Καλημέρα
με τον συζυγο μου λέγαμε πάντα να κάνουμε 5 παιδία.. ναι καλά δοιαβάσατε δεν είναι ορθρογραφικο λάθος.
λοιπον είπαμε να κάνουμε το πρώτο παιδάκι δοξα το θεό το πιασαμε αμέσως
αλλά απο τον τριτο μηνα έπρεπε να ειμαι ξαπλωμένη η μανα μου και η πεθερά μου και καλά θα βοηθουσαν .. όσο τις είδατε εσείς της είδα και εγώ
η μαμα μου έπερνε τα ρουχα να μου πλένει μετά απο απαίτηση δικιά μου και στο τέλος γύρισε και μου είπε αντε να γεννησεις να σταματησω να σε πλένω ..
η πεθερα μου όποτε έρχοταν έτρεχα απο πίσω της να μετακινώ ότι μου άλλαζε θέση. άλλη μεγάλη ιστόρία και αυτή και δεν είναι της παρούσης αλλά στο τέλος την έβρισα
τελος πάντων μην σας τα πολυλογώ εγώ στην εγκυμοσυνη μου μονο ξάπλα δεν ήμουν ίσα ισα το αντίθετο χτίζουμε και σπίτι και αντί να κάθομαι εγώ έβαφα πατώματα και περνουσα πόρτες τεσπα.
γεννάω και πάλι λόγω καισαρικής έπρεπε να είμαι ξάπλα και να μην σηκώνω βάρη αλλά ό τι περίεργο πάλι οι δικοί μου άφαντη.. και αυτή αλλη ιστορια
λοιπόν και έρχομαστε στο θέμα δευτερο παιδί .
οικονομικά μπορεί να μην ειμαστε και σουπερ ουαου αλλα πιστευω πως θα τα καταφερουμε με λίγο ζόρι.
το θέμα είναι ότι με απασχολεί ότι δεν θα έχω καμια βοήθεια σε όλη την διαρκεια της εγκυμοσυνης μου αν μείνω έγκυος και επειδή πολλά μπορούν συμβούν τι κάνουμε αν χρειαστεί πάλι να μείνω στο κρεβάτι???
η μικρή μου τώρα είναι 5,5 μηνών και απο 3 μηνων θέλει κυρίως μονο εμένα αγκαλια γιατι βγάζει δοντάκια.. 4 έχει βγάλει εως τώρα
δεν με πειράζει το μετά το πως θα τα μεγαλώσω δηλαδή αλλά η διαρκεία της εγκυμοσυνης..
πραγματικά ρε κορίτσια είμαι πολύ μπερδεμένη
συγμώμη για το μεγάλο κείμενο αλλά ηθελα να σας κατατοπισω λίγο
και ήθελα να τα πω να φύγουν απο μέσα μου .. ευχαριστώ που με ακούσατε

Αρχικά φίλη μου,όλες οι εγκυμοσύνες δεν ειναι ιδιες..μπορει σε αυτή να πανε όλα καλα από την αρχή και να μην χρειαστείς να μείνεις ξάπλα..
αλλα και αυτο να συμβεί,και βοηθεια-στηριξη να μην εχεις,δεν θα αξιζουν όλα αυτά για αυτο το πλασματάκι?θα εχεις την στηριξη του άντρα σου!
Μην σκέφτεσαι αρνητικά και μην βασίζεσαι η απογοητεύεσαι από άλλους για κάτι που θελεις τοσο πολυ!
Δεν ξέρω και την ηλικια σου για να σου πω αν πρέπει να βιαστείς η όχι,κ η σκέψη να μπει στο πρόγραμμα!!
Ωστόσο,το πρώτο σου παιδάκι ειναι πολυ μικρό ακομα,μπορείς να ξανά κανεις τοσο γρήγορα παιδάκι?θα χουν κ πολυ μικρη διαφορα!!ωστόσο,αν ειναι κάτι που θές με τον άντρα σου,για μένα,να το προσπαθήσετε!!
Σου εύχομαι ότι καλύτερο!

