26 Απ: "Με λένε Ντάτα" Παρ Ιουλ 19, 2013 5:13 am
Mariza_30
Πανταχού παρούσα!
mhtsaina έγραψε:Κούκλα μου, θα σου πω κάτι περίεργο, αλλά είναι από δική μου εμπειρία: Πάρε το χρόνο σου και πενθησε, βγάλε όλο τον πόνο από μέσα σου, είναι ο μόνος τρόπος να απαλλαχθείς για τα καλά και να κάνεις καινούριο ξεκίνημα. Μη βιάζεσαι, έχεις καιρό μπροστά σου και θα έρθουν όλα θετικά, θα το δεις, έτσι γίνεται πάντα όταν κάτι το θέλουμε πολύ
Όσο για το βιβλίο, για να σου δώσω μια ιδέα, μιλά για τη ζωή μιας γυναίκας στα 70, την οποία αφηγείται η ίδια σε πρώτο πρόσωπο, σαν να συζητά με κάποια τρίτη γυναίκα. Έχει περάσει πολλά, πάρα πολλά, π.χ. έχει χάσει τον άντρα της στα 25 της έχοντας δύο μικρά παιδιά και κανένα εισόδημα να τα ζήσει, κι επιπλέον, επιστρέφοντας στο νησί της, την Τήνο, για να βρει βοήθεια από τους δικούς της, αρχίζει να ζει μια ζωή σαν της φυλακισμένης, καθώς στην εποχή της οι χήρες απαγορευόταν να "βγαίνουν στον κόσμο". Όλα δηλαδή έδειχναν ότι η ζωή της από εκεί και πέρα θα πήγαινε στο βρόντο. Κι όμως ... Διάβασε και θα δεις τι θαύματα έκανε βασισμένη στα δυό της χέρια. Δες λίγο από το βιβλίο (στο περίπου, δεν το έχω τώρα μπροστά μου να το αντιγράψω κατά λέξη): "Μα να σου δίνουν ένα δώρο, όπως τη ζωή, κι εσύ να μην πεις ένα ευχαριστώ, να μην ανοίξεις το περιτύλιγμα να δεις τι έχει μέσα; Εγώ, και με τα καλά της και τα άσχημα, την αγκάλιασα τη ζωή, δεν ήμουνα αχάριστη, έλεγα κάθε μέρα "ευχαριστώ" για άλλη μια ανατολή που με αξίωνε να ζω".
Με ανατρίχιασε κυριολεκτικά η τελευταία φράση....Πιστεύω πως το συγκεκριμένο βιβλίο πρέπει να είναι εκπληκτικό και σ ευχαριστώ και πάλι για την πρόταση σου..
όπως επίσης σ ευχαριστώ και για την συμπαράσταση..Είναι πολύ γλυκό να νιώθεις ότι υπάρχουν άνθρωποι που δεν τους ξέρεις, αλλά που σε στηρίζουν....