Αυτό το "δεν θέλω να το αποχωριστώ ούτε δευτερόλεπτο" εγώ το έζησα μόνο στην αρχή και πείτε με κακή μάνα! Τι εννοώ: εννοείται ότι για το παιδί μου πεθαίνω και θέλω να του προσφέρω όσα μπορώ περισσότερα, κυρίως σε συναισθηματικό και πνευματικό επίπεδο!
Αλλά είναι για μένα απαραίτητες κάποιες ώρες μακριά του, ακόμη κι αν είναι για να πάω στη δουλειά, για να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου και να μπορέσω να προσφέρω περισσότερα στη μικρή μου. Μέρες που δεν δουλεύω και είμαι συνέχεια μαζί της, κουράζομαι περισσότερο και υπάρχει γκρίνια... όταν όμως γυρίζω από τη δουλειά,επειδή έχω βγει εκτός σπιτιού και έχω αλλάξει παραστάσεις, αφοσιώνομαι περισσότερο σε αυτήν πιο χαλαρά...
Έτσι το βλέπω εγώ βέβαια, δε σημαίνει ότι έτσι πρέπει να είναι. Απλά δεν είμαι η μαμά που οι συζητήσεις της περιστρέφονται γύρω από πάνες και μωρουδιακά....

Μαμά2011 έγραψε:Αυτό το "δεν θέλω να το αποχωριστώ ούτε δευτερόλεπτο" εγώ το έζησα μόνο στην αρχή και πείτε με κακή μάνα! Τι εννοώ: εννοείται ότι για το παιδί μου πεθαίνω και θέλω να του προσφέρω όσα μπορώ περισσότερα, κυρίως σε συναισθηματικό και πνευματικό επίπεδο!
Αλλά είναι για μένα απαραίτητες κάποιες ώρες μακριά του, ακόμη κι αν είναι για να πάω στη δουλειά, για να νιώσω καλύτερα με τον εαυτό μου και να μπορέσω να προσφέρω περισσότερα στη μικρή μου. Μέρες που δεν δουλεύω και είμαι συνέχεια μαζί της, κουράζομαι περισσότερο και υπάρχει γκρίνια... όταν όμως γυρίζω από τη δουλειά,επειδή έχω βγει εκτός σπιτιού και έχω αλλάξει παραστάσεις, αφοσιώνομαι περισσότερο σε αυτήν πιο χαλαρά...
Έτσι το βλέπω εγώ βέβαια, δε σημαίνει ότι έτσι πρέπει να είναι. Απλά δεν είμαι η μαμά που οι συζητήσεις της περιστρέφονται γύρω από πάνες και μωρουδιακά....

Συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ μαζί σου.

Μαμά2011 έγραψε:Πες το ψέματα... να πω την αλήθεια ο λόγος που είπα να ξεκινήσω αυτή την κουβέντα, είναι γιατί κατά καιρούς διαβάζω εδώ πολλές μαμάδες που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο κατακρίνουν εκείνες που εργάζονται, ότι παρατάνε τα παιδιά τους, ότι η σωστή μάνα αφιερώνεται ολοκληρωτικά στο παιδί κλπ.
Δεν κατακρίνω καμία, επιλογή της καθεμιάς μας τι θα κάνει, αλλά δεν μπορώ να ακούω τέτοιες απόψεις το 2013.... και αναρωτήθηκα πόσες από εδώ μέσα τελικά εργάζονται....

και τι θελουν δηλαδη?να καθεται με το μωρο και να τρεμει μη της κοψει η ΔΕΗ το ρευμα?οποια το λεει αυτο εχει αντρα με γερο πορτοφολι και δεν της αρεσει η δουλεια!!!!εγω δεν γεννησα ακομα θελω ενα μηνα αλλα ηδη τα βγαζουμε δυσκολα περα!να ειμαι σπιτι αλλα να μην εχει το παιδι μου τα βασικα τι χαζα ειναι αυτα μωρε!!!

