Tziz έγραψε:"ποιος είναι μαζί σου?"
Η αδερφή μου της λέω
"Γιατί?" μου λέει
"Γιατί τι πειράζει?" της λέω
"Πειράζει" μου λέει
"Γιατί?" τη ρωτάω
"Έτσι! Πειράζει! Ήθελα να είμαστε οι δυο μας!" μου φωνάζει
...
"Πάντως να ξέρεις πως καθόλου δε μου άρεσε! Δεν έπρεπε να τη φέρεις!"

Nena έγραψε:Εγω δεν έχω πρόβλημα με την πεθερά μου, μια χαρα ειιμαστε, απλά έχουμε ένα θέμα συννενόησης. Ειχαμε προχτες την παρακάτω στιχομυθία:
Πεθερα: Θα ερθετε να φάτε αυριο? Ψαρια θα εχω, εχω και γλυκο.
Εγω: Ναι θα ερθουμε.. τι γλυκο έφτιαξες?
-Ε σαν αυτο που κάνω..... (με κοιτάει με νόημα περιμένοντας μάλλον να καταλάβω ποιο είναι το γλυκο που φτιάχνει - εντωμεταξυ φτιάχνει αρκετα οποτε δεν μπορώ να τη συνδυάσω μόνο με ένα επιδόρπιο )
-Σαν ποιο?
-Ε, το εφτιαξα επειδη είναι ελαφρυ..
-Ποιο?
-Ειναι ευκολο γι'αυτο.
-Τι γλυκο έφτιαξες?
-Αυτο που εφτιαξα τις προάλλες
-Τι εφτιαξες τις προάλλες? Το ζελέ με τον ανανα?
-Οοοοοοχι καλε, χαχα, σοκολάτα στον ανανα?
-εχει σοκολάτα?
-Ε, δεν εχει? Το ξέχασες φαινεται...
.....(μου την είπε κιολας, ε?)
Πειτε μου εσεις αν πιστεύετε οτι απο κάποιο σημείο επρεπε να καταλάβω τι γλυκό παιζει... Στην αρχή είχα αρχίσει να εκνευρίζομαι, ευτυχως δεν εδειξα τίποτα, αλλά μετα κοντεψε να με πιάσει νευρικό γέλιο..
Για να μη σας κραταω σε αγωνία, το γλυκό ηταν κάτι σαν μους σοκολάτα, νοστιμότατο δε λέω, αλλά μεχρι να καταλάβω περι τίνος πρόκειται ξημέρωσε! Η ίδια συννενόηση υπάρχει και στους άλλους τομεις, αλλου μιλάμε κι αλλού καταλαβαίνουμε.
Αυτο με το τηλέφωνο μου το κάνει κι εμένα, και όταν της τηλεφωνώ εγώ μετα απο 5-10 λεπτά και της εξηγώ ότι δεν το πρόλαβα με ρωτάει "ειχες βγει βόλτα? Κοιμόσουν? ξεχαστηκες κάπου?" Δηλαδη δεν υπάρχει περίπτωση να μη σηκώσω το τηλέφωνο επειδή σκουπιζα κ δεν το άκουσα ή επειδη ασχολιόμουν με τα παιδια ή επειδη είχα δουλειές??? Μόνο να κ#λοβαράω ξέρω???

Tziz έγραψε:Γεια σας και πάλι....

Είχα καιρό να μπω και να γράψω στις πεθερές (κάτι οι μαρινοκατινουλίτες κάτι οι δουλειές μου...) κι έχω χάσει πολλάααααααα επεισόδια...
Μπαίνω λοιπόν τώρα μετά από καιρό να σας πω τα κατορθώματα της αγαπητής μου πεθερούλας, μιας και έχω αρκετές εξελίξεις επί του θέματος....
Ξεκινώ:

Οι πιο παλιές και γνωστές μου φίλες εδώ μέσα γνωρίζουν πως εγώ το Σεπτέμβρη θα κάνω γαμοβάφτιση μετά από έντονες πιέσεις και τσακωμούς με τα πεθερικά μου (για το γάμο)
Είμαι ήδη παντρεμένη με πολιτικό γάμο και ειλικρινά δεν το είχα κανένα σκοπό να μπω στο "γαμισιάτικο" λούκι που θέλουν κάποιοι να μας επιβάλουν....
Τες πα για χάρη του άντρα μου περισσότερο (αφού από την κουνιάδα μου δεν πρόκειται να πάρουν ποτέ αυτή τη χαρά τα πεθερικά μου, μαγκούφα θα μείνει...) συμφώνησα κι είπα, μια ψυχή που είναι να βγει ας βγει...

