Καλησπερίζω όλες τις μαμάδες και θα'θελα και γω να μοιραστω την εμπειρια μου ...ο γιος μου ειναι 3 και ζουμε σε επαρχιακη και αρκετα απομακρυσμένη περιοχή.Παρόλο που αναγκη φύλαξης για το παιδι μου δεν είχα,αποφάσισα φέτος -παρόλες τις δυσχέρειες-να το στείλω στον παιδικό σταθμό του δήμου μας.Η γνώμη μου-που επιβεβαιώθηκε τελιά-ήταν πως στον παιδικό θα κοινωνικοποιηθεί, θα μάθει να ακούει σε οδηγίες, θα μπει σε ένα πρόγραμμα και θα ξεφύγει λίγο απο τη σιγουριά του σπιτιού όπου παππούδες, γιαγιαδες, εμείς που τον υπεραγαπάμε τον είχαμε κάπως κακομαθει...όντως έτσι έγινε!Παρολη την ταλαιπωρία-το λεωφορειακι του δήμου τον έπαιρνε τα πρωινα στις 7.30 και έκανε μια δυσκολη διαδρομη με πολλες αποτομες στροφες μιας ώρας-το παιδι προσαρμόστηκε αμεσως,τα παει μια χαρα, τρωει παρολο που ειναι κακοφαγος και μας βγαζει την πιστη να φαει εδω δυο μπουκιες, έμαθε πραγματα,απεκτησε δεξιοτητες και παρολο που το μεσημερι γυριζει σπιτι στις 14.30 μονο κοτοπουλο δεν ηταν!Ζωστανια, χαρα και μας ελεγε ολο για τις δασκαλες του και ο,τι καναν εκει! όμως μες στους δυο μηνες έχει παθει:δυο βρογχιτιδες, δυο ιωσεις με υψηλο πυρετο και εμετους, βηχα, μυξες, ενας χαμος!Σημειωτεον ότι λογω του οτι η περιοχη μας ειναι ζεστη, το παιδι αυτο απο 41 ημερων εχει μεγαλωσει εξω στο περιβαλλον!μεσα στο σπιτι δεν εμπαινε, ολο στην αυλη, βολτες ακομα και με κρυο και με βροχη , μπουφαν ελαχιστες φορες στη ζωη του ειχε φορεσει και μαλλινα ρουχα δεν ειχε!Μεχρι να παει στο σταθμο αρρωσταινε ελαφροτατα 1-2 φορες το χρονο! Φετος τρελαθηκαμε!Φανταστειτε οτι τον Οκτωβρη παρακολουθησε 6-7 μερες το πολυ!Παρολες τις απουσιες η επιστροφη του ήταν παντα χαρουμενη και προσαρμοστικη.Δυστυχως μετα την τελευταια ιωση ο γιατρος μας συνεστησε διακοπη εστω και προσωρινη-αν και μας προειοποιησε πως και να ξαναπα σε 1-2 μηνες η ιδια κατασταση θα ειναι!Εχω λυπηθει παρα πολυ γιατι ειδα αλλαγη στο παιδι μου και ημουν χαρουμενη που περασε σε αλλη φαση της ζωης του!Ειπε και ποιημα προχτες και ημουν τοσο χαρουμενη! Και μετα απο 3 ημερες παρακολουθηση στον παιδικο, βαρυτατα αρρωστος παρολο που εδω και 15 μερες του χουμε δωσει προφυλακτικη αγωγη για τη βρογχιτιδα.Δεν ξαναπαθε βεβαια το ιδιο, αλλα τετοιο πυρετο τετοια εξαντληση και εμετους 4.00 το πρωι δεν ειχε ξανα το παιδι μου.Εχουμε παει σε 2 παιδιατρους.Και συμφωνουν!Και γω να ειμαι ειλικρινης λυγισα, δεν αντεχω αλλο.Ειμαι και εγκυος και ειμαι εξαντλημενη και γω, ειδικα τα απογευματα και μετα δεν μπορω να παρω τα ποδια μου και ειμαι εδω και 1 μηνα να βηχω και να μη μου περνα!Αυτα! Τα ειπα τουλαχιστον μπας και ηρεμησω λιγο!Ευχαριστω για την υπομονη σας!

Εμείς ταλαιπωρηθήκαμε πάρα πολύ από τους παιδικούς, αλλά υπήρχε ανάγκη φύλαξης, επειδή εργάζομαι. Και έγκυος κόλλησα διάφορα και τα μωρά μου κολλούσαν από τα μεγαλύτερα. Η πρώτη χρονιά ήταν δράμα κάθε φορά, αλλά αποκτούσαν αντισώματα για τις επόμενες. Αν όμως μπορούσα να κρατάω τα παιδιά στο σπίτι, θα τα έστελνα σχολείο το νωρίτερο από τα προνήπια, ίσως και κατευθείαν νήπιο. Δεν αξίζει την ταλαιπωρία ούτε η κοινωνικοποίηση ούτε το να μάθουν διάφορα.