Η δικια μας ιστορια αρχιζει απο τις 31 Αυγουστου οπου εμαθα μετα απο ενα τεστ εγκυμοσυνης οτι ειμαι εγκυος.Οταν εκανα το τεστ και περιμενα το αποτελεσμα ειχα 2 μερες καθυστηρηση και ομως ημουν σιγουρη οτι υπαρχει , ετσι το τεστ μου βγαζει "2-3 εβδομαδων Εγκυος " κοντεψα να λιποθυμισω απο την συγκινηση. Ο συντροφος μου πανυγηριζε .
Η εγκυμοσυνη μου στο μεγαλυτερο μερος της κυλισε ομαλα μεχρι που στις 32 εβδομαδες μετα απο εναν υπερηχο μου ειπαν οτι η μικρη μου για καποιο λογο δεν περνει βαρος και οτι ειναι 3 εβδομαδες μικροτερη απο την τελευταια μου περιοδος σε σχεση με τον υπερηχο. κανω ξανα επανελενχο σε 3 εβδομαδες περιπου η μικρη μου πηρε μονο 200 γρ και η αποκλιση εξακλουθει να υπαρχει ,επανελενχος ξανα σε 2 εβδομαδες . Μετρουσα τις μερες να περασουν και να ειναι καλα να σημειωσω οτι η μικρη μου δεν ειχε γυριση σε συνδιασμο οτι ηταν και αρκετα αδυναμη ετσι μου ειχαν πει η καισαρικη ηταν σιγουρη.
Ο επομενος επανελενχος ηταν στις 17 Απριλιου . αλλα η μικρη μου δεν ηθελε να περιμενη τοσο . Μου σπασαν τα νερα στις 15 Απριλιου Κυριακη του Πασχα 8 παρα ηταν λεω στον συζηγος μου " Ξυπνα μου σπασαν τα νερα " Απαντηση "Πλακα κανεις " αρχιζαμε και τρεχαμε στο σπιτι σαν τρελη εγω να μην ξερω τι ρουχα να βαλω και ο συζηγος με το σλιπακι να πηγενει πανω κατω . Να αναφερω εδω οτι εκεινη την ημερα μολις ειχα κλειση τον 8 μηνα, τελικα αφου καταφεραμε να ντυθουμε φυγαμε για το νοσοκομειο ,οι γιατροι μου ζητουσαν να ειμαι ετοιμη για ολα γτ η μικρη ηταν πολυ αδυναμη τι αγωνια θεε μου , μπαινω στο χειρουργειο δεν θα ξεχασω ποτε στην ζωη μου πως παρακαλουσα τον θεο να ειναι δυνατη εκλαιγα και οι ανθρωποι στο χειρουργειο με παρηγορουσαν τα λεπτα περνουσαν και δεν μπορουσαν ακομα να την βγαλουν καταλαβενα την ανυσηχια των γιατρων. Και καποια στιγμη ακουω να πανυγηριζουν οι γιατροι ναι καταφεραν να την βγαλουν η μικρη μου ειχε εγκλωβιστη επανω ψηλα και δεν μπορουσε να γυριση .την ακουω να κλαιει και κλαιω και εγω μου την φερνουν να την δω Παναγια μου λεω και με περνουν τα κλαματα ,δεν την ειδα πολυ την πηραν οι γιατροι για να την εξετασουν .και μετα ερχονται τα καλα νεα παρο ολο που γεννηθηκε στην 37 εβδομαδα και ηταν 2190 δεν χρειαστηκε να παμε θεσσαλονικη.Ολοι ερχοντουσαν στο δωματιο μας για να δουν το μικρο πασχαλινο μωρακι .
Τα γραφω τωρα και παλι με περνουν τα ζουμια ...

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΚΟΡΙΤΣΑΚΙ ΜΟΥ ΤΟ ΠΛΑΣΜΑΤΑΚΙ ΣΟΥ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ......ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ ΠΑΝΤΑ ΓΕΡΟ ΚΑΙ ΔΥΝΑΤΟ!!!!

Να την χαίρεσαι τη μικρή σου πασχαλίτσα!!! Να είστε πάντα καλά γερές, δυνατές κι ευτυχισμένες!!!

ΝΑ ΣΟΥ ΖΗΣΕΙ ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ ΚΑΛΗ.ΕΓΩ ΓΕΝΝΗΣΑ ΤΗΝ ΤΕΤΑΡΤΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΑΦΟΥ ΘΕΡΜΟΠΑΡΑΚΑΛΟΥΣΑ ΤΟΝ ΓΙΑΤΡΟ ΜΟΥ ΓΙΑ ΝΑ ΓΕΝΝΗΣΩ ΤΟ ΠΑΣΧΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΑ ΑΛΛΟ ΑΛΛΑ ΤΗΝ ΚΡΑΤΗΣΑΜΕ 3 ΜΕΡΕΣ ΑΚΟΜΗ!!! ΝΑΤΕ ΝΑ ΜΑΣ ΖΗΣΟΥΝ ΤΑ ΠΑΣΧΑΛΙΑΤΙΚΑ ΤΑ ΜΠΕΜΠΟΥΛΙΑ ΜΑΣ!!!