Να μην τα πολυλογώ, ως τώρα προσπάθησαν σε κάποια σημεία να ανακατευτούν στις επιλογές μας και στα του γάμου, του τύπου "θα σε πάω στη μοδίστρα μου να ράψεις νυφικό" ή "να φτιάξουμε μόνες μας τις μπομπονιέρες" (μόνη της εννοούσε δηλαδή) κι άλλα τέτοια, αλλά ευτυχώς καταφέραμε και τους "αποκρούσαμε" με διάφορες δικαιολογίες και τεχνάσματα...

Πάμε λοιπόν -όχι αυτή που μας πέρασε- την προηγούμενη Παρασκευή με τον άντρα μου και τους γονείς μου να ψάξουμε για κουστούμι.
Κι ενώ τον έχω ρωτήσει αν θέλει να πάρουμε και τη μαμά του, ή αν θέλει να μας δώσουν τα λεφτά οι γονείς μου και να πάμε μόνοι μας, αυτός είπε όχι, θέλω να έχω και μια δεύτερη γνώμη, θα πάμε με τους γονείς σου.
Έτσι κι έγινε.
(Αφού φάγαμε τον τόπο τελικά βρήκαμε αυτό που ήθελε)
Συνεχίζω λοιπόν...

Πριν το "αγοράσει" πήραμε και την αγαπητή παρέα να το δει να μας πει τη γνώμη της, μην κάθεται μετά και λέει ότι δεν του διαλέξαμε ωραίο κουστούμι! Έτσι, ήθελα να με δει να δίνω και το παραδάκι στον μαγαζάτορα για να μη μας λέει και τσίπιδες η αρχιτσίπισα...
700 ευρώπουλα στοίχισε... Πιο ακριβό κι από το νυφικό -το οποίο όπως έχω πει σε άλλο θέμα, το παρήγγειλα από το ιντερνέτι και μου ήρθε οικονομικότατα.

"Γιατί??? Ο γιος μου τα αξίζει!!!! Δεν τα αξίζει????" τα λόγια της.
"ΚΥΡΑ ΜΟΥ" μου ήρθε να της πω, "είπε κανείς ότι δεν τα αξίζει? Αυτά κι άλλα τόσα!!!" αλλά κρατήθηκα. Μετά ήθελα να συμπληρώσω "Εγώ μωρή παλιοχαρχάλω, δεν τα αξίζω??? Γιατί δε με πήγες κι εσύ στον Ασλάνη να πάρω νυφικό, παρά μου έλεγες να ράψουμε φόρεμα στη μοδίστρα σου???? γιατί όταν σου είπα ότι το μακιγιάζ θα πάει 200 ευρώ μου δεν είπες ότι τα αξίζω, παρά μου είπες πως η μανικιουρίστα σου μπορεί να με βάψει κιόλας με 40 ευρώ???"
Κορίτσια δε μπορώ να σας το περιγράψω πως ένιωσα! Ήθελα να της χυμήξω!!

Πριν από αυτό εν τω μεταξύ έχει προηγηθεί άλλο σκηνικό με τις προσκλήσεις. Παραγγείλαμε 120 προσκλητήρια (μάλλον θα μας περισσέψουν αλλά τες πα) και πληρώσαμε 120 ευρά (ένα ευρώ το προσκλητήριο δηλαδή). Βγάζει λοιπόν ο αγαπητός ένα πενηντάρικο, το πετάει πάνω στο τραπέζι και λέει "ορίστε. 50 δε σας παρήγγειλα? 50 πληρώνω" (και καλά για τους δικούς του καλεσμένους)
Αυτό ήταν που θα πλήρωνε τα έξοδα????
Για μένα καλύτερα είναι να μην πληρώσει τίποτα! ΤΙΠΟΤΑ!
Μην ακούσω ποτέ από το στόμα τους ότι μου πλήρωσαν το γάμο, θα τους ΓΑΜ.... !!!
Και θα καταλάβετε στο επόμενο ποστ γιατί αντιδρώ έτσι....

etoile! έγραψε:Μαλλον αρχιζει και τα χανει η πεθερα σου... Παντως και εγω βλεπω οτι σιγα σιγα τα χανουν, άλλα λες, άλλα καταλαβαινουν και παρεξηγιουνται κιολας!!!!!

