μανουλα έγραψε:Μια φορα κ εναν καιρο, ηταν ενα νησι κ εκει ζουσαν ολα τα συναισθηματα.Η Χαρα η Λυπη,η Γνωση κ ολα τα υπολοιπα,χωρις φυσικα να λειπει η Αγαπη. Μια μeρα σαν ολες τις υπολοιπες ανακοινωθηκε στα συναισθηματα οτι το νησι θα βουλιαζε κ ετσι το ενα μετα το αλλο κατασκευασαν πλοια κ εφυγαν.Ολα εκτος απο την Αγαπη.Η Αγαπη ηταν η μοναδικη που εμεινε.Θελησε να περιμενει μεχρι την τελευταια στιγμη.Οταν το νησι ειχε σχεδον βουλιαξει ολοκληρο η Αγαπη αποφασισε οτι ηταν η ωρα να ζητησει βοηθεια.Εκεινη την ωρα ειδε τον Πλουτο να την προσπερνα πανω σε ενα μεγαλο πλοιο.Ετσι η Αγαπη ειπε:<<Πλουτε μπορεις να με παρεις μαζι σου;>> Και ο Πλουτος απαντησε:<<Οχι δεν μπορω.Το χρυσαφι κ το ασημι που εχω μαζι μου καταλαμβανει ολο το πλοιο κ δεν υπαρχει καθολου χωρος για σενα.>> Η Αγαπη αποφασισε να ρωτησει την Ματαιοδοξια που εκανε την εμφανιση της μεσα σε ενα πανεμορφο σκαφος.<<Ματαιοδοξια βοηθα με,σε ικετευω.>> <<Μα Αγαπη εισαι μουσκεμα! Πως να σε βαλω στο πλοιο μου,θα το καταστρεψεις>> απαντησε η Ματαιοδοξια.Η Λυπη ηταν επισης εκει κοντα κ ετσι η Αγαπη της ειπε:<<Λυπη ασε με να ερθω μαζι σου>>.<<Ω Αγαπη ειμαι τοσο λυπημενη που εχω αναγκη να μεινω μονη μου>>.Η Χαρα περασε διπλα απο την Αγαπη αλλα ηταν τοσο χαρουμενη που δεν μπορεσε καν να ακουσει την Αγαπη που της φωναζε.Ξαφνικα ακουστηκε μια φωνη!<< Ελα Αγαπη,ελα μαζι μου>>.Γυριζοντας η Αγαπη ειδε μια γεροντισσα.Η Αγαπη μεσα στην χαρα για την μεγαλη της τυχη ξεχασε να ρωτησει την γεροντισσα ποια ηταν κ που πηγαιναν.Οταν επιτελους πατησαν στερια η γεροντισσα συνεχισε τον δρομο της.Η Αγαπη καταλαβε ποσα χρωστουσε στην καλη γρια κ ετσι ρωτησε την Γνωση,μια αλλη γεροντισσα << ποιος με βοηθησε;>> << Ηταν ο Χρονος >>.Απαντησε η Γνωση.Ο Χρονος; ρωτησε η Αγαπη.<< Μα γιατι με βοηθησε;>> κ η Γνωση χαμογελασε με σοφια κ αποκριθηκε: << ΓΙΑΤΙ ΜΟΝΟ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΛΑΒΕΙ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ>> SHVOONG.COM