dimitra al έγραψε:χαιτετω τισ μανουλιτσες!Γραφω για να καταθεσω κι εγω τη δικια μου γνωμη για το αρθρο.Συμφωνω εν μερη με το αρθρο.σε καποια εχει δικαιο οπωσ αυτο που ακουσ καποιεσ μαμαδες να τα περιγραφουν ολα τοσο ηρεμα και να μην παραδεχονται οτι "ναι ρε γμτ θελω να χαλαρωσω λιγο,γιατι δηλαδη με το που καθομαι παντα θελει κατι??" ΑΛΛΑ διαφωνω με το σημειο που λεει οτι η ζωη μου πριν ητανε αδεια και τωρα εχει νοημα...Πραγματικα υπαρχουν και μανουλεσ που πριν αναλαβουν το ρολο τησ μανουλας δεν τησ γεμιζε κατι αλλο!Αισθανονται πληρησ τωρα , και αυτο γιατι ποθουσαν πολυ την οικογενεια και καταναλωνονταν σε προσκαιρες σχεσεισ ,ειχαν βαρεθει τα παντα ,τα ειχαν κανει ολα ή δεν ξερω κι εγω τι αλλο και τουσ ελειπε αυτο το σημαντικο κομματι!Η μητροτητα και η αναγκη τησ ανιδιοτελουσ αγαπης!Αυτο τουλαχιστον δεν το βρισκω ΤΟΣΟ τραγικο οσο περιγραφετε στο αρθρο.Οπωσ επισησ δεν ειναι τοσο τραγικο το οτι σχεδον ολεσ οι μανουλεσ στα πρωτα τουσ παιδια τουλαχιστον, τον πρωτο καιρο δεν ηθελαν να αφησουν τα μωρα τουσ αλλου!Ειναι βλεπετε και θεμα ορμονων.... !Δεν ειπαμε οτι καθοντουσαν κλεισμενες μεσα στο σπιτι ειχαν καταθλιψη και δεν εκαναν τιποτα γιατι τιποτα δεν τουσ αρεζε !απλα εφτασαν σε ενα σημειο κορεσμου και ηθελαν να ζησουν το κατι διαφορετικο!!!

dimitra al έγραψε:Δεν μιλαω για προσωπικο μου βιωμα απλα πρασπαθω να δικαιολογισω καποιεσ αποψεισ.Δεν ειναι αναγκη να κρινουμε τα παντα στα λογια καποιου. ο καθενασ ασ λεει οτι θελει δεν θα τον κρινω κιολασ!ουτε και συμφωνησα στο οτι πριν τα παιδια δεν υπαρχει τιποτα!!το διευκρινησα και προσ το τελοσ!!!!!Απλα ολοι δεν εχουμε μαγαλωσει με τα ιδια βιωματα και ο καθενασ σκεφτεται διαφορετικα...

dimitra al έγραψε:Δεν μιλαω για προσωπικο μου βιωμα απλα πρασπαθω να δικαιολογισω καποιεσ αποψεισ.Δεν ειναι αναγκη να κρινουμε τα παντα στα λογια καποιου. ο καθενασ ασ λεει οτι θελει δεν θα τον κρινω κιολασ!ουτε και συμφωνησα στο οτι πριν τα παιδια δεν υπαρχει τιποτα!!το διευκρινησα και προσ το τελοσ!!!!!Απλα ολοι δεν εχουμε μαγαλωσει με τα ιδια βιωματα και ο καθενασ σκεφτεται διαφορετικα...

KRISTI 1 έγραψε:ακριβως μυρτω.οταν υπαρχουν γιαγιαδες που να εμπιστευομαστε πληρως και δεν εχουμε το μυαλο μας αν ειναι καλα τα παιδια μας αν περνανε καλα κτλ δεν βρισκω λογο να μην τα αφηνουμε.εξαλλου παντα οτι και αν κανουμε θα εχουμε τα προσωπακια τους μπροστα μας,αλλα ως εκει γιατι αν ανησυχουσαμε ε δεν θα τα αφηναμε.εξαλλου πιστευω οτι εχουν αναγκη και αυτα απο αλλγη περιβαλλοντος και προσωπων.

trilly έγραψε:παντως οι παιδοψυχολογοι λενε μετα τα 3 να τα αφηνουμε τα παιδια σε παππουδογιαγιαδες για καποιες μερες. μεχρι εκεινη την ηλικια δεν εχουν ορθη κριση ουτε της ωρας ουτε του τι συμβαινει γιατι λειπει η μαμα κι αν θα ξαναρθει.