Αυτο είναι αλήθεια, και περαν της πλάκας, όταν αρχίζει ο άνθρωπος να μη μπορεί να συννενοηθεί αρχίζουν και τα προβλήματα.. Εντάξει, είναι νωρίς ακόμα, αλλά κάπως ετσι ξεκινάνε τα αλτζχάιμερ και οι άνοιες..

titikos έγραψε:καπως ετσι παντρευτηκα εγω. σε ενα ξωκλησι με 8 ατομα συνολικα.. ευτυχως δηλ γιατι εσπασαν τα νερα την ωρα του μυστηριου (ημουν ετοιμογεννη) οποτε και οι 8 μεταφερθηκαμε στο νοσοκομειο!!
και ο παπας μαζι!

Nena έγραψε:

etoile! έγραψε:Μαλλον αρχιζει και τα χανει η πεθερα σου... Παντως και εγω βλεπω οτι σιγα σιγα τα χανουν, άλλα λες, άλλα καταλαβαινουν και παρεξηγιουνται κιολας!!!!!

Αυτο είναι αλήθεια, και περαν της πλάκας, όταν αρχίζει ο άνθρωπος να μη μπορεί να συννενοηθεί αρχίζουν και τα προβλήματα.. Εντάξει, είναι νωρίς ακόμα, αλλά κάπως ετσι ξεκινάνε τα αλτζχάιμερ και οι άνοιες..

etoile! έγραψε:

titikos έγραψε:καπως ετσι παντρευτηκα εγω. σε ενα ξωκλησι με 8 ατομα συνολικα.. ευτυχως δηλ γιατι εσπασαν τα νερα την ωρα του μυστηριου (ημουν ετοιμογεννη) οποτε και οι 8 μεταφερθηκαμε στο νοσοκομειο!!
και ο παπας μαζι!

Και νομιζα οτι γινονται μονο στα εργα αυτα!!! Φοβερο!!!
Τελικα τον γαμο τον εκανες;;;

Tziz έγραψε:Κορίτσια ήμουν έτοιμη να σηκωθώ να φύγω!

Λέω στον εαυτό μου "δώσε τόπο στην οργή", ανοίγω την τσάντα της μικρής, παίρνω κάτι παιχνιδάκια και το νεράκι της και πάω στον πεθερό μου να παίξω με τη μικρή να ξεχαστώ λίγο.
Βγαίνει το μπουλντόγκ και έχοντας τα χέρια στη μέση (εγώ στεκόμουν από πίσω της εκείνη την ώρα) λέει στον πεθερό μου "Τα βλέπεις?" και κάτι άλλο που δεν το θυμάμαι, αλλά αυτό που θυμάμαι είναι πως με έκανε τούρμπο.

"Να σας το ξαναπώ άλλη μία φορά? Αν δε θέλετε να είναι και η αδερφή μου να φύγουμε και να πάμε μία άλλη μέρα!"
"Όχι θα πάμε τώρα! Αλλά δεν ήταν σωστό αυτό που έκανες! Έπρεπε να μου το πεις ότι θα τη φέρεις μαζί!"
"Ωραία, και τώρα τι να κάνω να τη διώξω?"
"Ναι να τη διώξεις!" μου λέει η παλιοχοντροσκατοκωλομαλάκο!!

Κορίτσια έγινα ταύρος που βλέπει κόκκινο πανί!

"Αυτό ήταν! Παίρνω το παιδί μου και φεύγω τώρα!" φωνάζω με όλη μου τη δύναμη κι όπως κάνω να περάσω την πόρτα απλώνει τα κωλόχερά της πάνω μου η παλιοβλαμένη και με σπρώχνει για να μην μπω στο σαλόνι να πάρω τη μικρή!
"Όχι! Θα πάμε!" μου φωνάζει ενώ έχουμε μείνει να κοιτάζουμε η μία την άλλη...

Μαζεύω δυνάμεις και λέω:
"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κοντράρετε έτσι την οικογένειά μου! Θέλετε ότι κάνω με αυτούς να το κάνουμε και μαζί! Ότι κάνουν εκείνοι, να το κάνετε κι εσείς, αλλά δεν πάει έτσι! Γιατί τέτοια κόντρα? Γιατί φέρεστε έτσι στην αδερφή μου, που έρχεται πρώτη φορά σπίτι σας?"
"Δεν υπάρχει κόντρα!" μου λένε και οι δύο.

