μα ναι για αυτο μιλαω,οταν δεν μπορει να υπαρξει υγιης οικογενεια με τον παραδοσιακο τροπο μαμα-μπαμπας παιδι..
αλλα οι προβληματισμοι μου εχουν να κανουν με τον κοινωνικο περιγυρο που σιγουρα θα υπαρξουν πολλοι που θα εχουν να πουν διαφορα..
ποσες μαμαδες αληθεια εχουν καταφερει να βρουν την ισορροποια στην ζωη τους?και πως?και πως προσεγγισε ο νυν το παιδι? προσωπικα ειμαι διαζευμενη και δεν εχω τολμησει ποτε να ασχοληθω με οτιδηποτε περαν του γιου μου αλλα η αληθεια ειναι οτι δεν ειμαι και ευτιχισμενη ετσι..καμια μαμα με εμπειρια στο θεμα?να μας πει πως εγινε το θεμα και αν πηγε καλα?

Λοιπόν κορίτσια εγώ χώρισα όταν η κόρη μου ήταν περίπου 2 χρονών. Βέβαια με τον πατέρα της παρολο χωρισμένοι είχαμε και έχουμε άριστες σχέσεις.
Εννοείτε ότι μια χωρισμένη μαμα έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει άρκει βέβαια να μην φέρνει το παιδί της σε δύσκολη θέση!! Εμένα λίγο μετα το χωρισμό μου βγήκε καθυστερημένη εφηβεια και για να πω την αλήθεια ξεσάλωσα Αλλά πάντα πρόσεχα να μην αντιληφθει τίποτα η μικρή. Όταν ήταν με τον πατέρα της λείτουργούσα σαν single, έβγαινα, γκομένιζα κλπ. όταν ήμουν με το παιδί σπίτι, ήμουν η μαμα της. Και όταν καποια στιγμή της γνώρισα ένα συντρόφο μου, έγινε πολύ σταδιακά... Πρώτα ήταν αυτός παρόν σε παρέες που ήδη τις ήξερε η κόρη μου - το σπίτι μου ήταν πάντα ανοιχτό σε φίλους - και σίγα σίγα της έκανα μια όμορφη κουβέντα για το τι σημαινει να έχω σχέση με κάποιον. Και το φοβερό είναι όταν πέρασε ένα μεγάλο διάστημα και η μικρή θεωρούσε ότι είμαι μόνη, μουρμουραγε γιατι δεν της άρεσε που μ΄εβλεπε χωρίς φίλο!!! Το ίδιο έκανε κ ο πατέρας της. Ο επόμενος συντροφος που της γνώρισα είναι ο τωρινό μου άντρας με τον όποιο τωρα πια έχουμε και μωρό. Αλλά εμεις λειτουργούμε σαν οικόγένεια κ με τον πατέρα της και τη γυναίκα του, δλδ θα φάμε όλοι μαζι, γενέθλια γιορτες του παιδιου θα τα κάνουμε όλοι μαζί, οπότε το παιδι δεν νιώθει ότι απειλειται από έναν "ξένο". Και τέλος νομίζω ότι αν ένας single γονέας δεν νιώθει ενοχες για ότι κάνει, δεν τις περνάει και στο παιδι.