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:παντως οι παιδοψυχολογοι λενε μετα τα 3 να τα αφηνουμε τα παιδια σε παππουδογιαγιαδες για καποιες μερες. μεχρι εκεινη την ηλικια δεν εχουν ορθη κριση ουτε της ωρας ουτε του τι συμβαινει γιατι λειπει η μαμα κι αν θα ξαναρθει.

Υπαρχουν διαφορετικες αποψεις πανω σε αυτο. Εγω επειδη μιλαω με παιδοψυχολογο δεν μου ειχε πει ποτε κατι τετοιο. Ισα ισα που με ενθαρινε να κανω αυτο το οποιο πιστευω πως ειναι καλυτερο. Κι μεχρι τωρα δεν εχω δει καποια περιεργη αντιδραση απο την κορη μου που την αφηνω απο 40 ημερων σταδιακα βεβαια. Τωρα τι να σου πω;; Παντως ουτε εγω ουτε τα αγερφια μου παθαμε κατι που η μαμα μας επεστρεφε παντα στη δουλεια μετα απο λιγο.

δεν λεω για την δουλεια. λεω για καποιο διαστημα να μεινει το παιδιακι μονο του στην γιαγια.. το εχω ψαξει γιατι εγω αναγκαστηκα να το κανω και μακαρι να μην το εκανα

trilly έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:παντως οι παιδοψυχολογοι λενε μετα τα 3 να τα αφηνουμε τα παιδια σε παππουδογιαγιαδες για καποιες μερες. μεχρι εκεινη την ηλικια δεν εχουν ορθη κριση ουτε της ωρας ουτε του τι συμβαινει γιατι λειπει η μαμα κι αν θα ξαναρθει.

Υπαρχουν διαφορετικες αποψεις πανω σε αυτο. Εγω επειδη μιλαω με παιδοψυχολογο δεν μου ειχε πει ποτε κατι τετοιο. Ισα ισα που με ενθαρινε να κανω αυτο το οποιο πιστευω πως ειναι καλυτερο. Κι μεχρι τωρα δεν εχω δει καποια περιεργη αντιδραση απο την κορη μου που την αφηνω απο 40 ημερων σταδιακα βεβαια. Τωρα τι να σου πω;; Παντως ουτε εγω ουτε τα αγερφια μου παθαμε κατι που η μαμα μας επεστρεφε παντα στη δουλεια μετα απο λιγο.

δεν λεω για την δουλεια. λεω για καποιο διαστημα να μεινει το παιδιακι μονο του στην γιαγια.. το εχω ψαξει γιατι εγω αναγκαστηκα να το κανω και μακαρι να μην το εκανα

trilly έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:παντως οι παιδοψυχολογοι λενε μετα τα 3 να τα αφηνουμε τα παιδια σε παππουδογιαγιαδες για καποιες μερες. μεχρι εκεινη την ηλικια δεν εχουν ορθη κριση ουτε της ωρας ουτε του τι συμβαινει γιατι λειπει η μαμα κι αν θα ξαναρθει.

Υπαρχουν διαφορετικες αποψεις πανω σε αυτο. Εγω επειδη μιλαω με παιδοψυχολογο δεν μου ειχε πει ποτε κατι τετοιο. Ισα ισα που με ενθαρινε να κανω αυτο το οποιο πιστευω πως ειναι καλυτερο. Κι μεχρι τωρα δεν εχω δει καποια περιεργη αντιδραση απο την κορη μου που την αφηνω απο 40 ημερων σταδιακα βεβαια. Τωρα τι να σου πω;; Παντως ουτε εγω ουτε τα αγερφια μου παθαμε κατι που η μαμα μας επεστρεφε παντα στη δουλεια μετα απο λιγο.

