σας να παίξετε με αντικείμενα και
μιμηθείτε τις συναισθηματικές του αντιδράσεις. Όλα αυτά θα σας κάνουν να
μοιραστείτε περισσότερα, θα σας παρακινήσουν να εκφραστείτε
συναισθηματικά ακόμη πιο πολύ.


Γύρω
στον όγδοο μήνα τα βρέφη αρχίζουν συνήθως να μπουσουλάνε και να
ανακαλύπτουν το περιβάλλον τους. Αυτοί οι μικροί “εξερευνητές” μαθαίνουν
επίσης να διακρίνουν τις διαφορές μεταξύ των ατόμων του περιβάλλοντός
τους. Αυτό δημιουργεί τις προϋποθέσεις για την πρώτη σημαντική εμφάνιση
του φόβου, τον οποίο τα μωρά εκδηλώνουν με “άγχος για τα άγνωστα
πρόσωπα”. Το παιδί που πριν χαμογελούσε αδιακρίτως σε συγγενείς και
γνωστούς τώρα αρχίζει να κρύβει το πρόσωπό του στον ώμο της μητέρας του.
Παλιότερα αφηνόταν με τη θέλησή του στα χέρια της μπέιμπι-σίτερ΄ τώρα
έχει δημιουργήσει “ιδιαίτερους δεσμούς” με τους γονείς του και
γαντζώνεται απελπισμένα πάνω τους όταν βρεθεί σε νέο περιβάλλον στο
οποίο υπάρχουν ξένοι.


Στους οκτώ μήνες το βρέφος αρχίζει να καταλαβαίνει καλύτερα τις λέξεις, κάτι που
συμβάλλει επίσης στη συναισθηματική επικοινωνία. Αν και πιθανότατα θα
περάσουν αρκετοί μήνες μέχρι να αρχίσει να μιλά, αυτή την εποχή μπορεί
να καταλάβει πολλά από αυτά που λέγονται και είναι σε θέση να
ακολουθήσει οδηγίες όπως: “Πήγαινε φέρε το αρκουδάκι σου και δώστο μου”.
Θυμάμαι την κόρη μου σ’ αυτή την ηλικία, να την κρατάω στην αγκαλιά μου
και να της λέω: “Γλυκιά μου, δείχνεις κουρασμένη. Γιατί δε βάζεις το
κεφαλάκι σου στον ώμο μου να ξεκουραστείς;”. Και η Μόρια το έκανε.


Όλα
αυτά τα νέα αναπτυξιακά επιτεύγματα - η κινητικότητα, η ικανότητα
μετάθεσης της προσοχής, η προσκόλληση στους γονείς, η κατανόηση του
λόγου και ο φόβος για τα άγνωστα πρόσωπα - εμφανίζονται μαζί ως μια
δεξιότητα που οι ψυχολόγοι
αποκαλούν “κοινωνική αναφορά”.

Πρόκειται
για την τάση του βρέφους να προσεγγίζει ένα αντικείμενο ή γεγονός και
στη συνέχεια να στρέφεται προς τους γονείς για συναισθηματικές
πληροφορίες. Πλησιάζοντας έναν άγνωστο σκύλο, για παράδειγμα, το μωρό
είναι πιθανό να ακούσει τη μητέρα του να λέει: “Όχι, μην πας εκεί!”.
Επειδή είναι σε θέση να συνδυάσει τις λέξεις που λέει η μητέρα, τον τόνο
της φωνής της και τις εκφράσεις του προσώπου της, μπορεί να καταλάβει
την έννοια του πιθανού κινδύνου. Από την άλλη πλευρά, μπορεί να
πλησιάζει ένα θορυβώδες παιχνίδι-ρομπότ, να κοιτάξει πίσω και να δει τη
μητέρα του να χαμογελά ήρεμα. Έτσι γνωρίζει ότι το ρομπότι είναι ασφαλές
και μπορεί να παίξει μαζί του. Με την έννοια αυτή, οι γονείς
διαδραματίζουν
ένα μοναδικό ρόλο στη συναισθηματική ζωή του παιδιού, το ρόλο της
“ασφαλούς βάσης”. Το παιδί νιώθει ελεύθερο να εξερευνά, γνωρίζοντας ότι
μπορεί να επιστρέφει κατά καιρούς στη βάση του για να αισθανθεί
ασφάλεια.


