Γεια σας κοριτσια.Τον τελευταιο καιρο,αντιμετωπιζω κατι με την κορη μου κ θα ηθελα τις γνωμες σας στο πως να της συμπεριφερθω.
Πριν 3-4 μηνες στο σχολειο της συνεβη ενα τραγικο περιστατικο.Μπροστα στα ματια της,ενας συμμαθητης της εχασε τη ζωη του..ναι κοριτσια,ενα αγγελουδι 7 χρονων...Ηταν αρρωστο βεβαια το παιδακι,ειχε καποιο καρδιακο νοσημα κ καποια στιγμη οι γονεις του ηξεραν πως θα εφευγε..ηταν προγραμματισμενο να κανει επεμβαση στο Ωνασειο,αλλα δεν προλαβε...
Το θεμα μου τωρα ειναι το εξης..οτι ολα,μα ολα συνεβησαν μπροστα στα ματια της κορης μου.Γιατι ετυχε να να κανουν πολυ παρεα με αυτο το παιδακι.Και εκει που παιζαν,τρεχανε,γελουσαν κ.τ.λ μεσα σε μια στιγμη...
Τα γραφω κ τρεμω κ εγω..Η κορη μου τα ειδε ολα..ολα..γιατι ηταν αυτη που ειδοποιησε τη δασκαλα,αυτη που τον γυρισε γιατι επεσε μπρουμητα το παιδακι κ τον γυρισε γιατι λεει,του μιλουσε κ δεν της απαντουσε,ειδε τα ματια του γυρισμενα...τι να σας λεω τωρα...Συγνωμη για την στεναχωρη περιγραφη αλλα θελω να καταλαβετε ακριβως τι εγινε.
Απο τοτε το κοριτσακι μου,εππηρεαστηκε παρα πολυ.Τι κλαμα εχει ριξει...με εχει ρωτησει για τα παντα που αφορουν στο θανατο,μου εχει πει πραγματα που πραγματικα δεν ξερω τι να της απντησω καποιες φορες.Μεχρι εχτες το βραδυ,παλι με φωναξε στο δωματιο της κ εκλαιγε,λεγοντας μου,αν ειμασταν πιο μεγαλοι μαμα δεν θα στενοχωριομουν τοσο,αλλα να πεθαινουμε τοσο μικρα παιδακια;;Απο τοτε συνεχως με ρωταει αν θα παθω τιποτε εγω η ο πατερας της η ακομα κ η ιδια.Την εχουν πιασει φοβιες,με ρωταει αν χτυπαει κανονικα η δικη της καρδια...καταλαβενετε..
Καποια στιγμη μου ειπε να την παω στο νεκροταφειο,να δει αν οντως ειναι εκει ο φιλος της για να το πιστεψει...τι να κανω βρε κοριτσια;εχω πελαγωσει...να την παω...;;;Και πως να το χειριστω ολο αυτο.Οποτε μου ανοιγει θεμα καθομαι κ της μιλαω,σε οτι με ρωταει της απανταω.Ομως δεν την αφηνω να μου μιλαει πολυ ωρα για αυτο το θεμα,βρισκω κατι κ την κανω να το ξεχναει,της παω την κουβεντα αλλου.Εσεις τι θα με συμβουλευατε να κανω ακομα;;Ισως κατι μου εχει ξεφυγει.Θελω να βοηθησω το παιδι μου,να το ξεπερασει ολο αυτο...
Συγνωμη για το μεγαλο κειμενο κ ευχαριστω εκ των προτερων..

Ζουμπι λυπαμαι πολυ γι' αυτο που βιωσε η κορη σου. Πραγματικα ειναι τραγικο ενα παιδακι να βλεπει κατι τετοιο...
Πιστευω οτι θα πρεπει καταρχην να την διαβεβαιωσης οτι ειναι απολυτος υγειης και οτι το συγκεκριμενο παιδακι ηταν αρρωστο εδω και πολυ καιρο, μπορεις να πεις και απο τοτε που γεννηθηκε για να μην αρχισει να φοβαται με το παραμικρο πονακι οτι μπορει κι εκεινη να πεθανει..
Οσο για τα νεκροταφια δεν ξερω αν ειναι καλη ιδεα να την πας ακομη, βρες μια δικαιολογια και ανεβαλετο για καποια αλλη στιγμη...
Εμενα ο γιος μου 3 χρονων ηταν μπροστα στο θανατο του παππου του... Για 3 εβδομαδες ηταν με τη μαμα μου, ηταν κακοκεφος δεν ετρωγε καλα και ηταν σαν να ειχε μελαγχολια..
Το πρωτο πραγμα που μας ρωτησε οταν μας ειδε ηταν "ο παππους μου ειναι καλα;" Του ειπαμε οτι εκει που ειναι ειναι καλα και οτι πηγε κοντα στον Θεουλι. Στα μνηματα οταν τον πηγαμε του εξηγησαμε οτι εκει ειναι το μνημα και παμε να αναψουμε ενα κερακι στον παππου χωρις λεπτομερειες πολλες...
Το μονο που τον εκανε να συνελθει ειναι ο χρονος...
Ο δικος μου βεβαια ειναι μικρος και θα ξεχασει...
Ασε να περασει ο χρονος και θα δεις πως το κοριτσακι σου θα συνελθει, εντωμενταξη απασχολησε την με διαφορες δραστηριοτητες για να μην προλαβαινει να σκεφτεται... Αλλωστε ερχετε και το Καλοκαιρι...
Με την υπομονη και με τον χρονο...

Σε ευχαριστω πολυ για την απαντηση nopi.Αρα απ'οτι με συμβουλευεις κ εσυ,καλα το κανω μεχρι στιγμης.Παντως κ εγω βασιζομαι εκει στο οτι καλοκαιριαζει,θα αρχισουμε τις βολτιτσες,τα μπανακια κ.τ.λ. κ θα ξεχαστει.
Ασχημα πραγματα αυτα...αλλα τι να κανουμε...δυστηχως η ευτηχως ολα μες τη ζωη ειναι..