Εγω θα μισουσα τη ζωη μου αν δεν ειχα το παιδι μου................

Athin@ έγραψε:Ξέρετε πόσες φορές έχω εκνευριστεί και έχω πει "βαρέθηκα"; Σχεδόν κάθε μέρα.Πριν μείνω έγκυος ζούσα μόνη μου,δούλευα πολύ,έβγαινα συνέχεια και στην ουσία είχα το σπίτι για μπάνιο και για ύπνο.Τώρα είμαι στο σπίτι ΟΛΗ μέρα.Πολλές φορές κάνω να βγω και 3 μέρες με αποτέλεσμα να ξεσπάω στα πάντα και τους πάντες.Τελευταία σκεφτόμουνα πόσος καιρός πάει απο τότε που γέλασα με την ψυχή μου....ούτε θυμάμαι...αλλά όταν έχω νεύρα ο άντρας μου μου κάνει την ίδια ερώτηση: "το μετάνοιωσες;" ούτε μία φορά δεν σκέφτηκα να πω ναι...ΟΥΤΕ ΜΙΑ...

Αυτό το θέμα με το γέλιο από καρδιάς είναι πονεμένη ιστορία και για μένα... Όταν γνώρισα τον άντρα μου γελούσαμε ΣΥΝΕΧΕΙΑ!! Όλοι οι διάλογοί μας ήταν σαν πετυχημένες ατάκες από κωμωδίες! Πολύ συχνά αναρωτιέμαι πού πήγαν εκείνες οι στιγμές και πότε ακριβώς περάσαμε τη σχέση μας στο "άλλο" επίπεδο...

ευακι έγραψε:ειναι τοσα πολλα που μια μανουλα πρεπει να κανει απο το πρωι που ξυπναν τα αγγελουδια της μεχρι το βραδυ που θα ξανακοιμηθουν και τις περισσοτερες φορες και αφου κοιμηθουν που δε προλαβαινουν να σκεφτουν οτι ειναι ανθρωποι(το γυναικα εγω προσωπικα το εχω ξεχασει εδω και καιρο!)
11,5 μηνες κλεισμενη στο σπιτι με αποκλειστικη εννοια την μικρη μου
(πρωτα ο αποκλειστικος θηλασμος μετα οι ανορεξιες)σε 15 μερες επιστρεφω στη δουλεια και αν και το μυαλο μου θα ειναι πισω,μαζι της και κυριως στο αν εφαγε και ποσο μια που η παιδιατρος μας εβαλε το μαχαιρι στο λαιμο οσο αφορα στο ταισμα αλλα η μικρη δε τρωει με τιποτα....αλλα νομιζω οτι θα μου κανει καλο να απεχω 8 ωρες απο ολα αυτα οσο κι αν μετα θα τρεχω ολη την υπολοιπη μερα να προλαβω να κανω σε 8 ωρες οσα εκανα σε 18 ωρες πριν...

συμφωνώ απόλυτα..

mariposa έγραψε:θεωρω οτι πρεπει πρωτα να εχουμε λυσει τα δικα μας προβληματα με τον εαυτο μας πριν κανουμε παιδι αλλιως ολα μετα θα βγουν στο παιδι και η εξουσια και η υπερπροστατευτικοτητα και τοσα αλλα.....Πηγα σε ενα σπιτι προσφατα πολυ δικου μου ανθρωπου που κατ'επιλογη τους δεν θελουν παιδια αυτος 45 και αυτη 41.Μου φανηκε αδειο...που ειναι τα χαμογελα,οι φωνουλες τα γελια;γυρνωντας ο αντρας μου μου ειπε:ενα αδειο σπιτι τιποτα αλλο

Συμφωνώ με το πρώτο αν και σχεδόν πάντα δε συμβαίνει...
σχετικά με το δεύτερο σκέλος, καλά έκαναν οι άνθρωποι, από το να κάνουν και να μη το θέλουν πραγματικά, επειδή τα πρότυπα της κοινωνίας είναι τέτοια, θα κατέληγαν κακοί γονείς...

mamametriazouzounakia έγραψε:

Επιτρέψτε μου μια συμβουλη... ειδικα προς όσους δεν εχουν ακομα παιδια (γιατι αλλιως ειναι στην θεωρια.. χιχι)... Μην κρινεται... Ποτε δεν ξερεις τι συμβαινει πισω απο καθε πορτα !

