26-3 κλεινω 9 μηνες παντρεμενη και νοιωθω λες και ειμαι μια ζωη.......
με το συνροφο μου εχουμε ξεχασει να βρισκομαστε ερωτικα πλεον και οχι βεβαια απο δικη μου υπαιτιοτητα....ολα ξεκινησαν με το που εμεινα εγκυος...στην αρχη φοβοταν και μετα λογω προσθιου χαμηλου πλακουντα μας ειπε ο γιατρος να απεχουμε (οχι οτι καναμε και τπτ)..τεσπα αυτο το καταλαβαινω απολυτα ειδικα οταν ειναι το πρωτο παιδι...παντρευτηκαμε...γεννησα...σαραντισα και με το ζορι δεχοταν...λεω δεχοταν γτ παντα με δικη μου πρωτοβουλια.....το θεμα ειναι οτι εχουμε φτασει στο σημειο που θα βρεθουμε 1 φορα το μηνα και παντα με δικη μου πρωτοβουλια η λογω γκρινιας για την κατασταση...ετσι φαινεται σαν να μου κανει χαρη.....κουραστηκα να προσπαθω πανω σε αυτο γτ κουραστηκα να με απορριπτει συνεχως...του εξηγησα οτι αυτο ειναι προβλημα και οτι θα πρεπει να το συζητησουμε και να βρουμε μια λυση και η απαντηση...."και τι θες να ειμαι οπως πρωτα? αυτο ξεχασε το"...το αποδιδει παντα στην κουραση και δε λεω οτι δεν ειναι κουρασμενος αλλα τις περισσοτερες φορες μου λεει οτι δεν εχει ορεξη...και οποτε και αν βρεθουμε νοιωθω σα κουνελι....κανενα συναισθημα γτ δεν με κανει να το νοιωσω..γτ φαινεται σα να κανει αγγαρεια...δυστυχως οταν ξεκινησε η σχεση μας δεν αφηναμε λεπτο να παει χαμενο....(ακομα και μεσα στο θερμοκηπιο) το θεμα ειναι οτι δεν θελω να γινουμε οπως παλια ομως πειραζει που θελω λιγο συναισθημα...λιγη τρυφεροτητα....εχει καιρο να με κανει νοιωσω γυναικα...συνεχως με απορριπτει......εχει καιρο να μου μιλησει τρυφερα....συνεχως το αποφευγει...δεν ξερω τι αλλο να κανω..
συγνωμη για το μεγαλο μν αλλα αν δεν τα πω καπου θα σκασω θεωρειται οτι ειμαι παραλογη που θελω σεξ στο γαμο μου?

skouikaki έγραψε:26-3 κλεινω 9 μηνες παντρεμενη και νοιωθω λες και ειμαι μια ζωη.......
με το συνροφο μου εχουμε ξεχασει να βρισκομαστε ερωτικα πλεον και οχι βεβαια απο δικη μου υπαιτιοτητα....ολα ξεκινησαν με το που εμεινα εγκυος...στην αρχη φοβοταν και μετα λογω προσθιου χαμηλου πλακουντα μας ειπε ο γιατρος να απεχουμε (οχι οτι καναμε και τπτ)..τεσπα αυτο το καταλαβαινω απολυτα ειδικα οταν ειναι το πρωτο παιδι...παντρευτηκαμε...γεννησα...σαραντισα και με το ζορι δεχοταν...λεω δεχοταν γτ παντα με δικη μου πρωτοβουλια.....το θεμα ειναι οτι εχουμε φτασει στο σημειο που θα βρεθουμε 1 φορα το μηνα και παντα με δικη μου πρωτοβουλια η λογω γκρινιας για την κατασταση...ετσι φαινεται σαν να μου κανει χαρη.....κουραστηκα να προσπαθω πανω σε αυτο γτ κουραστηκα να με απορριπτει συνεχως...του εξηγησα οτι αυτο ειναι προβλημα και οτι θα πρεπει να το συζητησουμε και να βρουμε μια λυση και η απαντηση...."και τι θες να ειμαι οπως πρωτα? αυτο ξεχασε το"...το αποδιδει παντα στην κουραση και δε λεω οτι δεν ειναι κουρασμενος αλλα τις περισσοτερες φορες μου λεει οτι δεν εχει ορεξη...και οποτε και αν βρεθουμε νοιωθω σα κουνελι....κανενα συναισθημα γτ δεν με κανει να το νοιωσω..γτ φαινεται σα να κανει αγγαρεια...δυστυχως οταν ξεκινησε η σχεση μας δεν αφηναμε λεπτο να παει χαμενο....(ακομα και μεσα στο θερμοκηπιο) το θεμα ειναι οτι δεν θελω να γινουμε οπως παλια ομως πειραζει που θελω λιγο συναισθημα...λιγη τρυφεροτητα....εχει καιρο να με κανει νοιωσω γυναικα...συνεχως με απορριπτει......εχει καιρο να μου μιλησει τρυφερα....συνεχως το αποφευγει...δεν ξερω τι αλλο να κανω..
συγνωμη για το μεγαλο μν αλλα αν δεν τα πω καπου θα σκασω θεωρειται οτι ειμαι παραλογη που θελω σεξ στο γαμο μου?

Aγάπη μου μην βασανίζεαι έτσι... ο άντρας σου να υποθέσω έχω ζοριστεί οικονομικά και έχει άγχος για το αύριο έτσι? αν ειναι ετσι τότε τον καταλαβαίνω και εγώ... εγω είμαι αυτή που δεν θελω και ο αντρας μου ειναι εκείνος που με πιέζει. Νοιώθω ενα κινούμενο πτώμα με δουλειά 2 παιδάκια ζωηρά και το οικονομικό άγχος. .... που ορεξη Ολα αυτά όμως ξέρω μέσα μου ότι ειναι παροδικά. Θα γυρίσει και ο ήλιος και απο την δικιά μας μεριά και θα ξαναγίνουν ολα ομορφα οπως πριν . Μην τον πιέζεις αστον μέχρι να σε κυνηγήσει αυτός και να αντιληφθεί αυτός την κατάσταση. Ετσι με εκανε και ο άντρας ου μέχρι που ξύπνησα και εγω και κατάλαβα ότι έχει δικιο. Πριν ενα χρόνο για πολλούς μήνες ήταν ανύπαρκη η σχέση μας λόγω του μωρού , του ξενιχτιού και της οκονομικής κατάστης. Φετος δοξάζω τον θεό που όλα σιγά σιγά μπαίνουν σε μια σειρά και ξαναβρίσκουμε τυς ευατούς μας... σιγα σιγά ομως.