Neraidoni έγραψε:

giouli73 έγραψε:Έχω βάλει την ιστορία του πριγκηπά μου και μόλις τώρα θυμήθηκα ότι έχω αδικίσει την νεραιδούλα μου. Πρέπει να πω και για αυτήν. Βέβαια λίγο αργά το σκέφτηκα είναι ήδη 14 μηνών. Καμία σχέση ο ένας τοκετός με τον άλλον. Τον πρώτο δεν τον εύχομαι σε καμία μανούλα. Λοιπόν πάω τρίτη στο μητέρα για να κάνω την εξέταση nst. Έβλεπα κάτι συσπάσεις στο χαρτί με εξέτασε κι ο γιατρός. Όταν πάμε στο γραφείο μου λέει έχεις διαστολή 2-3 δεν θυμάμαι. Ε και? άσχετη εγώ δεν ήξερα πότε γεννάς. Αυτό σημαίνει ότι αύριο που΄κλίνεις την 37η εβδομάδα θα περιμένουμε λίγο και την Παρασκευή στις 6 θα είσαι εδώ. Τι να κάνω καλέ πρωί πρωί? Να γεννήσεις.

Ένα σοκ το έπαθα. Από τη μία λες ξέρω πότε θα πάω να μην γίνει τίποτα κι από την άλλη αυτές οι 3 μέρες μου φάνηκαν αιώνας. Ξυπνάω παίρνω το μπανάκι μου ξυρίζομαι ότι έβλεπα. Φτάνω στο μητέρα κανονίζουμε το δωμάτιο κυρία. Με βάζουν για κλίσμα. Λέρωσα εκεί λίγο, πάω ξεπλένομαι και πήρα την σφουγγαρίστρα να καθαρίσω λίγο, έρχεται η γυναίκα και τρελλάθηκε. Καλέ τι κάνεις εκεί? Να σας βοηθήσω λίγο. Αυτή είναι η δουλειά μας κοπέλα μου, εσύ γεννάς αν δεν το χεις καταλάβει. Πάμε λοιπόν στην αίθουσα οδυνών δεν ξέρω πως λέγεται. Με καλωδιώνουν κλπ κα μου βάζουν ορό. Θα το πάμε σιγά σιγά έλεγε ο γιατρός δεν βιαζόμαστε. Όλο με ρώταγε η μαία πονάς? νιώθεις συσπάσεις? Δε νομίζω της έλεγα από πόνο τίποτα από συσπάσεις δεν ξέρω. Μου βάζει χέρι κάποια στιγμή και φωνάζει τον γιατρό. Λένε και οι 2 κάτσε να σου κάνουμε επισκληρίδιο γιατί εσύ θα γεννήσεις και δεν το πάρουμε χαμπάρι. Ή τόσο στόκος ήμουν ή αντέχω στον πόνο τι να πω. Κάνω λοιπόν την ενεσούλα μου, την οποία την ένιωσα στο κοκκαλάκι μου οφείλω να ομολογήσω. Πάμε στην αίθουσα τοκετού 1-2 νατη η μπουμπού. Ακούω κλάμα και λέω το δικό μου είναι αυτό. Καλά πότε βγήκε.Το γέλιο ήταν μετά που έραβε ο γιατρός την τομή που κάνουν και μιλάγαμε.Με τέτοιο τοκετό κάνω 10 παιδιά. Θα ήθελα να πω στις μανούλες που ήθελαν φυσιολογικό και δεν τα κατάφεραν. Εντάξει είναι ωραίο κι ανεπανάληπτο να συμμετέχεις στη διαδικασία. Αλλά το γεγονός και μόνο ότι γίνεσαι μανούλα γνωρίζεσαι με το μωρό που έχεις μέσα είτε αμέσως είτε μετά από 4 ώρες δεν συγκρίνεται. Μην έχετε τύψεις ότι φταίτε. Φέρατε ή μάλλον φέραμε στον κόσμο έναν άνθρωπο και θα είμαστε υπεύθυνες για αυτό μια ζωή. Πόσο τρελαίνομαι όταν ακούω δεν είσαι καλή μάνα γέννησες με καισαρική και ειδικά να το λέει η μάνα στην κόρη της. Κρατήστε αγκαλιά τα παιδάκια σας και να χαρούμε την κάθε στιγμή που είμαστε μαζί τους.

Συγχαρητήρια για τα παιδάκια σου και για το μήνυμα που περνάς στο τέλος... Ήμουν κι εγω μια με τύψεις, που δεν μπόρεσα να γεννήσω φυσιολογικά και ¨στερησα¨ και την χαρα απο τον άντρα μου. Όταν όμως συνειδητοποίησα ότι ΓΕΝΝΗΣΑ ένα υγιές μωρακι, τιποτε αλλο δεν είχε σημασία πια για μένα. Και ημουν πια μια ευτυχισμενη μανουλα... Υπάρχουν τόσα άλλα προβλήματα. Η εμπειρία δεν είναι τόσο ο τρόπος που γεννάς, όσο η γέννηση ενός ανθρώπου...