valerakievelinaki έγραψε:ρε τι λετε ρε ??????????????
αν διαβασει καποια γυναικα που προσπαθει με 1000000 τροπους να κανει ενα παιδακι και δεν τα καταφερνει θα μας βρισει αν πουμε οτι μισουμε την μετα τα παιδια ζωη μας !!
πως ειναι δυνατον να μισησουμε την ζωη μας μεσα στα γελια στις πρωτες χαζες λεξουλες στις αστειες τουμπες στα ξεβιδωματα χωρου με το κολαρακι να κουνιεται περα δωθε ..... ναι δεν βλεπω καμια πετυχημενη διαφημηση εχουμε και γκρινια και ξενυχτι και ιωσεις και σοβαρες τουμπες και κυνηγι για τα φασολακια αλλα ενα παιδι ερχεται για να μας κανει ευτυχισμενους και να μας δωσει δυναμη να ονειρευτουμε ενα μελλον για αυτο με αγαπη με θυσιες οπως κλεισουρα μηδενικη προσωπικη ζωη και πολλες ωρες σιδερωματος !!!!αν αυτοι που μισουν την ζωη τους ειναι καταθλιπτικοι η απλα πολυ εγωιστες ας πανε να κοιταχτουν σε κανα γιατρο !! κριμα πολυ κριμα αληθεια λυπαμαι να διαβαζω πως καποιος μισει την ζωη του εχει δεν εχει παιδια ενω καποιου κρεμεται η ζωη του απο μια κλωστη σε καποιο νοσοκομειο ....

σόρρυ αλλά θεωρώ ότι γίνεσαι πολύ επιθετική..
δεν ξέρω πώς είναι η δική σου η ζωή αλλά ούτε κι εσύ ξέρεις τη δική μου πχ
εγώ το έχω πει πολλές φορές από τη μέρα που έμαθα ότι είμαι έγκυος κιόλας.
μπορεί να με βρίσει η μαμά που έχει κάνει 100000000 προσπάθειες για να μείνει έγκυος αλλά κι εγώ έμεινα στα 20 χωρίς στήριξη, με πολύ επιμονή το κράτησα-ΔΕΝ ΕΙΠΑ ΠΟΤΕ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΗ ΠΟΥ ΕΧΩ ΑΥΤΟ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑ-αλλά η ζωή μου σε πολλές φάσεις ήταν χάλια
πάντα μπορούμε να συγκρίνουμε τις ζωές μας με το καλύτερο και το χειρότερα και να νιώσουμε καλά ή άσχημα
εγώ τώρα αν συγκριθώ με εσένα πχ μπορεί να νιώσω σκ@#@τά, οκ αν συγκριθώ με τον ετοιμοθάνατο θα πω κι ευχαριστώ που είμαστε όλοι καλά!
και είμαι ψυχολόγος-ελπίζω σύντομα και με πτυχίο, πιστεύω ότι δεν πρεπει να κοιταχτώ γιατί έχω κάτι, αλλά ότι απλά με παίρνουν από κάτω οι αναποδιές...
και είναι πολλές, και είμαι σίγουρη ότι πολλές κοπέλες περνούν το ίδιο, δε νομίζω ότι πανε λάθος όπως λες...

vasoula έγραψε: Κορίτσια ο καθένας έχετε απόλυτο δίκιο ομως η καθεμία μαμά βλέπει τα πράγματα εντελώς διαφορετικά ανάλογα με τις συνθήκες που επικραττούν στο σπίτι της, πολλές μανούλες δεν έχουν βοήθεια και σε συνδυασμό της μητρότητας με την εργασία τους είναι πολύ δύσκολο που φτάνουν σε σημείο να πελαγώνουν. Προσωπικός χρόνος μηδέν εντελώς μηδεν, το τι ακούω απο μαμάδες εδώ δεν περιγράφεται, πολλές αναγκάζονται να παίρνουν και τα παιδιά στη δουλειά.
Δυστηχώς δεν είναι σε όλες τις οικογένειες όλα ρόδινα, σαφώς και τα υγιέστατα μωράκια είναι το πάν και ευτυχία αλλά για μια ολοκληρωμένη ευτυχία λείπουν κι άλλα!!

