1 Η βιαστικουλα μου... Πεμ Μάης 27, 2010 3:18 pm
Εβινιόλι
Μμμμ, έχει αρχίσει να συμμετέχει!
μετα απο τρελλες καουρες κ την επισκεψη στις 5 το πρωι σε εναν πανεξυπνο φαρμακοποιο κ εν μεσω μετακομισης εμαθα οτι ειμαι εγκυος....ηταν εκπληξη για εμενα αλλα κ τον συντροφο μου...δεν ηταν η καταλληλη στιγμη κ δεν προσπαθουσαμε...αλλα η χαρα μας ηταν αλλο πραγμα!
2 μερες μετα κ χωρις καθυστερηση ακομα η χοριακη εδειξε 1700......περναγαν οι μηνες ηρεμοι με το μονο που εκανε εμενα να νιωθω εγκυος τις καουρες κ την νηστεια....δωρο του ζαχαρου απο το 1ο τριμηνο...
Στην Β επιπεδου χτυπησε το καμπανακι....πολυυδραμνιο...η μικρη λογω του οτι ειχε "γλυκεια" μαμα , ηταν πολυυυυ κατρουλου!
οποτε κρεββατακι ηρεμια κλπ κλπ κλπ...
επαναληψη του Β επιπεδου μετα απο 15 μερες,με καλυτερα αποτελεσματα,ειχαν κανει δουλεια οι ριζες στον καναπε κ το κρεββατι...αλλα η κυηση συνεχιζε να ειναι υψηλου κινδυνου...
στις 32 εβδομαδες, κ ενω εκανα σχεδον μερα παρα μερα NST και αιματολογικες , βρεθηκε αυξημενο CRP,υπονοια λοιμωξης...αντιβιωση ,κρεββαταδα,ηρεμια...
Περασαν 2 εβδομαδες,εφτασα στις 34..και ενω αθομουν στο αιθριο κ παρακαλουσα να παν ολα καλα....ενιωσα οτι βραχηκα..πηγα στο μαιευτηριο ,εκανα τεστ για αμνιακο...κ επειδη δεν ειχαμε εβρηματα,καταληξαμε οτι προφανως ειναι ακρατια,μιας κ η μικρη ηταν πολυ χαμηλα...
αμ δε...το καλο μου τα ειχε κανονισει!!!
το απογευμα πηρα το ρισκο κ πηγα στην γιατρο μου τις εξετασεις που ειχα κανει το πρωι,αφου ειχα σκοτωθει με τον καλο μου,οποιος ηθελε να γινει οπως καθε μερα η διαδικασια δλδ να παει εκεινος...
Το ενστικτο ειχε μιλησει ομως...κ μολις μπηκα η γιατρος ειπε να με "δει" κ εκεινη...οποτε βγαζοντας το παντελονι εσπασαν κ τα νερα...
Με καθησυχασε..κ μου ζητησε να τα πουμε σε 30 λεπτακια στο μαιευτηριο..πηγα σπιτι μετα απο τρελλα τηλ στην μαμα μου κ τον αντρα μου,με ενα κινητο που δεν σταματουσε να χτυπαει...
Μπηκαμε στο χειρουργειο για επειγουσα καισαρικη μιας κ δεν ειχα ποτε ως εκεινη την ωρα συσπασεις,ακομα δεν μπορω να ξερω πως ειναι οι συσπασεις...
Σε μια ωρα στις 22:05μμ , 16/3/2009 ειδα ενα μικρο ντολμαδακι 2005γρ...τυλιγμενο σε ενα πρασινο σεντονακι με 2 τεραστια σχιστα ματακια..ετρεμα...δεν καταφερα να την αγκαλιασω... "ΜΥΡΙΣΕ ΤΗ ΚΑΙ ΦΙΛΗΣΕ ΤΗ,ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ" τα λογια της μαιας...αυτο εκανα ,οπως το πε με την σειρα που τα ειπε...ειχα κοκκαλωσει...
Με πηγαν σε ενα θαλαμο για να συνελθω..κ εκει σιγα σιγα ηρθαν ολοι...μου ελεγαν οτι ειναι κουκλα και ολοι μιλουσαν για τα ματακια της,που ηταν τα μονα που θυμομουν...
Πηγα στο δωματιο μου...κ ολο ρωτουσα...κανεις δεν ηξερε,κανεις βασικα δεν μ ελεγε τπτ....
Ηρθε η γιατρος μου,μου ειπε οτι πρεπει να μεινει το μωρο μου στην ΜΕΝ...κ οτι αυριο θα με πανε να την δω...