"Γιατί τέτοια συμπεριφορά ρε Αγγελική?" φωνάζει ο πεθερός μου από μέσα.
Κι εκείνη την ώρα βρίσκω ευκαιρία και περνάω την πόρτα για να μπω στο σαλόνι, τον πλησιάζω και του λέω "Εγώ ήρθα μέσα στο κέφι και την καλή χαρά, όλο χαμόγελο και σας μίλησα και σας χαιρέτησα και όλα, εκείνη μας άρπαξε από τα μούτρα μόλις μπήκαμε και μας μιλάει άσχημα!" του λέω.

Με τα πολλά και για να μην τα πολυλογώ εγώ προσπαθούσα να πάρω το παιδί μου για να σηκωθώ να φύγω, η μαλάκο με τράβαγε για να μην το πάρω κι άλλος το κράταγε σφιχτά μέχρι που μου γύρισε το μάτι ΟΥΡΛΙΑΞΑ "ΜΗ ΜΕ ΧΩΡΊΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ" έσκυψα από πάνω του με το μάτι να γυαλίζει και με ύφος "δώστο τώρα γιατί θα τις φας άσχημα" και την άφησε.
Λέω στην αδερφή μου πάρε το καρότσι, αρπάζω την τσάντα και τρέχω στο αυτοκίνητο (το σπίτι είναι ισόγειο)
Δένοντας τη μικρή στο κάθισμα, φωνάζω "ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΝΕΧΤΏ!"

Η αδερφή μου πήγε να ηρεμίσει τα πνεύματα η κακομοίρα ΔΥΟ φορές κι εκείνη ξέρετε τι της είπε?
"Μη μιλάς εσύ! Μην ανακατεύεσαι! Ποια είσαι και μιλάς?"
Στο τσακ άρπαξα την αδερφή μου από το χέρι και την έχωσα στο αυτοκίνητο γιατί ήταν έτοιμη να τη σαπακιάσει τη χοντρή.

Αντί ρε κορίτσια να της πει "Γεια σου κοπέλα μου, τι κάνεις, τι κάνει το μωράκι σου, πώς είναι οι γονείς σου, κάθισε να σου βγάλω ένα ποτήρι νερό" εκείνη ούρλιαζε "να τη διώξεις"
Εσείς τι θα κάνατε?

(Και δεν ήμουν και πολύ αναλυτική για να μη σας κουράσω παραπάνω...)

titikos έγραψε:

etoile! έγραψε:

titikos έγραψε:καπως ετσι παντρευτηκα εγω. σε ενα ξωκλησι με 8 ατομα συνολικα.. ευτυχως δηλ γιατι εσπασαν τα νερα την ωρα του μυστηριου (ημουν ετοιμογεννη) οποτε και οι 8 μεταφερθηκαμε στο νοσοκομειο!!
και ο παπας μαζι!

Και νομιζα οτι γινονται μονο στα εργα αυτα!!! Φοβερο!!!
Τελικα τον γαμο τον εκανες;;;

το μυστηριο εγινε περιληπτικα! τα πιο πολλα τα προσπερασαμε..πολυ επεισοδιακα!τα χασε ο παπας τα χασε και ο συζυγος..και ο γιατρος επισης που με παρελαβε βαμμενη χτενισμενη και με μανικιουρ!στο νοσοκομειο κερνουσαμε μπομπονιερες γαμου! αλλα ντ'αλλων!

etoile! έγραψε:
Και περαν της πλακας, μας δημιουργουν προβληματα, γιατι αλλα λες, αλλα καταλαβαινουν, αλλα λενε στον αντρα σου και εισαι εσυ στη μεση να εξηγεις τι τελικα εννοουσες...
Ευτυχως εμενα την εχει καταλαβει και με πιστευει, οσο τραγικα και αν του τα παρουσιασει αυτη!!!

Tziz έγραψε:Κορίτσια ήμουν έτοιμη να σηκωθώ να φύγω!

Λέω στον εαυτό μου "δώσε τόπο στην οργή", ανοίγω την τσάντα της μικρής, παίρνω κάτι παιχνιδάκια και το νεράκι της και πάω στον πεθερό μου να παίξω με τη μικρή να ξεχαστώ λίγο.
Βγαίνει το μπουλντόγκ και έχοντας τα χέρια στη μέση (εγώ στεκόμουν από πίσω της εκείνη την ώρα) λέει στον πεθερό μου "Τα βλέπεις?" και κάτι άλλο που δεν το θυμάμαι, αλλά αυτό που θυμάμαι είναι πως με έκανε τούρμπο.

