Έτσι νομίζω και νομίζω πως ήρθε η ώρα να σας πω τη δική μου ιστορία τοκετού! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Γενικά η εγκυμοσύνη μου [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] είχε τα πάνω της και τα κάτω της: Όταν έκανα το πολυπόθητο testάκι και βγήκε θετικό [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
πετούσαμε όλοι! Τον τρίτο μήνα είχα απίστευτες αναγούλες (ουτε νερό δε
μπορούσα να πιω η καημένη-ο άντρας μου ο Σπύρος δεν ήξερε τι να με
κάνει! )
Τελικά, όταν ΕΥΤΥΧΩΣ τυχαία ανακαλύψαμε οτι είχα υπερθυροειδισμό
άρχισα να παίρνω χάπια και τέλος αναγούλες και όλα! Απο κει και πέρα
τίποτα!Ούτε συχνοουρίες,ούτε νευρα,ούτε δυσφορίες,ούτε πονουσε η μέση
μου,ούτε εξάψεις-τίποτα! Αφού είχα βγάλει όλες τις μανάδες τρελές που μου έλεγαν οτι υπέφεραν! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Την 32η εβδομάδα ένιωσα μια μικρή δυσφορία και νοσηλεύτηκα στο Παπαγεωργίου 4 μέρες με πρόωρες συσπάσεις αλλά cool η κυρία! Πέρασε και αυτό έτσι!
Και επιτέλους ήρθε η ΠΗΗΗΗΤ!! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] 30/6 είχε πει ο γιατρός εγώ είχα πάει και σε παρτάκι!! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] Μεχρι τις 3 το πρωί τρώγαμε πίτσες!Αφού γυρίσαμε σπίτι αρχισε να με πονάει ελαφρως η κοιλίτσα..."Βρέ!",λεω"...μαλλον η πίτσα θα με πείραξε!!!" και τρέχω στην τουαλέτα... Μέχρι τις 6 το πρωί εγώ νόμιζα οτι πονάει η κοιλιά για τουαλέτα!!
Τελικά ξυπνάω το Σπύρο...του λέω:
-Αγάπη...Μάλλον γεννάμε!!! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
-Είσαι σίγουρη;
-Οχι,αλλά δεν πεταγόμαστε μέχρι το Ιπποκράτειο που εφημερεύει να μας πούνε και αυτοί τι παίζει;;;"
Δεν πονούσε τόσο,αλλά ήταν κάθε 5' σχεδόν!Τα πήραμε όλα και φύγαμε!
Εκεί η γιατρός μου λέει "Δε σε βλέπω να γεννάς τώρα,αλλά με 1 διαστολή ξεκινάς!ΣΙΓΟΥΡΑ ΣΗΜΕΡΑ ΘΑ ΓΕΝΝΗΣΕΙΣ!!(Το κράτάμε αυτό-είναι σημαντικό!)Πάνε κάνε καμμιά βολτίτσα και έλα σε κάνα δύωρο.Βοηθάει τη διαστολή!"
Ο.Κ!Τι να κάνω και γώ;!Πήρα το Σπύρο απ΄το χέρι και δώστου οι βόλτες
γύρω απ' το Ιπποκράτειο! Και να περνάει η ώρα και 'γω να πονάω λιιιιγο
παραπάνω αλλά εκεί!!Κάθε 4-5-6 λεπτα πονάκια!
Εν τω μεταξύ τηλεφωνώ και σε γονείς κλπ, άρχισαν όλοι να μαζεύονται
σαν τα μυρμύγκια στι νοσοκομείο! Η φίλη μου η Βάια είχε πει να την
πάρουμε τηλέφωνο μόλις γίνει κάτι για να πάρει το τρένο και να ανέβει
απο Αθήνα. (Η νονά του μικρού,βλεπετε!Μεγάλος έρωτας!)
-ΕΛΑ ΓΕΝΝΑΜΕ!!,της λεω.
-Παιρνω τρένω και ανεβαίνω!
Γελάω -Σιγά μην προλάβεις πρίν γεννήσω!!!
Αλλά γελάει καλύτερα οποιος γελάει τελευταίος τελικά...
Στις 10 το πρωί με ξαναείδε η γιατρός."Δεν προχώρησε η διαστολή...Περπάτα κι άλλο."
Και να μη σας τα πολυλογώ -γιατί έχουμε πολύ ακόμα- έτσι περπατούσα
μέχρι τις 4 το απόγευμα, με ένα σταμάτα-ξεκίνα κάθε 5' για να πάρω
αναπνοές και δεν είχα όρεξη να φάω και τίποτα! Μισό club-sandwich με το
ζόρι... Τελικά η γιατρός απηύδησε και με έστειλε σπίτι... !"Ελα πάλι αύριο!"Τζάμπα το περπάτημαααα....
