Καλημέρα σε όλες τις μαμάδες, μέλλουσες και...επί τω έργω. Χθες το βράδυ,αφού έβαλα τη μικρή μου για ύπνο χάζευα σε διάφορα sites και blogs μαμάδων.Τα περισσότερα ήταν τόσο ενδιαφέροντα,που δεν μπορούσα να σταματήσω να διαβάζω.Και βέβαια, δεν ήταν η πρώτη φορά που έψαχνα για...μαμαδοπληροφορίες στο ίντερνετ, καθώς από τη μέρα που έμεινα έγκυος,προσπαθώ να ψάχνομαι όσο περισσότερο γίνεται.

Αυτό όμως που μου έκανε εντύπωση είναι ότι κλείνοντας τον υπολογιστή,αντί να νιώσω πλουσιότερη σε γνώσεις,ένιωσα ανεπαρκής.Γιατί,σύμφωνα με τα όσα διάβασα,υπάρχουν μαμάδες που τα κάνουν όλα τέλεια με αποτέλεσμα να έχουν τα τέλεια παιδιά που δεν κλαίνε,δεν γκρινιάζουν,που έχουν το τέλειο δέσιμο με τους γονείς τους και που μεγαλώνοντας θα γίνουν υπέροχοι άνθρωποι.Ανεπαρκής γιατί στο μαιευτήριο δεν κατάφερα να έχω rooming in 24 ώρες το 24ωρο, γιατί δεν κατάφερα να θηλάσω τη μικρή μου μέχρι να γίνει ενός έτους ή και περισσότερο, γιατί δεν έχω την υπομονή να ασχολούμαι με οικολογικές υφασμάτινες πάνες, γιατί το co-sleeping δεν μου ταιριάζει, γιατί τώρα το καλοκαίρι δεν μπορώ να έχω τη μικρή συνέχεια μέσα στο μάρσιππο αφού ζεσταινόμαστε υπερβολικά και οι δύο, γιατί ναι, έχω αφήσει τη μικρή μου για περισσότερες από 2 ώρες στη γιαγιά της, γιατί πρέπει να γυρίσω στη δουλειά μόλις γίνει 3 μηνών και για πολλούς ακόμα λόγους.

Και ένιωσα και θυμωμένη γιατί ναι, αν ακολουθήσουμε το παράδειγμα των φυλών τις Αφρικής και δεν αφήσουμε τα παιδιά μας από την αγκαλιά μας ούτε λεπτό, τότε θα φτιάξουμε ευτυχισμένα παιδιά που δεν θα κλαίνει ποτέ και καθόλου. Επιβεβαιώνω αυτές τις έρευνες γιατί λόγο της δουλειάς μου τις γνωρίζω πολύ καλά. Μπράβο στις μαμάδες που αυτά που γράφουν όχι μόνο τα γράφουν, αλλά τα πιστεύουν και, πολύ περισσότερο, τα κάνουν πράξη.Μπράβο εκτός των άλλων, στις μέρες μας και στους δύσκολους καιρούς που ζούμε, μερικές από τις συμβουλές δεν είναι απλά πολυτέλεια,αλλά είναι αδύνατο να εφαρμοστούν από τις περισσότερες.

Πιστεύω ότι η καλή μαμά δεν είναι η τέλεια,αλάνθαστη μαμά.Είναι η μαμά που αγαπάει με όλη τη δύναμη της ψυχής της και κάνει ότι καλύτερο μπορεί για το αγγελούδι της. Γι'αυτό μαμάδες,βάλτε τα δυνατά σας για να δώσετε όλο σας το είναι στην καινούρια ψυχούλα που φέρατε στον κόσμο.Αν όμως δεν καταφέρετε να τα κάνετε όλα τέλεια,μη στεναχωριέστε και μην έχετε τύψεις. Γιατί καταπληκτικά παιδιά και υπέροχοι άνθρωποι έχουν γίνει και μπεμπάκια που τα φύλαγε ο παππούς και η γιαγιά, που δεν θήλασαν καθόλου και που δεν έκαναν co-sleeping με τους γονείς τους μέχρι να γίνουν 3 χρονών...

Φιλιά σε όλες

Πολύ καλά τα λες!! Ο καλός γονιός θα κριθεί μια μέρα από τα παιδιά του όχι από άλλους γονείς!!

ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΓΩ ΑΦΕΛΕΣΤΑΤΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ....ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ CO-SLEEPING?

Όλγα μου έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτό που έχω να πω είναι ότι τέλεια μαμά και γενικά τέλειος άνθρωπος δεν υπάρχει. Κάποιος υπερισχύει κάπου και υστερεί κάπου αλλού. Επίσης η στάση μας είναι θέμα επιλογής. Μία μαμά που κακομαθαίνει (κατά γενική κρίση ή και ομολογία της ίδιας) το παιδί της είμαι σίγουρη ότι το κάνει γιατί έτσι πιστεύει ότι είναι το καλύτερο για αυτό. Κανείς γονιός που αγαπάει το παιδί του δεν κάνει κάτι για κακό του. Σίγουρα κάποιες συμπεριφορές είναι πιο ακραίες αλλά έτσι πιστεύουν ότι πρέπει να κάνουν. Πριν κάνω παιδί ήμουν περισσότερο επικριτική... τώρα ξέρω! Στο κάτω κάτω δεν υπάρχει δικαστής που να κρίνει τον βαθμό τελειότητας ενός γονιού άρα ούτε εμείς αφού ο κάθε γονιός αποφασίζει αυτό που νομίζει ότι είναι καλύτερο για το παιδί του. Ούτε η ίδια συμπεριφορά αρμόζει σε όλα τα παιδιά. Το κάθε παιδί θέλει τον τρόπο του και αυτό μόνο οι γονείς του είναι αρμόδιοι να το κρίνουν και να αποφασίσουν!

