Καλησπέρα...είμαι καινούριο μέλος και αποφάσισα να γραφτώ για να μοιραστώ με κάποιες που σίγουρα το έχετε ζήσει,δυστυχώς,την εμπειρία μου...μετά απο αρκετούς μήνες προσπαθειών και έχοντας πολυκυστηκές, κατάφερα περίπου πριν ενα μήνα να κρατήσω ένα ξεκάθαρο τεστ εγκυμοσύνης στα χέρια μου......τρελλάθηκα...έκλαιγα απο έκπληξη,γιατί δεν το περίμενα να είχε συμβεί εκείνο το μήνα,και απο απεριόριστη χαρά που τελικά ήρθε...η χωριακή μου πολύ καλή,απο συμπτώματα μόνο πρησμένο στήθος...την 6η εβδομάδα κάναμε τον πρώτο υπέρηχο,είδαμε ένα μικρό κουκιδάκι και ταυτόχρονα ακούσαμε και μια καρδούλα να χτυπά τόσο δυνατά...Ολα τέλεια..κανένα πρόβλημα.οι εξετάσεις μας πεντακάθαρες...όλα πήγαιναν μια χαρά ώσπουτην περασμένη Τρίτη σηκώθηκα να ετοιμαστώ για τη δουλεια κ είδα στο εσώρουχο δυο πολύ πολύ μικρές καφέ κηλίδες.φοβήθηκα με παρότρυνση του γιατρου έμεινα μια βδομάδα στο σπίτι προοληπτικά.αυτό ήταν.πέρασα μια βδομάδα που τα πάντα τα έκαναν άλλοι για μένα και απολάμβανα περιποίηση 24ωρη...όσο για ύποπτα σημάδια?τίποτα απολύτως για τις επόμενες μέρες...Την Δευτέρα πήγα για δουλειά.στα μισά της βάρδιας εντόπισα ροζ πλέον σημάδια στο εσώρουχο...διακτινιστίκαμε στο μαιευτήριο για προληπτικό υπέρηχο.εντω μεταξύ ο ιατρός μου να με μαλώνει για το οτι πρεπει να παραμένω ξεκούραστη και χαλαρή...μπαίνουμε για τον υπέρηχο...Δεν μπορούσα να πιστέψω οτι το κουκιδάκι μου είχε σχεδον σχηματιστεί...χάζευα στην οθόνη αυτο το πλάσμα και ονειρευόμουν ώσπου ακούω: Δυστυχως δεν εχουμε καρδιακή λειτουργια.παλίνδρομη κύηση πρώτου τριμήνου.Σαστισα δεν το πίστευα.Η φωνή συνέχισε λέγοντας:Η φυση ξερει τι κανει.ουτε η πρωτη εισαι ουτε η τελευταια.λυπαμαι...Μαζεψα οση δυναμη ειχα και σηκωθηκα.η αγκαλια του αντρα μου απο κεινη την ωρα το κσλυτερο καταφυγιο μου.Ο γιατρος μου ξεχασε τα οσα μου ελεγε μια ωρα πριν και απλα μου εσφιξε
το χερι λεγοντας μου : δε φταις εσυ.να χαιρεσαι που η φυση και το σωμα σου καταλαβαν και αποφασισαν.1000 παιδια θα κανεις.
Δεν ηθελα να ακουσω αλλο.Ποια φυση;ποιος με ρωτησε εμενα;;ποιος αποφασισε για μενα;;Συνεχισε λεγοντας οτι επειδη ηταν αργα κ εφοσον δεεν ειχα αιμορραγια ο καθαρισμος θα γινοταν την επομενη μερα.τρομος.πονος.εκλαιγα ολη μερα και ολη νυχτα εκλαιγα την ωρα που επαιρνα τη ναρκωση και ξυπνησα ΑΔΕΙΑ με δακρυα στα ματια...Τωρα πια τελειωσαν ολα.Αυτο ηταν το ταξιδι μου...η μονη μου παρηγορια η αγκαλια του αντρα μου...που συνεχιζει να στεκεται στα ποδια του και να με στηριζει..Με πνιγει ενα ΓΙΑΤΙ και με ποναει ακομα η σκεψη οτι η φυση αποφασισε για μενα...η ατακα οτι πολλες το περνανε καθε μερα δεν με επειθε...γιατι αλλες τοσες δεν το εχουν βιωσει ποτε (κ μακαρι να μην το ζησουν)
Δεν ξερω αν και ποτε ξεπερνιεται ολο αυτο...

Καλημέρα και κουράγιο
Συμφωνώ απόλυτα με τον γιατρό που σου είπε πως η φύση γνωρίζει και "αποφασίζει" κατά κάποιο τρόπο για την εξέλιξη μιας εγκυμοσύνης.
Υπάρχουν κοπέλες που χάνουν τα μωρά τους στις 20 εβδομάδες, στις 25 και στις 30 σε πάρα πολλές περιπτώσεις.
Φαντάσου μαρτύριο και στενοχώρια που περνούν αυτές που χάνουν ολόκληρα παιδιά στην ουσία.
Για να απορρίψει ο οργανισμός σου το έμβρυο, σημαίνει πως κάτι δεν πήγαινε καλά.
Έχω 2 παιδάκια και είμαι έγκυος στο τρίτο όμως πρίν αυτές τις εγκυμοσύνες, είχα μια φρικτή αποβολή...
Εγώ ότι είχε μείνει απο το έμβρυο, το βρήκα στο εσώρουχό μου.
Μια μικρή κόκκινη μπάλα...
Εκεί να δείς φρίκη...
Θα μείνεις ξανά έγκυος και θα κάνεις ένα υγειέστατο μωράκι !!!!!!!!!!!!
Πίστη.

καλημερα και απο μενα...πριν 2 μηνες περασα ακριβως το ιδιο... στη 2η εγκυμοσυνη μου....αλλα τι 1ο τι 2ο τι 3ο...το ιδιο πονας..σε καταλαβαινω απολυτα...6 εβδομαδων και εγινε παλινδρομηση...νομιζα εφταιγα εγω αλλα αποτι μου ειπε ο γιατρος ηταν λογω χρωμοσωμικων ανωμαλιων...μην ανησυχεις θα δεις οτι και η ψυχολογια σου θα φτιαξει και θα βαλετε μπρος για νεο σπορακι...υπομονη να εχεις

kiki μου καλημέρα!έχω περάσει κι εγώ 2 αποβολές και σε καταλαβαίνω απόλυτα...ο μόνος γιατρός είναι ο χρόνος και το επόμενο μωράκι που θα έρθει...σε εμένα ακόμη δεν ήρθε(τέλη αυγ, η τελευταία).κάνε κουράγιο και προσπάθησε να ξεχαστείς με κάτι...σου εύχομαι σύντομα με ένα γερό παιδάκι!