Πραγματικά η βία στις μέρες μας έχει ξεφύγει κάθε ελέγχου...πολλοί νομίζουμε πως η βία στα σχολεία είναι μεμονωμένα περιστατικά, δυστυχώς όμως δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Ποια η στάση της οικογένειας αρχικά?!
Η συζήτηση από μικρή ηλικία, με στόχο τη συνολική θωράκιση της προσωπικότητας ενός παιδιού. επίσης η ενεργή (πραγματικά ενεργή) συμμετοχή των γονέων σε συλλόγους γονέων και κηδεμόνων.
Τώρα σχετικά με τις πολεμικές τέχνες...Υπάρχει μία μικρή γραμμή που κρατάει κάποια όρια.
Πρέπει τόσο οι γονείς, όσο και το κέντρο εκπαίδευσης που θα επιλεγεί να εμφυσεί στα παιδιά το σωστό μήνυμα. Πολλές φορές...έχουμε αντίθετα αποτελέσματα...(επιθετικά παιδιά). χρειάζεται προσοχή στην επιλογή του ακπαιδευτή, στο πως οι γονείς θα μιλήσουν στο παιδί για αυτό το αντικείμενο, αλλά και σε ποια ηλικία μπορεί και είναι ένα παιδί έτοιμο να ανταπεξέλθει στο νόημα όλης αυτής της διαδικασίας.
Πάντως δεν είναι η μόνη ή η καλύτερη λύση, κατά τη γνώμη μου, οι πολεμικές τέχνες. Δηλαδή τι γίνεται με παιδιά που δεν μπορούν και δεν θέλουν να πάνε?! Είναι καταδικασχμένα θύματα?! ΌΧΙ ΒΕΒΑΙΑ!!! Και μασ αρέσει, δεν μας αρέσει σε εμάς τους γονείς πέφτει το κύριο βάρος της ευθύνης. Από πολύ πολύ πολύ μικρή ηλικία όπως ανέφερα και παραπάνω μαθαίνουμε στα παιδιά μας αρχές, αξίες και στάσεις σε μερικά πράγματα, με τα οποία θα έρθουν αύριο-μεθαύριο αντιμέτωπα. Φυσικά και δεν είναι απλό, αλλά αν όλοι μαθαίναμε στα παιδιά μας, να συγκρατούν το θυμό τους, ή να τον διαχειρίζονται σωστά τα πράγματα δεν θα ήταν έτσι σήμερα. Επίσης να μην εθελοτυφλούμε, δεν χρειάζεται ένα παιδί να βιώσει την ενδοχολική βία για να του μιλήσουμε. Από την αρχή ανοίγουμε τα χαρτιά μας, το πληροφορούμε τι μπορεί να ζήσει στο σχολείο, από το πιο απλό και ευχάριστο, έως το χειρότερο, έτσι θα το ενημερώσουμε και για τους τρόπους που μπορεί να αποφύγει τέτοιες καταστάσεις, ή ακόμα στην έσχατη περιπτωση και να μην την αποφύγει, σίγουρα θα νιώθει σίγουρο και όχι ένοχο και θα μιλήσει, ώστε τα πράγματα να πάρουν τον δρόμο τους.

Συγγνώμη για το χώρο και τον χρόνο που πήρα, αλλά και ως μελλοντική μανούλα, και ως επαγγελματίας πάνω και σε τέτοια θέματα, θεώρησα σωστό έστω και με αυτό τον τρόπο να μοιραστώ την άποψη και την εμπειρία μου!
Να είστε όλες καλα....

BABYMOMMY2 ΚΙ ΕΓΩ ΣΤΟ ΤΣΑΚ ΕΙΜΑΙ ΝΑ ΠΩ ΣΤΗΝ ΚΟΡΗ ΜΟΥ ΝΑ ΞΥΛΟΦΟΡΤΩΣΕΙ ΟΠΟΙΟΝ ΤΗΝ ΕΝΟΧΛΕΙ ΑΛΛΑ ΜΕΤΑ ΜΕΤΑΝΙΩΝΩ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΓΙΝΟΜΑΣΤΕ ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΑΠΕΧΘΑΝΟΜΑΣΤΕ. ΤΟ ΘΕΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΑΚΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΜΑΘΟΥΝ ΝΑ ΣΦΑΖΟΥΝ ΜΕ ΤΑ ΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΒΟΥΛΩΝΟΥΝ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ ΟΣΩΝ ΤΑ ΠΕΙΡΑΖΟΥΝ. ΚΑΙ ΚΑΤΙ ΑΚΟΜΑ... ΝΑ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΙ ΚΑΙ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΤΟΥ ΘΕΟΥ ΝΑ ΜΗΝ ΤΟΥΣ ΤΥΧΟΥΝ ΠΟΛΥ ΧΟΝΤΡΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΕΚΦΟΒΙΣΜΟΥ.

εγω κοριτσια μου παντως στην δικια μου την κορη λεω ενα πραγμα........ποτε δεν πειραζουμε καποιον που δεν μασ εχει πειραξει γιατι πραγματικα θα εχει σοβαρες κυρωσεις....ΑΝομωσ καποιος σε χτυπησει.....τοτε θα τον χτυπησεις κι εσυ!!!!!!
Η αμυνα για μενα δεν ειναι βια......τοσα και τοσα γινονται.....και οχι μονο στο σχολειο......και οταν μεγαλωνουν...ειδικα στις κοπελες......μονο και μονο που σκεφτομαι τι επαθε η κοπελα στην Ξανθη .....τρελαινομαι στην σκεψη πως καποιος μπορει να αγγιξει την Χριστινα μου....