xaftounaki Μακάρι να είσαι έγκυος αφού φαίνεται να το θες πολύ! Σου το εύχομαι! Άντε και καλή μετακόμιση κάτω, πρέπει να είναι τέλεια να μένεις στην Κρήτη μόνιμα!

xaftounaki άσε, άσε.. δεν υπάρχει ούτε για δείγμα.. γι'αυτό δεν έχουμε καν αρραβωνιαστεί ακόμα ενώ το θέλουμε!

Αλλά εντάξει, μαζί να είμαστε και δε με νοιάζει τίποτα.

Αυτό που με εκνευρίζει απίστευτα είναι το πώς μερικά χαρτάκια (και εννοώ τα λεφτά) καθορίζουν όοοοολη τη ζωή ενός ανθρώπου από τη στιγμή που γεννιέται! Καθορίζει σε μεγάλο βαθμό (όχι απόλυτο βέβαια) το αν θα έχει στέγη ένα άτομο, αν θα φάει, τι θα φάει, πού θα μένει, πού μπορεί να πάει (ταξίδια, σπουδές, μετανάστευση, κτλ), τις γνώσεις του, κτλ κτλ.. και η λίστα δεν τελειώνει.

Είμαι πολύ ολιγαρκής και δε θέλω ούτε ακριβές τελετές, νυφικά, στολισμούς κτλ κτλ, αλλά και πάλι δεν μπορούμε να αρραβωνιστούμε καν υπό αυτές τις οικονομικές συνθήκες που μάλιστα όλο και χειροτερεύουν.

Αλλά αφήστε την οικογένεια, τα σπίτια κτλ... θα φέρω ένα πιο απλό παράδειγμα για το πώς καθορίζουν τα χρήματα το μεγαλύτερο μέρος της πορείας ενός ανθρώπου. Πείτε το εμμονή, πείτε το χαομάρα, αλλά θέλω εδώ και έναν ολόκληρο χρόνο να πάρω μία -έστω και μεταχειρισμένη- ηλεκτρική κιθάρα και να αρχίσω μαθήματα γιατί μου αρέσει πάρα πολύ η ροκ μουσική και θα έπεφτα με τα μούτρα! Έλα που δε γίνεται..

Ειλικρινά σκέφτομαι να ανοίξω θέμα για το πώς τα χρήματα και οι γνωριμίες κατευθύνουν τη ζωή μας! Συγχίστηκα πάλι.. χαχα

κοριτσια καλημερα!εγω ειμαι τισ γνωμης να κανεις β χοριακι λιγο αιμα παιρνουν κ εισαι συγουρη 100% εχω ακουσει πολλα κουλα με τα τεστ κ ειναι κριμα στις δυσκολες εποχες μου ζουμε να πεταμε λεφτα.παρε διαφορα μικροβιολογικα κ ρωτα τιμες κ επελεξε το οικονομικοτερο.

mairi.g έγραψε:κοριτσια καλημερα!εγω ειμαι τισ γνωμης να κανεις β χοριακι λιγο αιμα παιρνουν κ εισαι συγουρη 100% εχω ακουσει πολλα κουλα με τα τεστ κ ειναι κριμα στις δυσκολες εποχες μου ζουμε να πεταμε λεφτα.παρε διαφορα μικροβιολογικα κ ρωτα τιμες κ επελεξε το οικονομικοτερο.

Ευχαριστώ mairi.g, αυτό θα κάνω! Να'σαι καλά!

Κάνε και πες μας το αποτέλεσμα!

καλη μου μην αγχωνεσαι..ολα θα πανε καλα....υπο τετοιες συνθηκες ξερω ειναι δυσκολο αλλα αν ερθει γερο να ειναι κ εσεις ακομα πιο γεροι και μονιασμενοι να το μεγαλωσετε..περιμενουμε τα νεα σου...

Κορίτσια, δεν είμαι τελικά. Έκανα τεστάκι και μου ήρθε και η περίοδος μετά από 5 μέρες καθυστέρηση (μάλλον έχασε το τρένο των 8 τελικά)!

Η φάση είναι ότι από τη μία χαίρομαι που ήρθε, αλλά από την άλλη δεν ξέρω γιατί.. σφαδάζω στους πόνους περιόδου σήμερα και είμαι όοοοολη μέρα στο κρεβάτι (δεν έχω φάει κιόλας, γιατί δεν μπορούσα να σηκωθώ να μαγειρέψω). Με άλλα λόγια καλοπερνάω δλδ.. είμαι σίγουρη ότι τα ξέρετε.