Το
γεγονός ότι το βράφος επιδεικνύει τη δεξιότητα της κοινωνικής αναφοράς
με ένα γονέα σημαίνει ότι οι δυο τους έχουν συνδεθεί και ότι το παιδί
νιώθει συναισθηματικά ασφαλές. Ως απόρροια του παιχνιδιού μίμησης που
έμαθε στη βρεφική ηλικία, το παιδί κατέχει πλέον σημαντικές δεξιότητες
για την ανίχνευση και την ανάγνωση των συναισθηματικών σημάτων των
γονέων. Γνωρίζει ότι μπορεί να εμπιστευθεί σήματα όπως οι εκφράσεις του
προσώπου, η γλώσσα του σώματος και ο τόνος της φωνής (Μια ενδιαφέρουσα
σημείωση για το πώς οι συγκρούσεις των

γονέων
μπορεί να επηρεάσουν αυτή τη διεργασία: Οι ερευνητές Susan Dickstein
και Ross Parke ανακάλυψαν ότι τα βρέφη δεν χρησιμοποιούν τόσο πολύ την
κοινωνική αναφορά με τους πατέρες που είναι δυστυχείς στο γάμο τους,
παρόλο που εξακολουθούν να τη χρησιμοποιούν με τις μητέρες που βιώνουν
τον ίδιο δυστυχισμένο γάμο. Πιστεύουμε πως αυτό το φαινόμενο
αντικατοπτρίζει το γεγονός ότι οι άνδρες συχνά απομακρύνονται
συναισθηματικά από τα παιδιά και από τις γυναίκες τους όταν ο γάμος
αρχίζει να καταρρέει. Από την άλλη πλευρά, οι μητέρες που νιώθουν
δυστυχισμένες με το γάμο τους μπορεί να απομακρυνθούν από τους συζύγους
τους, αλλά πιθανότατα θα παραμείνουν συναισθηματικά δεμένες με τα παιδιά
τους).


Για
να ενισχυθεί ο συναισθηματικός δεσμός με τα βρέφη αυτής της ηλικίας,
παροτρύνω τους γονείς να γίνουν ένας καθρέφτης για τα παιδιά τους, ο
οποίος θα αντικατοπτρίζει τα συναισθήματα που εκφράζουν. Αυτό είναι ένα
σημαντικό στοιχείο της πρώιμης συναισθηματικής αγωγής: να βοηθήσουμε το
παιδί μας να συμπεριλάβει τα συναισθήματα στο λεξιλόγιό του.
Χρησιμοποιήστε λοιπόν τις λέξεις με τον τρόπο που χρησιμοποιείτε τις
εκφράσεις του προσώπου για να πείτε πράγματα όπως: “Νιώθεις λύπη (χαρά,
φόβο), έτσι δεν είναι;”΄ή “Κουράστηκες πια. Θέλεις να καθίσεις στα
γόνατά μου για λίγο;”. Αν η αντίληψή σας είναι σωστή, το μωρό θα σας
καταλάβει και θα το δείξει. Μην ανησυχείτε πάντως αν από καιρού εις
καιρόν “διαβάζετε” το παιδί σας με λάθος τρόπο. Πρόκειται για κάτι
συνηθισμένο και ευτυχώς τα μωρά δείχνουν μεγάλη ανοχή.


Να
θυμάστε επίσης ότι το βρέφος σάς κοιτάζει αναζητώντας στο πρόσωπό σας
συναισθηματικά σήματα. Μπορείτε επομένως να αξιοποιήσετε αυτή την
ιδιαιτερότητα για να βοηθήσετε το παιδί σας να αντιμετωπίσει το άγχος
που του προκαλούν οι ξένοι, ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο σε αυτή την
ηλικία. Αν η μητέρα δείχνει ότι όλα πάνε καλά με τη νέα μπέιμπι-σίτερ,
αν ίσως μάλιστα την αγκαλιάσει για μια στιγμή, δίνει στο μωρό το μήνυμα
ότι κι αυτό μπορεί να εμπιστευθεί το νέο πρόσωπο στη ζωή του.