συμφωνώ και εδώ...

sktv έγραψε:mipws to psaxnoume polu to thema???poios o logos na misiseis ti zwi sou???epeidi eferes paidia ston kosmo?k tote giati na ta fereis?den ixeres tis duskolies?de lew ola ta parousiazoun toso rodina panw se roz sunefakia, kaneis de sou leei ti se perimenei.
den einai oli mou i zwi to paidi mou alla kommati simantiko tis zwis mou

δε μιλάει κανείς πιστεύω για το ότι μισεί τη ζωή του που έχει φέρει στον κόσμο τα παιδιά
ίσα ίσα και το άρθρο στο αντίθετο καταλήγει. κάποιες μαμάδες όμως λέμε ότι δε μας αρεσει το γεγονός ότι η ζωή με παιδί-στη χώρα μας κυρίως-είναι συνώνυμη με δυσκολίες, στεναχώριες, αδιέξοδα, καθόλου χρόνο για τον εαυτό μας και άλλα...
και προσωπικά τουλάχιστον, το παιδί προέκυψε, δεν το επεδίωξα, όχι ότι αυτό αλλάζει κάτι, ευθύνες υπαρχουν, αλλά στην περίπτωση μου, η απόφαση να παραμείνει στη ζωή μου δεν κολλάει και πολύ με το δεν ήξερες πώς θα είναι η ζωή σου πριν το αποφασίσεις να κάνεις? εμένα το θέμα ήταν μονόδρομος αφού είμαι κατά των εκτρώσεων...

Αννα Κ. έγραψε:Μμμμ πολυ ενδιαφερον αρθρο και εχει αληθειες...
Η γνωμη μου περιλαμβανει τις εξης παραδοχες και αληθειες της ζωης μου.
Πριν γινω μαμα ημουν πιο ξενοιαστη.
Πριν γινω μαμα γελουσα πιο ευκολα.
Πριν γινω μαμα μου ηταν πιο ευκολο να εχω φιλους
αλλα
Τωρα που εγινα μαμα εχω την γλυκια εννοια του μεγαλωματος της κορης μου.
Τωρα που εγινα μαμα εχω εναν ανθρωπο να μου χαμογελαει, την κορη μου.
Τωρα που εγινα μαμα εχω φιλους που αξιζει να τους εχω.Και μονο.

Σιγουρα υπαρχει μια μιζερια γυρω απο τα ιδια και τα ιδια...Παντα ομως υπηρχε. Πολλες φορες αναρωτιεμαι καποια βραδια και λεω "οκ...κι αν δεν ειχες την μικρη σου τι θα εκανες? Οριστε για πες..."
Και σκεφτομαι "Θα εβγαινα βολτα στα ιδια μερη, με καποιους ισως - οχι παντα αδιαφορους ανθρωπους- και θα επινα 3-4 ποτα...Θα σκεφτομουν την μιζερια και τη στασιμοτητα μου σε αλλα θεματα οπως στην δουλεια π.χ. ή στον γκομενο που με παρατησε..ΚΑΙ???"
Το παν ειναι να μην θαβουμε τα θετικα. Εγω ειμαι υστερικη με την φροντιδα της κορης μου. Το ξερω οτι αγχωνομαι και στεναχωριεμαι ευκολα.
Ομως βαθεια μεσα μου οταν ξεφυσαω και λεω "Βαρεθηκα!" ξερω οτι οταν θα την δω να δημιουργει και να αγαπαει, να πιστευει στον εαυτο της και να προσπαθει να τον σεβεται...θα πω χαλαλι το δικο μου το ξεφυσημα και το "Βαρεθηκα!".
Η εννοια του γονιου ακομα μου ειναι ελαφρως απροσδιοριστη. Ισως και κανενας μας να μην την ξερει ακριβως. Ουτε οι γονεις μας.
Τα δικα μου θελω τα εχω περιορισει. Και ξερω οτι καποιες φορες εκνευριζομαι. Και με πειραζει αλλα ειναι αυτο το αλλαπου με κανει να θελω να οριζω ευτυχια ακομα και την προσωρινη μου "δυστυχια."

'Αννα μου για μια ακόμα φορά μέσα από το στόμα μου το πήρες...