Δεν περναγαν οι ωρες κ στις 6 το πρωι ζηταγα να σηκωθω,ηξερα οτι μπορω...οι νοσοκομες δεν με αφηναν κ ειπαν να περιμενω να ερθει η γιατρος μου,ηρθε στις 8...της ειπα οτι ακομα κ να μην μ αφησει εγω θα σηκωθω κ θα παω να την δω.με βοηθησε ζητησε να φερουν καροτσακι,αλλα ειχα τοση θεληση να ξαναδω εκεινα τα ματακια που δεν μπορουσα να περιμενω...περπατησα ως την ΜΕΝ...πονος μηδεν!Την ειδα,τοσο μικρη κ ευθραυστη...κατακοκκινη με τα μαλλακια της καρφακια,κοντα κοντα....και την τουφιτσα της πισω απο το αυτι,4 δαχτυλα πιο μακρυα απο τα αλλα μαλλια.
πηγα να την αγγιζω κ αντεδρασε,δεν ηθελε...Το μωρο μου ολες αυτες τις ωρες δεν ειχε νιωσει χαδια,μονο πονο,απο βελονες...λυγισα ,δεν αντεχα...
Οι κοπελες της ΜΕΝ καταλαβαν κ με παροτριναν να την αγγιζω...αυτο ηταν ενα δυο χαδια κ την "κερδισα"...
περναγαν οι μερες ,συνολικα 8.Περιμενα πως κ πως να της δωσω το γαλατακι μου,αλλα δεν ειχα...τελικα ηρθε το γαλα μολις πηγα σπιτι στο πρωτο μισαωρο.Μου το χε πει σχεδον οτι θα γινει ετσι γιατρος ου η οποια ερχοταν καθε μερα x3 στην κλινικη να μ κανει μασαζ,για να βοηθησει.
πηγα τα πρωτα της γευματα το Σαββατο...κ τη αντικρυσα στην λαμπα,ξαναενιωσα να κοβονται τα ποδια μου..τελικα την ειχαν βαλει προληπτικα μιας κ το ικτερο της ηταν οριακο κ αφου ηταν ουτως η αλλως στην ΜΕΝ ηθελαν να αποφυγουν το να αυξηθει.
Περασαν αλλες 2 μερες κ Δευτερα την πηραμε σπιτι μας...μια εβδομαδα μετα....1880γρ.
Ενιωσα οτι οταν μπηκαμε αγκαλια σπιτι γεμισαν ολα με χρωμα!Μυρισε αλλιως...απο τοτε εχουν περασει 14.5 πρπ μηνες!
ειναι μια χαρα σε ολα της σε καποια πολυ μπροστα κ μας τρελλαινει με τα ναζια της ,τις σκανταλιες κ τα φιλια...τα πιο γλυκα φιλια ειναι μετα απο σκανταλια!
(Σορρυ για το μεγαλο ποστ...... )
2 μερες μετα κ χωρις καθυστερηση ακομα η χοριακη εδειξε 1700......περναγαν οι μηνες ηρεμοι με το μονο που εκανε εμενα να νιωθω εγκυος τις καουρες κ την νηστεια....δωρο του ζαχαρου απο το 1ο τριμηνο...
Στην Β επιπεδου χτυπησε το καμπανακι....πολυυδραμνιο...η μικρη λογω του οτι ειχε "γλυκεια" μαμα , ηταν πολυυυυ κατρουλου!
οποτε κρεββατακι ηρεμια κλπ κλπ κλπ...
επαναληψη του Β επιπεδου μετα απο 15 μερες,με καλυτερα αποτελεσματα,ειχαν κανει δουλεια οι ριζες στον καναπε κ το κρεββατι...αλλα η κυηση συνεχιζε να ειναι υψηλου κινδυνου...
στις 32 εβδομαδες, κ ενω εκανα σχεδον μερα παρα μερα NST και αιματολογικες , βρεθηκε αυξημενο CRP,υπονοια λοιμωξης...αντιβιωση ,κρεββαταδα,ηρεμια...
Περασαν 2 εβδομαδες,εφτασα στις 34..και ενω αθομουν στο αιθριο κ παρακαλουσα να παν ολα καλα....ενιωσα οτι βραχηκα..πηγα στο μαιευτηριο ,εκανα τεστ για αμνιακο...κ επειδη δεν ειχαμε εβρηματα,καταληξαμε οτι προφανως ειναι ακρατια,μιας κ η μικρη ηταν πολυ χαμηλα...
αμ δε...το καλο μου τα ειχε κανονισει!!!
το απογευμα πηρα το ρισκο κ πηγα στην γιατρο μου τις εξετασεις που ειχα κανει το πρωι,αφου ειχα σκοτωθει με τον καλο μου,οποιος ηθελε να γινει οπως καθε μερα η διαδικασια δλδ να παει εκεινος...
Το ενστικτο ειχε μιλησει ομως...κ μολις μπηκα η γιατρος ειπε να με "δει" κ εκεινη...οποτε βγαζοντας το παντελονι εσπασαν κ τα νερα...
