1 my experience Πεμ Ιουν 16, 2011 2:28 am
Paris- Texas
Σιωπηλή δύναμη
Η δική μου εμπειρία ίσως να συγκαταλέγεται στις πιο οδυνηρές που έχουν γραφτεί μέχρι στιγμής σε αυτό το blog.
Έμεινα έγκυος σε μια πολύ περίεργη φάση για τη ζωή μου καθώς πριν από ένα μήνα είχα χάσει τη δουλειά μου. Από τις πρώτες εβδομάδες της εγκυμοσύνης είχα φοβερή αδιαθεσία και εμετούς. Στις πρώτες εξετάσεις όπου είχα υψηλά αντισώματα ερυθράς οι γιατροί εξέταζαν το θέμα μου γιατί ενδεχομένως θα έπρεπε να κάνω διακοπή της κύησης αν όντας περνούσα την ερυθρά εκείνη τη περίοδο. Αυτό δεν επιβεβαιώθηκε και μετά από διάφορες εξετάσεις συνέχισα κανονικά την εγκυμοσύνη με πάρα πολλές αδιαθεσίες οι οποίες διήρκησαν έως και τον πέμπτο μήνα. Κάπου λίγο μετά την 12η εβδομάδα είχα μια αποκόλληση/ φλεγμονή με αιμορραγία για κάποιες εβδομάδες. Και αυτήν την ξεπέρασα. Έκανα το τεστ του β’ επιπέδου όπου ήταν όλα καλά και παιδευόμουν μόνο από τους εμετούς. Ώσπου το αδιανόητο συνέβη στην 32η εβδομάδα διαπιστώθηκε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα στο έμβρυο, δεν αναπτύσσονταν τα άκρα του.. μετά από πολλές εξετάσεις αυτό επιβεβαιώθηκε την 36η εβδομάδα. Δεν υπήρχε άλλη λύση παρά να διακόψω τη κύηση το παιδί θα χειροτέρευε κάθε ημέρα και δεν ήταν σίγουρο το πόσο θα ζούσε.
Ήμουν τελείως ανυποψίαστη για αυτό γιατί παρόλες τις δυσκολίες πίστευα ότι θα τα κατάφερνα και γι αυτό άντεχα και υπέμενα.
Η διακοπή έγινε άμεσα και σε όλους είπαμε ότι το μωρό δεν ανέπνεε. Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα για να το αποφασίσω είχα και έχω φοβερές τύψεις αλλά ήξερα πως δε θα είναι φυσιολογικό και ότι θα υπέφερε πολύ.
Έγινα πολύ σκληρή με τον εαυτό μου και τον πίεσα να μη δείξει στους άλλους ότι υποφέρει και πονάει.
Σε τρεις μήνες έμεινα πάλι έγκυος αφού εντωμεταξύ είχα αλλάξει δύο δουλείες. Πάλι δε στάθηκα τυχερή γιατί είχα ανέμβρυο κύηση. Το δεύτερο γεγονός ήταν τυχαίο και δε συνδέεται με το πρώτο κατά τους γιατρούς και τις εξετάσεις.
Έγινε απόξεση.. έχουν περάσει οκτώ μήνες προσπαθώ πάλι να μείνω έγκυος…
Έμεινα έγκυος σε μια πολύ περίεργη φάση για τη ζωή μου καθώς πριν από ένα μήνα είχα χάσει τη δουλειά μου. Από τις πρώτες εβδομάδες της εγκυμοσύνης είχα φοβερή αδιαθεσία και εμετούς. Στις πρώτες εξετάσεις όπου είχα υψηλά αντισώματα ερυθράς οι γιατροί εξέταζαν το θέμα μου γιατί ενδεχομένως θα έπρεπε να κάνω διακοπή της κύησης αν όντας περνούσα την ερυθρά εκείνη τη περίοδο. Αυτό δεν επιβεβαιώθηκε και μετά από διάφορες εξετάσεις συνέχισα κανονικά την εγκυμοσύνη με πάρα πολλές αδιαθεσίες οι οποίες διήρκησαν έως και τον πέμπτο μήνα. Κάπου λίγο μετά την 12η εβδομάδα είχα μια αποκόλληση/ φλεγμονή με αιμορραγία για κάποιες εβδομάδες. Και αυτήν την ξεπέρασα. Έκανα το τεστ του β’ επιπέδου όπου ήταν όλα καλά και παιδευόμουν μόνο από τους εμετούς. Ώσπου το αδιανόητο συνέβη στην 32η εβδομάδα διαπιστώθηκε ότι υπάρχει ένα πρόβλημα στο έμβρυο, δεν αναπτύσσονταν τα άκρα του.. μετά από πολλές εξετάσεις αυτό επιβεβαιώθηκε την 36η εβδομάδα. Δεν υπήρχε άλλη λύση παρά να διακόψω τη κύηση το παιδί θα χειροτέρευε κάθε ημέρα και δεν ήταν σίγουρο το πόσο θα ζούσε.
Ήμουν τελείως ανυποψίαστη για αυτό γιατί παρόλες τις δυσκολίες πίστευα ότι θα τα κατάφερνα και γι αυτό άντεχα και υπέμενα.
Η διακοπή έγινε άμεσα και σε όλους είπαμε ότι το μωρό δεν ανέπνεε. Πέρασα πάρα πολύ δύσκολα για να το αποφασίσω είχα και έχω φοβερές τύψεις αλλά ήξερα πως δε θα είναι φυσιολογικό και ότι θα υπέφερε πολύ.
Έγινα πολύ σκληρή με τον εαυτό μου και τον πίεσα να μη δείξει στους άλλους ότι υποφέρει και πονάει.
Σε τρεις μήνες έμεινα πάλι έγκυος αφού εντωμεταξύ είχα αλλάξει δύο δουλείες. Πάλι δε στάθηκα τυχερή γιατί είχα ανέμβρυο κύηση. Το δεύτερο γεγονός ήταν τυχαίο και δε συνδέεται με το πρώτο κατά τους γιατρούς και τις εξετάσεις.
Έγινε απόξεση.. έχουν περάσει οκτώ μήνες προσπαθώ πάλι να μείνω έγκυος…