[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]

Εννέα έως δώδεκα μηνών

Αυτή
είναι η περίοδος κατά την οποία τα παιδιά αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι
και άλλοι άνθρωποι είναι δυνατόν να συμμεριστούν τα συναισθήματα και
τις σκέψεις τους. Για παράδειγμα, το παιδάκι δείχνει ένα σπασμένο
παιχνίδι στον πατέρα του ο οποίος του λέει: “Ω, έσπασε. Τι κρίμα! Είσαι
λυπημένος, έτσι δεν είναι;”. Γύρω στους εννέα μήνες, το μωρό αρχίζει να
κατανοεί ότι ο πατέρας καταλαβαίνει πώς αισθάνεται μέσα του. Πριν από
αυτή την περίοδο, όταν ο γονέας έδειχνε ενσυναίσθηση αντανακλώντας τα
συναισθήματα του παιδιού με τον τόνο της φωνής, τις εκφράσεις του
προσώπου και την εκφραστική δύναμη του σώματός του, το παιδί μάθαινε τον
κόσμο των συναισθημάτων. Ακόμη όμως δεν είχε επίγνωση ότι γονείς και
παιδιά μπορούν να έχουν τις ίδιες σκέψεις και συναισθήματα. Τώρα
γνωρίζει ότι αυτό είναι δυνατόν, γεγονός που ενισχύει το συνεχώς
αναπτυσσόμενο συναισθηματικό δεσμό του με τους γονείς. Η νέα αυτή
κατανόηση αποτελεί ένα πολύ σημαντικό άλμα από την άποψη της
συναισθηματικής νοημοσύνης του παιδιού, αφού καθιστά δυνατή την
αμφίδρομη συνομιλία σχετικά με τα συναισθήματα.


Την
ίδια περίοδο το παιδί κατανοεί ότι οι άνθρωποι και τα πράγματα στη ζωή
του έχουν ορισμένο βαθμό διάρκειας ή συνέχειας και σταθερότητας.
Γνωρίζει πια ότι η μπάλα συνεχίζει να υπάρχει, παρόλο που δεν τη βλέπει
επειδή κύλησε κάτω από το τραπέζι. Ξέρει ακόμη ότι η μητε΄ρα του
συνεχίζει να αποτελεί μέρος του κόσμου του και ότι, παρόλο που βγήκε από
το δωμάτιο και δεν μπορεί να ακούσει το παιδί, κάποια στιγμή θα
επιστρέψει.


Καθώς
το παιδί σας εξερευνά την έννοια της “σταθερότητας των αντικειμένων”,
ενδέχεται να γοητευθεί από παιχνίδια που του επιτρέπουν να βάζει και να
βγάζει πράγματα από κουτιά, να τα κρύβει και να τα επανεμφανίζει στη
συνέχεια. Συχνά πετά ένα αντικείμενο πάνω από το ψηλό καρεκλάκι όπου
κάθεται, για να το χάσει από τα μάτια του και να ζητήσει να του το
φέρετε - κι αυτό το παιχνίδι το επαναλαμβάνει άπειρες φορές...


Αυτή
η αναπτυσσόμενη κατανόηση της σταθερότητας των αντικειμένων και των
προσώπων ίσως συνδέεται με ένα άλλο σημαντικό αναπτυξιακό επίτευγμα στη
ζωή του παιδιού σας: την όλο και μεγαλύτερη προσκόλλησή του σε
ορισμένους ανθρώπους και ειδικά στους γονείς του. Τώρα που είναι βέβαιο
ότι υπάρχετε ακόμη και όταν δεν βρίσκεστε εκεί γύρω, το παιδί μπορεί να
σας επιθυμήσει και να σας ζητήσει να μείνετε. Ενδέχεται να εκδηλώσει
έντονη νευρικότητα όταν σας βλέπει να φοράτε το παλτό σας ή όταν
καταλαβαίνει ότι ετοιμάζεστε να φύγετε. Και όταν λείπετε, το παιδί σας
έχει την αίσθηση ότι πρέπει να βρίσκεστε
κάπου,
δεν γνωρίζει όμως πού ακριβώς και αυτό συχνά το αναστατώνει. Εξάλλου,
έχει ιδιαίτερα περιορισμένη αίσθηση του χρόνου, με αποτέλεσμα να
δυσκολεύεται να καταλάβει πόσο θα λείψετε.