Anastazia συμφωνώ μαζί σου.... βέβαια κάποιες φορές που η κούραση είναι τεράστια λέω "αχ να μη δούλευα", αλλά ξέρω ότι τελικά δεν θα το άντεχα.
Άλλωστε καμιά δουλειά στις μέρες μας δεν είναι σίγουρη, οπότε ό,τι δουλειά και να έχει ο άντρας σου, όσα και να παίρνει ποιος εγγυάται ότι θα είναι πάντα έτσι;
Και κάτι άλλο... κι ας ακουστώ κυνική... έχουν δει τα μάτια μας και έχουμε ακούσει τόσα πολλά: αν συμβεί να χωρίσεις με τον άντρα σου, τι γίνεται τότε; θα είσαι επί ξύλου κρεμάμενη... θα πουν οι περισσότερες "δε γίνεται να σκεφτόμαστε έτσι".
Ναι αλλά ξέρεις ποτέ τι σου ξημερώνει;
Και στην τελική για λίγα χρόνια τα παιδιά σου σε έχουν ΑΠΟΛΥΤΗ ανάγκη... μετά πηγαίνουν σχολείο, αυτοεξυπηρετούνται και αν δεν είσαι συγκεντρωτική, μποούν κατά δύναμη να βοηθούν στο ελάχιστο στο σπίτι...

Εγ'ω δουλεύω το πρωί σε γραφείο και από τις 14:30 και μετά σε φροντιστήριο. Τελειώνω στι 18:30, μπορεί και στις 20:30 μια-δυο μέρες.Κούραση πολλή δεν το συζητώ. Ευτυχώς ο άντρας μου συμμετέχει στις δουλειές και στο παιδί. Η μικρή πάει παιδικό από 5 μηνών γιατί η μαμά μου είναι στην Ελλάδα (εγώ Κύπρο)και η πεθερά μου δουλεύει. Μου λείπει η μικρή αλλά με τίποτα δε θα καθόμουν σπίτι. Μου αρέσει η δουλειά μου παρα πολύ και το προτιμώ από το να μη μας μένει δεκάρα τσακιστή.Σκέφτομαι ότι το καλοκαίρι που τελειώνουν τα μαθήματα θα είμαστε όλη μέρα μαζί!!!Κι εύχομαι και του χρόνυο να έχω φουλλ πρόγραμμα για να μην πεινάσουμε!!!

Εγω ευτυχως ειχα αδεια σε ολη την εγκυμοσυνη και γυρισα οταν ηταν 14 μηνων.Ομως τωρα πια δουλευω πολλες ωρες και οχι συγκεκριμενες.Αλλες μερες πρωι,απογευμα,καποιες αλλες ξημερωματα,οτι να'ναι και συνηθως ειναι 9ωρο εως πολλες φορες και 12 ωρο!Το ιδιο και ο αντρας μου.το μωρο μενει στη γιαγια πολλες ωρες οπως καταλαβαινετε,πολλες φορες και βραδυ.μολις σχολασουμε τον παιρνουμε και μετα το τρεξιμο συνεχιζεται!Τι να πρωτοκανουμε σε λιγες ωρες?Παιχνιδι,βολτα,δουλειες στο σπιτι γιατι δεν εχουμε βοηθεια εκτος απο 1 φορα καθε 30-40 μερες,μαγειρεμα,μπανιο κλπ κλπ...χαμος!Καθε μερα με 4-5 ωρες υπνο με το ζορι.Εννοειται θα προτιμουσα να μη δουλευω και να χαιρομαι το μωρο μου χωρις τρεξιμο,εγω και οχι οι γιαγιαδες!