Μανούλα_Δήμητρα έγραψε:ΚΑΙ ΕΡΧΟΜΑΙ ΕΓΩ ΑΦΕΛΕΣΤΑΤΑ ΝΑ ΡΩΤΗΣΩ....ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ CO-SLEEPING?

Να κοιμάται το παιδί στο ίδιο κρεβάτι με τους γονείς.

Συμφωνω απολυτα... Δεν θα μπορουσα να γραψω κατι καλυτερο απο αυτο που παρεθεσες.
Δυστυχως ομως ολες μπαινουμε στο τρυπακι της συγκρισης.
Εγω εχω μπει και εχω αναρωτηθει αλλα εχω τον αντρα μου που με συνεφερει και μου λεει οτι τα παιδια μεγαλωνουν και χωρις τα ακριβα ρουχα και χωρις αλλαξιερα στο δωματιο. Εμεις δεν πηραμε ποτε αλλαξιερα γιατι δεν μπορουσαμε να δωσουμε 500 ευρω...Ουτε εχουμε το ακριβο καροτσι...
Αν τα ειχαμε θα τα διναμε αλλα...
Με κανει αυτο λιγοτερο μαμα?
Επειτα τελικα ειναι ολα μια επιχειρηση στημενη πανω στις ευαισθησιες των νεων γονιων που μπορει να μην εχουν λεφτα αλλα ισως δανειστουν για να παρουν το ΤΕΛΕΙΟ δωματιο. Δεν ξερω...
Αυτα μπορω και αυτα κανω. Και οταν μεγαλωσει η Αλεξ ας με κρινει. Αν και πιστευω οι γονεις κρινονται για τα λαθη τους σε αλλες ηλικιες...Στα παιδικα της χρονια ή στην εφηβεια τα προβληματα θα ειναι αλλα...Εκει να με δω. Τοτε θα φανει αν θα μπορω να της δωσω ολα τα εφοδια.

Αννα Κ. έγραψε:Συμφωνω απολυτα... Δεν θα μπορουσα να γραψω κατι καλυτερο απο αυτο που παρεθεσες.
Δυστυχως ομως ολες μπαινουμε στο τρυπακι της συγκρισης.
Εγω εχω μπει και εχω αναρωτηθει αλλα εχω τον αντρα μου που με συνεφερει και μου λεει οτι τα παιδια μεγαλωνουν και χωρις τα ακριβα ρουχα και χωρις αλλαξιερα στο δωματιο. Εμεις δεν πηραμε ποτε αλλαξιερα γιατι δεν μπορουσαμε να δωσουμε 500 ευρω...Ουτε εχουμε το ακριβο καροτσι...
Αν τα ειχαμε θα τα διναμε αλλα...
Με κανει αυτο λιγοτερο μαμα?
Επειτα τελικα ειναι ολα μια επιχειρηση στημενη πανω στις ευαισθησιες των νεων γονιων που μπορει να μην εχουν λεφτα αλλα ισως δανειστουν για να παρουν το ΤΕΛΕΙΟ δωματιο. Δεν ξερω...
Αυτα μπορω και αυτα κανω. Και οταν μεγαλωσει η Αλεξ ας με κρινει. Αν και πιστευω οι γονεις κρινονται για τα λαθη τους σε αλλες ηλικιες...Στα παιδικα της χρονια ή στην εφηβεια τα προβληματα θα ειναι αλλα...Εκει να με δω. Τοτε θα φανει αν θα μπορω να της δωσω ολα τα εφοδια.

Άννα μου πιστεύω ότι το πιο ασήμαντο πράγμα για ένα μωρό είναι τα χρήματα. Εγώ δεν παίρνω παιχνίδια στη μικρή μου γιατί την έχουν γεμίσει οι συγγενείς και οι φίλοι. Το αποτέλεσμα; Να παίζει με τάπερ και κουτάλια, με άδεια κουτιά και με ζυμαράκια που της δίνω όταν κάνω πίτες! Τι εκτιμάει λοιπόν στα πανάκριβα παιχνίδια με τα φωτάκια και τις μουσικές; ΤΙΠΟΤΑ! Σίγουρα όμως εκτιμάει το να είναι μαζί μου όταν μαγειρεύω και να κάνει και εκείνη το ίδιο, όταν καθαρίζω και της δίνω πανάκια να κάνει όπως κι εγώ και γενικά να ασχολουμαι μαζί της. Όσο για το μέλλον με προβλημάτισε κάποια στιγμή το αν πρέπει να κάνω 3ο παιδί και αν θα μπορώ να καλύψω τις εκπαιδευτικές του ανάγκες και σκέφτηκα ότι αν ήμουν 15 χρονών και μου έλεγαν οι γονείς μου ''τι προτιμάς; να μη σε είχαμε κάνει καθόλου ή τώρα που σε έχουμε αλλά δεν μπορούμε να ξοδέψουμε περισσότερα για φρονιστήρια και τα σχετικά;'' και κατάλαβα ότι αυτά έρχονται δεύτερα. Άσε που μπορεί σήμερα να έχω και αύριο όχι ή το αντίθετο. Κανένας δεν έχει κάνει οικονομικό συμβόλαιο με το Θεο. Και τα υλικά είναι αναλώσιμα... το ακριβό καρότσι πόσο θα το χρειαστείς 2-3 χρόνια; Μετά; Απόλαυσε την κοράκλα σου γιατί μόνο αυτό θα μείνει να θυμάσαι και όχι τι ψωνίσατε ή τη ξοδεψατε.