δεν λεω για την δουλεια. λεω για καποιο διαστημα να μεινει το παιδιακι μονο του στην γιαγια.. το εχω ψαξει γιατι εγω αναγκαστηκα να το κανω και μακαρι να μην το εκανα

vacky έγραψε:

trilly έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:παντως οι παιδοψυχολογοι λενε μετα τα 3 να τα αφηνουμε τα παιδια σε παππουδογιαγιαδες για καποιες μερες. μεχρι εκεινη την ηλικια δεν εχουν ορθη κριση ουτε της ωρας ουτε του τι συμβαινει γιατι λειπει η μαμα κι αν θα ξαναρθει.

Υπαρχουν διαφορετικες αποψεις πανω σε αυτο. Εγω επειδη μιλαω με παιδοψυχολογο δεν μου ειχε πει ποτε κατι τετοιο. Ισα ισα που με ενθαρινε να κανω αυτο το οποιο πιστευω πως ειναι καλυτερο. Κι μεχρι τωρα δεν εχω δει καποια περιεργη αντιδραση απο την κορη μου που την αφηνω απο 40 ημερων σταδιακα βεβαια. Τωρα τι να σου πω;; Παντως ουτε εγω ουτε τα αγερφια μου παθαμε κατι που η μαμα μας επεστρεφε παντα στη δουλεια μετα απο λιγο.

δεν λεω για την δουλεια. λεω για καποιο διαστημα να μεινει το παιδιακι μονο του στην γιαγια.. το εχω ψαξει γιατι εγω αναγκαστηκα να το κανω και μακαρι να μην το εκανα

trilly εγώ άφηνα την κόρη μου από 2,5 χρονών όλο το καλοκαίρι στη νονά μου σ ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα παρέα με συνομήλικα παιδια. Ο λόγος ήταν ότι τέτοια εποχή είχα πάρα πολύ δουλειά και γυρναγα αρκετά αργα σπίτι και θεωρούσα κρίμα να πήζει μες στην Αθήνα και τη ζέστη. Σκ συνήθως πήγαινα και τις έβρισκα. Σε πληροφορώ πλην της πρώτης χρονιάς που ήταν μικρούλα και κανένα βράδυ ψιλογκρινιαζε, όταν φτάναμε εξαφανιζόταν σε χρόνο dt να βρει τις φίλες τις. Περίμενε πως και πως να φτάσει η ώρα που θα την πάω Ερμιόνη. Ναι, μου έλεγε ότι της λείπω αλλά μόλις τη ρώταγα αν θέλει να την πάρω μου απαντούσε ορθά κοφτά όχι!!!
Λοιπόν θεωρώ πως καινα τ αφήσουμε κάπου για μερικές μέρες αν περνάν καλά εκεί, δε παθαίνουν τίποτα

annamaria_i έγραψε:

vacky έγραψε:

trilly έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:παντως οι παιδοψυχολογοι λενε μετα τα 3 να τα αφηνουμε τα παιδια σε παππουδογιαγιαδες για καποιες μερες. μεχρι εκεινη την ηλικια δεν εχουν ορθη κριση ουτε της ωρας ουτε του τι συμβαινει γιατι λειπει η μαμα κι αν θα ξαναρθει.

Υπαρχουν διαφορετικες αποψεις πανω σε αυτο. Εγω επειδη μιλαω με παιδοψυχολογο δεν μου ειχε πει ποτε κατι τετοιο. Ισα ισα που με ενθαρινε να κανω αυτο το οποιο πιστευω πως ειναι καλυτερο. Κι μεχρι τωρα δεν εχω δει καποια περιεργη αντιδραση απο την κορη μου που την αφηνω απο 40 ημερων σταδιακα βεβαια. Τωρα τι να σου πω;; Παντως ουτε εγω ουτε τα αγερφια μου παθαμε κατι που η μαμα μας επεστρεφε παντα στη δουλεια μετα απο λιγο.