-Μήπως να ξαναέρθω το βραδάκι;;Πονάω πολύ...
-Ελα,αλλά μπορεί να έρθεις και άδικα...Προχωράς πολύ αργά...
Αφου γυρίσαμε σπίτι εγώ ακόμα δε μπορώ να φάω ή να κοιμηθώ, ούτε καν
να ξαπλώσω...Έκανα ξανά βόλτες μέσα στο σπίτι... Ο Σπύρος άρχισε να
βρίζει:
"ΤΟΥΣ[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΝ ΤΙ ΤΟΥΣ ΓΙΝΕΤΑΙ [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]!!!!"
Εγώ χαλαρά... "Μη σκας!Όλα καλά θα πάνε...Δεν είναι όλες τυχερές να γεννάνε σε 1 ώρα!Έτσι είναι αυτά!"
Στις 10 το βράδυ ξανά Ιπποκράτειο.Τελικά η Βάια έφτασε Θεσσαλονίκη και εγώ ακόμα τίποταααααααα... "Είδες που πρόλαβα;!" "Διαστολή 2!" Βόλτες με τη Βαια ξάνα.Ξανά στη γιατρό."Θα σε κάνουμε εισαγωγή μετά τις 12 να μη χρεωθεις τη μέρα για μια ώρα." Ανακούφιση! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] Λίγες βόλτες ακόμα και όλα καλά. "Τελειώνουμε...", σκέφτηκα...Χαμογελούσα ακόμα. Εκείνες τις στιγμές απορούσα και εγώ με την ψυχραιμία μου. Με ανέβασααν στην αίθουσα τοκετών αφου έφαγα το ξυρισματάκι και το κλύσμα
.Φίλησα το Σπύρο και τους χαιρέτησα γονεις,αδέρφια,θείους,νονές κλπ με
χαμόγελο! Μπήκα μέσα, τελειώσαμε με τα χαρτιά και με συνδέσαν με τον
καρδιοτοκογράφο.Όλα καλά. Δυο ακόμα κοπέλες γεννούσαν μέσα στο θάλαμο
μαζί μου.Η μια ούρλιαζε! Άλλη στη θέση μου θα είχε φρικάρει τελείως με το θεαμα! Εγώ ήξερα οτι όλα θα πάνε καλά.
Τελικά γυρω στις 2 μου έβαλαν ορό οξυτοκίνης γιατί η διαστολή ακόμα δεν
προχωρουσε. Αφησαν το Σπύρο να μπεί μεσα για λίγο.Μου έφερε ένα νεράκι
και με κοιτούσε με μια ελαφρά λύπηση ... Εγώ ήμουν μια χαρά!!
Τα κάθε 5' γίνανε κάθε 3 και στις 4 το πρωί ο γιατρός μου έσπασε τα
νερά.Εκεί άρχισε το μεγάλο πανηγύρι!!! Δεν άνεχα πια να πάρω άλλες
ανάσες απο την κούραση... Λίγες ανάσες,πολλές φωνές. Όσοι ήταν έξω με άκουγαν. (Ο μπαμπας μου όταν τελείωσαν όλα μου είχε πει χαριτολογώντας "Πάντως για ινδιάνα,δεν κανεις!!!") Ήρθε μια μαία να με καθοδηγεί.Δε θα την ξεχάσω ποτέ... Ιφιγένεια τη έλεγαν. [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] "Ανασούλες πάρε φου-φου-φου!" Δεν άντεχα άλλο... "Επισκληρίδιο θέλω!",αλλά
ήταν αργά. Είχαμε περάσει τη διαστολή 7...Λίγο υπομονή ακόμα. Δε
μπορούσα όμως... Το μοτίβο πόνος-ανάσες-πόνος έδωσε τη θέση του στο
τσιρίδα-ΥΠΝΟΣ 2'-τσιρίδα... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]Ναι,κοιμόμουν κυριολεκτικά όρθια...
Μέχρι τις 8 το πρωί αυτό.Μου λέει η Ιφιγένεια"Είσαι πολύ κοντά!Αν νιώσεις οτι θέλεις να ενεργηθείς πες μου!" Μετά απο 1' ο πόνος εξαφανίστηκε! "ΤΟ ΜΩΡΟ ΈΡΧΕΤΑΙ!!!", της λέω!
Αρχισα το σπρώξιμο και στις 8:30 1/7 είδα το γιατρό να κρατάει ένα μοβ μωράκι απο τα πόδια και εκείνο να κλαίει.
