βρηκα λιγο χρονο να σας πω καιτην δικη μου ιστορια θηλασμου...και ελπιζω να βοηθησω καποιες κοπελες..
κατ αρχην θελω να σας πω..οτι αν τα καταφερεις η οχι να θηλασεις θεωρω οτι ειναι και λιγο θεμα τυχης...και σε καμια περιπτωση δεν σημαινει οτι αν καποια μαμα θηλασει αγαπαει πιο πολυ το παιδι της απο μια αλλη που δεν το εχει θηλασει..
γεννησα 16\01...πηρα απο τον μηνα μου μια εβδομαδα περιπου..ειχα ενημερωθει σχετικα με τον θηλασμο..και απο το βιβλιο της πατσουρου αλλα και απο το διαδυκτιο,
ημουν υπερ..αλλα ειχα πει..αν τα καταφερω οκ..αλλιως δεν θα σκασω!
εκανα ενα πολυ μικρο μωρακι...2640..και βγηκαμε 2480 περιπου..
ξεκινησα να το θηλαζω απο την πρωτη ωρα που γεννησα...μου φανηκε βουνο!!
ενα μωρακι τοσο δα μικρο...νιαουριζε με μεγαλη δυσκολια..και εγω ανημπορη το κοιτουσα και αναρωτιομουν αν τελικα μπορω να το κανω ολο αυτο!
ηταν πολυ μικρος..και αδυναμος και να πιει γαλα..αλλα και να πιασει την θηλη..να σημειωσω οτι οι θηλες μου ηταν ανυπαρκτες..!
την δευτερη μερα ειχα ματωσει...πονουσα..και ελεγα...κανω 10 γεννες..αυτο το πραγμε δεν το αντεχω...θηλαζα..και γυριζα το κεφαλι μου και εκλαιγα..βουβα...βουβος πονος...
ερχεται η παιδιατρος...μου λεει"το παιδι ειναι πολυ αδυναμο"θα πρεπει να παρει συμπληρωμα"τρελαθηκα!!!
να τα εχεις ολα...ραμματα...λοχεια...αιμοροιδες...και το μωρο σου να ειναι αδυναμο!!
εβλεπα τα μωρα των αλλων κοριτσιων..και να λεω γιατι εμενα να ειναι τοσο μικρο????
με καθησυχασε ο γιατρος μου...μου ειπε τι μωρο περιμενες να κανεις τοσο μικροσκοπικη που εισαι????
δεν βλεπεις οτι εχεις κανει το ομορφοτερο μωρο?????
μπουρδες σκεφτηκα....ζητησα απο την μαια να μου φερει ενα μπουκαλι ξενο γαλα..οι θηλες μου να συνεχιζουν να ματωνουν...
του δινω δυο γουλιες και το βγαζει ολο..ολο...τρομοκρατηθηκα!!!
μολις ειδε η μαια το στηθος μου...μου λεει..θα βαλεις ψευδοθηλες..υποφερεις και ειναι κριμα..
με αυτες τις θηλες ο μικρος επινε καλυτερα,,και εγω πονουσα ελαχιστα..
μου τον εφερναν καθε φορα που πεινουσε..δηλαδη συνεχεια!!!
γυρισαμε σπιτι και ηρθε και η παιδιατρος...να την εχει καλα ο θεος αυτην την γυναικα...
μου λεει 40 μερες...θηλαζε..συνεχεια..ασταματητα..μην κοιτας ρολοι...ακολουθα το ενστικτο σου και κλεισε τα αυτια σου
ελεγχαμε το βαρος του καθε εβδομαδα..δεν με αφησε να παρω ζυγαρια σπιτι...ο μικρος επαιρνε βαρος...ολα ηταν μια χαρα...ειχα τρομερο αγχος..καθε φορα που πηγαιναμε..τον βαζαμε στην ζυγαρια και παρακαλουσα να εχει παρει βαρος!!!για να γινει ολο αυτο...εγω ξερω μονο ποσα βραδια αυπνιας περασα...ποσο αγωνα...ποση αγωνια...
οχι για τον θηλασμο...αλλα για να δω οτι αυτο το πολυ μικρο πλασματακι..παιρνει τα πανω του!
θυμαμαι για μια εβδομαδα..κοιμομουν σερι μιση ωρα και αισθανομουν τελεια!!!μιση ωρα....
απο τοτε θηλαζουμε αποκλειστικα..ο μικρος ειναι 5μιση μηνων...και ειναι κοντα 8 κιλα!
το οτι τα καταφερα.το οφειλω πρωτα στον γιαννη...που με βοηθησε παρα πολυ..που με ενθαρρυνε..και στην μανουλα μου...που 40 μερες με βοηθησε παρα πολυ!
ολο αυτο θελει υπομονη κοριτσια..και λιγο τυχη...σταθηκα τυχερη...
ο θηλασμος περα απο πολυ ομορφη εμπειρια...ειναι και ενα συναισθημα..δεν ξερω πως να το περιγραψω...τελειο απλα!!!
η μεγαλυτερη ικανοποιηση που πηρα..ειναι οταν καποια στιγμη μου λεει ο γιαννης..αυτο το γατακι εγινε ανθρωπακι...απο ενα τοσο δα μικρο σωματακι...απιστευτο!!!!
αυτη ηταν η ιστοριουλα μου!!
φιλακια πολλλα!