Κορίτσια γεία σας. Είμαι μαμά 3 μικρών παιδιών και έχω υπάρξει και εργαζόμενη μαμά και μη. Εχω ζήσει λοιπόν και τις 2 καταστάσεις οπότε μπορώ να πω πως είναι τα πράγματα απο την δική μου βεβαίως μεριά.όταν γέννησα το πρώτο μου παιδί πριν 7 χρόνια γύρισα στην δουλεια όταν ήταν 2 μηνών. Δούλευα 12-14 ώες την ημέρα και ήταν πράγματικα απίστευτα δύσκολο. Όχι μόνο απο συναισθηματικής πλευράς αλλά και σωματικής. Δεν προλαβαινα κυριολεκτικά ούτε να ανασάνω. Στα 3 χρόνια σταμάτησα και έκανα το δεύτερο. Το ευχαριστήθηκα. Δεν κουραζόμουν σχεδόν ποτέ είχα απίστευτη ενέργεια και χαιρόμουν τα παιδιά μου στο έπακρο. Τρια χρόνια μετά και με τρίτο παιδί σας λέω ότι πάλι είναι δύσκολα τα πράγματα. Όχι μόνο γιατί ήρθε ένα ακόμα μωρό αλλά κουράστηκα να έιμαι μόνο μάνα, νοικοκυρά και τίποτα άλλο. Ναι θα ήθελα να δουλεύω για πολλού λόγους. Σίγουρα το οικονομικό. Γιατί κακά τα ψέματα όσα χρήματα και να βγάζει ό σύζυγος σου δεν έχεις την ίδια άνεση με όταν είχες δικά σου. Χρειάζεται και να βγεις έξω, να ετοιμαστείς , να φτιαχτείς, να πείς μια κουβέντα έκτος για διαβάσματα και χεσίματα. Απο την άλλη δεν θα ξαναέκανα την ίδια δουλειά όμως. Όταν έχεις οικογένεια δεν μπορείς να δουλεύεις 13 ώρες την ημέρα. Όχι γιατί δεν θα είσαι καλη μάνα αλλά θα πεθάνεις απο την κούραση. Πιστέψτε με η δυσκολία δεν έιναι όταν έχεις ένα- δύο παιδιά μέχρι 5 ετών. Ηδυσκολία ξεκινάει μετά με τα σχολεία και δεν αναφέρομαι απαραίτητα στο διάβασμα. Αλλα στις εξωτερικές υποχρεώσεις που αναπτύσει ένα παιδί. Εκεί θα πρέπει να έισαι εκεί γιατί κανείς άλλος δεν αναλαμβάνει τετοια κούραση και τέτοια ευθύνη. Και καταλήγω γιατί σας κούρασα. Αν η δουλειά σας έιναι μέχρι και 8-9 ώρες μην σκεφτείτε να την αφησετε ποτέ. Αν γυρνάτε σπίτι το μεσημέρι με έναν καλό προγραμματισμό θα τα καταφέρετε σίγουρα. Κουραστικα βέβαια αλλά ίσως είναι καλύτερα να κουράζεσαι παρά να βαριέσαι. Σέβομαι και θαυμάζω τις μαμάδες που δουλεύουν. Ειναι άθλος. Και μην ακούτε όλες εμάς που λέμε ότι κουραζόμαστε περισσότερο απο έσας. Βλακείες. ¨οταν κουραστούμε σταματάμε και πίνουμε καφέ ενώ εσείς δεν μπορείτε να το κάνετε. Όταν όμως εμείς βαριόμαστε απο την ρουτινα και αρχίζει να μας κουράζει η εικόνα μας με τις πυζάμες δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα. Ενω εσείς πατε στην δουλειά σας. Μην σταματήσετε ποτέ όσο και να πιστέυετε ότι κουράζεστε. 'Οταν μεγαλώσουν λίγο τα παιδιά δεν θα έχετε ''αντικείμενο απασχόλησης'' και μετά ξεκινάει η κατάθλιψη και το ρίξιμο ευθυνών. Δουλειά λοιπόν και καλά κουράγια.

Υγ Και μην ακούω αήδιες ότι αυτή που δεν δουλεύει είναι καλύτερη μάνα. Γιατί υπάρχουν φορές που τα νέυρα της γίνονται κομποσκοίνια απο τις 24 ώρε με το παιδί και στο τέλος δεν ασχολείται τόσο μαζί του όσο μια μαμά που εργάζεται. Αυτά!!!!!!