"[Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] είσαι μανούλα!" μου είπε. Σε λίγο μου τον έδωσαν.Τον κράτησα στην αγκαλιά μου κλαίγοντας. Και αυτός και εγώ. "Γειά σου μωράκι μου! Είμαι η μανούλα σου!Σε ξέρω!..." Και έγινε κάτι μαγικό: Άνοιξε τα μάτια του, με κοίταξε και σταμάτησε το κλάμα με μιας... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Τον πήρανε.Άρχισε η διαδικασία του ραψίματος και κράτησε πολυ...Το μωράκι βγήκε με τα χέρια [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]και έπρεπε να κάνω πολλά ράμματα... Στις 10:30 τελείωσαν όλα...
Κάπου εδώ τελειώνει μια νορμάλ ιστορία....Αλλά η δικιά μας δεν είναι!!! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] Και συνεχίζω:
Με βγάζουν απο το την αίθουσα τοκετού και με βάζουν να ξαπλώσω σε ένα ράντζο στο διάδρομο... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Δεν υπήρχαν δωμάτια ούτε κρεβάτια ελεύθερα κάπου... Εκτός αυτού, ένας
απο τους γιατρούς μου είπε οτι έχω πολλή αιμορραγία και πρέπει να με
έχουν απο κοντα... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Όλοι έξω περίμεναν να μάθουν τι απέγινα,αλλά δεν άφηναν κανέναν μέσα!
Δεν είχα, φυσικά, κινητό και δε μπορούσα να τους ζητήσω ένα νεράκι που
ήθελα. Οι νοσοκόμες εκεί απλά δε μου έφεραν τίποτα.... [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] Άφησαν ξανά το Σπύρο μέσα.Τον είδα και άρχισα να κλαίω... Απο χαρά φυσικά! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] "Τον είδες το γιο μας;" τον ρώτησα... "Είναι
ένας κούκλος!...Εσύ είσαι καλά;...Σε ακούγαμε απ'έξω και μου ερχόταν να
σπάσω την πόρτα να τους πλακώσω όλους που σε άφηναν να πονάς ετσι... " Εγώ ήμουν μια χαρά...
Του είπα οτι ζήτησα επισκληρίδιο και δε μου έκαναν και τα πήρε πιο
πολύ! Έπρεπε να φύγει... Να ξεκουραστει γιατί δουλευε κι ολας.(Όλο το
βράδυ στεκόταν μαζί με τους άλλους έξω απο την αίθουσα τοκετών και
ξάπλωναν στα πατώμαα... )
Έμεινε ο μπαμπάς μου να κανονίσει τα υπόλοιπα. Αν και ακόμα δεν ήξερε
πως ήμουν.Έτυχε να χτυπήσει την πόρτα για να ρωτήσει τι κάνω τη στιγμή
που ήμουν έτοιμη να λυποθυμησω...
Με είχαν στείλει στην τουαλέτα και μόλις βγήκα όλα σκοτείνιασαν. Όταν
με είδε να καθομαι στην καρέκλα νόμιζε οτι με είχαν έτσι τόσες ωρες και
νευρίασε κι αυτός...
Είχαμε μια γνωστή στο νοσοκομείο.Επιτέλους ήρθε κάποιος και μου έδωσε σημασια!! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]
Μου έφερε φαγητό,νερό και με ενημέρωσε για ένα κρεβάτι που άνοιξε σε
ένα δίκλινο που, όμως, πλήρωνες. Κανονισε τα πάντα με το μπαμπά μου και
μου είπε οτι το νοσοκομείο έχει υποχρεωτικό rooming in πλεον για όλες
τις μανούλες!
Τελικά με πήγε στο δωμάτιο με καροτσάκι και ηρέμησα!(Τέλειο το δωμάτιο
και η παρέα που είχα!Έκανα μια πολύ καλή φίλη!) Δεν ήξερα οτι έπρεπε να
πάρω εγώ το μωρό γιατί είχαν πει οτι θα το φέρουν και τελικά τον είδα
ξανά γύρω στις 6 το απογευμα... Δυστυχώς είχε ήδη φάει [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] αλλά ξεκινήσαμε αμέσως μόλις ξαναβρεθήκαμε το θηλασμό! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.] Όλα ήταν υπέροχα!!
Αυτό που θέλω να πω και τελικά σας ζάλισα: Αντικειμενικά είχα μια
δύσκολη γέννα με πολλά ευτράπελα.Φυσικά υπάρχουν και πολύ χειρότερα απο
τα δικά μου! Απλά αυτή η ιστορία με δίδαξε πως τα πράγματα είναι πάντα
τόσο όμορφα όσο τα βλεπουμε! Μελλουσες μανούλες, μην τρομάζετε με την
κάθε βλακεία που σας λέει η καθεμια για τη δική της γέννα! Μπορείτε
ακόμα και την πιο άσχημη εμπειρία να την ράψετε στα μέτρα σας!
THINK POSITIVE!! [Πρέπει να είστε εγγεγραμμένοι και συνδεδεμένοι για να δείτε αυτή την εικόνα.]