δεν λεω για την δουλεια. λεω για καποιο διαστημα να μεινει το παιδιακι μονο του στην γιαγια.. το εχω ψαξει γιατι εγω αναγκαστηκα να το κανω και μακαρι να μην το εκανα

trilly εγώ άφηνα την κόρη μου από 2,5 χρονών όλο το καλοκαίρι στη νονά μου σ ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα παρέα με συνομήλικα παιδια. Ο λόγος ήταν ότι τέτοια εποχή είχα πάρα πολύ δουλειά και γυρναγα αρκετά αργα σπίτι και θεωρούσα κρίμα να πήζει μες στην Αθήνα και τη ζέστη. Σκ συνήθως πήγαινα και τις έβρισκα. Σε πληροφορώ πλην της πρώτης χρονιάς που ήταν μικρούλα και κανένα βράδυ ψιλογκρινιαζε, όταν φτάναμε εξαφανιζόταν σε χρόνο dt να βρει τις φίλες τις. Περίμενε πως και πως να φτάσει η ώρα που θα την πάω Ερμιόνη. Ναι, μου έλεγε ότι της λείπω αλλά μόλις τη ρώταγα αν θέλει να την πάρω μου απαντούσε ορθά κοφτά όχι!!!
Λοιπόν θεωρώ πως καινα τ αφήσουμε κάπου για μερικές μέρες αν περνάν καλά εκεί, δε παθαίνουν τίποτα

ε ναι! Πιο πολυ νομιζω εμεις παθαινουμε, αν παθαινουμμε παρα εκεινα.

trilly έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

vacky έγραψε:

trilly έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:παντως οι παιδοψυχολογοι λενε μετα τα 3 να τα αφηνουμε τα παιδια σε παππουδογιαγιαδες για καποιες μερες. μεχρι εκεινη την ηλικια δεν εχουν ορθη κριση ουτε της ωρας ουτε του τι συμβαινει γιατι λειπει η μαμα κι αν θα ξαναρθει.

Υπαρχουν διαφορετικες αποψεις πανω σε αυτο. Εγω επειδη μιλαω με παιδοψυχολογο δεν μου ειχε πει ποτε κατι τετοιο. Ισα ισα που με ενθαρινε να κανω αυτο το οποιο πιστευω πως ειναι καλυτερο. Κι μεχρι τωρα δεν εχω δει καποια περιεργη αντιδραση απο την κορη μου που την αφηνω απο 40 ημερων σταδιακα βεβαια. Τωρα τι να σου πω;; Παντως ουτε εγω ουτε τα αγερφια μου παθαμε κατι που η μαμα μας επεστρεφε παντα στη δουλεια μετα απο λιγο.

δεν λεω για την δουλεια. λεω για καποιο διαστημα να μεινει το παιδιακι μονο του στην γιαγια.. το εχω ψαξει γιατι εγω αναγκαστηκα να το κανω και μακαρι να μην το εκανα

trilly εγώ άφηνα την κόρη μου από 2,5 χρονών όλο το καλοκαίρι στη νονά μου σ ένα σπίτι δίπλα στη θάλασσα παρέα με συνομήλικα παιδια. Ο λόγος ήταν ότι τέτοια εποχή είχα πάρα πολύ δουλειά και γυρναγα αρκετά αργα σπίτι και θεωρούσα κρίμα να πήζει μες στην Αθήνα και τη ζέστη. Σκ συνήθως πήγαινα και τις έβρισκα. Σε πληροφορώ πλην της πρώτης χρονιάς που ήταν μικρούλα και κανένα βράδυ ψιλογκρινιαζε, όταν φτάναμε εξαφανιζόταν σε χρόνο dt να βρει τις φίλες τις. Περίμενε πως και πως να φτάσει η ώρα που θα την πάω Ερμιόνη. Ναι, μου έλεγε ότι της λείπω αλλά μόλις τη ρώταγα αν θέλει να την πάρω μου απαντούσε ορθά κοφτά όχι!!!
Λοιπόν θεωρώ πως καινα τ αφήσουμε κάπου για μερικές μέρες αν περνάν καλά εκεί, δε παθαίνουν τίποτα

ε ναι! Πιο πολυ νομιζω εμεις παθαινουμε, αν παθαινουμμε παρα εκεινα.

