Από που να ξεκινήσω και που να τελειώσω με όλα αυτά που έζησα αυτές τις μέρες….Όλα γίνανε τόσο ξαφνικά αλλά τόσο όμορφα,τόσο γλυκά…..
Την Τρίτη 30/06/2009 το πρωί που ξύπνησα ένιωσα μία ποσότητα υγρών να φεύγει στο εσώρουχό μου ποσότητα η οποία ναι μεν με παραξένεψε αλλά δεν με έβαλε και στο σκεπτικό ότι μπορεί να είναι κάτι πολύ σημαντικό. Πήγα σε μια δουλίτσα με την αδερφή μου κι επέστρεψα σύντομα στο σπίτι. Έτυχε να μιλήσω με την κουνιάδα μου που είναι μαία και της το πα και μου βαλε ψίλους στα αυτιά….πήρα τον γιατρό μου και με έστειλε αμέσως στο μαιευτήριο για έλεγχο…Εφυγα τρέχοντας με την αδερφή μου όπου κι εκεί με παραλάβανε οι γιατροί. Καρδιοτοκογράφος και υπερηχος έδειχναν τα μωρά καλά αλλά υπήρχε ένας ενδοιασμός αν τα υγρά, που είχα σε αυξημένη, απο την συνηθισμένη ροή, ήταν μια κολπίτιδα ή απώλεια αμνιακού υγρού. Μου κάνουν εισαγωγή και περιμένουμε τα αποτελέσματα της καλλιέργειας που βγαίνουν σε 3 ημέρες.Παρόλα αυτά την επόμενη μέρα κάνω και υπέρηχο όπου διαπιστώνετε έντονα πως το αμνιακό υγρό του Στάθη ήταν μειωμένο. Γυρνώντας απο τον υπέρηχο αποφασίζω να κάνω ένα ντουζάκι με την βοήθεια του άντρα μου, που ευτυχώς ήταν εκεί.όπου εκει βλέπω ξαφνικά στο μπανιο μια κυλίδα κίτρινου υγρού να φεύγει….μου κόβονται τα πόδια….Ειδοποιώ μαίες και γιατρούς κι άρχισε η αντίστροφη μέτρηση….Ο Σταθούλης μας έσπασε το σάκο του από τα δυνατά του χτυπήματα!Πέφτουν όλοι από πάνω μου….ο αντρούλης μου που κράταγε το χέρι καθολη την προετοιμασία κι ευχαριστώ το Θεό που μου τον είχε εκεί.Αν δεν είχα κι εκείνον θα είχα τρελαθεί!Μου ανακοινώθηκε τόσο ξαφνικά η γέννα που πανικοβλήθηκα κι έβαλα τα κλάματα!Φοβόμουν για την υγεία των παιδιών μου!

Μέσα σε λίγα λεπτά είχα φορέσει την στολή μου κι ήμουν έτοιμη για το χειρουργίο.Πήρα 2 φιλιά και μια μεγάλη αγκαλιά από τον αντρούλη μου και βουρ για το χειρουργιο!

Εκει φίλη και συμπαραστάτη σε όλο αυτό που ζούσα ήταν η κουνιάδα μου όπου και ήταν μέσα στην γέννα και μου κρατούσε συνεχώς το χέρι και μου έδινε δύναμη. Καθώς ξεκινούσαμε για την γέννα λίγο πριν την επισκληρίδιο ακούω την λέξη «ακυρώστε την» και φεύγουν όλοι….Υπήρχε ένα πιο επείγον περιστατικό από μένα και έτσι μπήκα στην αναμονή για μία ώρα περίπου.Μία ώρα που μου φάνηκε αιώνας…Εφτασε πια η ώρα που άρχισαν να έρχονται όλοι πάλι και να ξεκινάμε πάλι την διαδικασία.

Σε λίγα μόλις λεπτά άκουσα το πιο όμορφο,το πιο γλυκό,το πιο ζουζουνιάρικο κλάμα της ζωής μου….ήταν η φωνούλα του γιου μου! Αφου με πήρανε τα ζουμιά βλέποντάς τον μετά από 2 λεπτά έρχεται και το κοριτσάκι μου!!! Απίστευτη συγκίνηση,συναίσθημα και το μόνο που ήθελα εκείνη την ώρα ήταν να τελειώνουμε με το υπόλοιπο χειρουργειο για να τα πάρω αγκαλιά… Αυτό ήθελα και λαχταρούσα αλλά ήξερα πως τα νινάκια μου ήταν πρόωρα και θα χρειάζονταν να διακομιστούν σε θερμοκοιτίδα. Ο μεγάλος μου φόβος ήταν το αναπνευστικό τους ευτυχώς όμως όλα είναι καλά. Ο Σταθούλης γεννήθηκε 1805 γρ και η Νεφελίτσα 1840 γρ. Ετσι φύγανε άρον άρον γιατί χρειάστηκε να διακομιστούν στην ΜΕΝΝ του Γενικού Κρατικού Νίκαιας όπου και μας είπαν πως θα χρειαστεί να μείνουν εκεί μέχρι και ένα μηνα.

Έζησα την πιο όμορφες και ξεχωριστές στιγμές της ζωής μου που δεν ανταλλάσσονται με τίποτα στον κόσμο…Άξιζαν όλα τα δάκρυα, όλος ο αγώνας,ο τόσο μεγάλος πόνος που έζησα μέχρι να έρθουν απλά και μόνο για τα ματάκια τους…!

να σου ζησουν κ να ναι γερα!!!!!!