Τέλοσπαντων, ας μη γίνομαι αχάριστη. Ευχαριστώ για τις πληροφορίες και εύχομαι γερά μωράκια σε όσες είναι ή προσπαθούνε να γίνουν μητέρες!!!

eirini7 έγραψε:
πόσο δίκιο έχεις!φαντάσου ότι πρόσφατα διάβαζα πως εξαιτίας της έλλειψης χρημάτων κάποιοι γονείς αφήνουν τα παιδιά τους σε ιδρύματα μέχρι να ορθοποδήσουν.είναι τραγικό..

Ειλικρινά δεν ξέρω τι να πω.. εγώ πάλι έχω παρατηρήσει πως πάνω από κάθε κάδο σκουπιδιών βλέπω και έναν άνθρωπο να ψάχνει να βρει κάτι. Είναι τραγικοί οι αριθμοί πλέον. Όσο τα βλέπω αυτά (και όχι μόνο αυτά), λυπάμαι, μα ταυτόχρονα θυμώνω πάρα πολύ!!! Θυμώνω με τους πολιτικούς, με όσους κρύβονται πίσω από αυτήν την κατάσταση, θυμώνω γενικά με τους ανθρώπους, αλλά θυμώνω...και με εμένα την ίδια!!! Γιατί όλοι αυτοί πετυχαίνουν σιγα-σιγά το στόχο τους.. να μας έχουν διαρκώς στην τσίτα, έρμαιά τους, πολίτες που παράγουν ασταμάτητα, αλλά δε δρουν, δεν αντιδρούν, δε βλέπουν λίγο πιο μακρυά από την καθημερινότητα και τον εαυτό τους.. και η λίστα δεν τελειώνει!!

Θα σου φέρω ένα παράδειγμα για να καταλάβεις γιατί θυμώνω και με τον εαυτό μου. Το καλοκαίρι που μας πέρασε το αγόρι μου είχε την φανταστική ιδέα να γίνουμε εθελοντές σε κάποιο ορφανοτροφείο για τους θερινούς μήνες, και να πηγαίνουμε μαζί να προσφέρουμε την αγάπη μας, το χρόνο μας, ό,τι μπορούσαμε τελοσπάντων στα παιδιά (δυστυχώς δεν μπορούσαμε να κάνουμε οικονομική στήριξη, δεν είχαμε). Ήμουν πάρα πολύ χαρούμενη και πολύ ανυπόμονη, και μόνο στην ιδέα τι χαρά θα κάνουν τα παιδιά.. σχεδιάζα να φτιάχνω κέϊκ και γλυκά όταν θα πηγαίναμε, να ζωγραφίζουμε μαζί, να λέμε ιστορίες και παραμύθια, να παίζουμε, κτλ. Ε λοιπόν Ειρήνη, δεν το κάναμε ποτέ! Ολόκληρο καλοκαίρι δεν καταφέραμε μία φορά να πάμε! Ο λόγος; Δουλειά, δουλειά και πάλι δουλειά.. και όταν δεν είχαμε δουλειά, βλέπαμε όλη αυτήν την κατάσταση με την πολιτική και τα οικονομικά στην τηλεόραση και συζητούσαμε συνέχεια γι' αυτά, ανησυχούσαμε, μας έπιανε ο φόβος για το τι θα ξημερώσει την επομένη και γινόμασταν ράκος.

Εγώ έκανα πρακτική άσκηση σε ένα εργαστήριο του πανεπιστημίου Αθηνών (δεν πληρωνόμουν, αλλά χτύπαγα 8ωρο κ με υπερωρίες μη σου πω) και ο Ν. δουλεύει, αλλά έχει άστατο ωράριο (άλλοτε βραδυνός, άλλοτε πρωινός, κτλ, και 7 ημέρες δουλειά).

Τα βλέπεις; Πού χρόνος; Πού ενέργεια; Ειλικρινά απογοητεύομαι από τον εαυτό μου που άφησα να με παρασύρει το σύστημά τους! Γινόμαστε παραγωγικά ρομπότ, χωρίς χρόνο για σκέψη, βούληση, αντίδραση, τίποτα!!

Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ.. μου την έδωσε πάλι!