Κατι μουθυμησες ...εγω 9 μηνες και στη πρωτη αλλα και στηδευτερη εγκυμοσυνη ειχα ολο υποσχεσεις...θα σε βοηθαμε, να μην ανησυχεις κτλ. Στο πρωτο μηδεν βοηθεια. Εα ζεστο φαγητο δεν ειδα. Δεν με ενοιαξε ομως..ξυπναγα το πρωι εβαζα το νεογεννητο μουστο μαρσιπο πηγαινα τα σκυλια μου βολτα, γυρναγα σπιτι μαγειρευα, καθαριζα, σιδερωνα και κοιμομουνα το πολυ δυο ωρες την ημερα λογω κολικων. Δεν με ενοιαζε ομως.ειχα το κοριτσακι μου και οι ημερες κυλουσανε πιο γρηγορα. Σντομα περασανε και οι κολικοι και αρχισα να ξανακοιμαμι. 10 μηνες αργοτερα ξαναεμεινα εγκυος. Εκανα μετακομιση ενω ημουνα 3 μηνων, εβαψα μονη μου τον τοιχο του παιδικου, καθαριζα καθημερινα τον κηπο μονη μου, εσκυβα, σηκωνα ολα τα εκανα με μια πεθερα να με κοιταει και να θελει να βοηθησει να μου φερει σκαλα τια να βαψω τον τοιχο, να μου φερει σακουλα να την γεμισω με τα φυλλα του κηπου. Και το καλυτερο που και που μου εφενε ενα ζεστο πιατο, αλλα ενα ομως για να φαει ο γιοκας της. Γεννησα και ηρθα στο σπιτι. Βρηκα ρουχα ασιδερωτα πανω στην σιδερωστρα και μια σκουπα στην μεση του σαλονιου. Η μητερα μου φυλαγε τον αλλο εγγονο..οποτε δεν ειδαμε και απο εκει βοηθεια..αλλα παλι δεν με νοιαζει..δεν θελω καμια πεθερα καμια μανα να με βοηθησει. Ο αντρας μου με νοιαζει να με κατανοει και να με βοηθαει. Εξαλου τα παιδια τους αυτες τα μεγαλωσανε..δικια μας σειρα τωρα.

Sophela έγραψε:Κατι μουθυμησες ...εγω 9 μηνες και στη πρωτη αλλα και στηδευτερη εγκυμοσυνη ειχα ολο υποσχεσεις...θα σε βοηθαμε, να μην ανησυχεις κτλ. Στο πρωτο μηδεν βοηθεια. Εα ζεστο φαγητο δεν ειδα. Δεν με ενοιαξε ομως..ξυπναγα το πρωι εβαζα το νεογεννητο μουστο μαρσιπο πηγαινα τα σκυλια μου βολτα, γυρναγα σπιτι μαγειρευα, καθαριζα, σιδερωνα και κοιμομουνα το πολυ δυο ωρες την ημερα λογω κολικων. Δεν με ενοιαζε ομως.ειχα το κοριτσακι μου και οι ημερες κυλουσανε πιο γρηγορα. Σντομα περασανε και οι κολικοι και αρχισα να ξανακοιμαμι. 10 μηνες αργοτερα ξαναεμεινα εγκυος. Εκανα μετακομιση ενω ημουνα 3 μηνων, εβαψα μονη μου τον τοιχο του παιδικου, καθαριζα καθημερινα τον κηπο μονη μου, εσκυβα, σηκωνα ολα τα εκανα με μια πεθερα να με κοιταει και να θελει να βοηθησει να μου φερει σκαλα τια να βαψω τον τοιχο, να μου φερει σακουλα να την γεμισω με τα φυλλα του κηπου. Και το καλυτερο που και που μου εφενε ενα ζεστο πιατο, αλλα ενα ομως για να φαει ο γιοκας της. Γεννησα και ηρθα στο σπιτι. Βρηκα ρουχα ασιδερωτα πανω στην σιδερωστρα και μια σκουπα στην μεση του σαλονιου. Η μητερα μου φυλαγε τον αλλο εγγονο..οποτε δεν ειδαμε και απο εκει βοηθεια..αλλα παλι δεν με νοιαζει..δεν θελω καμια πεθερα καμια μανα να με βοηθησει. Ο αντρας μου με νοιαζει να με κατανοει και να με βοηθαει. Εξαλου τα παιδια τους αυτες τα μεγαλωσανε..δικια μας σειρα τωρα.

