Κορίτσια είμαι στις 6 εβδομάδες και 3 ημέρες σήμερα, 3η εγκυμοσύνη μετά από πολλές περιπέτειες (μία παλίνδρομη, μία εγκυμοσύνη που τη διακόψαμε στην 14η εβδομάδα λόγω τρισωμίας που εμφανίστηκε στον έλεγχο, 2 εξωσωματικές, και πρόβλημα με χαμηλό απόθεμα ωαρίων!!!) οπότε όπως καταλαβαίνετε τρέμει το φυλλοκάρδι μου!!!! Το πρόβλημά μου και το δίλημμά μου είναι το εξής: να πάρω από τώρα άδεια ή είναι παρα πολυ νωρίς; Και στην 1η και στη 2η εγκυμοσύνη είχα πάρει  σχετικά νωρίς άδεια επαπειλούμενης κύησης από τη δουλειά, και όντως, τελικά, υπήρχε πρόβλημα. Έχω τη δυνατότητα να το κάνω αυτό στη δουλειά.

Ωστόσο, δημιουργούνται προβλήματα, διότι είναι ιδιαίτερα ανταγωνιστικό περιβάλλον, με γενικώς πολλά προβλήματα και διαφόρους "καλοπροαίρετους" συναδέλφους που σε σχολιάζουν, κάνουν κρά να σου φάνε τη θέση, κτλ. Πέρσι πχ όταν επέστρεψα (έλειψα 3 μήνες, και εν τω μεταξύ είχα περάσει τα πάνδεινα, είχα ουσιαστικά κάνει πρόκληση τοκετού στον 4ο μηνα για να διακόψω την κύηση) και ενώ ήμουν χάλια, μου είπαν: "καλά κι εσύ, αφού είδες ότι δεν έχει μέλλον η εγκυμοσύνη, γιατί έλειψες τόσο πολύ; τι νοήμα είχε; ωραία λούφα έκανες. καλά είπαμε να κάνεις μία αποβολή, πρέπει να λείψες τόσο πολύ;;" Για να μην πω δε, ότι έπρεπε να ξαναξεκινήσω από το μηδέν, μου κάνανε καψόνια τύπου έγινα και πάλι το παιδί για τις φωτοτυπίες, και ένα σωρό τέτοια..

Αυτά τα λέω για να μεταφέρω το κλίμα...

Αυτή τη φορά είπα να το πάω προσεκτικά και χαλαρά στη δουλειά μέχρι με το καλό να κλείσουμε το 1ο τρίμηνο, να κάνω αυχενική και αν είναι όλα καλά να ακολουθήσω τη συμβουλή του γιατρού και να πάρω άδεια τότε. Να σημειώσω ότι συν τοις άλλοις έχω και παραπάνω κιλά και ο γιατρός έχει τη γνώμη στάνταρ να πάρω άδεια γιατί θα ζοριστώ πολύ, φοβάται για διαβήτη κύησης, προεκλαμψία, τέτοια.

Το πρόβλημα είναι ότι εδώ και ένα 3-4μηνο περίπου στη δουλειά κάθε άλλο παρά χαλαρά είναι! Αντί για 8ωρο δουλεύουμε στάνταρ 10ωρα φουλ δουλειά και συχνά 12ωρα τον προηγούμενο μήνα, τρέχουμε όλη τη μέρα πανικόβλητοι και μέσα στο άγχος, εξυπηρετώ πελάτες και δεν μπορώ να σηκωθώ καν από την καρέκλα μου να πάω τουαλέτα, τουαλέτα πάω κατά τις 4 το μεσημέρι (από τις 7.30 το πρωί), σήμερα είχα ναυτία και αναγούλες και δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από το γραφείο και φοβόμουν ότι θα γίνω ρεντίκολο, προχτές μία πελάτισσα μου έκανε τα νεύρα κρόσια, ανέβασα πίεση και ταχυκαρδία και έκλαιγα από τα νεύρα μου... Ταυτοχρόνως οι ζαλάδες είναι άλλο πράγμα, παίρνω και φάρμακα και ηπαρίνη και από τις 12το μεσημέρι και μετά, όταν είμαι όρθια αισθάνομαι ότι θα λιποθυμήσω, δεν μπορώ να πάρω τα πόδια μου!