vacky έγραψε:Λοιπόν κορίτσια εγώ χώρισα όταν η κόρη μου ήταν περίπου 2 χρονών. Βέβαια με τον πατέρα της παρολο χωρισμένοι είχαμε και έχουμε άριστες σχέσεις.
Εννοείτε ότι μια χωρισμένη μαμα έχει δικαίωμα να κάνει ότι θέλει άρκει βέβαια να μην φέρνει το παιδί της σε δύσκολη θέση!! Εμένα λίγο μετα το χωρισμό μου βγήκε καθυστερημένη εφηβεια και για να πω την αλήθεια ξεσάλωσα Αλλά πάντα πρόσεχα να μην αντιληφθει τίποτα η μικρή. Όταν ήταν με τον πατέρα της λείτουργούσα σαν single, έβγαινα, γκομένιζα κλπ. όταν ήμουν με το παιδί σπίτι, ήμουν η μαμα της. Και όταν καποια στιγμή της γνώρισα ένα συντρόφο μου, έγινε πολύ σταδιακά... Πρώτα ήταν αυτός παρόν σε παρέες που ήδη τις ήξερε η κόρη μου - το σπίτι μου ήταν πάντα ανοιχτό σε φίλους - και σίγα σίγα της έκανα μια όμορφη κουβέντα για το τι σημαινει να έχω σχέση με κάποιον. Και το φοβερό είναι όταν πέρασε ένα μεγάλο διάστημα και η μικρή θεωρούσε ότι είμαι μόνη, μουρμουραγε γιατι δεν της άρεσε που μ΄εβλεπε χωρίς φίλο!!! Το ίδιο έκανε κ ο πατέρας της. Ο επόμενος συντροφος που της γνώρισα είναι ο τωρινό μου άντρας με τον όποιο τωρα πια έχουμε και μωρό. Αλλά εμεις λειτουργούμε σαν οικόγένεια κ με τον πατέρα της και τη γυναίκα του, δλδ θα φάμε όλοι μαζι, γενέθλια γιορτες του παιδιου θα τα κάνουμε όλοι μαζί, οπότε το παιδι δεν νιώθει ότι απειλειται από έναν "ξένο". Και τέλος νομίζω ότι αν ένας single γονέας δεν νιώθει ενοχες για ότι κάνει, δεν τις περνάει και στο παιδι.

ουαου...εσυ πραγματικα τα καταφερες... ...και ο νυν πως πηρε το θεμα του παιδιου?

peppy-mama έγραψε:
ουαου...εσυ πραγματικα τα καταφερες... ...και ο νυν πως πηρε το θεμα του παιδιου?

Γούσταρε τρελά να την γνωρίσει από πολύ νωρίς, εγώ το καθυστέρησα όσο μπορούσα. Απαξ και γνωριστήκαν φτιαξαν μια πολύ όμορφη σχέση. Επειδή είναι μικρότερος μου, για η μικρή τον αντιμετωπίζει σαν φίλο της και τον ψιλοδουλεύει κιόλας. Ξερεις του λέει "εσυ εισαι μικρός, η μαμα ειναι αρχηγός του σπιτιου". Τεσπα κ εκεινος την αντιμετωπίζει πολύ καλά. Την παέι σχολείο, την παίρνει από αγγλίκα. Και ειδικά μετά που γέννησα, την έχει πολυ κοντά του για να μην νιώσει παραμέλημένη

μπραβο σας λοιπον μια χαρα τα καταφερατε.. αλλα μπορει κ απλα να επεσες στον σωστο ανθρωπο...

peppy-mama έγραψε:μπραβο σας λοιπον μια χαρα τα καταφερατε.. αλλα μπορει κ απλα να επεσες στον σωστο ανθρωπο...

Ευχαριστούμε ευχαριστούμε Η αλήθεια είναι ότι έχω σταθεί πολύ τυχερή και ως προς τη σχέση μου με τον πρώην μου και ως προς τον νυν μου. Αλλά κόπιασα κιόλας για να καταφέρω να έχω τις ισορροπίες που θέλω στη ζωή μου. Ο άντρας μου όταν είδε τι σχέσεις έχω με τον πρώην μου, ψιλοφρίκαρε στην αρχή. Δεν το καταλάβαινε πως μπορω να έχω φιλικές σχέσεις μαζί του... Ε μετά ηθελέ δεν ήθελε το δέχτηκε, το κατάλαβε και τώρα συμμετέχει κ εκείνος σε όλο αυτό

