Καλημέρα σας κυρίες μου
Καλημέρα κορίτσια
Καλημέρα μανούλες,

Με λένε Νέλη και σας γράφω απ’την Θεσσαλονίκη. Απο την πρώτη στιγμή που επισκέφθηκα το forum «είμαι μαμά» μ’ άρεσε πάρα πολύ. Βεβαία πρέπει να σας πω ότι είμαι ελευθέρη και δεν έχω παιδάκι. Τώρα ίσως αναρωτιέσται γιατί μπορεί εγώ να ενδιαφέρομαι γι’ αυτό το forum? Μπορώ όμως να σας απαντήσω. Έχω μεγάλη επιθυμία να γίνω και εγώ κάποια στιγμή μητέρα. Αγαπάω πάρα πολύ τα παιδάκια και μου είναι αδύνατον να φανταστώ το μέλλον μου, την ζωή μου χωρίς ένα παιδάκι. Εύχομαι κάποια στιγμή να τα καταφέρω και να μην αργήσει πάρα πολύ γιατί δεν θέλω να έχω τεράστια διαφορά ηλικίας με το παιδί μου (βλέπετε είμαι ήδη 30). Επίσης το forum αυτό μέσα απ’τις δικές σας ιστορίες/εμπειρίες είναι πολύ χρήσιμο όχι μόνο για μια νέα μητέρα ή για μια εγκυμονούσα, αλλά ακόμα και για μια κοπέλα που θέλει να γίνει μητέρα (σε οποιαδήποτε φάση της ζωής της και αν βρίσκετε). Και ο τελευταίος λόγος για τον οποίο παρακολουθώ το forum είναι ότι μέσο των δικών σας ιστοριών/εμπειριών/ανησυχιών/αισθημάτων μπορώ να καταλάβω (στο περίπου φυσικά) τι περνούσε, τι αισθανόταν και τι ανησυχίες είχε η μητέρα μου, πριν 30 χρόνια όταν με έκανε αλλά και σε όλη τη διάρκεια του μεγαλόματος μου.
Επίσης, όλο αυτόν τον καιρό που παρακολουθώ το forum, μου ήρθε μια ίδεα και μου φάνηκε αρκετά καλή και ελπίζω να σας αρέσει και εσάς. Θα ήθελα αν γίνεται να πείσω την μητέρα μου εώς μεγαλήτερη μας αλλά κυριώς εως παλιότερη μητέρα να γράψει 2-3 λόγια για την δίκια της εμπειρία ως μανούλα αλλά και 2-3 συμβουλές για όλες εμάς!! Πίστευω ότι απ’το forum αυτό είναι το μόνο που λείπει. Η φωνή μιας παλιότερης μητέρας. Και ίσως θα μπορούσατε και εσείς να το κάνετε αυτό. Και μιας και η Ολίβια ξεκίνησε αυτό το forum θα μπορούσε να ζητήσει απο την δική της μητέρα να μοιράστει τις δική της εμπειρία με την Ολίβια!! Και αν κάποιες μητέρες σας (λόγο παλαιότερης γενίας) δεν μπορεί να χειριστεί τον υπολογιστή ή το internet, τότε ζητήστε τους να τα γράψουν σε ένα χαρτί και να μεταφέρετε εσείς στο forum.
Ακόμα θα ήθελα (αν μου επιτρέπεται) να πω και εγώ την δικία μου εμπειρία (αν και όχι προσωπική μου αλλά ενδοοικογενειακη) και γνώμη για ένα θέμα που είχε αναρτηθεί πριν λίγες ημέρες. Το θέμα ήταν (νομίζω) «πως την αποκαλείτε?» (δηλαδή πως αποκαλείτε την πεθερά σας). Λοιπόν η δικία μου εμπειρία είναι μέσο του αδερφούμου. Ο αδερφός μου είναι παντρεμένος με μια εξαιρετική κοπέλα (την αγαπάω σαν να είναι αδελφή μου) και έχουν ένα κοριτσάκι την Ελευθερία, η οποία μάλιστα θα γίνει 3 χρονών στις 25/8!! Έχουμε γεννέθλια!! Γιουυυυπιιιιιιι!!!!! Ναι, είμαι χαζοθεία, τι να κάνω??? Λοιπόν τα παιδιά είναι μαζί 19 χρόνια (37 χρονών και οι 2) και είναι παντρεμένοι 9 χρόνια. Αν και η νύφη μου γνωρίζει όλα αυτά τα χρόνια τους γονείς μου και τους εκτιμάει, τους σέβεται και τους αγάπαει (εώς έναν βαθμό φυσικά, δεν περιμένω και δεν απαιτώ –ούτε και ο αδερφός μου- να τους αγαπάει όπως εγώ) τους αποκαλεί, τους φωνάζει με τα μικρά τους, με τα ονοματά τους, και όχι «μαμά» ή «μπαμπά». Με την μαμά μου που το είχα συζητήσει κάποια στιγμή δεν την πειράζει καθόλου που δεν την φωνάζει «μαμά» αλλά με το όνομα της. Φυσικά και δεν θα την πείραζε αν την αποκαλούσε «μαμά». Αλλά δεν έχει πρόβλημα. Όπως αισθάνεται η νύφη της μπορεί να την φωνάζει. Η μαμά αυτό που θέλει κυρίως απ’ την νύφη της είναι να την σέβεται την ίδια και