Οι
ψυχολόγοι που μελετούν την προσκόλληση του βρέφους παρατήρησαν τον
τρόπο με τον οποίο τα παιδιά ενός έτους αντιδρούν όταν εγκαταλείπονται
στη φροντίδα μη οικείων ξένων. Επιπλέον, μελέτησαν τις αντιδράσεις τους
στην αποχώρηση των γονέων αλλά και στην επάνοδό τους. Διαπίστωσαν ότι τα
βρέφη που νιώθουν ασφαλή μπορεί να αναστατωθούν από την επιστροφή του
πατέρα ή της μητέρας, αλλά θα αφήσουν τον εαυτό τους να ηρεμήσει καθώς
σπεύδουν στην αγκαλιά των γονέων τους που τα κρατούν και τους μιλούν. Τα
βρέφη που νιώθουν ανασφαλή όμως αντιδρούν στην επιστροφή των γονέων
τους με διαφορετικούς τρόπους. Μεταξύ άλλων, δείχνουν ότι απορρίπτουν ή
αποφεύγουν τους γονείς και παριστάνουν ότι τα πράγματα είναι καλά. Και
όταν οι γονείς προσπαθούν να τα ανακουφίσουν, αυτά μπορεί να τους
απωθήσουν αντί να κολλήσουν πάνω τους. Κάποια άλλα παιδιά πάλι
εκδηλώνουν το άγχος και τη στενοχώρια τους διαφορετικά: με την επιστροφή
των γονέων, γαντζώνονται πάνω τους και δεν παρηγορούνται εύκολα. Αν το
παιδί σας δείχνει παρόμοια σημάδια ανασφάλειας, ίσως χρειάζεται να
δείξετε ακόμη περισσότερο ότι είστε συναισθηματικά διαθέσιμοι όταν
βρίσκεστε μαζί του. Με άλλα λόγια, το παιδί σας χρειάζεται την
ενσυναισθητική, στοργική και γεμάτη έγνοια ανταπόκρισή σας στις
συναισθηματικές του εκφράσεις. Όλα αυτά θα ενισχύσουν το συναισθηματικό
δεσμό μεταξύ σας.


Για
να βοηθήσετε ένα παιδί αυτής της ηλικίας να αντιμετωπίσει το άγχος του
αποχωρισμού που νιώθει όταν σας βλέπει να φεύγετε, διαβεβαιώστε το ότι
θα γυρίσετε. Θυμηθείτε ότι, παρόλο που σε αυτή την ηλικία δεν μπορεί
ακόμη να μιλήσει, καταλαβαίνει πολλά από αυτά που του λέτε,
συμπεριλαμβανομένων των καθησυχαστικών σας λόγων. Να έχετε επίσης υπόψη
ότι σας παρατηρεί προσεκτικά αναζητώντας σ’ εσάς τα όποια συναισθηματικά
σήματα μεταδίδετε. Εάν λοιπόν δείχνετε αγχωμένοι ή φοβισμένοι για τον
επικείμενο αποχωρισμό, το παιδί ενδέχεται να αντιγράψει αυτό το
συναίσθημα και να το εκφράσει κι αυτό με τη σειρά του. Γι’ αυτό είναι
προτιμότερο να βρείτε για τη φροντίδα του κάποιον με τον οποίο εσείς
αισθάνεστε άνετα και να του αφήσετε αρκετό χρόνο πριν φύγετε έτσι ώστε
το παιδί σας να τον συνηθίσει. Αυτό θα σας κάνει να νιώθετε και να
δείχνετε πιο χαλαροί, και το ίδιο θα ισχύει για το μωρό. Τέλος, μπορείτε
να βοηθήσετε το παιδί σας να μάθει να απομακρύνεται από κοντά σας
επιτρέποντάς του να εξερευνήσει μόνο του διαφορετικούς χώρους στο σπίτι.
Αν, για παράδειγμα, φτάσει μπουσουλώντας σε ένα άλλο δωμάτιο (όπου δεν
έχει ξαναπάει), αφήστε το για λίγο εκεί πριν ελέγξετε τι κάνει. Αν είστε
μαζί σε ένα δωμάτιο και χρειαστεί να απομακρυνθείτε, πείτε του πού πάτε
και ενημερώστε το ότι θα επιστρέψετε σε ένα λεπτό. Σταδιακά, το παιδί
θα καταλάβει ότο οι γονείς μπορούν να φεύγουν και να μη συμβαίνει τίποτε
τρομερό μετά την αποχώρησή τους. Θα καταλάβει ακόμη ότι μπορεί να
εμπιστεύεται τους γονείς του όταν αυτοί του λένε ότι θα επιστρέψουν.