ωραια ολα αυτα αλλα λιγο σπανια πιστευω...το 90% των διαζευγμενων που γνωριζω απο το περιβαλλον μου ειχε ασχημο χωρισμο και οι γονεις μεταξυ τους κακες σχεσεις.
οι περισσοτεροι βεβαια ειχαν το μυαλο να μην εμπλεξουν τα παιδια τους στις μεταξυ τους αντιπαραθεσεις.
σχετικα προσφατα εζησα κι απο κοντα το διαζυγιο ενος φιλικου μου προσωπου. παιδακι υπαρχει και μαλιστα οταν βγηκε το διαζυγιο ηταν 6 χρονων και καθοτι τετραπερατο εβλεπε και καταλαβαινε παρα πολλα.
ο πατερας λοιπον εκανε οτι ηταν δυνατο για να κρατησει ισορροπιες και να μη βρεθει το πιτσιρικακι εν μεσω διαμαχης γονεων.
ως αντρας και μαλιστα νεος ειχε διαφορες συντροφους αλλα φροντιζε να τις κρατα μακρια απο το παιδι. (με τη μητερα της υποθεσης δεν ειχαμε ποτε πολλες επαφες)
οταν γνωρισε μια γυναικα που τον καλυπτε σαν ανθρωπο, πολυ προσεκτικα και με συζητηση που ειχε προηγηθει, τη συστησε στο παιδι αλλα εκτος σπιτιου.
τα παιδια εχω να σας πω, εχουν τρομερο ενστιγκτο! συμπαθηθηκαν αμεσως μεταξυ τους, το παιδι και η συντροφος του πατερα.
η σχεση ειναι βεβαια σοβαρη, γι αυτο αλλωστε και μπηκε στον κοπο ο πατερας να γνωριστει η συντροφος του με το παιδι, αλλα για γαμο ειναι πολυ νωρις να μιλησουν...
η μητερα εχει κι αυτη τη δικη της ζωη.
η διαφορα ποια ειναι? ο πατερας προσπαθησε να προσφερει στο παιδι ενα περιβαλλον συναισθηματικης σταθεροτητας, απομακρυνοντας το απο τις διαφωνιες που ειχε με τη μητερα και αποφευγοντας να το βαζει καθε τοσο σε μια θεση δυσκολη και αγχωτικη, αφου δεν του παρουσιαζε καθε συντροφο που γνωριζε αυτος. οταν εκεινος κατασταλλαξε σε κατι πιο σοβαρο, το παρουσιασε οσο πιο φυσιολογικα γινοταν και οσο πιο σταδιακα μπορουσε.
καταληγοντας θελω να πω οτι ενα διαζυγιο δε θα πρεπει απαραιτητα να σημαινει και παραιτηση του γονιου απο τη ζωη. σαφεστατα εχει το δικαιωμα να ξαναφτιαξει οικογενεια αρκει να μην υποβαλλει το παιδι ή τα παιδια απο προηγουμενο γαμο σε ολες αυτες τις αρρωστημενες καταστασεις που ακουμε κατα καιρους...

fonitsa έγραψε:ωραια ολα αυτα αλλα λιγο σπανια πιστευω...το 90% των διαζευγμενων που γνωριζω απο το περιβαλλον μου ειχε ασχημο χωρισμο και οι γονεις μεταξυ τους κακες σχεσεις.

ναι δυστυχώς έτσι όπως το λες είναι και δεν θα έπρεπε καθόλου όμως... Και μεις άσχημα χωρίσαμε αλλά βάλαμε το ρημάδι το μυαλό μας να δουλέψει... ααα σημαντικο: Ξεπεράσαμε τους εγωϊσμους μας στο μπαμ μπαμ και κάναμε focus στο παιδάκι μας. Και βασικά ποτέ δεν ξεχάσαμε ότι όταν το κάναμε το γουστάραμε πάρα πολύ. Δυο -τρια πραγματάκια άμα έχεις στο μυαλό σου, μέτα είναι εύκολο να διατηρεις, αν μη τι άλλο μια ισορροπία.

μπραβο και παλι μπραβο σας! δυστυχως σπανιζει η περιπτωση σου...εγωισμος καλα το ειπες...αν δουλεψει λιγο κ το μυαλο..μπραβο κοπελα μου, πολυ ωριμη και ομορφη αντιμετωπιση! ευχομαι να εισαι παντα ευτυχισμενη με την οικογενεια σου κ ειμι σιγουρη πως θα εισαι αφου ξερεις πως να δουλευεις γι αυτο!

Vacky I sooooo f.....ing LIKE YOU!!!

Γεια σας κι απο μενα!!
Αρχικα, Vacky, μπραβο κι απο μεαν, και να χαιρεσαι την οικογενεια και τα παιδακια σου.