κοριτσια τι να σας πω, μπορει να εχετε και δικιο. εμενα μου το ειπαν ειδικοι, δεν ειναι δικες μου κουβεντες αυτες. ξερω οτι οι περισσοτερες μαλλον τα αφηνουν. εγω μια φορα χρειαστηκε να το κανω για 3 βδομαδες (τοτε ηταν2 χρ και 3 μηνων περιπου) κι ενω φαινοταν χαρουμενη οσο ελειπα, μαλλον, λεω εγω τωρα, διοτι η ιδια δεν μου το ειπε ποτε, ισως και να σκεφτηκε οτι την αφησα για παντα. δεν ειμαι σιγουρη πανω σε αυτο, με επιφυλαξη το λεω. αλλα ειχα ρωτησει 2 ειδικους και μου ειχαν πει αυτο που ανεφερα παραπανω. μετα τα 3.

trilly έγραψε:θα σου πω. την αφησα 3 βδομαδες οσο δλδ μου πηρε για να βρω σπιτι στην γερμανια να το καθαρισω κτλ να παω στο πρωην σπιτι μου (που ηταν 750χλμ μακρυα απο το σπιτι της μανας μου) να κανω την μετακομιση να στειλω τα πραγματα γερμανια και να γυρισω στην μικρη. οσο μιλαγαμε στο τηλ μια χαρα παντα γελαστη η μαμα μου μου ελεγε οτι τρωει κανονικα κοιμαται κανονικα γελαει χορευει και τετοια. 2-3 μερες πριν γυρισω αποκαλεσε την μανα μου ΄΄μαμα΄΄. της λεει η μανα μου, ΄΄εγω δεν ειμαι η μαμα, ειμαι η γιαγια΄΄ και τοτε η μικρη ειπε, ΄΄καλα τοτε, μαμα-γιαγια΄΄. κι εγω βεβαια με το νου μου σκεφτηκα αυτο που προανεφερα. επισης οταν γυρισα με κοιταξε με ενα βλεμμα του στυλ, ηρθε τελικα. ετσι νομιαζω. και παλι ευχομαι ολο αυτο να ηταν δικια μου ανασφαλεια κι οχι μια πραγματικοτητα.

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:θα σου πω. την αφησα 3 βδομαδες οσο δλδ μου πηρε για να βρω σπιτι στην γερμανια να το καθαρισω κτλ να παω στο πρωην σπιτι μου (που ηταν 750χλμ μακρυα απο το σπιτι της μανας μου) να κανω την μετακομιση να στειλω τα πραγματα γερμανια και να γυρισω στην μικρη. οσο μιλαγαμε στο τηλ μια χαρα παντα γελαστη η μαμα μου μου ελεγε οτι τρωει κανονικα κοιμαται κανονικα γελαει χορευει και τετοια. 2-3 μερες πριν γυρισω αποκαλεσε την μανα μου ΄΄μαμα΄΄. της λεει η μανα μου, ΄΄εγω δεν ειμαι η μαμα, ειμαι η γιαγια΄΄ και τοτε η μικρη ειπε, ΄΄καλα τοτε, μαμα-γιαγια΄΄. κι εγω βεβαια με το νου μου σκεφτηκα αυτο που προανεφερα. επισης οταν γυρισα με κοιταξε με ενα βλεμμα του στυλ, ηρθε τελικα. ετσι νομιαζω. και παλι ευχομαι ολο αυτο να ηταν δικια μου ανασφαλεια κι οχι μια πραγματικοτητα.

κοιτα δεν ξερω τι συναιβε στην προκειμενη περιπτωση.. αλλα σιγουρα δεν θα πρεπει να νιωθεις ενοχη γι αυτο. Δεν το παρατησες το παιδι σου, οσο καιρο και αν ελειπες. Και σιγουρα οταν ξαναβρεθηκατε μαζι, οτι ανασφαλεια κι αν ενιωσε, αν ενιωσε σιγουρα θα της εφυγε.

trilly έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:θα σου πω. την αφησα 3 βδομαδες οσο δλδ μου πηρε για να βρω σπιτι στην γερμανια να το καθαρισω κτλ να παω στο πρωην σπιτι μου (που ηταν 750χλμ μακρυα απο το σπιτι της μανας μου) να κανω την μετακομιση να στειλω τα πραγματα γερμανια και να γυρισω στην μικρη. οσο μιλαγαμε στο τηλ μια χαρα παντα γελαστη η μαμα μου μου ελεγε οτι τρωει κανονικα κοιμαται κανονικα γελαει χορευει και τετοια. 2-3 μερες πριν γυρισω αποκαλεσε την μανα μου ΄΄μαμα΄΄. της λεει η μανα μου, ΄΄εγω δεν ειμαι η μαμα, ειμαι η γιαγια΄΄ και τοτε η μικρη ειπε, ΄΄καλα τοτε, μαμα-γιαγια΄΄. κι εγω βεβαια με το νου μου σκεφτηκα αυτο που προανεφερα. επισης οταν γυρισα με κοιταξε με ενα βλεμμα του στυλ, ηρθε τελικα. ετσι νομιαζω. και παλι ευχομαι ολο αυτο να ηταν δικια μου ανασφαλεια κι οχι μια πραγματικοτητα.