Θυμηθείτε
ότι το παιδί σας νιώθει πιο ασφαλές και περισσότερο συναισθηματικά
δεμένο μαζί σας όταν εκφράζετε την κατανόησή σας για τις σκέψεις και τα
συναισθήματά του. Αυτό μπορεί να γίνεται την κάθε στιγμή, καθώς το
φροντίζετε και παίζετε μαζί του. Επινοήστε παιχνίδια που ενθαρρύνουν τη
μίμηση και την έκφραση μιας μεγάλης γκάμας συναισθημα΄των. Ένα παιχνίδι
που παίζαμε με την κόρη μου, όταν ήταν σ’ αυτή την ηλικία, λεγόταν “Οι
τύποι”. Κάθε βράδυ έπαιρνα ένα μολύβι και ζωγράφιζα στα δάχτυλα του
χεριού μου διαφορετικές εκφράσεις προσώπου. Ο αντίχειρας έμοιαζε πάντα
οργισμένος, ο δείκτης έδειχνε λυπημένος, ο μεσαίος φαινόταν φοβισμένος, ο
παράμεσος έκπληκτος και το μικρό δάχτυλο πάντα χαρούμενο. Η Μόρια
σκαρφάλωνε στα γόνατά μου και συζητούσαμε με τους “τύπους” για το πώς
ήταν η μέρα τους. Ο αντίχειρας μπορεί να έλεγε: “Σήμερα ήταν μια πολύ
κακή μέρα. Νιώθω τόσο θυμωμένος που θα ‘θελα να κλοτσήσω μια καρέκλα!”. Ο
δείκτης πάλι ίσως έλεγε: “Α, κι εγώ πέρασα άσχημη μέρα. Ένιωθα τόσο
λυπημένος! Ήθελα να κλάψω”. Έπειτα τα δάχτυλα γύριζαν στη Μόρια και
ρωτούσαν: “Και πώς ήταν η δική σου μέρα;”. Εκείνη σκεφτόταν για λίγο και
μετά έπιανε το δάχτυλο του ταυτιζόταν λίγο-πολύ με τα δικά της
συναισθήματα. Όταν το λεξιλόγιό της θα γινόταν πιο πλούσιο, η κίνηση θα
συνοδευόταν από τα δικά της λόγια. Θα μπορούσε να πει: “Μου έλειψε η
μαμά”. Και εγώ θα της απαντούσα: “Α, ήσουν στενοχωρημένη σήμερα γιατί
σου έλειψε η μαμά, που πήγε στη δουλειά της”, δείχνοντάς της την
ενσυναίσθησή μου. “Καταλαβαίνω πώς νιώθεις”, θα μπορούσα να προσθέσω.
“Μερικές φορές, όταν η μαμά πηγαίνει στη δουλειά, νιώθω κι εγώ λυπημένος
γιατί μου λείπει”

http://fysei.blogspot.com/2011/04/blog-post_13.html

Επισκόπηση προηγούμενης Θ.Ενότητας Επισκόπηση επόμενης Θ.Ενότητας Επιστροφή στην κορυφή  Μήνυμα [Σελίδα 1 από 1]

Δικαιώματα σας στην κατηγορία αυτή
Δεν μπορείτε να απαντήσετε στα Θέματα αυτής της Δ.Συζήτησης

 
  •  

Forumgreek.com | ©phpBB | Δωρεάν φόρουμ υποστήριξης | Αναφορά κατάχρησης | Πρόσφατες συζητήσεις