Κι εγω επισης πιστευω πως η καθε γυναικα εχει δικαιωμα να ξαναφτιαξει την ζωη της και να διεκδικησει ο,τι καλυτερο μπορει για τον εαυτο της και την ευτυχια της ιδιας και του παιδιου της. Αν αυτο σημαινει γαμο ή σχεση μετα απο διαζυγιο, τοτε δεν βρισκω προβλημα!

Θα σας πω την προσωπικη μου εμπειρια, εν συντομια: Η μητερα μου εμεινε εγκυος σε πριν ακομη παρει πτυχιο, απο εναν συμφοιτητη της Κυπριο, ο οποιος ηταν αρραβωβιασμενος στην Κυπρο. Και αποφασισε να κρατησει το παιδι, χωρις την στηριξη του, αφου αυτος γυρισε πισω στην ζωη του χωρις να αλλαξει κατι. Η μητερα μου σημερα εχει σχεση με τον συντροφο της εδω και 14 χρονια. Ειναι 43 χρονων η γυναικα, και δεν βρισκω καποιον λογο να αναγκαστει να μεινει μονη της ολη της τη ζωη, απλα επειδη ετυχε να κανει παιδι νωρις...

Το παν ειναι το πως παρουσιαζεις την σχεση στο παιδι. Αν το κερδισεις εκει το παιχνιδι, τοτε ολα καλα!!!

Συγνωμη για το μεγαλο ποστ...

Γέννησα το πρώτο μου παιδί στα 21 από μια σχέση που είχα με έναν συνομίληκο συμφοιτητή μου. Δεν παντρευτήκαμε ποτέ, παρόλα αυτά συνεχίσαμε τη σχέση και ζήσαμε και όλοι μαζί. Δεν δούλεψε όμως και χωρίσαμε όταν η κόρη μας ήταν 3 χρονών.

Έπειτα έκανα κάποιες άλλες σχέσεις, οι οποίες ήταν μακροχρόνιες, η κόρη μου δεν ήξερε βέβαια τίποτα και φρόντιζα κι εγώ να τις κρατάω μακριά. Δύο άτομα τα γνώρισε ως δικούς μου φίλους και μέσα στην παρέα μου οπότε δεν υπήρχε θέμα.

Όταν τα φτιάξαμε με τον σύζυγό μου, ο ίδιος μου πρότεινε πολύ σύντομα να το σοβαρέψουμε και όπως καταλαβαίνετε είχα ενδοιασμούς γιατί ήμασταν μόνο 2 μήνες μαζί και αυτός συζητούσε ήδη και για δικό μας μωρό...Όταν κάποια στιγμή δειλά συμφώνησα να το προχωρήσουμε ρώτησε την κόρη μου "μου δίνεις τη μαμά σου για γυναίκα μου?" και πλέον είμαστε όλοι μαζί (και ο 3μιση μηνών γιός μου πλέον)

Ο πατέρας της κόρης μου είναι διακριτικότατος και πάρα πολύ σωστός στο ρόλο του αν και δεν ήταν υποχρεωμένος γιατί εγώ το παιδί το κράτησα ενώ αυτός δεν το ήθελε και θα μπορούσε να απέχει all the way. Με τον άντρα μου (ο οποίος επίσης δεν καταλάβαινε πώς γινόταν να έχω ΑΡΙΣΤΕΣ σχέσεις με τον πατέρα της μικρής) πλέον όταν βρίσκονται μας πειράζουν και καταστρώνουν σχέδια να βγουν το βράδυ οι δυό τους για γκόμενες , μια και τώρα βαλθήκαμε όλοι μαζί να παντρέψουμε το μπαμπά της μικρής.

Η κόρη μου μεγαλώνοντας ήθελε πολύ να με δει τακτοποιημένη και ήθελε επίσης σαν τρελή ένα αδερφάκι και με τα χρόνια το είχε ξεγράψει ότι θα αποκτούσε ένα, μια και εγώ δεν ήμουν καθόλου διαθετειμένη για παντρειές και για μωρά. Να όμως που διαψεύστηκα.