κοιτα δεν ξερω τι συναιβε στην προκειμενη περιπτωση.. αλλα σιγουρα δεν θα πρεπει να νιωθεις ενοχη γι αυτο. Δεν το παρατησες το παιδι σου, οσο καιρο και αν ελειπες. Και σιγουρα οταν ξαναβρεθηκατε μαζι, οτι ανασφαλεια κι αν ενιωσε, αν ενιωσε σιγουρα θα της εφυγε.

ελπιζω. και τοπροβλημα στην δικη μου περιπτωση ηταν οτι δεν την ειχα ξανααφησει ποτε. ενω ειχαμε ξανακοιμηθει στο σπιτι της γιαγιας απειρες φορες, αλλα ημουν παντα κι εγω. παντως οταν γυρισα δεν με αφηνε να παω ουτε στην τουαλετα, ηταν κολλημενη επανω μου. γιαυτο σου λεω, μου μπηκε αυτη η ιδεα. οπως καταλαβαινεις οταν γινει τουλαχιστον 5 οπου θα καταλαβαινει καλα καλα, θα την ξαναφησω χα χαχα!

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:θα σου πω. την αφησα 3 βδομαδες οσο δλδ μου πηρε για να βρω σπιτι στην γερμανια να το καθαρισω κτλ να παω στο πρωην σπιτι μου (που ηταν 750χλμ μακρυα απο το σπιτι της μανας μου) να κανω την μετακομιση να στειλω τα πραγματα γερμανια και να γυρισω στην μικρη. οσο μιλαγαμε στο τηλ μια χαρα παντα γελαστη η μαμα μου μου ελεγε οτι τρωει κανονικα κοιμαται κανονικα γελαει χορευει και τετοια. 2-3 μερες πριν γυρισω αποκαλεσε την μανα μου ΄΄μαμα΄΄. της λεει η μανα μου, ΄΄εγω δεν ειμαι η μαμα, ειμαι η γιαγια΄΄ και τοτε η μικρη ειπε, ΄΄καλα τοτε, μαμα-γιαγια΄΄. κι εγω βεβαια με το νου μου σκεφτηκα αυτο που προανεφερα. επισης οταν γυρισα με κοιταξε με ενα βλεμμα του στυλ, ηρθε τελικα. ετσι νομιαζω. και παλι ευχομαι ολο αυτο να ηταν δικια μου ανασφαλεια κι οχι μια πραγματικοτητα.

κοιτα δεν ξερω τι συναιβε στην προκειμενη περιπτωση.. αλλα σιγουρα δεν θα πρεπει να νιωθεις ενοχη γι αυτο. Δεν το παρατησες το παιδι σου, οσο καιρο και αν ελειπες. Και σιγουρα οταν ξαναβρεθηκατε μαζι, οτι ανασφαλεια κι αν ενιωσε, αν ενιωσε σιγουρα θα της εφυγε.

ελπιζω. και τοπροβλημα στην δικη μου περιπτωση ηταν οτι δεν την ειχα ξανααφησει ποτε. ενω ειχαμε ξανακοιμηθει στο σπιτι της γιαγιας απειρες φορες, αλλα ημουν παντα κι εγω. παντως οταν γυρισα δεν με αφηνε να παω ουτε στην τουαλετα, ηταν κολλημενη επανω μου. γιαυτο σου λεω, μου μπηκε αυτη η ιδεα. οπως καταλαβαινεις οταν γινει τουλαχιστον 5 οπου θα καταλαβαινει καλα καλα, θα την ξαναφησω χα χαχα!

