RANIAASIKIDOY έγραψε:αχ εμεισ που περιμενουμε το δευτερο ειναι περιεργη η ψυχολογια μας.και εγω τα ιδια σκευτομαι.στεναχωριεμαι παρα πολυ. δεν θελω να ρθει και στο νοσοκομειο γιατι θα κλαψω δεν θα θελω να φυγει μετα.πλακωνει και κοσμοσ και δεν σαφηνει να εκφραστεις. και αν ερθει και με δει με αλλο μωρο σιγα να μη θελει να φυγει μετα να αρχησει να κλαιει κι αυτοσ εκει και δεν μπορω καθολου. εδω δεν μαφηνει ουτε να χαιδεψω αλλο παιδακι.σε ενα μηνα γενναω περιπου και αυτος κοντευει μολις 2 χρονων.

Nena έγραψε:Η διαφορα των δικών μου ειναι κατι περισσοτερο απο 2μισι χρονια. Οποτε ο Αλέξανδρος ηταν σε ηλικια που μπορουσε να κανει καποια πραγματα μονος του, ειχε φυγει απο την αγκαλια, και ψιλοκαταλαβαινε.

Εγραψα στο προηγουμενο θεμα οτι οταν ηρθαν στην κλινικη να μας δουν οι παππουδογιαγιαδες με τον Αλεξανδρο, επεσαν όλοι πανω στο μωρο, και τον ξεχασαν τον Αλεξ. Και αυτος σερνοταν στο πατωμα, ανεβαινε στο κρεβατι, γενικως προσπαθουσε να τραβηξει την προσοχη μας. Το λυπηθηκα το καημενο, και σκεφτηκα οτι πλεον δεν ειναι μοναχοπαιδι, οτι θα μοιραστει ο χρονος μας με τα δυο παιδια. Αλλά τελικα μονο ο χρόνος μοιραζεται, η αγαπη όσο και να μοιραζεται πολλαπλασιαζεται, δεν μπορω να το εξηγησω αλλιώς.
Νομιζα οτι αυτη η εμπειρια του Αλεξ απο την κλινικη θα ηταν ασχημη ή οτι δεν θα θελει να τη θυμαται. Όμως οταν μιλαμε καμια φορα για τον Θοδωρη που ηταν νινι, με ρωταει "Μαμα, τοτε που ησουν στο νοσοκομειο και ηρθαμε να σε δουμε και ειχες και τον Θοδωρη?". Το θυμαται ακομα!!
Πάντως, μου φανηκε οτι ειχε μεγαλωσει απότομα. Και πιο συγκεκριμενα, μου φάνηκε οτι ειχε πιο μεγαλο κεφαλι.. (δεν ξερω, μη ρωτατε, αυτο σκεφτηκα μολις τον ειδα ).
Ζηλειες δεν ειχαμε, δεν ειχε θεμα με το ποιος θα εχει αγκαλια το μικρο, ουτε με το οτι θηλασα, γενικα ειναι παιδι που δεν πολυζηλευει. Ο μικρος παλι ζηλευε τον μεγαλο οταν τον αγκαλιαζα (ναι, ειχαμε και τετοια εμεις). Αλλά μη φανταστεις, ειχαμε κι εμεις τα ζορια μας, με δυο αγορια. Δεν ηταν παιχνιδακι η υπόθεση, αλλά ειναι μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια.

Στην ηλικια που ειναι τωρα βγαζουν εναν μικρο ανταγωνισμο, σαν αδελφια, αλλά οταν μου λεει ο Αλέξανδρος "Μαμα, μη μαλωνεις το Θοδωρη, ειναι ο καλύτερός μου φίλος" εκει λιώνω!!

Nena έγραψε:Η διαφορα των δικών μου ειναι κατι περισσοτερο απο 2μισι χρονια. Οποτε ο Αλέξανδρος ηταν σε ηλικια που μπορουσε να κανει καποια πραγματα μονος του, ειχε φυγει απο την αγκαλια, και ψιλοκαταλαβαινε.

Εγραψα στο προηγουμενο θεμα οτι οταν ηρθαν στην κλινικη να μας δουν οι παππουδογιαγιαδες με τον Αλεξανδρο, επεσαν όλοι πανω στο μωρο, και τον ξεχασαν τον Αλεξ. Και αυτος σερνοταν στο πατωμα, ανεβαινε στο κρεβατι, γενικως προσπαθουσε να τραβηξει την προσοχη μας. Το λυπηθηκα το καημενο, και σκεφτηκα οτι πλεον δεν ειναι μοναχοπαιδι, οτι θα μοιραστει ο χρονος μας με τα δυο παιδια. Αλλά τελικα μονο ο χρόνος μοιραζεται, η αγαπη όσο και να μοιραζεται πολλαπλασιαζεται, δεν μπορω να το εξηγησω αλλιώς.
Νομιζα οτι αυτη η εμπειρια του Αλεξ απο την κλινικη θα ηταν ασχημη ή οτι δεν θα θελει να τη θυμαται. Όμως οταν μιλαμε καμια φορα για τον Θοδωρη που ηταν νινι, με ρωταει "Μαμα, τοτε που ησουν στο νοσοκομειο και ηρθαμε να σε δουμε και ειχες και τον Θοδωρη?". Το θυμαται ακομα!!
Πάντως, μου φανηκε οτι ειχε μεγαλωσει απότομα. Και πιο συγκεκριμενα, μου φάνηκε οτι ειχε πιο μεγαλο κεφαλι.. (δεν ξερω, μη ρωτατε, αυτο σκεφτηκα μολις τον ειδα ).
Ζηλειες δεν ειχαμε, δεν ειχε θεμα με το ποιος θα εχει αγκαλια το μικρο, ουτε με το οτι θηλασα, γενικα ειναι παιδι που δεν πολυζηλευει. Ο μικρος παλι ζηλευε τον μεγαλο οταν τον αγκαλιαζα (ναι, ειχαμε και τετοια εμεις). Αλλά μη φανταστεις, ειχαμε κι εμεις τα ζορια μας, με δυο αγορια. Δεν ηταν παιχνιδακι η υπόθεση, αλλά ειναι μέσα στα φυσιολογικά πλαίσια.

Στην ηλικια που ειναι τωρα βγαζουν εναν μικρο ανταγωνισμο, σαν αδελφια, αλλά οταν μου λεει ο Αλέξανδρος "Μαμα, μη μαλωνεις το Θοδωρη, ειναι ο καλύτερός μου φίλος" εκει λιώνω!!

supermama έγραψε:εμενα ειναι μεγαλουτσικα τα δικα μου αρκετα γιανα καταλαβαινουν.. αλλα οι οδηγιες δωθηκαν απο την αρχη. το εζησαν ολο με την εγκυμοσυνη και τη γεννα. τωρα ειναι τα τελεια αδερφακια! το αγαππουν και το προστετευουν.
δε θα ξεχασω που ηρθαν στηνκλινικη ντυμενα καλα με λουλουδια στο χερι! το τι κλαμα επεσε αλλο πραγμα(απο εμενα)