Με καθησυχασε..κ μου ζητησε να τα πουμε σε 30 λεπτακια στο μαιευτηριο..πηγα σπιτι μετα απο τρελλα τηλ στην μαμα μου κ τον αντρα μου,με ενα κινητο που δεν σταματουσε να χτυπαει...
Μπηκαμε στο χειρουργειο για επειγουσα καισαρικη μιας κ δεν ειχα ποτε ως εκεινη την ωρα συσπασεις,ακομα δεν μπορω να ξερω πως ειναι οι συσπασεις...
Σε μια ωρα στις 22:05μμ , 16/3/2009 ειδα ενα μικρο ντολμαδακι 2005γρ...τυλιγμενο σε ενα πρασινο σεντονακι με 2 τεραστια σχιστα ματακια..ετρεμα...δεν καταφερα να την αγκαλιασω... "ΜΥΡΙΣΕ ΤΗ ΚΑΙ ΦΙΛΗΣΕ ΤΗ,ΕΙΝΑΙ Η ΚΟΡΗ ΣΟΥ" τα λογια της μαιας...αυτο εκανα ,οπως το πε με την σειρα που τα ειπε...ειχα κοκκαλωσει...
Με πηγαν σε ενα θαλαμο για να συνελθω..κ εκει σιγα σιγα ηρθαν ολοι...μου ελεγαν οτι ειναι κουκλα και ολοι μιλουσαν για τα ματακια της,που ηταν τα μονα που θυμομουν...
Πηγα στο δωματιο μου...κ ολο ρωτουσα...κανεις δεν ηξερε,κανεις βασικα δεν μ ελεγε τπτ....
Ηρθε η γιατρος μου,μου ειπε οτι πρεπει να μεινει το μωρο μου στην ΜΕΝ...κ οτι αυριο θα με πανε να την δω...
Δεν περναγαν οι ωρες κ στις 6 το πρωι ζηταγα να σηκωθω,ηξερα οτι μπορω...οι νοσοκομες δεν με αφηναν κ ειπαν να περιμενω να ερθει η γιατρος μου,ηρθε στις 8...της ειπα οτι ακομα κ να μην μ αφησει εγω θα σηκωθω κ θα παω να την δω.με βοηθησε ζητησε να φερουν καροτσακι,αλλα ειχα τοση θεληση να ξαναδω εκεινα τα ματακια που δεν μπορουσα να περιμενω...περπατησα ως την ΜΕΝ...πονος μηδεν!Την ειδα,τοσο μικρη κ ευθραυστη...κατακοκκινη με τα μαλλακια της καρφακια,κοντα κοντα....και την τουφιτσα της πισω απο το αυτι,4 δαχτυλα πιο μακρυα απο τα αλλα μαλλια.
πηγα να την αγγιζω κ αντεδρασε,δεν ηθελε...Το μωρο μου ολες αυτες τις ωρες δεν ειχε νιωσει χαδια,μονο πονο,απο βελονες...λυγισα ,δεν αντεχα...
Οι κοπελες της ΜΕΝ καταλαβαν κ με παροτριναν να την αγγιζω...αυτο ηταν ενα δυο χαδια κ την "κερδισα"...
περναγαν οι μερες ,συνολικα 8.Περιμενα πως κ πως να της δωσω το γαλατακι μου,αλλα δεν ειχα...τελικα ηρθε το γαλα μολις πηγα σπιτι στο πρωτο μισαωρο.Μου το χε πει σχεδον οτι θα γινει ετσι γιατρος ου η οποια ερχοταν καθε μερα x3 στην κλινικη να μ κανει μασαζ,για να βοηθησει.
πηγα τα πρωτα της γευματα το Σαββατο...κ τη αντικρυσα στην λαμπα,ξαναενιωσα να κοβονται τα ποδια μου..τελικα την ειχαν βαλει προληπτικα μιας κ το ικτερο της ηταν οριακο κ αφου ηταν ουτως η αλλως στην ΜΕΝ ηθελαν να αποφυγουν το να αυξηθει.
Περασαν αλλες 2 μερες κ Δευτερα την πηραμε σπιτι μας...μια εβδομαδα μετα....1880γρ.
Ενιωσα οτι οταν μπηκαμε αγκαλια σπιτι γεμισαν ολα με χρωμα!Μυρισε αλλιως...απο τοτε εχουν περασει 14.5 πρπ μηνες!
ειναι μια χαρα σε ολα της σε καποια πολυ μπροστα κ μας τρελλαινει με τα ναζια της ,τις σκανταλιες κ τα φιλια...τα πιο γλυκα φιλια ειναι μετα απο σκανταλια!
(Σορρυ για το μεγαλο ποστ...... )