Οι συνθήκες φυσικά δεν ήταν πάντα εύκολες και οι σχέσεις της κόρης μου με τον τωρινό μου άντρα (που επίσης είναι μικρότερός μου) είναι λίγο ανταγωνιστικές καμιά φορά (μαλώνουν σαν αδερφάκια), άλλα καταλαβαίνουμε όλοι ότι η κατάστασή μας δεν είναι και η πιο συνηθισμένη κι ότι θα πρέπει να προσαρμοζόμαστε αν θέλουμε να συνυπάρχουμε.

Να προσθέσω τελειωνοντας, ότι καμιά από τις σχέσεις μου δεν είχε πρόβλημα που είχα παιδί (πόσο μάλλον που ήμουν ανύπαντρη μητέρα), κι αν είχαν τότε δε θα υπήρχε περίπτωση να είμαι μαζί τους, μια και τους ξεκαθάριζα εξ'αρχής πως εγώ πάω "πακέτο" με το παιδί μου και πως προτεραιότητα στα πάντα (εξόδους, ταξίδια, χρόνο ) έχει το παιδί.Δε στερήθηκα τίποτα, μια και είχα βοήθεια και από τους γονείς μου, και από τον πατέρα της μικρής που 2 σαββατοκύριακα το μήνα τουλάχιστον την έπαιρνε μαζί του.

Μπορεί να γίνει και με καλύτερη ακόμα κατάληξη από όσο φαντάζεσαι...Δεν υπάρχουν πλέον τόσα ταμπού σε αυτό το θέμα...Φαντάσου η πεθερά μου τι μπορούσε να πάθει όταν της πήγε ο γιός της μια ανύπαντρη μητέρα ενός κοριτσιου 9 χρονών τότε, που ήταν και 4 χρόνια μεγαλύτερη από το γιο της? Κι όμως, όλα πήγαν καλά.

Vacky είστε από τις ελάχιστες περιπτώσεις μπορώ να πω...Μπράβπ σας...
Εγώ μια δυο περιπτώσεις που γνωρίζω από το φιλικό μου περιβάλλον τα έχουν κάνει μπάχαλο...Επειδή γνωρίζω τις μαμάδες κ στις δυο περιπτώσεις βλέπω ότι έχουν χάσει τελείως τον έλεγχο... Ναι να έχεις προσωπική ζωή το υποστηρίζω κ το χειροκροτώ, αλλά όχι εις βάρος του παιδίου σου...Τις βλέπω και τις δυο να έχουν <<παρκάρει>> τα παιδιά τους στη γιαγιά για 2-3 μέρες για να είναι με το φίλο τους...Και αυτό σε εβδομαδιαία βάση...Μάλιστα έτυχα σε ένα περιστατικό με το παιδάκι της μιας κ έμεινα με το στόμα ναοιχτο...Να την πέρνει το παιδί της τηλ και να λέει: <<Μα καλά βρε μαμά εγώ πότε θα σε δω πάλι με το φίλο σου είσαι;>>
Και το χειρότερο από όλα είναι ότι η συγκεκριμένη μαμά δεν είχε κ την κρίση ότι ο άνθρωπος αυτός την είχε απλά για να περνάει καλά...Έκανε μπαμ και της το είχαμε πει κ εγώ κ η μαμά, γιατί ερχόταν σπίτι και μας τα έλεγε...Και παρ' όλα αυτά τον γνώριζε στο παιδί της...
Επίσης μιλούσε πολύ άσχημα για τον πατέρα του παιδιού μπροστά στο παιδί...
Εγώ πραγματικά σε αυτή την περίπτωση λυπάμαι πάρα πολύ το παιδί με τη μάνα που έχει...ΝΟμίζω ότι απλά έχει ξεχάσει ότι είναι μανα κ θυμάται μόνο το ότι είναι γυναίκα...