"Να σας το ξαναπώ άλλη μία φορά? Αν δε θέλετε να είναι και η αδερφή μου να φύγουμε και να πάμε μία άλλη μέρα!"
"Όχι θα πάμε τώρα! Αλλά δεν ήταν σωστό αυτό που έκανες! Έπρεπε να μου το πεις ότι θα τη φέρεις μαζί!"
"Ωραία, και τώρα τι να κάνω να τη διώξω?"
"Ναι να τη διώξεις!" μου λέει η παλιοχοντροσκατοκωλομαλάκο!!

Κορίτσια έγινα ταύρος που βλέπει κόκκινο πανί!

"Αυτό ήταν! Παίρνω το παιδί μου και φεύγω τώρα!" φωνάζω με όλη μου τη δύναμη κι όπως κάνω να περάσω την πόρτα απλώνει τα κωλόχερά της πάνω μου η παλιοβλαμένη και με σπρώχνει για να μην μπω στο σαλόνι να πάρω τη μικρή!
"Όχι! Θα πάμε!" μου φωνάζει ενώ έχουμε μείνει να κοιτάζουμε η μία την άλλη...

Μαζεύω δυνάμεις και λέω:
"Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κοντράρετε έτσι την οικογένειά μου! Θέλετε ότι κάνω με αυτούς να το κάνουμε και μαζί! Ότι κάνουν εκείνοι, να το κάνετε κι εσείς, αλλά δεν πάει έτσι! Γιατί τέτοια κόντρα? Γιατί φέρεστε έτσι στην αδερφή μου, που έρχεται πρώτη φορά σπίτι σας?"
"Δεν υπάρχει κόντρα!" μου λένε και οι δύο.

"Γιατί τέτοια συμπεριφορά ρε Αγγελική?" φωνάζει ο πεθερός μου από μέσα.
Κι εκείνη την ώρα βρίσκω ευκαιρία και περνάω την πόρτα για να μπω στο σαλόνι, τον πλησιάζω και του λέω "Εγώ ήρθα μέσα στο κέφι και την καλή χαρά, όλο χαμόγελο και σας μίλησα και σας χαιρέτησα και όλα, εκείνη μας άρπαξε από τα μούτρα μόλις μπήκαμε και μας μιλάει άσχημα!" του λέω.

Με τα πολλά και για να μην τα πολυλογώ εγώ προσπαθούσα να πάρω το παιδί μου για να σηκωθώ να φύγω, η μαλάκο με τράβαγε για να μην το πάρω κι άλλος το κράταγε σφιχτά μέχρι που μου γύρισε το μάτι ΟΥΡΛΙΑΞΑ "ΜΗ ΜΕ ΧΩΡΊΖΕΤΕ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΟΥ" έσκυψα από πάνω του με το μάτι να γυαλίζει και με ύφος "δώστο τώρα γιατί θα τις φας άσχημα" και την άφησε.
Λέω στην αδερφή μου πάρε το καρότσι, αρπάζω την τσάντα και τρέχω στο αυτοκίνητο (το σπίτι είναι ισόγειο)
Δένοντας τη μικρή στο κάθισμα, φωνάζω "ΑΛΛΗ ΠΡΟΣΒΟΛΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΘΑ ΞΑΝΑΝΕΧΤΏ!"

Η αδερφή μου πήγε να ηρεμίσει τα πνεύματα η κακομοίρα ΔΥΟ φορές κι εκείνη ξέρετε τι της είπε?
"Μη μιλάς εσύ! Μην ανακατεύεσαι! Ποια είσαι και μιλάς?"
Στο τσακ άρπαξα την αδερφή μου από το χέρι και την έχωσα στο αυτοκίνητο γιατί ήταν έτοιμη να τη σαπακιάσει τη χοντρή.

Αντί ρε κορίτσια να της πει "Γεια σου κοπέλα μου, τι κάνεις, τι κάνει το μωράκι σου, πώς είναι οι γονείς σου, κάθισε να σου βγάλω ένα ποτήρι νερό" εκείνη ούρλιαζε "να τη διώξεις"
Εσείς τι θα κάνατε?

(Και δεν ήμουν και πολύ αναλυτική για να μη σας κουράσω παραπάνω...)

titikos έγραψε:καπως ετσι παντρευτηκα εγω. σε ενα ξωκλησι με 8 ατομα συνολικα.. ευτυχως δηλ γιατι εσπασαν τα νερα την ωρα του μυστηριου (ημουν ετοιμογεννη) οποτε και οι 8 μεταφερθηκαμε στο νοσοκομειο!!
και ο παπας μαζι!