γι αυτο και εγω την αφηνω απο μωρο για λιγο αλλα την εχω αφησει και 3ημερο στη γιαγια της, μονο και μονο για να συνηθιζει να ζει ομορφα και χωρις την παρουσια μου. Φυσικα αυτη ειναι η δικη μου η αποψη, δεν ειναι απαραιτητο να την ασπαζεται καποιος αλλος. Απλα επιμενω οτι πιο πολυ εμεις δημιουργουμε την ανασφαλεια στον εαυτο μας και αυτο δεν σημαινει οτι την νιωθουν και τα παιδια μας.. Ισως να κανω και λαθος τι να πω..

georgia78 έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:

annamaria_i έγραψε:

trilly έγραψε:θα σου πω. την αφησα 3 βδομαδες οσο δλδ μου πηρε για να βρω σπιτι στην γερμανια να το καθαρισω κτλ να παω στο πρωην σπιτι μου (που ηταν 750χλμ μακρυα απο το σπιτι της μανας μου) να κανω την μετακομιση να στειλω τα πραγματα γερμανια και να γυρισω στην μικρη. οσο μιλαγαμε στο τηλ μια χαρα παντα γελαστη η μαμα μου μου ελεγε οτι τρωει κανονικα κοιμαται κανονικα γελαει χορευει και τετοια. 2-3 μερες πριν γυρισω αποκαλεσε την μανα μου ΄΄μαμα΄΄. της λεει η μανα μου, ΄΄εγω δεν ειμαι η μαμα, ειμαι η γιαγια΄΄ και τοτε η μικρη ειπε, ΄΄καλα τοτε, μαμα-γιαγια΄΄. κι εγω βεβαια με το νου μου σκεφτηκα αυτο που προανεφερα. επισης οταν γυρισα με κοιταξε με ενα βλεμμα του στυλ, ηρθε τελικα. ετσι νομιαζω. και παλι ευχομαι ολο αυτο να ηταν δικια μου ανασφαλεια κι οχι μια πραγματικοτητα.

κοιτα δεν ξερω τι συναιβε στην προκειμενη περιπτωση.. αλλα σιγουρα δεν θα πρεπει να νιωθεις ενοχη γι αυτο. Δεν το παρατησες το παιδι σου, οσο καιρο και αν ελειπες. Και σιγουρα οταν ξαναβρεθηκατε μαζι, οτι ανασφαλεια κι αν ενιωσε, αν ενιωσε σιγουρα θα της εφυγε.

ελπιζω. και τοπροβλημα στην δικη μου περιπτωση ηταν οτι δεν την ειχα ξανααφησει ποτε. ενω ειχαμε ξανακοιμηθει στο σπιτι της γιαγιας απειρες φορες, αλλα ημουν παντα κι εγω. παντως οταν γυρισα δεν με αφηνε να παω ουτε στην τουαλετα, ηταν κολλημενη επανω μου. γιαυτο σου λεω, μου μπηκε αυτη η ιδεα. οπως καταλαβαινεις οταν γινει τουλαχιστον 5 οπου θα καταλαβαινει καλα καλα, θα την ξαναφησω χα χαχα!

γι αυτο και εγω την αφηνω απο μωρο για λιγο αλλα την εχω αφησει και 3ημερο στη γιαγια της, μονο και μονο για να συνηθιζει να ζει ομορφα και χωρις την παρουσια μου. Φυσικα αυτη ειναι η δικη μου η αποψη, δεν ειναι απαραιτητο να την ασπαζεται καποιος αλλος. Απλα επιμενω οτι πιο πολυ εμεις δημιουργουμε την ανασφαλεια στον εαυτο μας και αυτο δεν σημαινει οτι την νιωθουν και τα παιδια μας.. Ισως να κανω και λαθος τι να πω..

πολυ σωστη η σκεψη σου αννα μαρια οπως γραφω και πιο πανω πρεπει να μαθαινουμε τα παιδακια μας να μενουν και χωρις εμας οχι μονο για να βγουμε η να παμε διακοπες μονοι μας αλλα και για να ξερει και ο αλλος που τα προσεχει τις συνηθειες τους και τις ιδιοτροπιες τους σε περιπτωση που κατι εκτακτο μας συμβει... να ειναι πιο ευκολα τα πραγματα και για το παιδι και για εμας