καλησπερα κοριτσια....
ειμαι τοσο χαρουμενη πουη κραταω στη αγκαλια μου τον γιο μου,
ειχαμε ραντεβου 11.04 με τη γιατρο ,η πητ ηταν 20.04 οταν πηγα το μωρακι μας ηταν 3050 και ειδε πως εχω στενη λεκανη,οποτε μου ειπε πως τα μεσανυχτα μπαινω ,εγω αγχωθηκα ξεκινουσα να συνηδητοποιω πως θα γεννησω σε λιγες ωρες, μπαινω στις 12 τα μεσανυχτα (12.04) και μου κανουν τα σχετικα και κοιμαμαι ,με ξυπνανε κατα τις 7 το πρωι μου κανουν και αλλο κλισμα,ετρεχα απο τουαλετα σε τουαλετa ,μου εβαλαν και υποθετο για να ξεκινησουν οι πονοι κατα τις 9 εφτασε 12 το μεσημερι και μου ειχαν βαλει 3υποθετα αλλα τιποτα το ιδιαιτερο οσο αφορα τον πονο,διαστολη 2!!!
στις 1με κατεβασαν στην αιθουσα ξεκινησαν οι πονοι ,μου εβαλαν και ορο για να επισπευσουμε το τοκετο αλλα το παιδι πιεζοταν ηδη απο τις δικες μου δυνατες συσπασεις και ετσι επεφταν οι παλμοι του εγω αρχιζα και εκλαιγα με τη μασκα οξυγονου στο στομα μου,και ετσι σταματησαμε με τον ορο και πηγαιναμε με τους δικους μου πονους και συσπασεις οι οποιες ηταν πολυ δυνατοι,ομως ο τραχηλος δε ελεγε να ανοιξει κατα τις 6το απογευμα ειχα ακομα διαστολη 2με3 (εντωμεταξυ μου εβαλαν επισκληριδιο και εκανα τις ασκησεις για να βοηθησω το παιδι να κατεβει εντελως)παρακαλουσα τον αγιο ραφαηλ ,την ειρηνουλα και τη παναγια να μας βοηθησουν ,το παιδι μου να ειναι καλα και δε πειραζει ας ταλαιπωρηθω εγω..ο αντρας μου ,μου εδινε κουραγιο το ιδιο και οι γονεις μου με τα πεθερικα μου που ηταν απο τις 2το μεσημερι μεχρι τα μεσανυχτα που γεννησα.
και ετσι κατα τις 11το βραδυ ειχα 9με 10 διαστολη και μου ελεγε η γιατρος σπρωξε,εγω τοση επισκληριδιο που εφαγα δε ενιωθα τα ποδια μου και δε μπορουσΑ να σπρωξω ,με πιεζαν οι μαιες στο στομαχι και εκανα και εγω τις δικες μου προσπαθειες,ενω κατεβαινε με τη συσπαση και το σπωξιμο ξανα πηγαινε μεσα,αναγκαστηκα με εκοψε για να χωρεσει ο μικρουλης μετα απο 5συσπασεις οι οποιες ειχαν 3με 4συσπασεις με την σειρα τους βγηκε ο μικρος μας, (ο αντρας μου διπλα μου να μου λεει ελα αγαπη μου σπρωξε μπορεις) οταν βγηκε πια ηταν 00.02 μεσανυχτα και δε ακουσα το κλαμα του σηκωνω το κεφαλι μου και ειδα τη γιατρο να τον κραταει αναποδα και να τον τσιμπανε οι μαιες για να Αναπνευσει και εγω αρχιζα και ελεγα μια ευχη για να μας λυπηθει ο θεος,και ετσι μετα απο δευτερολεπτα εκλαψε,ΑΝΑΚΟΥΦΙΣΤΗΚΑ!!! μου τον εφεραν τον φιλησα....με εραψαν και με πηραν στο δωματιο μου ετρεμα τοσο πολυ που ελεγα δε αντεχω πεθαινω,απο οτι μου ειπαν ειναι απο τη γεννα...και ετσι ειμαστε στο σπιτακι μας,τα ραμματα δε με τραβηξαν , μονο που το κεφαλι μου κ ο αυχενας μου με ποναγε μαλλον απο την πιεση και απο τη επισκληριδιο!!!δε μετανιωνω για αυτο που εζησα ηταν μια αξεχαστη εμπειρια και θα ηθελα πολυ γρηγορα να με αξιωσει ο θεος να το ξανα ζησω!!!!! 13.04.2012 00.02

να σου ζησει ο γιος.γερος και καλοτυχος να ειναι.