1 Θα ηθελα τη γνωμη σας μανουλες Δευ Μαρ 05, 2012 5:12 am
Elenathens
Η ψυχή της παρέας!
Καλησπερα κοριτσια!
Θα ηθελα τα φωτα σας, μιας και εχω μπερδευτει.
Σε ενα μηνα γενναω πρωτα ο θεος. Σχεδον καθε μερα μιλαω με την κουμπαρα μου στο τηλ. Γιατι μενει σαμο, η οποια γεννησε πριν εξι μηνες.
Εεεεε λοιπον κοριτσια καθε μα καααααθε φορα που μιλαμε, παραπονιεται συνεχεια για το ποσο κουρασμενη νοιωθει με το παιδι, οτι εχει αλλαξει η ζωη της, οτι δεν κοιμαται, οτι εχει χαλασει το σωμα της, οτι γκρινιαζει το μωρο για τα δοντια του, οτι την ποναει ακομα η ουλη της καισαρικης, οτι κανει οοοολη την ωρα δουλειες στο σπιτι, ακομα...συγνωμη κιολας, οτι βρωμανε τα κακακια του και δεν αντεχει.
Μου δινει πολυ αρνητικη ενεργεια.
Ετσι ειναι βρε κοριτσια; Τοσο χαλια;
Με αγχωνει σε σημειο να μην θελω να της μιλαω, μιας και σε ενα μηνα γενναω και εγω.
Πως να της το πω, οτι δεν αντεχω ολη την ωρα να γκρινιαζει για τη νεα της ζωη;
Λεω αλλες μανουλες ταλαιπωριουνται τοσο πολυ να εχουν ενα μωρακι, και αλλες να γκρινιαζουν τοσο πολυ για αυτο το δωρο που τους δινει απλοχερα ο θεος.....
Σιγουρα θα υπαρχουν και δυσκολες στιγμες με το μωρο, αλλα ειναι τοοοοοσο δυσκολα τελικα; Συνεχεια μου λεει "κατσε να γεννησεις και θα δεις τη γλυκα....".
Πειτε μου, μπας και καταλαβω που βρισκεται η αληθεια τελικα;
Ευχαριστω!!!
Θα ηθελα τα φωτα σας, μιας και εχω μπερδευτει.
Σε ενα μηνα γενναω πρωτα ο θεος. Σχεδον καθε μερα μιλαω με την κουμπαρα μου στο τηλ. Γιατι μενει σαμο, η οποια γεννησε πριν εξι μηνες.
Εεεεε λοιπον κοριτσια καθε μα καααααθε φορα που μιλαμε, παραπονιεται συνεχεια για το ποσο κουρασμενη νοιωθει με το παιδι, οτι εχει αλλαξει η ζωη της, οτι δεν κοιμαται, οτι εχει χαλασει το σωμα της, οτι γκρινιαζει το μωρο για τα δοντια του, οτι την ποναει ακομα η ουλη της καισαρικης, οτι κανει οοοολη την ωρα δουλειες στο σπιτι, ακομα...συγνωμη κιολας, οτι βρωμανε τα κακακια του και δεν αντεχει.
Μου δινει πολυ αρνητικη ενεργεια.
Ετσι ειναι βρε κοριτσια; Τοσο χαλια;
Με αγχωνει σε σημειο να μην θελω να της μιλαω, μιας και σε ενα μηνα γενναω και εγω.
Πως να της το πω, οτι δεν αντεχω ολη την ωρα να γκρινιαζει για τη νεα της ζωη;
Λεω αλλες μανουλες ταλαιπωριουνται τοσο πολυ να εχουν ενα μωρακι, και αλλες να γκρινιαζουν τοσο πολυ για αυτο το δωρο που τους δινει απλοχερα ο θεος.....
Σιγουρα θα υπαρχουν και δυσκολες στιγμες με το μωρο, αλλα ειναι τοοοοοσο δυσκολα τελικα; Συνεχεια μου λεει "κατσε να γεννησεις και θα δεις τη γλυκα....".
Πειτε μου, μπας και καταλαβω που βρισκεται η αληθεια τελικα;
Ευχαριστω!!!