Η εγκυμοσύνη μου ξεκίνησε με ένα θετικό τέστ τον Αυγουστο έπειτα από μια αποβολή και αρκετές προσπάθειες..πετούσαμε από τη χαρά μας,αλλά είμασταν αισιόδοξα συγκρατημένοι.πρώτο ραντεβού με το γυναικολόγο και μια κύηση καλή ξεκινούσε.οι μήνες που ακολούθησαν εύκολοι με λίγους εμμετούς στην αρχή!
ΠΗΤ 03 Μαϊου και ανυπομονούσαμε να έρθει εκείνη η στιγμή.Τρίτη 17 Απριλίου τελευταίος υπέρηχος και πρώτος ΚΔΤ.το μωρό ήταν χαμηλά ήδη.ο γυναικολόγος μου λέει πρέπει να με ξαναδεί παρασκευή 20 Απριλίου,τη Παρασκευή διαστολή 1 και μαλακός τράχηλος!!μου λέει φύγε και θα σε πάρω τηλ.με πάιρνει και μου λέει Κυριακή 22 μπαίνεις με πρόκληση 21:30.τη Κυριακή λοιπόν πάω στο νοσοκομείο μου φτιάχνουν χαρτιά,δωμάτιο κτλ..μου βάζουν υπόθετο και όλο το βράδυ ΚΔΤ με οξυγόνο..γιατί το οξυγόνο ρώτησα τη μαία,μου είπε πως ήμουν αγχωμένη και μπλα μπλα,το έχαψα λοιπόν.06:30 Δευτέρας χωρίς πόνους μου κάνουν κλίσμα,ξύρισμα και 07:30 κατεβαίνουμε στην αίθουσα τοκετού με τον άντρα μου,πεθερικά,τη μαμά μου,θεία,ξαδέρφη και κουνιάδα απέξω να περιμένουν.

ο άντρας μου μέσα μαζί μου.μου βάζουν ορό και ξεκινάει το πανηγύρι..πόνοι αβάσταχτοι σε χρόνο dt.έρχεται ο γιατρός μου σπάει τα νερά,τα είδα όλα έπειτα από μισή ώρα διαστολή 5.
08:30 ενημερώνει ο γιατρός τους συγγενείς πως θα γεννήσω μέσα στις επόμενες 2 ώρες..η μαία με ενημερώνει πως κατά τις 11 θα γεννήσω,με πιάνει κρίση...ποιός άντεχε τόσες ώρες?εγώ πάντως ΟΧΙ!!!

09:00 κοιτάω το ρολόι και λέω πως θέλω να κάνω κακά μου τη ώρα που η μαία μιλούσε για άσχετα με έναν ειδικευόμενο.τι?μου λέει,τραβάει το σεντόνι βάζει χέρι και αρχίζει να φωνάζει εξωθούμε,γεννάμε καλέστε το γιατρό.εκεί αρχίζει το γλέντι...πανικός να ακολουθεί ενώ εγώ αρχίζω να σπρώχνω ήδη.μη σπρώχνεις να μου λέει η μαία δεν είμαστε έτοιμοι..ε οκ ήμουν εγώ

φτάνει ο γιατρός με βάζουν στη καρέκλα και με 2 σπρωξίματα στις 09:25 γέννησα στη γιορτή του άντρα μου το πιο όμορφο πλάσμα στο κόσμο.την ακουμπήσανε πάνω μου και έπαθα σοκ,δε το πίστευα.τη φίλησα και της υποσχέθηκα πως θα είμαι δίπλα της για πάντα και για όλα και πως την αγαπώ πολύ!

θέλω να ευχαριστήσω και δημόσια τον υπέροχο γιατρό μου που έκανε τα πάντα για μένα και το μωρό μου τον κύριο Καβαλάκη και την εξίσου καταπληκτική μαία μου Μαρίνα που μου κρατούσε το χέρι κατά τη διάρκεια του τοκετού!

τον άντρα μου φυσικά που στάθηκε βράχος δίπλα μου με πολύ αγάπη και πολύ δύναμη κατά τη διάρκεια της γέννας!

ο λόγος που μου είχαν βάλει οξυγόνο ήταν γιατί το μωρό ήταν τυλιγμένο αρκετές φορές με το λωρό,εξού και η πρόκληση..συγνώμη αν σας κούρασα!