σαν να ακουω εμένα..
εγω καθαριζα εγώ τον κηπο, εγώ τα ζωα . εγω το κοτετσι ...κλπ κλπ κλπ κλπ...
πωπω η ιδια ιστορια μιλάμε..
ο αντρας μου βοηθάει όσο μπορεί αλλά εκτος ότι δεν έχει υπομονη φευγει το πρωι 8 και μπαινει σπίτι 8 το απόγευμα... οποτε το μόνο που θέλει και έχει χιλια δικια ειναι να φαι να δει λίγο τηλεοραση ή να μπει στον υπολογιστή και εως της 9 έχει κοιμηθεί..
το πρωι μονο κραταει το παιδί για να μπορέσω να κοιμηθώ εγώ μέχρι να φύγει...
θέλω πάρα πολυ και αλλο παιδάκι και θέλω να μεγαλώσουν μαζί τα μικρά μου.. εγώ είμαι 28 χρονων και το ότι ποιασαμε γρηγορα το πρωτο δεν σημαινει ότι το ίδιο θα γίνει με το δευτερο.. και θέλω να τα κάνω τώρα που εχω την δυνατοτητα και ηλικιακα...
απλά είχα και εχω όλους αυτους τους προβληματισμους

Ο αντρας μου φευγει απο τις 6:30 και ερχετε στις 7. Ξεχεζει τις μικρες λιγο υπολογιστη και μετα κοιμαται πρωτα απο τα κοριτσια.. Εναι δυσκολα στην αρχη αλλα σκεφτομαι τωρα τηνμεγαλη που ειναι 19 μηνων και τα κανει σχεδον ολα μονη της..τελος παντων ειναι πιο ευκολη..κοιμαται φουλ το βραδυ, τρωει μονη της, παιζει..δεν θελει τηφροντιδα που θελει ενα βρεφος. Κυριως το βραδυ..περνανε οι μερες γρηγορα.. Εγω δεν ηθελα το δευτερο τοσο γρηγορα, αλλα μας ηρθε αλλα τελικα καλυτερα εναι νομιζω..τα οικονομικα ποτε δεν ειναι σιγουρα ακομα και προ κρισης. Τωρα που ξενυχταμε με το μωρο και τους νεους κολικους καταφεραμε επιτελους να κοιμιζουμε και την μεγαλη στο κρεββατι της. ..τωρα πχ ο μπαμπας κοιμαται, η μεγαλη κοιμαται διπλα του, την αφησαμε λογω πυρετου, και το μωρο γκρινιαζει καθε φορα που πεφτει η πιπιλα και εγω διπλα του να του την βαζω για να μην ξυπνησει τους αλλους. Ειμαι σιγουρη εν το μεταξυ οτι σε λιγακι θα τρεχω να αλλαξω πανες νουμερο 4 και 1 να φταξω γαλατα και καποια ψυχη εδω μεσα θα παρακαλαει για πανκεικς. Εγω θελω μονο εναν καπουτσινο αλλα ποιος θα μου τον φτιαξει εμενα???χεχε!ειναι ομως πιο ομορφη η ζωη μου παρολο την κουραση. Και ας κοιμουνται ολοι και εσυ ξενυχτας πανω απο μια πιπιλα.

Μπαι δε γουεις το δευτερο τον πρωτο χρονο το πιανεις για πλακα!!!χεχε

μου δίνεις κουράγιο σε ευχαριστώ πολύ
λες και το δευτερο να το πιασω ευκολα??
εμενα ευτυχως ειναι υπναρου
όλο το βραδυ κοιματε το πουλακι μου απο 3 μηνων..
οσο για το καπουτσινο πες πως το θες και στο στέλνω τώρα αμέσως.. να κάνω και ένα για μένα που έχω καιρό να πιω..