Γεια σας μανουλες,ηθελα να σας πω την ιστορια μου και να ειναι το δωρο μου για τα γενεθλια της ολιας μου σε λιγες μερες.οταν η μεγαλη μας κορουλα ηταν 3 εμεινα στα 39,απροσμενα,εγκυος.Μεχρι την 19η εβδομαδα ειχα την τελεια εγκυμοσυνη,δουλευα σαν ιατρικος επισκεπτης με καθημερινα ταξιδια,χωρις να νιωθω καμια κουραση.Ωσπου ο υπερηχος δειχνει επιπωματικο πλακουντα!Σπιτι,οχι κουραση και με την παραμικρη υποψια αιματος σε λιγα λεπτα θα πρεπει να ειμαι στο νσκ.Εγω δεν τρομαξα μεχρι ενα σαββατοβραδο 7.11.2009,αιμα και τρεχοντας ο αντρας μου στο επαρχιακο μας νσκ.23η εβδομαδα,οι γιατροι μια ειδικευομενη και ενας επιμελητης με ετοιμαζουν για καισαρικη φυσικα μονο για να σωθω εγω απο την αιμοραγια.Ηταν 10.30 και μεχρι τις 11 παρακαλουσα για διακομιδη με ασθενοφορο στο ιπποκρατειο της θεσ.νικης το οποιο εχει νεογνολογικη.Με τη βοηθεια του θεου πανω απο ολα, ενω ο επιμελητης ηταν καθετος οτι το μωρο δεν θα ζησει,εφυγα με τη συνοδεια ενος ευγενικου και αισιοδοξου ειδικευομενου.Ο αντρας μου απο πισω ερχοταν με αγωνια για μας.Μπηκα στην εντατικη και ξεκινησαμε με τους γιατρους να μετραμε τις μερες...καθε τριτη που εκλεινα μια εβδομαδα ακομα ειχε η μικρουλα μας λιγες πιθανοτητες παραπανω.Ειχα μια φωτο τησ μεγαλης μου στον τοιχο και καθε βραδυ εκλαιγα,μου ελειπε,την ακουγα μονο στο τηλ.Ο αντρας μου ερχοταν 2 φορες την εβδομαδα να μου φερει τα απαραιτητα.Εκει γνωρισα εγκυους με εξισου σοβαρα προβληματα και 2 εξαιρετικες μαιες την Σοφια και την Τζενη τις οποιες ευχαριστω που καταφερναν να μου βρισκουν φλεβες 9 ολοκληρες εβδομαδες χωρις να με πονανε.Γιορτασα τα γενεθλια μου στις 16.12 εκει και φτασαμε στις 31 εβδομαδες και 5 μερες.Η Ολια ξεχασα να σας πω επρεπε να γεννηθει μεσα φλεβαρη.Τελικα την κυριακη 20.12 στις 11 μολις ηρθε η αγαπημενη μου Σοφια για την νυχτερινη της βαρδια ετοιμαζεται να μου αλλαξει φλεβα και γελαμε αν θα βρει,ξεκιναει και παλι η αιμοραγια,η οποια παρεπιπτοντως ολες αυτες τις εβδομαδες ξεκινουσε και ευτυχως σταματουσε.Εκεινη τη νυχτα ομω δεν σταματουσε,αρχισαν να ερχονται οι γιατροι απο τα σπιτια τους,ειδοποιηθηκε ο αντρας μου στις 3 τα ξημερωματα να ειναι εκει να υπογραψει για οτι ασχημο..........Κινδυνευαμε και το παιδι και εγω πια,μου βαλανε αιμα και στις 7 ηταν σιγουροι οτι δεν μπορουν να περιμενουν.Μεσα σε ολα ειχα και τον διαβητη,μου ειχε μεινει απο την πρωτη εγκυμοσυνη,που δυσκολευε ακομα περισσοτερο την κατασταση.Τα τελευταια λεπτα θυμαμαι ειπα στον γιατρο να σωσει το μωρο μου.Στις 10.15 το πρωι γεννηθηκε η μικρουλα μας,δυσκολευτηκε να αναπνευσει και μπηκε στην εντατικη νεογνων.Οταν την ειδα την επομενη μερα ηταν τοσο μικρη και ειχε πανω της τοσα πολλα καλωδια συνδεδεμενα με μηχανηματα που τρομαξα.Την ημερα των χριστουγεννων πηγα στο σπιτι αφηνοντας την και ελπιζοντας να τα καταφερει.Καθε μερα ειμασταν εκει ωσπου μια μερα δεν ηταν πια στην εντατικη δεν ειχε σωληνακια και την πηρα στην αγκαλια μου!!!!!!!!!το κεφαλακι της ηταν σαν ενα πορτοκαλι,αλλα η ζωουλα μου τα ειχε καταφερει.Τωρα που σας γραφω ειναι διπλα μου και ειναι ετοιμη να κοιμηθει....Εχουμε μεταναστευσει εδω και ενα χρονο στη γερμανια και καθε τοσο μου λεει:MEINE MAMA.....που σημαινει ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΜΑΜΑ.
θελω να ζητησω ΣΥΓΝΩΜΗ απο την ΝΑΓΙΑ μου που αναγκαστηκε να με στερηθει 9 εβδομαδες και να της πω οτι την ΛΑΤΡΕΥΩ.Στην ΟΛΙΑ μου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Αγαπουλα μου να αγωνιζεσαι παντα οπως εμαθες απο το πρωτο λεπτο της ζωης σου και να τα καταφερνεις,Σ´ΑΓΑΠΩ.Αν σας κουρασα συγνωμη,ευχομαι καλες γιορτες και υγεια σε ολα μας τα παιδακια