Athin@ έγραψε:Ξέρετε πόσες φορές έχω εκνευριστεί και έχω πει "βαρέθηκα"; Σχεδόν κάθε μέρα.Πριν μείνω έγκυος ζούσα μόνη μου,δούλευα πολύ,έβγαινα συνέχεια και στην ουσία είχα το σπίτι για μπάνιο και για ύπνο.Τώρα είμαι στο σπίτι ΟΛΗ μέρα.Πολλές φορές κάνω να βγω και 3 μέρες με αποτέλεσμα να ξεσπάω στα πάντα και τους πάντες.Τελευταία σκεφτόμουνα πόσος καιρός πάει απο τότε που γέλασα με την ψυχή μου....ούτε θυμάμαι...αλλά όταν έχω νεύρα ο άντρας μου μου κάνει την ίδια ερώτηση: "το μετάνοιωσες;" ούτε μία φορά δεν σκέφτηκα να πω ναι...ΟΥΤΕ ΜΙΑ...

εσύ δεν είσαι η αδελφή ψυχή μου...
προφανώς και ναι...

Νομίζω ότι έχει να κάνει με την προσωπικότητα του καθενός. Άσχετα με τα παιδιά... πόσες φορές βρεθήκατε με 2 διαφορετικά άτομα που το 1 τα είχε ''όλα'' (χρήματα, σπίτι, σχέση, γονείς κτλ) και όλη τη μέρα παραπονιόταν για όλα όσα του συμβαίνουν και που δεν έβρισκε ενδιαφέροντα, ενώ το 2ο μπορεί να είχε δυσκολίες ακόμα και υγείας που θεωρούνται (και έιναι) οι πιο σοβαρές και να είναι αισιόδοξο γιατί πραγματικά καταλαβαίνει την αξία της ζωής; Αν κάποιος που βάζει μπροστά την κούραση και τα προβλήματα που προκαλούν τα παιδιά βρεθεί μπροστά σε μία ευκαιρία να μην έχει τα παιδιά του, νομίζω ότι κανείς δε θα το επέλεγε... άρα; μάλλον ψάχνει αφορμή να παραπονιέται!!!

dinaki88 έγραψε:

sktv έγραψε:]mipws to psaxnoume polu to thema???poios o logos na misiseis ti zwi sou???epeidi eferes paidia ston kosmo?k tote giati na ta fereis?den ixeres tis duskolies?de lew ola ta parousiazoun toso rodina panw se roz sunefakia, kaneis de sou leei ti se perimenei.
den einai oli mou i zwi to paidi mou alla kommati simantiko tis zwis mou

δε μιλάει κανείς πιστεύω για το ότι μισεί τη ζωή του που έχει φέρει στον κόσμο τα παιδιά
ίσα ίσα και το άρθρο στο αντίθετο καταλήγει. κάποιες μαμάδες όμως λέμε ότι δε μας αρεσει το γεγονός ότι η ζωή με παιδί-στη χώρα μας κυρίως-είναι συνώνυμη με δυσκολίες, στεναχώριες, αδιέξοδα, καθόλου χρόνο για τον εαυτό μας και άλλα...
και προσωπικά τουλάχιστον, το παιδί προέκυψε, δεν το επεδίωξα, όχι ότι αυτό αλλάζει κάτι, ευθύνες υπαρχουν, αλλά στην περίπτωση μου, η απόφαση να παραμείνει στη ζωή μου δεν κολλάει και πολύ με το δεν ήξερες πώς θα είναι η ζωή σου πριν το αποφασίσεις να κάνεις? εμένα το θέμα ήταν μονόδρομος αφού είμαι κατά των εκτρώσεων...

sumfwnw mazi sou!
anaferomai stis periptwseis pou to paidi erxetai meta apo skepsi k sizitisi k to zeugari apofasizei na kanei ena paidi,oxi epeidi proekipse tote sigoura ola einai kapws!bravo sou pou eisai kata tis ektrwseis kai prospatheis gia to kalutero gia tin kori sou!

Ενδιαφέρουσες οι απόψεις σας, κορίτσια... Όσες διαβάσατε το άρθρο (γιατί κάτι μου λέει ότι δεν το κάνατε όλες, χιχι) θα είδατε ότι στην ουσία περιγράφει αυτό: κανείς δεν μετανιώνει που έκανε παιδιά, όσο δύσκολη και αν ήταν η καθημερινότητά του!