εγω θα πω κατι που θυμαμαι απο μικρη!
για μενα η χειροτερη λεξη που εχω ακουσει απο τους γονεις μου και εχει χαραχτει βαθια στη μνημη μου με πολλα δυσαρεστα αποτελεσματα στην ψυχολογια μου ειναι "αχρηστο πλασμα"
οσο ημουν μικρη δεν ειχα καθολου αυτοπεποιθηση!
το μωρακι μου αν και ειναι πολυ μικρακι ακομα το επαινω για απλα καθημερινα πραγματακια.
συμφωνω ομως οτι παν μετρον αριστον μη τα κανουμε ψωνακια χι χι....

Εμας στην σχολη μας ειχαν πει πως στα παιδια πρεπει παντα να υπενθυμιζουμε ποσο τα αγαπαμε σε καθε ηλικια, να μην τα αποπερνουμε παρα μονο αν υπαρχει σοβαρος λογος και παντα να λεμε μπραβο οταν κανουν η εστω προσπαθουν να κανουν κατι...Τωρα κατα την αποψη μου κια χωρις να εχω παιδια θεωρω πως το παιδι πρεπει να αισθανεται απο μικρο πως παντα εχει την μαμα διπλα του οχι βεβαια ως πατεριτσα προς Θεου οχι υπερβολες!!!!Αλλα το να διχνεις πως το αγαπας και ποσο δε νομιζω να βλαψει ποτε και κανεναν!

ΟΛΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΙΑ ΜΕ ΠΑΝ ΜΕΤΡΟΝ ΑΡΙΣΤΟΝ...ΚΑΚΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ ΥΠΕΡΟΧΟ,ΚΑΚΟ ΟΜΩς ΕΙΝΑΙ ΝΑ ΤΟΥ ΛΕΜΕ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ ΠΙΟ ΥΠΕΡΟΧΟΣ ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΑΛΛΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΚΑΛΛΙΕΡΓΟΝΤΑΣ ΕΤΣΙ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΜΟΥ ....ΖΩΝΤΑΝΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ Π ΕΧΩ ΝΑ ΘΥΜΑΜΑΙ ΤΗΝ ΘΕΙΑ Μ ...Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΩΣΕ ΤΩΡΑ ΕΙΝΑΙ 21 ΕΤΟΥΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΚΑΝΕΙ ΤΠΤ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ ΜΟΥ ΓΤ ΕΤΣΙ ΤΗΝ ΕΧΟΥΝ ΜΑΘΕΙ ΚΑΙ ΜΙΑ ΜΑΧΗ ΠΟΥ ΔΙΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΤΗΣ ΓΙΑ ΝΑ ΑΠΩΘΗΣΕΙ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΓΤ ΒΛΕΠΕΙ ΤΟ ΠΟΣΟ ΤΗΝ ΑΓΑΠΑΩ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ...

Συμφωνω και γω τονιζοντας αυτο που λεει η φραουλιτα...αλλο να λεμε σε ενα παιδι μπραβο και αλλο να το συγκρινουμε με τα αλλα και να τονιζουμε οτι ειναι το καλυτερο.Αυτο το εκανε η μανα μου και ηδη απο μικρη δε μου αρεσε οταν το ελεγε,ενιωθα σαν να με κοροϊδευουν.Και ισα ισα που μονο αυτοπεποιθηση δε μου δημιουργησε,με εκανε νιωθω καπως διαφορετικη απο τους αλλους,ενω το παιδι εχει αναγκη να νιωθει οτι ειναι το ιδιο με τα αλλα παιδια οχι να ξεχωριζει σαν κατι το ιδιαιτερο...τελος παντων,εγω ημουν αντιδραστικος χαρακτηρας και σωθηκα νωρις.
Και γω βλεπω το γιο μου οτι εχει αναγκη την επιβραβευση...δυστυχως δεν συμβαινει αυτο παντα στο σχολειο βεβαια,ειδικα στις μεγαλες ταξεις,δεν επιβραβευουν ολοι οι εκπ/κοι την προσωπικη εξελιξη και την προσπαθεια,αλλα γινεται συγκριση επιδοσεων αποκλειστικα απο ορισμενους εκπ/κους...εγω δε συμφωνω με κατι τετοιο,ενταξει ο αριστος ειναι αριστος και θα ξεχωρισει,αλλα και ο μετριος που εγινε καλυτερος πρεπει να αναγνωριστει και ο αδυνατος να ενισχυθει να προσπαθησει...μου εχει τυχει να κατηγορηθω για αυτο απο συναδερφους και οχι μια φορα,ταχαμου οτι δεν ειμαι αυστηρη και "γλειφω",αλλα οταν βλεπω παιδια ντροπαλα που δεν ηθελαν να ερθουν στον πινακα γιατι ηταν αδυνατοι μαθητες να σηκωνουν χερι και να φωναζουν να ερθουν ξερουν δεν ξερουν την ασκηση,αυτη ειναι η επιβραβευση μου και τους εχω γραμμενους τους υπολοιπους...πιστευω ομως οτι στα μικρα παιδια (νηπιαγωγειο) ισχυει αυτη η ενισχυση της προσπαθειας σπο τις νηπιαγωγους...δεν καταλαβαινω γιατι στο ειπε η φιλη σου αυτο,εκτος εαν το συγκρινες με αλλα παιδια...δεν καταλαβα απο τα λεγομενα σου να εκανες κατι τετοιο παντως.

Εγώ αυτό που ξέρω είναι οτι πρέπει να τα επαινούμε σε κάθε τους καλή συμπεριφορά και να τους επισημαίνουμε την άσχημη τους συμπεριφορά. Βέβαια οχι με λέξεις όπως ήσουν πολύ κακό παιδί, αλλά να τους λέμε πιο είναι το καλό κ το κακό. Στη μικρή μου, 11 μηνών, όταν κάνει κάτι καλό της λέω πάντα πόσο καλό κοριτσάκι είναι κ ότι με αυτή την πράξη έκανε πολύ χαρούμενη τη μαμά κ το μπαμπά. Κ αν κ είναι πολύ μικρή χαίρεται όταν της το λέω γτ γελάει κ χτυπάει παλαμάκια. Βέβαια τη μαλώνω με γλυκό τρόπο οταν κάνει σκανδαλιές, όταν πχ είμαι στην κουζίνα κ κρέμεται από τη φόρμα μου, την πέρνω στο σαλόνι, της λέω οτι η μαμά δε μπορεί να ετοιμάσει το φαγάκι κ προσπαθώ να την απασχολήσω με άλλα πράγματα. Κάποιες φορές πιάνει κ άλλες όχι... Αλλά πιστεύω οτι της μαθαίνω σιγά σιγά για το τι είναι καλό κ τι όχι. Επίσης αν κρίνουμε απο τους ευατούς μας... δε χαιρόμασταν όταν μας έλεγαν μια καλή κουβέντα??? Γιατί εγώ προσωπικά ακόμα κ τώρα ζητάω την επιβεβαίωση κ τον γλυκό λόγο, που είμαι 28 χρονών γαιδούρα.