Μπράβο στη μικρή Όλια! Πραγματική μαχήτρια της ζωής! Να χαίρεσαι και τις δύο κορούλες σου!!

Ο Θεος επλασε την Ολια για να ειναι κορουλα σου και εσενα για να εισαι μαμα της..

Δυσκολες οι στιγμες που περασατε αλλα παρολα αυτα βγηκατε νικητριες...Να χαιρεσαι τα αγγελουδακια σου και να ειστε παντα μια ευτυχισμενη οικογενεια...

Η μοναξια ειναι απεριγραπτη εδω και σας ευχαριστω που ειστε εδω!Οι φιλες μου ολες στην ελλαδα,στα 42 ειναι δυσκολο να ξεκινας μια νεα ζωη αλλα οταν βλεπουμε με τον αντρα μου την πριγκιπισσα ΝΑΓΙΑ,ετσι την φωναζαμε οταν γεννηθηκε,και την λουλουδενια ΟΛΙΑ (η αλλιως ΜΑΙΜΟΥ),συμφωνουμε οτι καναμε την καλυτερη δυνατη επιλογη για τις κορες μας..........

να σου ζήσουν και τα δυο παιδάκια σου, να είναι πάντα γερά και δυνατά. πολύ συγκινητική η ιστορία σου, με έπιασε η καρδιά μου μεχρι να διαβάσω στο τελος τα ευχάριστα!!!σας εύχομαι ό,τι καλύτερο μέσα από την καρδιά μου!

Βρε κοπέλα μου, με βούρκωσες πρωί πρωί...
Να είστε όλοι σας γεροί, πάντα ευτυχισμένοι και με υγεία πάνω απ'όλα.
Κι εσύ μην φοβάσαι τίποτα, έχεις μια μεγάλη μαχήτρια δίπλα σου!!!
Καλές γιορτές και κάθε ευτυχία για εσένα και την οικογένειά σου!

Να σου ζήσουν τα παιδάκια σου! Εύχομαι να είστε πάντα τυχεροί έστω και μέσα απο ατυχίες! Καλές γιορτές να έχετε και μην στενοχωριέσαι, έχεις την οικογένειά σου παρεούλα! Δεν είναι η καλύτερη;