να αγαπάει τον γιό της, τον αδερφό μου. Επίσης πρέπει να αναφέρω ότι νύφη-πεθερά έχουν πολύ καλές σχέσεις. Ακόμα να πω ότι και ο αδερφός μου τα πεθερικά του και αυτός τους φωνάζει με τα μικρά τους, με τα ονόματα τους. Θα ήθελα να προσθέσω οτι η μητέρα μου τα δικά της πεθερικά τα φώναζε και συνεχίζει να φωνάζει την πεθερά της (μιας και είναι η μόνη απο όλους τους παπούδες που ζει) «μαμά» και «μπαμπά». Το ίδιο έκανε (αν θυμάμαι καλά, γιατί έχει κάποια χρόνια που πέθαναν) και ο πατέρας μου με τα δικά του πεθερικά. Και θέλω να επισημάνω πάνω σ’αυτό οτι τα παλιότερα χρόνια ήταν πιο συνηθισμένο για τα ζευγάρια να αποκαλούν τα πεθερικά τους «μαμά» και «μπαμπά». Ίσως το έχετε παρατηρήσει και εσείς στους δικούς σας γονείς με τους παππούδες σας. Πάντος όλο αυτό έχει να κάνει με τι είδους σχέσεις έχει αναπτυχθεί μεταξύ πεθερικών και νύφης/γαμπρού αλλά και τις ιδιοσυγκρασίας και τον χαρακτήρα κάθε ανθρώπου. Μπορεί μια πεθέρα να είναι εξαιρετικά καλός άνθρωπος, πολύ γλυκεία, πολύ καλοσυνάτη, φιλότιμη, καλοπροαίρετη, εξυπηρετικιά κλπ κλπ κλπ αλλά και πάλι η νύφη ή ο γαμπρός να μην αισθάνεται άνετα να την φωνάζει «μαμά». Επίσης πιστεύω όμως το να αποκαλεσεις την πεθερά σου «μαμά» δεν σημαίνει οτι υποβιβάζεις την δικιά σου μητέρα ή οτι την παραμερίζεις ή οτι αγαπάς περισσότερο την πεθερά σου απο την μητέρα σου, γιατί αυτό είναι φυσην αδύνατο να γίνει. Αυτό το λέω γιατί πολλές είχαν γράψει στην ανάρτηση τους «μάνα είναι μόνο μια» και συμφωνώ μαυτό που λέτε και επαυξάνω (γιατί και εγώ έχω ιδιαίτερη αδυναμία στην μανουλίτσα μου). Αυτό είναι κάτι που δεν αλλάζει ποτέ, η σχέση, το δέσιμο μεταξύ μάνας-παιδιού δεν αλλάζει ποτε και αυτό το καταλαβαίνετε ήδη εσείς που είστε μητέρες και θα το καταλάβεται και στο μέλλον ακόμα καλήτερα. Αλλά μην ξεχνάτε ότι οι πεθερές σας είναι και αυτές μάνες κάποιων και είναι οι μάνες των συζύγων σας και γι’ αυτους, οι πεθέρες σας, είναι οι δικές τους μάνες, η μία και μοναδική και αυτοί πιστεύουν εξίσου το ίδιο οτι «μάνα είναι μόνο μια»!!! Εγώ δεν ξέρω τι θα κάνω και πως θα αποκαλώ την μέλλουσα πεθερά μου, αυτό μάλλον θα εξαρτηθεί απο τι σχέση θα αναπτύξω μαζί της, απο τον χαρακτήρα της και την συμπεριφορά της απέναντι μου (αλλά και στον γίο της), απο το αν ξέρει ποια είναι τα όρια της και που και πότε και μέχρι που μπορεί να επεμβαίνει στον γάμο του γιού της και επίσης απο τι είδους σχέσεις έχουν μάνα και γιός.Αλλά και να φωνάζεις τα πεθερικά σου με τα μικρά τους είναι πολύ καλό και αρκετά οικείο. Πάντος το κυριότερο είναι να κάνουμε αυτό που αισθανόμαστε με σεβασμό προς το άλλο πρόσωπο.
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε/διαβάσατε και συγνώμη Ολίβια για το πολύ πολύ μεγάλο, τεραστίον διαστάσεων κείμενο μου. Να χαιρεσται όλες σας τα παιδάκια σας και τις οικογένειες σας. Σας εύχομαι να είσται πάντα δυνατές γιατί πρέπει να ξέρετε οτι τα παιδάκια σας (σε όποια ηλικία και αν είναι) σας χρειάζονται. Σας το λέω εγώ που είμαι 30 και ακόμα νοιώθω έντονα την ανάγκη της μανούλας μου.
Φιλικά
Νέλη

want 2be mummy έγραψε:
Σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε/διαβάσατε και συγνώμη Ολίβια για το πολύ πολύ μεγάλο, τεραστίον διαστάσεων κείμενο μου.

Μαζί με το καλωσόρισμα, παίρνεις και το βραβείο του μεγαλύτερου post ever!

Καλώς μας ήρθες, λοιπόν!! Εύχομαι να αποκτήσεις σύντομα το δικό σου παιδάκι και να μας τα γράφεις πάντα έτσι ωραία!