Όλα αυτά τα είπα στη γιατρό και λέει να πάρω επαπειλούμενη γιατί το 1ο τρίμηνο είναι σημαντικό για την οργανογένεση και γιατί έχω κακό ιστορικό.

Αυτή τη στιγμή όμως στη δουλειά ούτε μία ημέρα απλή άδεια δεν δίνουν, υπάρχει πολύς φόρτος εργασίας και λείπουν υπάλληλοι, όχι να πω για επαπειλούμενη. Θα αναγκαστούν να τη δώσουν εφόσον είναι εντολή γιατρού, αλλά θα περάσω πλέον στα μαύρα κατάστιχα..

Τι να κάνω; Όντως λέτε να δημιουργώ πρόβλημα και όλη αυτή η απίστευτη κούραση, τα νεύρα, στρες, άγχος, ταλαιπωρία να επηρεάζουν το έμβρυο; Γιατί αν δεν το επηρεάζουν και απλά κουράζομαι και ταλαιπωρούμαι εγώ, ας κάνω μια υπομονή ως τον 4ο μήνα... πραγματικά δεν ξέρω τι να κάνω... Από τη μία σκέφτομαι να μην είμαι υπερβολική και από την άλλη αισθάνομαι ότι κάνω κακό στο μωρό.. 

Πώς τα ισορροπήσατε εσείς;

Καλησπέρα..είχα κ εγω παρόμοιο κλίμα στη δουλειά μου με συναδέλφους ...κανω κ βαρια δουλεια κ ειμαι ολη μερα μεσα στα μικρόβια...και φυσικά κανείς δεν ένοιωθε.... απο βοήθεια ούτε λόγος κ οχι μόνο αυτό αλλα σε πίεζαν κι ολας... μου είχαν σπάσει τα νεύρα κ κάνανε τρομερό ψυχολογικό πόλεμο....Το αποτέλεσμα..???? απο την πρωτη στιγμη είχα θέματα...τη μια με συσπάσεις κ την αλλη με αιμοραγια... είμαι σε άδεια απο τον 3ο μήνα...
Θα σου συμβούλευα να παρεις άδεια και αυτοι να πάρουν..ξερεις τι... Μη ριψοκινδυνευσεις το παιδακι  σου για κανενα λογo...ασε τους να κουρευονται....

Επειδη κ εγω ειμαι στον ιδιωτικό τομεα και ολο αυτο που περιγραφεις ειδικα με το αγχος και το πανικό οταν εχει δουλεια και ποσο μαλλον τα 10 ωρα και τα 12ωρα σε καταλαβαινω απολυτα..
για μενα δεν υπαρχει σωστο η λαθος αλλα πως νιωθεις εσυ..

Ειδικα τους " καλοπροαιρετους " συναδελφους δεν εχουν ιδεα τι περασες και ουτε θα μαθουν κ εαν μαθουν δεν θα καταλαβουν..οποτε αγνοησε τους..

Κ φυσικα παντα ο εργοδοτης θα κοιταξει στο τελος τον κ@λο του δηλαδη τα χρηματα στην τσεπη του και εσυ εχεις να κοιταξεις την ψυχουλα που εχεις στην κοιλιτσα σου..Νομίζω οτι αξιζει περισσοτερο απο ολες τις δουλειες και ολα τα λεφτα του κόσμου...

Αυτά τα λέω για τα ακουω κ εγω γιατι μπορει να μην ειχα τις δυσκολίες σου αλλα ειχα κάποιες μεχρι να μεινω και δεν ξερω πως να τους πω και ποτε να παρω αδεια..