mama martita έγραψε:Γεια σας μανουλες,ηθελα να σας πω την ιστορια μου και να ειναι το δωρο μου για τα γενεθλια της ολιας μου σε λιγες μερες.οταν η μεγαλη μας κορουλα ηταν 3 εμεινα στα 39,απροσμενα,εγκυος.Μεχρι την 19η εβδομαδα ειχα την τελεια εγκυμοσυνη,δουλευα σαν ιατρικος επισκεπτης με καθημερινα ταξιδια,χωρις να νιωθω καμια κουραση.Ωσπου ο υπερηχος δειχνει επιπωματικο πλακουντα!Σπιτι,οχι κουραση και με την παραμικρη υποψια αιματος σε λιγα λεπτα θα πρεπει να ειμαι στο νσκ.Εγω δεν τρομαξα μεχρι ενα σαββατοβραδο 7.11.2009,αιμα και τρεχοντας ο αντρας μου στο επαρχιακο μας νσκ.23η εβδομαδα,οι γιατροι μια ειδικευομενη και ενας επιμελητης με ετοιμαζουν για καισαρικη φυσικα μονο για να σωθω εγω απο την αιμοραγια.Ηταν 10.30 και μεχρι τις 11 παρακαλουσα για διακομιδη με ασθενοφορο στο ιπποκρατειο της θεσ.νικης το οποιο εχει νεογνολογικη.Με τη βοηθεια του θεου πανω απο ολα, ενω ο επιμελητης ηταν καθετος οτι το μωρο δεν θα ζησει,εφυγα με τη συνοδεια ενος ευγενικου και αισιοδοξου ειδικευομενου.Ο αντρας μου απο πισω ερχοταν με αγωνια για μας.Μπηκα στην εντατικη και ξεκινησαμε με τους γιατρους να μετραμε τις μερες...καθε τριτη που εκλεινα μια εβδομαδα ακομα ειχε η μικρουλα μας λιγες πιθανοτητες παραπανω.Ειχα μια φωτο τησ μεγαλης μου στον τοιχο και καθε βραδυ εκλαιγα,μου ελειπε,την ακουγα μονο στο τηλ.Ο αντρας μου ερχοταν 2 φορες την εβδομαδα να μου φερει τα απαραιτητα.Εκει γνωρισα εγκυους με εξισου σοβαρα προβληματα και 2 εξαιρετικες μαιες την Σοφια και την Τζενη τις οποιες ευχαριστω που καταφερναν να μου βρισκουν φλεβες 9 ολοκληρες εβδομαδες χωρις να με πονανε.Γιορτασα τα γενεθλια μου στις 16.12 εκει και φτασαμε στις 31 εβδομαδες και 5 μερες.Η Ολια ξεχασα να σας πω επρεπε να γεννηθει μεσα φλεβαρη.Τελικα την κυριακη 20.12 στις 11 μολις ηρθε η αγαπημενη μου Σοφια για την νυχτερινη της βαρδια ετοιμαζεται να μου αλλαξει φλεβα και γελαμε αν θα βρει,ξεκιναει και παλι η αιμοραγια,η οποια παρεπιπτοντως ολες αυτες τις εβδομαδες ξεκινουσε και ευτυχως σταματουσε.Εκεινη τη νυχτα ομω δεν σταματουσε,αρχισαν να ερχονται οι γιατροι απο τα σπιτια τους,ειδοποιηθηκε ο αντρας μου στις 3 τα ξημερωματα να ειναι εκει να υπογραψει για οτι ασχημο..........Κινδυνευαμε και το παιδι και εγω πια,μου βαλανε αιμα και στις 7 ηταν σιγουροι οτι δεν μπορουν να περιμενουν.Μεσα σε ολα ειχα και τον διαβητη,μου ειχε μεινει απο την πρωτη εγκυμοσυνη,που δυσκολευε ακομα περισσοτερο την κατασταση.Τα τελευταια λεπτα θυμαμαι ειπα στον γιατρο να σωσει το μωρο μου.Στις 10.15 το πρωι γεννηθηκε η μικρουλα μας,δυσκολευτηκε να αναπνευσει και μπηκε στην εντατικη νεογνων.Οταν την ειδα την επομενη μερα ηταν τοσο μικρη και ειχε πανω της τοσα πολλα καλωδια συνδεδεμενα με μηχανηματα που τρομαξα.Την ημερα των χριστουγεννων πηγα στο σπιτι αφηνοντας την και ελπιζοντας να τα καταφερει.Καθε μερα ειμασταν εκει ωσπου μια μερα δεν ηταν πια στην εντατικη δεν ειχε σωληνακια και την πηρα στην αγκαλια μου!!!!!!!!!το κεφαλακι της ηταν σαν ενα πορτοκαλι,αλλα η ζωουλα μου τα ειχε καταφερει.Τωρα που σας γραφω ειναι διπλα μου και ειναι ετοιμη να κοιμηθει....Εχουμε μεταναστευσει εδω και ενα χρονο στη γερμανια και καθε τοσο μου λεει:MEINE MAMA.....που σημαινει ΔΙΚΙΑ ΜΟΥ ΜΑΜΑ.
θελω να ζητησω ΣΥΓΝΩΜΗ απο την ΝΑΓΙΑ μου που αναγκαστηκε να με στερηθει 9 εβδομαδες και να της πω οτι την ΛΑΤΡΕΥΩ.Στην ΟΛΙΑ μου ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ Αγαπουλα μου να αγωνιζεσαι παντα οπως εμαθες απο το πρωτο λεπτο της ζωης σου και να τα καταφερνεις,Σ´ΑΓΑΠΩ.Αν σας κουρασα συγνωμη,ευχομαι καλες γιορτες και υγεια σε ολα μας τα παιδακια

Διάβασα την ιστορία σου και λέω.......δεν μπορεί.......την ξέρω αυτη την ιστορία!Την έζησα απο κοντά!Σε έχασα μετά την γέννα αλλά ήξερα οτι θα φεύγατε για Γερμανία.
Ήμασταν στον ίδιο θάλαμο!
Η Δήμητρα είμαι (η διπλανή της Σούλας)