Κορίτσια καλημέρα και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια
markellla χαχαχα κ μένα τσακώνονται σαν αδέρφια και τους μαλώνω σαν μαμα... Επίσης και τις μαλακίες μαζί τις κάνουν... Αμα δεν αφήνω τη Λευκοθέα να κάνει κάτι, πάει κ τη σιγοντάρει ο Θάνος. Αστα κοπελιά, μπλέξαμε....
Τωρα όσον αφορά τους γόνεις που βαράνε στο γάμο του καραγκιόζη... τι να πω, ο θεός κ η ψυχή τους. Τέτοιοι άνθρωποι την πληρώνουν κάποια στιγμή από τα ίδια τους τα παιδιά

Vacky μια χαρά τα έχεις καταφέρει όλα. Αλλά πιστεύω ότι η περίπτωσή σου είναι από τις λίγες. Από αυτά που ακούω και βλέπω γύρω μου, συνήθως οι σχέσεις έχουν άσχημη κατάληξη, οι γονείς σκοτώνονται,κάνουν τη ζωή τους και όλα αυτά τα αντιλαμβάνονται τα παιδιά, έχουν άσχημα βιώματα και αποκτούν λανθασμένα πρότυπα για τη μετέπειτα ζωή τους. Πάντως βλέπω ότι όσες απαντήσατε, έχετε φτιάξει τη ζωή σας και οι άντρες σας έχουν αποδεχτεί την κατάσταση αυτή. Είχα και έχω ακόμα την εντύπωση ότι μια γυναίκα που χωρίζει, έχοντας ένα παιδί είναι πολύ δύσκολο να ξαναφτιάξει τη ζωή της και να βρεί κάποιον να δεχτεί το παιδί της, να θελήσει να την παντρευτεί.

kleopatra1981 έγραψε:Vacky μια χαρά τα έχεις καταφέρει όλα. Αλλά πιστεύω ότι η περίπτωσή σου είναι από τις λίγες. Από αυτά που ακούω και βλέπω γύρω μου, συνήθως οι σχέσεις έχουν άσχημη κατάληξη, οι γονείς σκοτώνονται,κάνουν τη ζωή τους και όλα αυτά τα αντιλαμβάνονται τα παιδιά, έχουν άσχημα βιώματα και αποκτούν λανθασμένα πρότυπα για τη μετέπειτα ζωή τους. Πάντως βλέπω ότι όσες απαντήσατε, έχετε φτιάξει τη ζωή σας και οι άντρες σας έχουν αποδεχτεί την κατάσταση αυτή. Είχα και έχω ακόμα την εντύπωση ότι μια γυναίκα που χωρίζει, έχοντας ένα παιδί είναι πολύ δύσκολο να ξαναφτιάξει τη ζωή της και να βρεί κάποιον να δεχτεί το παιδί της, να θελήσει να την παντρευτεί.

Κοίτα, εμένα οι γονείς μου χωρίσαν πολύ άσχημα όταν ήμουν μικρή. Η μάνα μου παρτάλιασε μόλις χώρισε, φαντάσου έκανα και καμια βδομάδα να τη δω - είχα γνωρίσει άπειρους γκομενούς της και επιπλέον είχα αναλάβει το σπίτι και τη γρια θεια που έμενε μαζί μας. Κι όλα αυτα από τα 13 μου. Ο πατέρας μου ξεμπερδεψε με τα προβλήματα του, φουντάρωντας στο Σούνιο (για την ιστορία - γιατι η ζωή ειναι μεγάλη πουτάνα - η μάνα μου καταπιε ένα κουβα χάπια πριν 2 χρόνια) Ε μετά από όλα αυτά, θα ήμουν το λιγότερο απαράδεκτη αν δεν φρόντιζα για την ψυχική ηρεμια και ισορροπια και ευτυχια και και και των παιδιών μου.
Όσον αφορα τωρα το κατα πόσο είναι εύκολο για μια μαμα να συνεχίσει τη ζωή της. Εγω προσωπικα δεν συνάντησα κανένα προβλημα με τους εκάστοτε συντρόφους μου. Όλοι ήθελαν να γνωρίσουν την κόρη μου και ποτέ δεν υπηρξε εμπόδιο. Παντα έγω ήμουν αυτή που δεν ήθελα για ευνόητους λόγους...

ωχ..ζορικα τα πραγματα...τουλαχιστον δεν εγινες χειροτερη αλλα τους πηρες σαν παραδειγμα προς αποφυγη... καλο αυτο..